Η δυσκολία, τον τελευταίο καιρό, στις συνομιλίες της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα είναι γνωστές και οι αιτίες έχουν αναλυθεί επαρκώς. Το ζήτημα είναι ότι ανάλογη εικόνα υπάρχει και για τα ενεργειακά θέματα και μάλιστα όχι τώρα, αλλά πολύ νωρίτερα. Η πληροφόρηση από την αγορά για το τι θέλει, επιτέλους, η τρόικα για τον εγχώριο ενεργειακό τομέα είναι διιστάμενη, στοιχείο που επιτείνει τη σύγχυση και υποδηλώνει τον προβληματικό χαρακτήρα της συνεννόησης, συνεπώς και της όποιας προόδου.
Το μόνον βέβαιο που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι ότι η τρόικα και ειδικά το αρμόδιο περί τα ενεργειακά μέλος της έχει διαφορετική ατζέντα από την κυβέρνηση και ως προς τις επιδιώξεις, αλλά και ως προς τα χρονοδιαγράμματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να προωθηθούν ρυθμίσεις και μέτρα για την αγορά, με συνέπεια να υπάρχει τελμάτωση, απογοήτευση, ανησυχία και ακύρωση των όποιων προσπαθειών επανεκκίνησης της. Κύριο μέλημα της τρόικας είναι να προωθηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι αποκρατικοποιήσεις, ώστε να εισρεύσει πολύτιμο ρευστό, για τη διασφάλιση της αποπληρωμής των δόσεων. Το αν χρειάζεται να αναμορφωθεί η αγορά είναι μάλλον δευτερεύον ζήτημα, αν δεν «κουμπώνει» με τους συγκεκριμένους στόχους της.
Το δεύτερο αξιοσημείωτο στοιχείο του αδιεξόδου που καταγράφεται είναι το γεγονός ότι η τρόικα έχει βάλει τις δικές της πινελιές στις απαιτήσεις της για τον ενεργειακό τομέα. Αυτές οι αποχρώσεις, μάλιστα, φαίνεται να συγκρούονται σε ορισμένες περιπτώσεις με τη γενική ενεργειακή πολιτική που εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες. Ενδεχομένως, γιατί είχε την ευκαιρία να το κάνει αυτό η τρόικα, δεδομένης της αλλαγής σκυτάλης στη διακυβέρνηση της Ε.Ε., διαδικασία που ξεκίνησε από την Άνοιξη και μόλις τώρα ολοκληρώθηκε.
Ένα παράδειγμα. Η υπόθεση της «μικρής ΔΕΗ» λέγεται ότι είναι «έργο πνοής» για το αρμόδιο περί τα ενεργειακά μέλος της τρόικας, το οποίο έχει βάλει στόχο να το φέρει σε πέρας πάση θυσία. Ο, τιδήποτε, συνεπώς, εμποδίζει, καθυστερεί ή δυσκολεύει το στόχο αυτό, λέγε με ΝΟΜΕ, κατεδαφίζεται. Μία μερίδα της αγοράς, βέβαια, θεωρεί ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να θεωρηθεί ελκυστικό σε επενδυτές ένα τέτοιο project. Αντίθετα, θεωρεί ότι ο μεγάλος στόχος είναι να πωληθεί η μητρική εταιρία, η οποία χρειάζεται να ενισχύσει τα οικονομικά μεγέθη και την ρευστότητα της, για να πωληθεί ακριβά. Στην ίδια λογική, λέγεται, ένα ΝΟΜΕ που θα έπληττε τη στόχευση αυτή δεν είναι επιθυμητό.
Τα νέα ΑΔΙ, επίσης, συνιστούν αιτία πολέμου για την τρόικα, που επιμένει ότι υπάρχει υπερεπάρκεια ισχύος, άρα δεν χρειάζεται να πληρώνονται μονάδες για διασφάλιση διαθεσιμότητας σε περιόδους ύφεσης. Το αν σε όλη την Ευρώπη τα κράτη-μέλη βρίσκονται στην ίδια διαδικασία αναμόρφωσης των συγκεκριμένων μηχανισμών, μάλλον δεν ενδιαφέρει την τρόικα.
Η εχθρική στάση της τρόικας ενισχύεται και από το γεγονός ότι ουσιαστικά οι αποκρατικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα καρκινοβατούν. Άλλα υποσχεθήκαμε κι άλλα γίνονται. Μέχρι και η πώληση του ΑΔΜΗΕ, τη μόνη που θεωρούσε σίγουρη και εύκολη η κυβέρνηση, φαίνεται να πηγαίνει για τον επόμενο χρόνο για λόγους που έχουν να κάνουν με ενδοκυβερνητικές τριβές, αλλά και αντιδράσεις των εργαζομένων. Προφανώς, γι' αυτό υπάρχει αυτή η αμετακίνητη στάση για το θέμα της ΔΕΗ. Σου λέει η τρόικα, αυτό είναι το δικό μας σχέδιο και δεν θα σας αφήσουμε να το πειράξετε, όπως τα άλλα.
Αν μιλήσει κανείς για αδιέξοδο, δεν θα έχει άδικο. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε. Τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε, αν μπορούμε να έχουμε τέτοιες, τι περιθώρια διαθέτουμε, αν υπάρχει δυνατότητα ευελιξίας και μέχρι ποιού σημείου. Όποιον κι αν ρωτήσεις αυτή τη στιγμή στην αγορά δεν θα πάρεις ασφαλή απάντηση. Άρα πού οδεύουμε; Κάθε απάντηση δεκτή. Αρκεί να μην υπακούει σε σενάρια συνομωσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου