Εδώ και μέρες στο Ορυχεία του ΛΚ-ΔΜ έχει ξεκινήσει συζήτηση για την αλλαγή του προγράμματος της βάρδιας από 7-7-7 σε 3-2-2. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει σύγχυση και προβληματισμό μεταξύ των εργαζομένων για το ποια είναι η καλύτερη επιλογή, για το αν η αλλαγή θα είναι προς όφελος των εργαζομένων η όχι, για το αν θα είναι πιο ξεκούραστα και θα μειώνει την καταπόνηση των εργαζομένων η θα τους επιβαρύνει ακόμα περισσότερο.
Αυτή η συζήτηση δεν είναι καινούργια, έχει ξεκινήσει εδώ και πάνω από μια δεκαετία, αποδεικνύοντας ότι από τότε υπήρχε έλλειψη προσωπικού και η επιβάρυνση των εργαζόμενων ήταν μεγάλη.
Στις εξαντλητικές συνθήκες που δουλεύουν οι εργαζόμενοι, με τους όρους υγιεινής και ασφάλειας συνεχώς να χειροτερεύουν, ότι ο μέσος όρος ηλικίας των εργαζόμενων συνεχώς μεγαλώνει, λογικό είναι οι εργαζόμενοι να είναι επιφυλακτικοί σε όποια επιλογή τους, γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια για περεταίρω επιβάρυνση.
Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι η όποια επιλογή έχει και υποκειμενικό χαρακτήρα, μιας και οι εργαζόμενοι διαφοροποιούνται όσον αφορά την οικογενειακή τους κατάσταση, την ηλικία , τις συνήθειες, την κατάσταση του οργανισμού τους και ότι είναι καλό για το έναν μπορεί να είναι χειρότερο για τον άλλο. Επίσης οι όποιες επιστημονικές μελέτες για το θέμα μπορούν να καθοδηγηθούν είτε προς την μία είτε προς την άλλη μεριά. Επομένως είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί να λυθεί με μέσους όρους είτε με πλειοψηφίες και μειοψηφίες.
Επίσης ο διαχωρισμός των εργαζόμενων σε αυτούς που είναι υπέρ η κατά του ενός η του άλλου προγράμματος είναι αποπροσανατολιστικός και διασπαστικός και τους στρέφει να επιζητούν διαχειριστικές λύσεις στην άθλια κατάσταση από την έλλειψη προσωπικού.
Εργοδοσία και σωματεία τους καλούν να πάρουν θέση για τον καλύτερο τρόπο που θα ξεζουμίζεται η εργατική τους δύναμη αφού αποδεχτούν μοιρολατρικά την κατάσταση με την έλλειψη προσωπικού. Το νέο πρόγραμμα ακόμα και να ανακουφίζει τους εργαζόμενους θα γίνει όχι επειδή θέλουν το καλό τους αλλά να μπορούν να είναι πιο παραγωγικοί, χωρίς να επιβαρυνθεί η επιχείρηση με την πρόσληψη νέου προσωπικού για να καλυφθούν οι ανάγκες.
Μόνη λύση είναι οι εργαζόμενοι μαζί με τους ανέργους να διεκδικήσουν θέσεις μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Να απαιτήσουν την δημιουργία 5ης φυλακής με εξασφάλιση των μισθών, κάτι το όποιο θα δημιουργούσε εκατοντάδες θέσεις εργασίας και θα ελάφρυνε τους εξαντλημένους εργαζόμενους.
Σε κάθε περίπτωση, ότι και να επιλέξουν οι εργαζόμενοι μετά από δοκιμή του προγράμματος που προτείνεται, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για την επαναφορά στο παλιό, κάτι το οποίο καμιά υπογραφή δεν μπορεί να το εξασφαλίσει παρά οι αγώνες των εργαζόμενων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου