Το 2002 το ορυχείο Βεύης έκλεισε και τον Ιούλιο 2003 κηρύχτηκε έκπτωτη η εταιρεία ΒΙΟΛΙΓΝΙΤ, που το λειτουργούσε για δεκαετίες. Χρειάστηκε να περάσουν τρια χρόνια κι επιτέλους, το Μάιο 2006, προκηρύχτηκε δημόσιος πλειοδοτικός διαγωνισμός για τη μίσθωσή του. Στις 29 Σεπτεμβρίου 2006 κατατέθηκαν έξι προσφορές και πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης ήταν ο ομ.καθηγητής ΕΜΠ και Πρόεδρος του ΙΓΜΕ Χαρ. Τσουτρέλης, από τους καθηγητές που παραδοσιακά είχε σε διάφορες θέσεις η ΝΔ. Το αποτέλεσμα της Επιτροπής το βλέπουμε στο διπλανό δελτίο τύπου του Υπουργείου Ανάπτυξης στις 20 Αυγούστου 2009 (Υπουργός ο Κωστής Χατζηδάκης, όπως και σήμερα, που τον Ιανουάριο 2009 είχε διαδεχθεί το Χρήστο Φώλια) : Ο διαγωνισμός "κηρύχθηκε άγονος λόγω λήξης των εγγυητικών επιστολών"!
Και να θέλεις ν' αγιάσεις, δεν σ' αφήνουν!
Απ' το Σεπτέμβριο 2006 μέχρι τον Αύγουστο 2009 πέρασαν τρία χρόνια: υπήρχε περίπτωση να μην λήξουν οι εγγυητικές επιστολές; Η διακήρυξη ζητούσε εγγυητικές επιστολές ισχύος δυο ετών, χρόνος υπεραρκετός για να κάνει η Επιτροπή Αξιολόγησης τη δουλειά της και να ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός. Κι αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα, μπορούσε η Επιτροπή να ζητήσει μικρή παράταση ισχύος της εγγυητικής επιστολής του προσωρινού πλειοδότη. Κάτι το εξαιρετικά συνηθισμένο σε παρόμοιους διαγωνισμούς. Σίγουρα ο κ. καθηγητής θα έχει πολλά να μας διηγηθεί, για το πώς έφτασε ο διαγωνισμός να έχει αυτή την κατάληξη....Είναι ακριβώς τα χρόνια εκείνα που δεν αφήνουν τη ΔΕΗ να κάνει νέες μονάδες, παρά μόνο σε αντικατάσταση παλαιών, "για να απελευθερωθεί η αγορά". Είναι τα χρόνια εκείνα που προστίθενται στο σύστημα οι ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου, αυτές που ο ΑΔΜΗΕ λέει ότι έχουν "υψηλά τεχνικά ελάχιστα". Είναι όμως κι εκείνα τα χρόνια που στη ΔΕΗ ανέλαβε ο Αθανασόπουλος, και στα τέλη του 2007 αποφάσισε, με το νέο επενδυτικό πρόγραμμα, να κάνει τη 2η Μονάδα του ΑΗΣ Μελίτης. Αλλά, χωρίς το ορυχείο της Βεύης, 2η Μονάδα δεν γίνεται ...Και η Επιτροπή Αξιολόγησης ακόμα "συνεδρίαζε" ...
Στις 20 Αυγούστου 2009 ο Χατζηδάκης κήρυξε άγονο το διαγωνισμό και ξεκίνησε νέα διαδικασία μίσθωσης του ορυχείου, με απευθείας ανάθεση. Λίγες μέρες μετά προκηρύχτηκαν εκλογές και η διαδικασία σταμάτησε. Κέρδισε το Πασοκ και η αρμοδιότητα για τα ενεργειακά πήγε στην αλήστου μνήμης Μπιρμπίλη. Φαίνεται ότι ή ακόμα δεν την είχε πιάσει το πράσινο αμόκ ή ακόμα τηρούσαν τα προσχήματα και στις 5 Φεβρουαρίου 2010 ξεκίνησε εκ νέου τη διαδικασία του Χατζηδάκη.
Εκεί λοιπόν, κολήσαμε! Οι διαδικασίες πάνε με ρυθμό ανάπηρης χελώνας! Η Μπιρμπίλη μένει στο ΥΠΕΚΑ μέχρι τα μέσα Ιουνίου του 2011 και δεν υπάρχει κανένα νέο για τη Βεύη.
Τη Μπιρμπίλη διαδέχεται ο Παπακωνσταντίνου και στις 3 Αυγούστου 2011 ανακοινώνει, όχι βέβαια την ανάθεση, αλλα το αποτέλεσμα της προσωρινής κατάταξης των εταιρειών. Και γίνεται το πρώτο θαύμα: οι μισές εταιρείες μηδενίζονται! Και δεν πρόκειται για τυχαίες εταιρείες, αλλά για ιδιαίτερα εξειδικευμένες στο συγκεκριμένο αντικείμενο.
Στην κατάταξη προηγείται η ΤΕΡΝΑ, με πολύ καθαρό προβάδισμα. Αρχίζει η περίοδος αστάθειας με τις απανωτές εκλογές του 2012, Υφυπουργός ΠΕΚΑ γίνεται ο Παπαγεωργίου και τον Οκτώβριο 2012, σ' ένα συνέδριο, δηλώνει ότι "σύντομα θα προχωρήσει στην ανάθεση της Βεύης". Το "σύντομα" στην Ελληνική γλώσσα έχει μια ιδιαίτερη, κατά πως φαίνεται, σημασία, αφού μόλις στις 26.6.2013 γίνεται ενημέρωση στην Επιτροπή Παραγωγής & Εμπορίου της Βουλής για την ολοκλήρωση των εργασιών της Επιτροπής Αξιολόγησης και πρέπει να φτάσουμε στον Αύγουστο 2013 για να ανακοινώσει το ΥΠΕΚΑ,
προσέξτε, όχι την ανάθεση, αλλά την έγκριση του πρακτικού της Επιτροπής.
Και τότε γίνεται το 2ο θαύμα: μηδενίζονται άλλες τρεις εταιρείες(!). Συνολικά το ΥΠΕΚΑ έχει καταφέρει να μηδενίσει τις οκτώ απ' τις δέκα συμμετέχουσες, ιδιαίτερα εξειδικευμένες σε μεταλλευτικά ή λιγνιτικά έργα εταιρείες! Τελικά στη διαδικασία απομένουν μόνο δυο απ' τις αρχικά δέκα, και "πλειοδοτούσα πρόταση αναδεικνύεται της εταιρείας ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ", που ήταν 4η στην 1η φάση της διαδικασίας (υπόψη ότι δεν πρόκειται για κανονικό διαγωνισμό), ενώ η μακράν 1η στην 1η φάση ΤΕΡΝΑ, στη 2η φάση μηδενίστηκε! Με οκτώ μηδενισμούς επί συνόλου δέκα εταιρειών, σε μια διαδικασία που απ' την αρχή δεν διακρίθηκε για τη διαφάνειά της, μάλλον το ΥΠΕΚΑ έχει εξαφαλίσει ένα μακρόχρονο δικαστικό σήριαλ, που δεν θα επιτρέψει στο ορυχείο να δουλέψει. Να ελπίζουμε ότι δεν ήταν αυτός ο στόχος; Ή μήπως όχι, κι ερχόμαστε πάλι σ' αυτό που έλεγε η Μπιρμπίλη: "Δεν αρκεί να είμαστε με τις ΑΠΕ, πρέπει και να είμαστε ενάντια στο λιγνίτη";
Οι μήνες περνούνε, έχουμε περάσει τα μέσα Ιανουαρίου 2014, σχεδόν 4 χρόνια απ' την έναρξη της διαδικασίας, σχεδόν 7 χρόνια απ' τον αρχικό διαγωνισμό και το ΥΠΕΚΑ δεν έχει καταφέρει να βάλει το ορυχείο να ξαναδουλέψει. Πραγματικά fast track διαδικασία! Είναι δε ιδιαίτερα εντυπωσιακό ότι το ΥΠΕΚΑ δεν κατάφερε σε σχεδόν 7 χρόνια να βάλει ένα ορυχείο, που μάλιστα ήταν πάντα - πάνω από 60 χρόνια- ιδιωτικό, να ξαναδουλέψει, αλλά -λέει ότι- θέλει σε 3-4 μήνες να ξεπουλήσει τον ΑΔΜΗΕ, το εθνικό δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας!
Εν τω μεταξύ ο ΑΗΣ Μελίτης, που κατασκευάστηκε για να τροφοδοτείται κι απ' το ορυχείο Βεύης, απ' το τελος του 2008 έχει απανωτά προβλήματα τροφοδοσίας! Η ΔΕΗ έφτασε στο σημείο να εισάγει λιγνίτη από Βουλγαρία και Τουρκία, λιθάνθρακα από Ουκρανία, για να καλύψει όπως-όπως τις ανάγκες του ΑΗΣ. Και μιλάμε για την πιο νέα και σύγχρονη λιγνιτική μονάδα της χώρας. Αντί να δουλέψει χωρίς προβλήματα η πιο νέα μονάδα, δουλεύει στο φουλ ο ΑΗΣ Πτολ/δας που είναι να κλείσει σύντομα λόγω παλαιότητας. Αντί να δουλεύει η μονάδα με το σύστημα αποθείωσης των καυσαερίων, τα πιο καλά φίλτρα και τον πιο καλό βαθμό απόδοσης, δουλεύει ο ΑΗΣ Πτολ/δας, σκοτεινιάζοντας τον ουρανό της Πτολ/δας.
Επιτέλους, είναι εθνική ξεφτίλα να έχεις το κάρβουνο δίπλα στον ΑΗΣ και να κρατάς το ορυχείο κλειστό τόσα χρόνια! Είναι εθνική ξεφτίλα να έχεις ανοιγμένο ορυχείο δίπλα στον ΑΗΣ, έτοιμο να παράγει, και να εισάγεις λιγνίτη: δεν εισάγεις λιγνίτη, ανεργία εισάγεις! Επιδοτείς τους Βούλγαρους και τους Τούρκους για να δουλεύουν και την ίδια στιγμή η ανεργία στη Φλώρινα θερίζει! Η χώρα έχει χρεοκοπήσει και την ίδια στιγμή κάνουμε εισαγωγές λιγνίτη, για να βυθίσουμε ακόμα περισσότερο το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών. Η χώρα έχει χρεοκοπήσει και πρέπει να παράγει ό,τι μπορεί, να αυξήσει το ΑΕΠ όσο πιο γρήγορα μπορεί και να βελτιώσει το λόγο "Δημόσιο Χρέος προς ΑΕΠ", αλλά κρατούμε το ορυχείο κλειστό, τη στιγμή μάλιστα που ο ΑΔΜΗΕ λέει ότι το 2020 θα χρειαζόμαστε εισαγωγές ενέργειας για να έχουμε ρεύμα το βράδυ!. Λιγνίτη και έχουμε και μπορούμε να παράγουμε, αλλά, δυστυχώς, φαίνεται ότι μάλλον κάποιοι δεν θέλουν να τον παράγουμε. Και η ΔΕΗ πληρώνει πανάκριβα τις εισαγωγές, σε σχέση με τον εγχώριο λιγνίτη, και το κόστος καυσίμου του ΑΗΣ Μελίτης έχει εκτιναχθεί (κι επιβαρύνει τους καταναλωτές, βεβαίως-βεβαίως)! Και το Δημόσιο χάνει τόσα χρόνια έσοδα από μισθώματα του ορυχείου, χάνει έσοδα από ΦΠΑ, χάνει έσοδα από ΦΜΥ, χάνει έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές στα χρεοκοπημένα Ταμεία, χάνει τον πολλαπλασιαστή της τοπικής οικονομίας και τα έσοδα που θα έφερνε, χάνει από επιδόματα ανεργίας που πρέπει να πληρώνει, χάνει, χάνει, χάνει ...υπάρχει καραμπινάτη ζημιά του Δημοσίου.
Και το ερώτημα βέβαια είναι: το Δημόσιο χάνει, η Φλώρινα χάνει, η ΔΕΗ χάνει, η εθνική οικονομία χάνει, ποιος κερδίζει τελικά απ' αυτή την υπόθεση; Πάλι στα ίδια γυρνάμε ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου