Μακριά από τις λύσεις αποσπασματικές κινήσεις με αμφίβολλα αποτελέσματα
Μέσα σε μια προεκλογική περίοδο τόσο οι Βρυξέλλες όσο και η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούν να βρουν ισορροπημένες πολιτικά και «ανώδυνες» λύσεις για το μέλλον της ΔΕΗ.
Την ίδια ώρα η ΔΕΗ αναβάλλει το roadshow για έκδοση νέου ομολόγου στο Λονδίνο αντιλαμβανόμενη ότι δεν έχει τα εχέγγυα να πετύχει τον στόχο της.
Διερωτάται κανείς αν ένας διαγωνισμός για πώληση των λιγνιτικών μονάδων με νέους όρους θα εξασφαλίσει περισσότερα για το μέλλον της ΔΕΗ.
Πως όμως δεν θα αυξήσει τα ρίσκα για την ίδια τη ΔΕΗ, όταν θα επιχειρήσει να καταστήσει ελκυστικότερες λιγνιτικές μονάδες που αποδείχθηκε ότι δεν πωλούνται;
Με ταυτόχρονη επιβάρυνση των μελλοντικών ζημιών από τους επιμερισμούς στην ίδια την επιχείρηση;
Και γιατί αυτό θα είναι καλό στο κάτω κάτω για τη ΔΕΗ;
Αυτά είναι τα πρώτα ρεαλιστικά ερωτήματα που μπαίνουν ενόψει της διαπραγμάτευσης που ξεκίνησε για διαγωνισμό με νέους όρους με την DG Comp.
Επί της ουσίας και ο νέος αυτός διαγωνισμός δεν απαντά στην ανάγκη αναδιάρθρωσης της ΔΕΗ, αν θέλουμε να μιλάμε για ένα αποτελεσματικό πλάνο με βάση την άνοδο των CO2.
Οι ανάγκες της ΔΕΗ είναι πολύ μεγαλύτερες και αν αποδείχθηκε αναποτελεσματική και λανθασμένη η εμμονή στην πολιτική πώλησης των λιγνιτικών μονάδων δεν πρέπει να απαντάμε στο λάθος με ένα νέο λάθος.
Για να μην παρεξηγούμεθα δεν στηρίζουμε την λύση της μικρής ΔΕΗ που την θεωρούμε ένα απλό ξεπερασμένο και «εύκολο» αφήγημα.
Η ΔΕΗ στην παρούσα φάση χρειάζεται κεφάλαια και υιοθέτηση βασικών δομικών μέτρων του business plan της Mckinsey που προεκλογικά δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
Η πώληση ή μη πώληση των λιγνιτικών μονάδων δεν θα κάνει την διαφορά.
Ήδη το ελληνικό ενεργειακό σύστημα ταλανίζεται από πανθομολογούμενη αποτυχία των δημοπρασιών ΝΟΜΕ, την δυσανάλογα με την υπόλοιπη Ευρώπη υψηλή Οριακή Τιμή Συστήματος και άλλα δεινά.
Αλήθεια τι θα γίνει με τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος μετά τις εκλογές;
Το μόνο σίγουρο είναι ακόμα για την ΔΕΗ δεν έχουν διατυπωθεί οι ουσιαστικές προτάσεις για την επιτυχή αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά επιχειρείται η αποσπασματική συγκόλληση του ραγισμένου γυαλιού με μοναδικό στόχο την δικαιολόγηση ευπαρουσίαστων αφηγημάτων.
Κάποιος όμως θα πρέπει να πληρώσει το μάρμαρο. Ποιός θα είναι αυτός;
Την ίδια ώρα η ΔΕΗ αναβάλλει το roadshow για έκδοση νέου ομολόγου στο Λονδίνο αντιλαμβανόμενη ότι δεν έχει τα εχέγγυα να πετύχει τον στόχο της.
Διερωτάται κανείς αν ένας διαγωνισμός για πώληση των λιγνιτικών μονάδων με νέους όρους θα εξασφαλίσει περισσότερα για το μέλλον της ΔΕΗ.
Πως όμως δεν θα αυξήσει τα ρίσκα για την ίδια τη ΔΕΗ, όταν θα επιχειρήσει να καταστήσει ελκυστικότερες λιγνιτικές μονάδες που αποδείχθηκε ότι δεν πωλούνται;
Με ταυτόχρονη επιβάρυνση των μελλοντικών ζημιών από τους επιμερισμούς στην ίδια την επιχείρηση;
Και γιατί αυτό θα είναι καλό στο κάτω κάτω για τη ΔΕΗ;
Αυτά είναι τα πρώτα ρεαλιστικά ερωτήματα που μπαίνουν ενόψει της διαπραγμάτευσης που ξεκίνησε για διαγωνισμό με νέους όρους με την DG Comp.
Επί της ουσίας και ο νέος αυτός διαγωνισμός δεν απαντά στην ανάγκη αναδιάρθρωσης της ΔΕΗ, αν θέλουμε να μιλάμε για ένα αποτελεσματικό πλάνο με βάση την άνοδο των CO2.
Ασπιρίνες με λάθος συνταγή;
Οι ανάγκες της ΔΕΗ είναι πολύ μεγαλύτερες και αν αποδείχθηκε αναποτελεσματική και λανθασμένη η εμμονή στην πολιτική πώλησης των λιγνιτικών μονάδων δεν πρέπει να απαντάμε στο λάθος με ένα νέο λάθος.
Για να μην παρεξηγούμεθα δεν στηρίζουμε την λύση της μικρής ΔΕΗ που την θεωρούμε ένα απλό ξεπερασμένο και «εύκολο» αφήγημα.
Η ΔΕΗ στην παρούσα φάση χρειάζεται κεφάλαια και υιοθέτηση βασικών δομικών μέτρων του business plan της Mckinsey που προεκλογικά δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
Η πώληση ή μη πώληση των λιγνιτικών μονάδων δεν θα κάνει την διαφορά.
Ήδη το ελληνικό ενεργειακό σύστημα ταλανίζεται από πανθομολογούμενη αποτυχία των δημοπρασιών ΝΟΜΕ, την δυσανάλογα με την υπόλοιπη Ευρώπη υψηλή Οριακή Τιμή Συστήματος και άλλα δεινά.
Αλήθεια τι θα γίνει με τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος μετά τις εκλογές;
Το μόνο σίγουρο είναι ακόμα για την ΔΕΗ δεν έχουν διατυπωθεί οι ουσιαστικές προτάσεις για την επιτυχή αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά επιχειρείται η αποσπασματική συγκόλληση του ραγισμένου γυαλιού με μοναδικό στόχο την δικαιολόγηση ευπαρουσίαστων αφηγημάτων.
Κάποιος όμως θα πρέπει να πληρώσει το μάρμαρο. Ποιός θα είναι αυτός;
Π.Μπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου