Μανταλένα Πίου
Μπορεί η ΔΕΗ να ασκεί κοινωνική πολιτική; Το ερώτημα παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ, αφού το δημόσιο, αδυνατώντας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους προς τους οικονομικά ευάλωτους πολίτες εξαναγκάζει, με διάφορους τρόπους την εισηγμένη εταιρία να ασκεί κοινωνική πολιτική.
Στα χαρτιά μπορεί οι εκάστοτε κυβερνήσεις να δηλώνουν ότι καλύπτουν το κόστος αλλά στην πράξη πολλά από τα βάρη τα πληρώνει η ΔΕΗ.
Σήμερα το αδιέξοδο είναι ορατό. Η δημόσια επιχείρηση υποχρεώνεται από το μνημόνιο να μειώσει το μερίδιό της στην αγορά κάτω από το 50% της λιανικής ως το τέλος του 2019 αλλά ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό της πελατείας της δεν θέλει να αλλάξει πάροχο, αλλά ούτε και οι εναλλακτικοί προμηθευτές φαίνονται θα θέλουν τους πελάτες αυτούς. Στους “εγκλωβισμένους” συγκαταλέγονται αρκετοί κακοπληρωτές που μένουν στη ΔΕΗ γιατί ξέρουν ότι δεν θα τους κόψει το ρεύμα, οι δικαιούχοι των κοινωνικών τιμολογίων αλλά και μία τελείως διαφορετική κατηγορία, οι μεγάλες βιομηχανίες στην Υψηλή Τάση που αδυνατούν να βρουν πάροχο με φθηνότερες τιμές.
Η ΔΕΗ προτείνει το κράτος να εκδώσει κουπόνια για τα νοικοκυριά του Κοινωνικού Τιμολογίου και προσπαθεί να πείσει τους δανειστές να μην συνεκτιμούν στο μερίδιό της την Υψηλή Τάση και τα Κοινωνικά Τιμολόγια (όσο δεν αλλάζει το σύστημα, τουλάχιστον).
Δεν γνωρίζουμε αν θα είναι τα κουπόνια ή κάποιος άλλος τρόπος που πρέπει να βρουν η κυβέρνηση και η ΡΑΕ για να δημιουργήσουν πραγματικές συνθήκες ανταγωνισμού για τις ομάδες αυτές των καταναλωτών και να δώσουν κίνητρα για να υπάρξει μετακίνηση σε άλλες εταιρίες.
‘Οσο όμως δεν δίνουν τη λύση, τόσο θα διογκώνεται το πρόβλημα για τη ΔΕΗ και θα δημιουργούνται νέα αδιέξοδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου