 |
| www.kozan.gr |
Ο «επικήδειος» για τη ΔΕΗ με την επισήμανση «τίτλοι τέλους» που επέλεξε η βουλευτής Κοζάνης κα. Ραχήλ Μακρή ως επικεφαλίδα σε ανακοίνωσή της, μετά την υπερψήφιση του άρθρου για τις αποκρατικοποιήσεις όλων των ΔΕΚΟ, γράφτηκε και προβαρίστηκε από πολλούς τα τελευταία χρόνια. Συντάκτες του ήσαν πολιτικοί (ως άμεσοι αυτουργοί), συνδικαλιστές ως (εποχικοί «αντάρτες» καθοδηγούμενοι διαρκώς από τα ατομικά τους συμφέροντα), αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι (ως «αγγελιοφόροι» κακών μαντάτων και εξελίξεων). Καθείς με τα δικά του λόγια και τις δικές του πράξεις, συνέθετε ποικιλοτρόπως το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Όμως ο «επικήδειος», δεν αφορά τη ΔΕΗ. Η ΔΕΗ μπορεί να υπάρξει και χωρίς το κράτος, σε αντίθεση με την περιοχή μας, που, έτσι όπως δομήθηκε «αναπτυξιακά», δυστυχώς δε μπορεί να υπάρξει χωρίς την – κρατική – ΔΕΗ. Αυτό υπήρξε η δική μας τραγωδία, που καλούμαστε σήμερα – από δυσμενή θέση – να αντιμετωπίσουμε. Η καλλιέργεια μιας νοσηρής νοοτροπίας, κυρίως
στους νέους ανθρώπους, που τους επέτρεπε να πίνουν αμέριμνοι τον καφέ και το ποτό τους στην καφετέρια, περιμένοντας τις προκηρύξεις των 8μηνων, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική ενασχόληση, που θα μπορούσε να τους οδηγήσει σε άλλα εργασιακά και επιχειρησιακά «μονοπάτια», συμβάλλοντας εν τέλει στην πολυδιάστατη παραγωγική – αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής. Αντιστοίχως, η δημιουργία «άχρηστων» τμημάτων στο ΤΕΙ Δ. Μακεδονίας, με αποφοίτους, στην πλειοψηφία τους από το γηγενή πληθυσμό, που ζούσαν ομοίως με τους προαναφερθέντες, περιμένοντας δηλαδή να «απορροφηθούν» στην ΔΕΗ και να «δέσουν το γάιδαρό τους». Μαζί με αυτούς και στρατιές νεόπλουτων προερχόμενοι από την ΔΕΗ, ξέρετε εκείνων με την πρόωρη συνταξιοδότηση στα 50, που με την απληστία τους για επιπλέον εισόδημα διεύρυναν μέχρι πρότινος την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία.
Με τα σημερινά δεδομένα λοιπόν και με την αποκρατικοποίηση «προ των πυλών», προγραμματισμένη – σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα – για το τελευταίο τρίμηνο του 2013, το αποκλειστικό ζητούμενο είναι η σωτηρία της περιοχής. Ας μη γελιόμαστε, η ΔΕΗ ούτως ή άλλως θα επιβιώσει, έστω και υπό άλλο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το ζήτημα είναι τι θα γίνει με εμάς, που βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι. Υπό τις νέες συνθήκες, με την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου σε ιδιώτες, η σχέση μεταξύ ΔΕΗ και τοπικής κοινωνίας, παύει να υφίσταται με την αλληλένδετη μορφή όπως τη ξέραμε μέχρι σήμερα. Η στρατηγική της επιχείρησης δε θα χαράσσεται από εμάς για εμάς, αλλά από αυτούς γι’ αυτούς. Συνεπώς, τα κεκτημένα της ενέργειας για την περιοχή, δεν μπορεί να είναι πλέον μια υπόθεση ζητιανιάς για την εξασφάλιση αποκλειστικά κάποιων θέσεων εργασίας. Είναι όλα εκείνα για τα οποία αδιαφορούσαμε, ανεχόμασταν, ανταλλάσσαμε ή ξεπουλούσαμε αδιαπραγμάτευτα όλα τα προηγούμενα χρόνια, τσιμπώντας το νοστιμότατο «τυράκι» της εποχικής απασχόλησης ή – για κάποιους πιο τυχερούς με «δόντι» – της μόνιμης επαγγελματικής αποκατάστασης. Είναι όλες εκείνες οι αθετημένες υποσχέσεις στο επίπεδο της αποκατάστασης του περιβάλλοντος, της επαναπόδοσης των εδαφών, των μετεγκαταστάσεων οικισμών (που πρέπει να γίνουν ακόμη και με την υφιστάμενη κατάσταση), τις οποίες βάζαμε στο περιθώριο, έναντι ενός εργασιακού «προσκυνήματος». Τώρα που η εισροή εργαζομένων στην επιχείρηση θα γίνεται με το σταγονόμετρο, ακόμη και αν γίνει η Πτολεμαΐδα 5 που ομολογουμένως θα χαρίσει μια 5ετη οικονομική ανάσα στην περιοχή, ήρθε η ώρα όχι απλά να νοιαστούμε για τα υπόλοιπα, αλλά να τα ασφαλίσουμε, όσο υπάρχει ακόμη χρόνος με τις απαραίτητες νομικές δικλείδες.
Διότι την τραγωδία της αναπτυξιακής «μονοκαλλιέργειας» δεν θα την πληρώσει η ΔΕΗ, αλλά εμείς και με συνέπειες πολύ σημαντικότερες από εκείνες που αφορούν την απώλεια θέσεων εργασίας.
Υ.Γ. Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ περιλαμβάνει μια σημαντικά θετική πτυχή. Θα ξεβολευτεί μια μεγάλη μερίδα κηφήνων της περιοχής, που κήρυττε το Λόγο του Συνδικαλιστικού Ευαγγελίου σε cafe και bar της πόλης, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πρόκειται για το δικό τους «επικήδειο»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου