Όταν το 2006 οι συνδικαλιστές «έθαβαν ζωντανή» τη ΔΕΗ με «Κηδειόχαρτο»!

Απίστευτες ιστορίες οικονομικής και συνδικαλιστικής τρέλας, όπως προκύπτουν από το αρχείο και, κυρίως από το ομότιτλο βιβλίο μου.

Του Δημήτρη Στεργίου

Τα τελευταία ρεπορτάζ, άρθρα και ειδήσεις για την οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ με έκαναν να προστρέξω στο απέραντο δημοσιογραφικό και συγγραφικό αρχείο 50 ετών, όπου διαπίστωσα ότι κι
εδώ «υπάρχει μια «ωραία ατμόσφαιρα», όπως έλεγε ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Κατ΄αρχάς, βρήκα μια φωτογραφία - «Κηδειόχαρτο» της ΔΕΗ, η οποία σήμερα πνέει τα λοίσθια οικονομικά. Είναι «Κηδειόχαρτο» της ΔΕΗ του 2006, όταν ο γνωστός τότε πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και οι περί αυτόν συνδικαλιστές βιάστηκαν να «θάψουν ζωντανή» τη μεγάλη δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού εμφανιζόμενοι ως «τεθλιμμένοι συγγενείς» της . Βέβαια, «τεθλιμμένοι» δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ, αφού έπαιρναν και παίρνουν κανονικά τον μισθό τους και δεν εντάχθηκαν κατά τα χρόνια της κρίσης και των Μνημονίων στη στρατιά των 1.500.000 ανέργων ιδιωτών εργαζομένων. Ίσως, τώρα «τεθλιμμένοι» να είναι και οι Έλληνες φορολογούμενοι, οι οποίοι θα ξανακληθούν, ύστερα από πολλά χρόνια, να επιχορηγήσουν τη ΔΕΗ!

Τι είχε γίνει; Η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και αρμόδιο υπουργό τον αείμνηστο Δημήτρη Σιούφα είχε προωθήσει τις αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας από τις αρχές του 2006 και συγκεκριμένα στις 17 Ιανουαρίου του 2006.

Τότε η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ φιλοτέχνησε, κυκλοφόρησε και διένειμε «αναγγελία της κηδείας της ΔΕΗ», η οποία, όπως αναφέρεται, «χτυπήθηκε από βόλι για χατίρι των ανταγωνιστών της στις 17 Ιανουαρίου 2006» και όχι από τους ίδιους με τα προνόμια που διεκδικούσαν με απεργίες «για το καλό μας» πάντοτε. Έτσι, για μια ακόμα φορά καταδεικνύεται ότι η λέξη «ανταγωνισμός» ήταν και είναι (ακόμα και «συμβουλές» του υπουργείου Παιδείας» ξορκισμένη στην Ελλάδα. Διαβάστε, διαβάστε, ποιοι εμφανίζονται ως «αδέρφια» της ΔΕΗ. Εμφανίζονται: Τα ασφαλιστικά ταμεία, ο ΟΤΕ, η Ολυμπιακή, ο ΟΣΕ!!! (από τα τελευταία «αδέρφια» ίσως μόνον ο ΟΣΕ «παραστεί σήμερα στην κηδεία» της ΔΕΗ!)

Διαβάστε, διαβάστε ποιοι εμφανίζονται ως «παιδιά» της ΔΕΗ. Εμφανίζονται: Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι (από τα τρία αυτά «παιδιά» μόνο οι δύο τελευταίοι ίσως σήμερα «παραστούν στην κηδεία», διότι ο ελληνικός λαός, όσοι δεν πήγαν «σ΄ άλλες πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια», προετοιμάζεται ψυχολογικά για αύξηση των τιμολογίων της!

Παραδόξως, στο «Κηδειόχαρτο» δεν αναγράφονται οι «τεθλιμμένοι γονείς»! Γιατί; Διότι τη ΔΕΗ ίδρυσε τον Αύγουστο του 1950 η τότε κυβέρνηση Συνασπισμού του Νικολάου Πλαστήρα, η οποία παραιτήθηκε στις 21 Αυγούστου 1950 και την οποία διαδέχθηκε η κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε ιδρυθεί ο «αδερφός» της ΔΕΗ, ο ΟΤΕ…

Με το ίδιο «Κηδειόχαρτο» ανακοινώνεται ότι για το θέμα αυτό θα δώσει η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ συνέντευξη Τύπου στις 3 Απριλίου 2007.

Αλλά, το «Κηδειόχαρτο» αποτελεί απλώς την «κορυφή του παγόβουνου» μιας ιστορίας αντιδράσεων και κατορθωμάτων των συνδικαλιστών της ΔΕΗ ακόμα και σε περίοδο Μνημονίων πάντα «για το καλό μας»! . Λοιπόν, οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ απείλησαν το 2017 ότι θα κατεβάσουν τους διακόπτες της «επιχείρησής τους» πάντα «για το καλό μας», όπως κάνουν συνεχώς τα τελευταία σαράντα χρόνια, δηλαδή όπως τη δεκαετία του 1980, τη δεκαετία του 1990, τη δεκαετία του 2000 και την τρέχουσα δεκαετία. «Για το καλό μας», πάντα «για το καλό μας», όπως μας το υπενθύμισε ξανά ο τότε πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ- ΔΕ Γιώργος Αδαμίδης μιλώντας στον ΣΚΑΙ : Δεν έχει ανάγκη από καμία πώληση», τόνισε, υπενθυμίζοντας την «πονοψυχία» του για της καταναλωτές: « Θα είναι η καταστροφή των καταναλωτών γιατί αν έχουμε ολιγοπώλιο στην ενέργεια με την ΔΕΗ αποδεκατισμένη θα έχουμε αυξήσεις των τιμολογίων». Τι θυμίζουν όλα αυτά; Μα εκείνα που έλεγαν για τον ΟΤΕ πριν από την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών (σήμερα βομβαρδιζόμαστε καθημερινώς από τηλεφωνήματα με προτάσεις για δελεαστικά πακέτα, ενώ πριν από μερικές δεκαετίες έβαζε κανείς πολιτικό μέσο για να πάρει τηλέφωνο στο σπίτι του!!!) και όσα λένε, σαν σε «κασέτα», οι συνδικαλιστές των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας μετά το 1990, ότι δηλαδή θα αυξηθούν τα εισιτήρια, λες και τώρα είναι φθηνά για της φορολογούμενους που τα επιχορηγούν! Σπεύδω να διευκρινίσω ότι είναι μακρια από μένα κάθε σκέψη ότι για το σημερινό κατάντημα της ΔΕΗ (ψηλό κόστος λειτουργίας κλπ) φταίνε μόνο οι συνδικαλιστές! Όχι. Φταίει ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα που αδυναμία, κομματική σκοπιμότητα και αλλότριες διαθέσεις επέτρεπε να συντηρείται ένα καθεστώς που είναι έξω από κάθε οικονομική και επιχειρηματική λογική. Ακόμα και «εισπράκτορα» της ΕΡΤ έκαναν την άσχετη με επικοινωνία ΔΕΗ!

 

Μερικά προκλητικά «στιγμιότυπα» για τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ

Από την προσφυγή στο αρχείο μου θυμήθηκα και μερικά άλλα «κατορθώματα» από το «έπος» των συνδικαλιστών της ΔΕΗ πάντα «για το καλό μας» πολύ πριν από τα Μνημόνια, όπως καταγράφονται κυρίως στο βιβλίο μου «Ιστορίες οικονομικής τρέλας 1974-2012»:

-Ακόμη και πριν από τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ το 2001, όταν οι συνδικαλιστές ζήτησαν και έλαβαν μετοχές της ΔΕΗ και ίδρυσαν και μελετητικές και συμβουλευτικές εταιρείες, είχαν κατοχυρώσει σημαντικά προνόμια, όπως υψηλές αμοιβές και παραγωγικά πριμ χωρίς αντίστοιχη μέτρηση παραγωγικότητας, καθώς και ιδιαίτερα ευνοϊκό ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς με σημαντικές παροχές, μεγάλα εφάπαξ και συντάξεις που έφθαναν στο 120% του τελευταίου μισθού.

-Το 1986 ήταν η πρώτη φορά που η διοίκηση της ΔΕΗ επιχείρησε να περικόψει έστω και λίγο το δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα από τους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους της ΔΕΗ, ενώ εκκρεμούσε και η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Επικεφαλής της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ ήταν τότε ο Δημήτρης Πιπεργιάς (μετέπειτα έγινε βουλευτής του ΠαΣοΚ). Επί τέσσερις μήνες, από τον Σεπτέμβριο ως τον Δεκέμβριο του 1986, οι υπάλληλοι της ΔΕΗ έκαναν αποχή από υπερωρίες και από την άμεση συντήρηση μονάδων, με αποτέλεσμα συσσωρευμένες βλάβες και πολλές μονάδες εκτός λειτουργίας. Φθάσαμε, πραμονές Χριστουγέννων του 1986, με την απειλή γενικού μπλακάουτ να είναι πάντα εφιαλτική. Η τότε κυβέρνηση αναγκάσθηκε να δεχτεί τα περισσότερα αιτήματα της ΓΕΝΟΠ και μέσα στις γιορτές οι βλάβες διορθώθηκαν. Προηγουμένως, περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλά και η Κρήτη είχαν μείνει κάποια δίωρα-τρίωρα χωρίς ρεύμα.

-Αξέχαστες είναι και οι «προσπάθειες» των τότε συνδικαλιστών της ΔΕΗ κατά την περίοδο 1991 – 1992 πάντα «για το καλό μας». Ο τότε πρόεδρος της ΔΕΗ Θ. Ξανθόπουλος αποφάσισε να περικόψει πλήρως το δωρεάν ρεύμα στους εν ενεργεία υπαλλήλους και τους συνταξιούχους της δημόσιας επιχείρησης. Κι έγινε πάλι χαλασμός! Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ήταν τότε ο Ν. Μπάκουλης (δεν πολιτεύθηκε!), ο οποίος ταλαιπώρησε οικονομία, νοικοκυριά, επιχειρήσεις με πάνω 40 ημέρες ολοκληρωτικής απεργίας, με κατάληψη των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής και πολύωρες διακοπές ρεύματος σε όλη την Ελλάδα, με την Αθήνα να υποφέρει περισσότερο και λόγω κακής τροφοδοσίας.

-Το 2007, η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και αρμόδιο υπουργό τον Δημήτρη Σιούφα είχε προωθήσει τις αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας από τις αρχές του 2006 και συγκεκριμένα στις 17 Ιανουαρίου του 2006. Και ο τότε ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ –ΔΕΗ κ. Φωτόπουλος απείλησε όλους τους Έλληνες –καταναλωτές- πελάτες της επιχείρησης, οι οποίοι τον πλήρωναν κάθε μήνα με έναν ικανοποιητικό μισθό και, αργότερα, με μιαν ικανοποιητικότατη σύνταξη, ότι θα κατεβάσει τους διακόπτες του ηλεκτρικού ρεύματος ακόμα και σε ημέρες καύσωνα. Και σαν να μην έφθανε αυτό, τότε ο κ. Φωτόπουλος και οι περί αυτόν συνδικαλιστές είχαν εμφανιστεί ως «τεθλιμμένοι συγγενείς» της ΔΕΗ, αναρτώντας μάλιστα και «κηδειόχαρτο», όπως ήδη ανέφερα.

-Τον Φεβρουάριο του 2008, πάλι με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή, αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης τον Χρ. Φώλια και πρόεδρο της ΔΕΗ τον Τάκη Αθανασόπουλο έγινε πάλι χαλασμός πάντα «για το καλό μας». Αφορμή ήταν η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και οι αυξήσεις που (δεν) έδινε ο κ. Αθανασόπουλος αλλά πραγματική αιτία η συνεργασία με ξένους επενδυτές για την κατασκευή νέων μονάδων. Οι συνδικαλιστές κατασκήνωσαν στο γραφείο του και δεν τον άφηναν να κάνει ΔΣ, ενώ τον Φεβρουάριο του 2008 προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις μικρότερης διάρκειας .

- Η ιστορία επαναλαμβάνεται στη χώρα μας ως ιλαροτραγωδία. Διότι, όπως σε όλες τις συζητήσεις με τους ελεγκτές της τρόικας, έτσι και το 2010, την πρώτη εμπλοκή με τους δανειστές είχε προκαλέσει πάλι η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Τότε, οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ, διεκδικώντας το δικαίωμα να ρυθμίζουν όχι μόνο το περιεχόμενο των συζητήσεων, αλλά ακόμη και τις συναντήσεις της τότε υπουργού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής Τίνας Μπιρμπίλη με την τρόικα, περίμεναν τους ξένους εμπειρογνώμονες στην είσοδο του υπουργείου, κρατώντας σακιά με λιγνίτη. Η συνάντηση ματαιώθηκε και θα πραγματοποιούνταν στην επόμενη επίσκεψη των ελεγκτών της τρόικας στην Αθήνα. Υπενθυμίζεται ότι τότε οι διαπραγματεύσεις για την είσοδο ιδιωτών στην παραγωγή ρεύματος από λιγνίτη βρίσκονταν σε κρίσιμη καμπή, καθώς η Κομισιόν παρουσιαζόταν να απορρίπτει την πρόταση για ανταλλαγή λιγνιτικών μονάδων και πρότεινε την ενοικίαση ή πώληση. Με το ενδεχόμενο αυτό διαφωνούσαν οι συνδικαλιστές, αλλά και η διοίκηση της επιχείρησης! Τα ίδια Παντελάκη μου …

-Απουσίαζαν μετ΄ αποδοχών 1.000 υπάλληλοι της ΔΕΗ κάθε ημέρα: Πριν από 31 χρόνια, το 1986, σε περίοδο λιτότητας και με εκρηκτικό το πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας και του επιπέδου παροχής υπηρεσιών από τις δημόσιες επιχειρήσεις, η ΔΕΗ λειτουργούσε σε άλλη χώρα. Τότε, απουσίαζαν μετ΄ αποδοχών 1.000 περίπου υπάλληλοι κάθε ημέρα (οι δε 800 και πλέον συνδικαλιστές της χωρίς να εργάζονται να εισπράττουν τις «υπερωρίες» («Βήμα» 12.10.1986).

-Ζημιά 7 δις. δραχμών από μιαν απεργία: Πριν από 30 χρόνια, τον Απρίλιο – Μάϊο του 1987, η ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ πραγματοποίησε δεκαήμερη απεργία, από την οποία ο ελληνικός λαός επιβαρύνθηκε με 7 δις. δραχμές. Τότε, η διοίκηση της ΔΕΗ, η οποία ήταν συνυπεύθυνη για την απεργία, αναγκάσθηκε να εισαγάγει ηλεκτρικό ρεύμα από τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία καταβάλλοντας συνάλλαγμα 3 δις. ευρώ. Η απεργία, η οποία άρχισε με τρίωρες στάσεις εργασίας, είχε πραγματοποιηθεί διότι η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ ζήτησε να αποσύρει η τότε διοίκηση δύο σχέδιά της. Το ένα από αυτά αφορούσε το μισθολόγιο, που ανέτρεπε το ισχύον εργασιακό καθεστώς, και το άλλο τον αποχαρακτηρισμό πολλών ειδικοτήτων ως «βαρέων και ανθυγιεινών». Τελικά, η διοίκηση υποχώρησε από τα δύο σχέδια και πρόβαλε … άλλο, δηλαδή την κατάργηση του «διευθυντικού δικαιώματος» της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, το οποίο ήταν «κεκτημένο» της! Έτσι, άρχισε η ζημιογόνα δεκαήμερη απεργία.

-Ανέγερση κτιρίων εκατ. δραχμών για … αναψυχή εργαζομένων σε δημόσιους οργανισμούς: Πριν από 27 χρόνια, στις 16 Ιανουαρίου 1990, δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες Περίληψη Διακήρυξης Διαγωνισμού για την κατασκευή κτιρίου του «Προμηθευτικού Συνεταιρισμού» των εργαζόμενων της ΔΕΗ δαπάνης 33.500.000 δραχμών! Τότε, η ανέγερση κτιρίων ή «θεραπευτηρίων» (μην ξεχνάτε την περίπτωση του ΟΤΕ που ήδη αναφέραμε!) είχε εξελιχθεί σε … επιδημία. Από τη διαμάχη μεταξύ του τότε δημάρχου Δραπετσώνας και των εργαζομένων στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς προέκυπτε ότι ο κρατικός αυτός οργανισμός προωθούσε την ανέγερση κτιρίου για τους εργαζομένους του και μάλιστα σε … αρχαιολογικό χώρο που ήταν και ο μοναδικός πνεύμονας πρασίνου για την περιοχή!

-Μια επιδιόρθωση βλάβης της «κοινωνικοποιημένης ΔΕΗ κόστισε 1.500.000 δραχμές, αντί 150.000 δραχμών: Πριν από 27 χρόνια, στις 25 Ιανουαρίου 1990, στην εφημερίδα «Έθνος» δημοσιεύθηκε αποκλειστικό ρεπορτάζ με ένα κατόρθωμα της ΔΕΗ, στην οποία, με το Νόμο 1365/1983 περί κοινωνικοποιήσεων, είχαν εισαχθεί ο «εκδημοκρατισμός» και οι «δημοκρατικές διαδικασίες», με την εφαρμογή του θεσμού του «κοινωνικού ελέγχου». Το ρεπορτάζ αποκάλυπτε ότι μια βλάβη σε υπόγειο δίκτυο της ΔΕΗ, για την οποία ειδικοί μηχανολόγοι εκτιμούσαν ότι έπρεπε να επιδιορθωνόταν σε 3 – 4 ημέρες, να απασχολούνταν 3-5 άτομα και να κόστιζε 100.000 δραχμές έως 150.000 δραχμές, αποκαταστάθηκε ύστερα από … τέσσερις μήνες, κόστισε 1,5 εκατ. δραχμές και «εργάσθηκαν» για την επαναλειτουργία του δικτύου στο σημείο όπου εντοπίσθηκε η βλάβη, 21 άτομα!!!

 

Παρέμβαση της τρόικας για κατάργηση συνδικαλιστικών προνομίων

Ύστερα από 34 χρόνια, τον Μάϊο του 2016, οι δανειστές απείλησαν με κατάργηση του Νόμου αυτού του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος γιγάντωσε και θέριεψε επί δεκαετίες κυρίως τον ελληνικό κρατικομονοπωλιακό (στη Δημόσια Διοίκηση και στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς) συνδικαλισμό, με τα απίστευτα προνόμια και την προκλητική προστασία των εκπροσώπων των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, οι δανειστές ζήτησαν τότε τα εξής:

1. Αλλαγή του τρόπου λήψης αποφάσεων για την πραγματοποίηση απεργιών.
2. Αύξηση του χρόνου προειδοποίησης για απεργία στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
3. Μείωση των ημερών συνδικαλιστικής άδειας, περιορισμός αμειβόμενων αδειών στις απολύτως απαραίτητες και περιορισμός των προσώπων που δικαιούνται άδειες.
4. Δραστική μείωση των ημερών αδικαιολόγητης απουσίας του συνδικαλιστή και ευθυγράμμιση με όσα ισχύουν για κάθε εργαζόμενο.
5. Δυνατότητα απόλυσης συνδικαλιστών για σπουδαίο λόγο.
6. Περιορισμός των συνδικαλιστών που απολαμβάνουν προστασία.
7. Κατάργηση της δυνατότητας παροχής προστασίας μέσω του καταστατικού των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
8. Μείωση του αριθμού των προστατευόμενων ιδρυτικών μελών μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης.
9. Απολύσεις συνδικαλιστών σε περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων ή απιστίας ή μετά από μεγάλη απουσία από την εργασία τους. Σημειώνεται ότι μ ε το σημερινό καθεστώς, το ερώτημα της απόλυσης ενός συνδικαλιστή τίθεται σε ειδική επιτροπή, η οποία καλείται να εξετάσει αν συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι που αναφέρονται ρητά στον συνδικαλιστικό νόμο.

-Απουσίαζαν μετ΄ αποδοχών 1.000 υπάλληλοι της ΔΕΗ κάθε ημέρα: Πριν από 31 χρόνια, το 1986, σε περίοδο λιτότητας και με εκρηκτικό το πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας και του επιπέδου παροχής υπηρεσιών από τις δημόσιες επιχειρήσεις, η ΔΕΗ λειτουργούσε σε άλλη χώρα. Τότε, απουσίαζαν μετ΄ αποδοχών 1.000 περίπου υπάλληλοι κάθε ημέρα (οι δε 800 και πλέον συνδικαλιστές της χωρίς να εργάζονται να εισπράττουν τις «υπερωρίες» («Βήμα» 12.10.1986).

-Ζημιά 7 δις. δραχμών από μιαν απεργία: Πριν από 30 χρόνια, τον Απρίλιο – Μάϊο του 1987, η ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ πραγματοποίησε δεκαήμερη απεργία, από την οποία ο ελληνικός λαός επιβαρύνθηκε με 7 δις. δραχμές. Τότε, η διοίκηση της ΔΕΗ, η οποία ήταν συνυπεύθυνη για την απεργία, αναγκάσθηκε να εισαγάγει ηλεκτρικό ρεύμα από τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία καταβάλλοντας συνάλλαγμα 3 δις. ευρώ. Η απεργία, η οποία άρχισε με τρίωρες στάσεις εργασίας, είχε πραγματοποιηθεί διότι η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ ζήτησε να αποσύρει η τότε διοίκηση δύο σχέδιά της. Το ένα από αυτά αφορούσε το μισθολόγιο, που ανέτρεπε το ισχύον εργασιακό καθεστώς, και το άλλο τον αποχαρακτηρισμό πολλών ειδικοτήτων ως «βαρέων και ανθυγιεινών». Τελικά, η διοίκηση υποχώρησε από τα δύο σχέδια και πρόβαλε … άλλο, δηλαδή την κατάργηση του «διευθυντικού δικαιώματος» της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, το οποίο ήταν «κεκτημένο» της! Έτσι, άρχισε η ζημιογόνα δεκαήμερη απεργία.

-Ανέγερση κτιρίων εκατ. δραχμών για … αναψυχή εργαζομένων σε δημόσιους οργανισμούς: Πριν από 27 χρόνια, στις 16 Ιανουαρίου 1990, δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες Περίληψη Διακήρυξης Διαγωνισμού για την κατασκευή κτιρίου του «Προμηθευτικού Συνεταιρισμού» των εργαζόμενων της ΔΕΗ δαπάνης 33.500.000 δραχμών! Τότε, η ανέγερση κτιρίων ή «θεραπευτηρίων» (μην ξεχνάτε την περίπτωση του ΟΤΕ που ήδη αναφέραμε!) είχε εξελιχθεί σε … επιδημία. Από τη διαμάχη μεταξύ του τότε δημάρχου Δραπετσώνας και των εργαζομένων στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς προέκυπτε ότι ο κρατικός αυτός οργανισμός προωθούσε την ανέγερση κτιρίου για τους εργαζομένους του και μάλιστα σε … αρχαιολογικό χώρο που ήταν και ο μοναδικός πνεύμονας πρασίνου για την περιοχή!

-Μια επιδιόρθωση βλάβης της «κοινωνικοποιημένης ΔΕΗ κόστισε 1.500.000 δραχμές, αντί 150.000 δραχμών: Πριν από 27 χρόνια, στις 25 Ιανουαρίου 1990, στην εφημερίδα «Έθνος» δημοσιεύθηκε αποκλειστικό ρεπορτάζ με ένα κατόρθωμα της ΔΕΗ, στην οποία, με το Νόμο 1365/1983 περί κοινωνικοποιήσεων, είχαν εισαχθεί ο «εκδημοκρατισμός» και οι «δημοκρατικές διαδικασίες», με την εφαρμογή του θεσμού του «κοινωνικού ελέγχου». Το ρεπορτάζ αποκάλυπτε ότι μια βλάβη σε υπόγειο δίκτυο της ΔΕΗ, για την οποία ειδικοί μηχανολόγοι εκτιμούσαν ότι έπρεπε να επιδιορθωνόταν σε 3 – 4 ημέρες, να απασχολούνταν 3-5 άτομα και να κόστιζε 100.000 δραχμές έως 150.000 δραχμές, αποκαταστάθηκε ύστερα από … τέσσερις μήνες, κόστισε 1,5 εκατ. δραχμές και «εργάσθηκαν» για την επαναλειτουργία του δικτύου στο σημείο όπου εντοπίσθηκε η βλάβη, 21 άτομα!!!

 

Νόμος 1284/1982: Η αρχή του ολέθρου της Ελλάδος

 Κι ενώ, λοιπόν, ο ελληνικός συνδικαλισμός ήταν θεσμός, που είχε ως στόχο την προάσπιση των συμφερόντων των Ελλήνων εργαζομένων, με το Νόμο 1264/1982 που έσπευσε να ψηφίσει η νέα τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 30 Ιουνίου 1982, ενισχύθηκαν τόσο πολύ τα προνόμια των συνδικαλιστών που εξελίχθηκαν σε εργατοπατέρες κυρίως στον απέραντο τότε δημόσιο τομέα, ο οποίος με το νόμο του 1983 για τα Εποπτικά Συμβούλια όλες σχεδόν οι παλιές και οι νέες δημόσιες επιχειρήσεις παραδόθηκαν στους λεγόμενους «πρασινοφρουρούς»!

Γενικά, ο Νόμος αυτός, καθώς και οι υπερβολικές απεργιακές κινητοποιήσεις με τα υπερβολικά αιτήματα ακόμα και σε περιόδους λιτότητας, αύξησης των κρατικών ελλειμμάτων, των ζημιών των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών και των επιχορηγήσεών τους από τον κρατικό προϋπολογισμό ελλειμμάτων, του πληθωρισμού, του χρέους προκαλούσαν έντονες αντιπαραθέσεις και ισχυρισμούς ότι οι συνδικαλιστές στην Ελλάδα, κυρίως στο δημόσιο τομέα, είναι προνομιούχοι. Και η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται από σωρεία παραδειγμάτων που υπάρχουν στο αρχείο μας και έχουν δημοσιευθεί σε όλα σχεδόν τα βιβλία μου με κορυφαίο εκείνο υπό τον τίτλο «Ιστορίες καθημερινής οικονομικής τρέλας 1974-2012». Τελικά, καταδεικνύεται ότι οι συνδικαλιστές κυρίως του ευρύτερου δημόσιου τομέα αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της οικονομικής κρίσης που κυριαρχούσε επί δεκαετίες στη χώρα μας και που έγινε μοιραία το 2008 και κορυφώθηκε το 2009.

 

Παρέμβαση της τρόικας για κατάργηση συνδικαλιστικών προνομίων

Ύστερα από 34 χρόνια, τον Μάϊο του 2016, οι δανειστές απείλησαν με κατάργηση του Νόμου αυτού του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος γιγάντωσε και θέριεψε επί δεκαετίες κυρίως τον ελληνικό κρατικομονοπωλιακό (στη Δημόσια Διοίκηση και στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς) συνδικαλισμό, με τα απίστευτα προνόμια και την προκλητική προστασία των εκπροσώπων των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, οι δανειστές ζήτησαν τότε τα εξής:

1. Αλλαγή του τρόπου λήψης αποφάσεων για την πραγματοποίηση απεργιών.
2. Αύξηση του χρόνου προειδοποίησης για απεργία στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
3. Μείωση των ημερών συνδικαλιστικής άδειας, περιορισμός αμειβόμενων αδειών στις απολύτως απαραίτητες και περιορισμός των προσώπων που δικαιούνται άδειες.
4. Δραστική μείωση των ημερών αδικαιολόγητης απουσίας του συνδικαλιστή και ευθυγράμμιση με όσα ισχύουν για κάθε εργαζόμενο.
5. Δυνατότητα απόλυσης συνδικαλιστών για σπουδαίο λόγο.
6. Περιορισμός των συνδικαλιστών που απολαμβάνουν προστασία.
7. Κατάργηση της δυνατότητας παροχής προστασίας μέσω του καταστατικού των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
8. Μείωση του αριθμού των προστατευόμενων ιδρυτικών μελών μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης.
9. Απολύσεις συνδικαλιστών σε περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων ή απιστίας ή μετά από μεγάλη απουσία από την εργασία τους. Σημειώνεται ότι μ ε το σημερινό καθεστώς, το ερώτημα της απόλυσης ενός συνδικαλιστή τίθεται σε ειδική επιτροπή, η οποία καλείται να εξετάσει αν συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι που αναφέρονται ρητά στον συνδικαλιστικό νόμο.

http://www.aixmi-news.gr