Αν και θεωρεί ότι το μέλλον της ΔΕΗ είναι αβέβαιο λόγω εχθρικών πολιτικών σε βάρος της, εντούτοις, ο Γιώργος Μπίτζας πρόεδρος της ΕΔΟΠ/ΔΕΗ, αφήνει μια χαραμάδα φωτός για το μέλλον της,αιτιολογώντας την ελπίδα του αυτή και από την είσοδο της επιχείρησης ηλεκτρισμού στην αγορά διάθεσης του φυσικού αερίου.
Πιστεύει πάντως ότι η ΔΕΗ θα διολισθαίνει και θα είναι στην υπηρεσία των ξένων συμφερόντων και των εκάστοτε κυβερνώντων, όσο δεν γίνονται διακριτοί οι ρόλοι μεταξύ της Δημόσιας Επιχείρησης και της Πολιτείας. Όσο για τις ευθύνες που αναλογούν στις συνδικαλιστικές ηγεσίες για τον εκτροχιασμό της επιχείρησης, η πεποίθησή του είναι πως η δύναμη του συνδικάτου είναι πολύ μικρή για να συμβάλει σε κάτι τέτοιο.
Η ΔΕΗ έχει σήμερα πυξίδα που μπορεί να την οδηγήσει σε μια σταθερότητα και να την βγάλει από την κρίση;
Το μέλλον είναι αβέβαιο για τη ΔΕΗ, γιατί έχει περιέλθει σε ένα οικονομικό αδιέξοδο εξαιτίας λαθεμένων χειρισμών αλλά και εχθρικών πολιτικών. Η χρονιά που ξεκινά σηματοδοτεί έναν επώδυνο μετασχηματισμό της ΔΕΗ η οποία υποχρεούται να πουλήσει το 30% των ορυχείων και των μονάδων παραγωγής λιγνίτη και να χάσει το 50% των πελατών της, προκειμένου να λειτουργήσει ο ελεύθερος ανταγωνισμός στην αγορά, λες και τώρα είναι «φυλακισμένος»…
Αξίζει να αναφέρω ότι, μόνο από τις δημοπρασίες (ΝΟΜΕ) που αφορούν την υδροηλεκτρική και λιγνιτική παραγωγή, η ΔΕΗ προσφέρει έως και το 57% της παραγωγής της σε τιμές πολύ κάτω του κόστους, με αποτέλεσμα μόνο το 2018 η απώλεια εξαιτίας των δημοπρασιών να ανέλθει στα 230 εκατομμύρια. Αν σε όλα αυτά προστεθούν και οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί ρεύματος, οι οποίοι ξεπερνούν τα 2,5 δισ.,το τέλος του προμηθευτή (αφορά λογαριασμό υπέρ των ΑΠΕ), το τέλος υπέρ μαζούτ και μέχρι πρότινος το τέλος υπέρ φυσικού αερίου που τους επιβάλλει η ίδια η Πολιτεία,ε, τότε καταλήγουμε ότι δύσκολα θα βγει από την κρίση.
Κατά καιρούς έχετε πει ότι εκτός των απλών καταναλωτών είναι και οι βαριές ενεργοβόρες βιομηχανίες που οφείλουν και δεν πληρώνουν και αυξάνουν τα χρέη της Επιχείρησης. Σε αυτό δεν ευθύνονται και οι ηγεσίες της ΔΕΗ, που έπρεπε εγκαίρως να πάρουν μέτρα; Ή πιστεύετε ότι οι εκάστοτε διοικήσεις εκτελούν απλώς εντολές της Πολιτείας και δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο;
Είναι γεγονός ότι, με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη σημερινή κυβέρνηση, υπήρξε μια χαλαρότητα στην είσπραξη των λογαριασμών ρεύματος, με αποτέλεσμα να μη γίνονται μπαταχτσήδες μόνο οι μικροί καταναλωτές αλλά και οι βιομηχανίες, οι οποίες αγοράζουν το ρεύμα σε χαμηλές τιμές, κάτω του κόστους, αυξάνοντας τα κέρδη τους αλλά δυστυχώς αποφεύγουν να πληρώσουν τη ΔΕΗ.
Για αυτήν τη διαμορφωθείσα κατάσταση, πρώτο ρόλο έχει η Διοίκηση, η οποία μάλιστα υπογράφει σύμβαση, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντα της ΔΕΗ. Συμβαίνει, επίσης, η εκάστοτε κυβέρνηση να ασκεί κοινωνική πολιτική, αλλά το μάρμαρο να το πληρώνει η ΔΕΗ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιχείρηση.
Όσο αυτοί οι ρόλοι δεν γίνονται διακριτοί, όσο δεν αφήσουν τη ΔΕΗ να λειτουργήσει απρόσκοπτα, επιχειρηματικά και αυτόνομα η ίδια θα διολισθαίνει και θα είναι μία Επιχείρηση στην υπηρεσία των ξένων συμφερόντων και των εκάστοτε κυβερνώντων. Προσωπικά, περίμενα ότι μία αριστερή κυβέρνηση θα ήταν πιο δίκαια απέναντι σε μία Δημόσια Επιχείρηση, και μάλιστα κοινωνικού σκοπού.
Η ΔΕΗ και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν έχουν κάνει λάθη που συνέβαλλαν έως έναν βαθμό στον εκτροχιασμό της επιχείρησης;
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ακράδαντα ότι αν δεν υπήρχε το συνδικάτο, έπρεπε να το ανακαλύψουμε. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, πρέπει να το βελτιώσουμε, προκειμένου να συμβάλει καθοριστικά στην παραγωγική ανάπτυξη της χώρας προς όφελος και των εργαζομένων. Παρά τα όσα κατά καιρούς τού χρεώνουν και όση ενοχή και να θέλουν να του προσάψουν, πιστεύω ότι η δύναμή του είναι πολύ μικρή, ώστε με τις πράξεις του να συμβάλει στον εκτροχιασμό της επιχείρησης. Η ΔΕΗ, επαναλαμβάνω, χρεοκόπησε από τις ενεργειακές πολιτικές, από την κακοδιαχείριση, από τους ανταγωνιστές και τους εργολάβους.
Ποια είναι η γνώμη σας για τις περιπτώσεις Λάρκο και Χαλυβουργικής; Τι έφταιξε περισσότερο και οδηγηθήκαμε εδώ; Βλέπετε φως στην περίπτωση της Λάρκο, ώστε και οι εργαζόμενοι να μη χάσουν τις θέσεις τους αλλά και να μην μπει κι άλλο…μέσα η ΔΕΗ;
Πρόκειται για μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες συμβάλλουν καθοριστικά στην εθνική οικονομία. Η αποβιομηχάνιση τέτοιων επιχειρήσεων μάς κάνει πιο φτωχούς, και κυρίως τους εργαζομένους, οι οποίοι μένουν χωρίς δουλειά. Δεν είμαι αρμόδιος ούτε έχω κάποια ιδιαίτερη πληροφόρηση για να ξέρω πώς φτάσανε στο σημείο αυτό, σίγουρα όμως ο κρατικός παρεμβατισμός δυστυχώς δεν βοήθησε στην εξυγίανση ιδιαίτερα στη Λάρκο. Οφείλω επίσης να πω πως η ανοχή της ΔΕΗ ήταν και είναι μεγάλη. Τα χρέη είναι πολλά –λείπουν από το ταμείο της ΔΕΗ 285 εκατ. της Λάρκο, 31 εκατ. της Χαλυβουργικής– και αν η ΔΕΗ δεν εισπράξει, θα βουλιάξει και η ίδια. Εύχομαι η τελευταία ρύθμιση της ΔΕΗ με τη Λάρκο να βοηθήσει προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να μην κλείσει, όπως τ Χαλυβουργική.
Εκτιμάτε ότι η συγχώνευση της θυγατρικής ΔΕΗ Ανανεώσιμες στη μητρική ΔΕΗ θα φέρει αποτελέσματα στην προώθηση των έργων ΑΠΕ;
Θέλω να πιστεύω ότι η συγχώνευση αποσκοπεί στην τάχιστη ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, εκτός και αν χαθεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Γι’αυτό πρόταση δική μας είναι η οργανωτική αναβάθμιση των υπηρεσιών που δραστηριοποιούνται με τις ΑΠΕ. Ως εκ τούτου, απαιτείται να οριστεί Γενική Διεύθυνση αρμόδια για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, ώστε να «τρέξουν» πιο γρήγορα οι επενδύσεις και η εγκατεστημένη ισχύ, σύμφωνα με τις προσδοκίες της Διοίκησης, μέχρι το 2022 να έχει τετραπλασιαστεί και μέχρι το 2030 να έχει 15πλασιαστεί.
Ποια είναι η γνώμη σας για την επενδυτική πολιτική της ΔΕΗ;
Το επενδυτικό πρόγραμμα της ΔΕΗ, παρά τις μεγάλες εξαγγελίες, θα κριθεί από το στρατηγικό πλάνο που θα εφαρμόσει η Διοίκηση της ΔΕΗ, προκειμένου αυτό να μη μείνει στα χαρτιά. Η οικονομική κατάσταση της Επιχείρησης δεν σηματοδοτεί κάτι θετικό. Παρά ταύτα, ο συνδυασμός του μετασχηματισμού σε άλλες δράσεις, όπως η διάθεση προϊόντων Ηλεκτρικής Ενέργειας και ενεργειακών υπηρεσιών καθώς και η είσοδος της ΔΕΗ στην αγορά διάθεσης του φυσικού αερίου, μάς βρίσκουν σύμφωνους και σηματοδοτούν ελπίδες ότι τελικά η ΔΕΗ μπορεί να αντέξει για το καλό των καταναλωτών, των εργαζομένων, του προσωπικού και γενικότερα για την ίδια τη χώρα.
Ο λιγνίτης προς το παρόν αποτελεί εγγύηση
«Αναμφίβολα ο λιγνίτης αποτελεί το εθνικό καύσιμο», τονίζει μετ’ επιτάσεως ο πρόεδρος της ΕΔΟΠ/ΔΕΗ,Γιώργος Μπίτζας, απαντώντας στο «αν συμφωνεί με τη σταδιακή “απόσυρση” του λιγνίτη από το ενεργειακό μείγμα της χώρας και αν η ΔΕΗ θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις συνθήκες μετάβασης της αγοράς στον τομέα της Ενέργειας»: «Χωρίς περιστροφές, σας λέω ότι ο λιγνίτης είναι η μόνη εγγύηση για την ηλεκτροδότηση της χώρας. Η “απόσυρσή” του σηματοδοτεί κινδύνους, αφού τα άλλα καύσιμα, όπως το φυσικό αέριο, είναι εισαγόμενα και εξαρτώνται από άλλες χώρες, με αποτέλεσμα να υπάρχει εξάρτηση της χώρας μας, ενώ απεδείχθη ότι σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, λόγω τροφοδοσίας, δεν ανταποκρίνεται στον σκοπό του. Επίσης η χρησιμότητα των ΑΠΕ στο ηλεκτρικό σύστημα δεν αποτελεί μία σταθερή βάση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αφού και αυτές εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες. Επομένως, στο μείγμα καυσίμου και στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας, η συμμετοχή του λιγνίτη θα πρέπει να αποτελεί έναν σταθερό πυλώνα παραγωγής προκειμένου η χώρα να μην περιπλέκεται σε περιπέτειες, τουλάχιστον μέχρι τον χρονικό ορίζοντα που η τεχνολογία θα έχει προχωρήσει αρκετά και η αποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργειας θα είναι πλέον γεγονός. Τώρα η επιβίωση της ΔΕΗ χωρίς τον λιγνίτη, σε αυτές τις συνθήκες μετασχηματισμών, θα εξαρτηθεί από το τι ΔΕΗ θέλουν αύριο, ενώ η μετάβαση στα νέα δεδομένα και ο εξορθολογισμός της εταιρικής λειτουργίας συνθέτουν πρόκληση για τη Διοίκηση της ΔΕΗ και η ικανότητά της θα κριθεί εκ του αποτελέσματος».
(του Φίλη Καϊτατζή, Παρασκήνιο)
Πιστεύει πάντως ότι η ΔΕΗ θα διολισθαίνει και θα είναι στην υπηρεσία των ξένων συμφερόντων και των εκάστοτε κυβερνώντων, όσο δεν γίνονται διακριτοί οι ρόλοι μεταξύ της Δημόσιας Επιχείρησης και της Πολιτείας. Όσο για τις ευθύνες που αναλογούν στις συνδικαλιστικές ηγεσίες για τον εκτροχιασμό της επιχείρησης, η πεποίθησή του είναι πως η δύναμη του συνδικάτου είναι πολύ μικρή για να συμβάλει σε κάτι τέτοιο.
Η ΔΕΗ έχει σήμερα πυξίδα που μπορεί να την οδηγήσει σε μια σταθερότητα και να την βγάλει από την κρίση;
Το μέλλον είναι αβέβαιο για τη ΔΕΗ, γιατί έχει περιέλθει σε ένα οικονομικό αδιέξοδο εξαιτίας λαθεμένων χειρισμών αλλά και εχθρικών πολιτικών. Η χρονιά που ξεκινά σηματοδοτεί έναν επώδυνο μετασχηματισμό της ΔΕΗ η οποία υποχρεούται να πουλήσει το 30% των ορυχείων και των μονάδων παραγωγής λιγνίτη και να χάσει το 50% των πελατών της, προκειμένου να λειτουργήσει ο ελεύθερος ανταγωνισμός στην αγορά, λες και τώρα είναι «φυλακισμένος»…
Αξίζει να αναφέρω ότι, μόνο από τις δημοπρασίες (ΝΟΜΕ) που αφορούν την υδροηλεκτρική και λιγνιτική παραγωγή, η ΔΕΗ προσφέρει έως και το 57% της παραγωγής της σε τιμές πολύ κάτω του κόστους, με αποτέλεσμα μόνο το 2018 η απώλεια εξαιτίας των δημοπρασιών να ανέλθει στα 230 εκατομμύρια. Αν σε όλα αυτά προστεθούν και οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί ρεύματος, οι οποίοι ξεπερνούν τα 2,5 δισ.,το τέλος του προμηθευτή (αφορά λογαριασμό υπέρ των ΑΠΕ), το τέλος υπέρ μαζούτ και μέχρι πρότινος το τέλος υπέρ φυσικού αερίου που τους επιβάλλει η ίδια η Πολιτεία,ε, τότε καταλήγουμε ότι δύσκολα θα βγει από την κρίση.
Κατά καιρούς έχετε πει ότι εκτός των απλών καταναλωτών είναι και οι βαριές ενεργοβόρες βιομηχανίες που οφείλουν και δεν πληρώνουν και αυξάνουν τα χρέη της Επιχείρησης. Σε αυτό δεν ευθύνονται και οι ηγεσίες της ΔΕΗ, που έπρεπε εγκαίρως να πάρουν μέτρα; Ή πιστεύετε ότι οι εκάστοτε διοικήσεις εκτελούν απλώς εντολές της Πολιτείας και δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο;
Είναι γεγονός ότι, με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη σημερινή κυβέρνηση, υπήρξε μια χαλαρότητα στην είσπραξη των λογαριασμών ρεύματος, με αποτέλεσμα να μη γίνονται μπαταχτσήδες μόνο οι μικροί καταναλωτές αλλά και οι βιομηχανίες, οι οποίες αγοράζουν το ρεύμα σε χαμηλές τιμές, κάτω του κόστους, αυξάνοντας τα κέρδη τους αλλά δυστυχώς αποφεύγουν να πληρώσουν τη ΔΕΗ.
Για αυτήν τη διαμορφωθείσα κατάσταση, πρώτο ρόλο έχει η Διοίκηση, η οποία μάλιστα υπογράφει σύμβαση, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντα της ΔΕΗ. Συμβαίνει, επίσης, η εκάστοτε κυβέρνηση να ασκεί κοινωνική πολιτική, αλλά το μάρμαρο να το πληρώνει η ΔΕΗ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιχείρηση.
Όσο αυτοί οι ρόλοι δεν γίνονται διακριτοί, όσο δεν αφήσουν τη ΔΕΗ να λειτουργήσει απρόσκοπτα, επιχειρηματικά και αυτόνομα η ίδια θα διολισθαίνει και θα είναι μία Επιχείρηση στην υπηρεσία των ξένων συμφερόντων και των εκάστοτε κυβερνώντων. Προσωπικά, περίμενα ότι μία αριστερή κυβέρνηση θα ήταν πιο δίκαια απέναντι σε μία Δημόσια Επιχείρηση, και μάλιστα κοινωνικού σκοπού.
Η ΔΕΗ και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν έχουν κάνει λάθη που συνέβαλλαν έως έναν βαθμό στον εκτροχιασμό της επιχείρησης;
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ακράδαντα ότι αν δεν υπήρχε το συνδικάτο, έπρεπε να το ανακαλύψουμε. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, πρέπει να το βελτιώσουμε, προκειμένου να συμβάλει καθοριστικά στην παραγωγική ανάπτυξη της χώρας προς όφελος και των εργαζομένων. Παρά τα όσα κατά καιρούς τού χρεώνουν και όση ενοχή και να θέλουν να του προσάψουν, πιστεύω ότι η δύναμή του είναι πολύ μικρή, ώστε με τις πράξεις του να συμβάλει στον εκτροχιασμό της επιχείρησης. Η ΔΕΗ, επαναλαμβάνω, χρεοκόπησε από τις ενεργειακές πολιτικές, από την κακοδιαχείριση, από τους ανταγωνιστές και τους εργολάβους.
Ποια είναι η γνώμη σας για τις περιπτώσεις Λάρκο και Χαλυβουργικής; Τι έφταιξε περισσότερο και οδηγηθήκαμε εδώ; Βλέπετε φως στην περίπτωση της Λάρκο, ώστε και οι εργαζόμενοι να μη χάσουν τις θέσεις τους αλλά και να μην μπει κι άλλο…μέσα η ΔΕΗ;
Πρόκειται για μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες συμβάλλουν καθοριστικά στην εθνική οικονομία. Η αποβιομηχάνιση τέτοιων επιχειρήσεων μάς κάνει πιο φτωχούς, και κυρίως τους εργαζομένους, οι οποίοι μένουν χωρίς δουλειά. Δεν είμαι αρμόδιος ούτε έχω κάποια ιδιαίτερη πληροφόρηση για να ξέρω πώς φτάσανε στο σημείο αυτό, σίγουρα όμως ο κρατικός παρεμβατισμός δυστυχώς δεν βοήθησε στην εξυγίανση ιδιαίτερα στη Λάρκο. Οφείλω επίσης να πω πως η ανοχή της ΔΕΗ ήταν και είναι μεγάλη. Τα χρέη είναι πολλά –λείπουν από το ταμείο της ΔΕΗ 285 εκατ. της Λάρκο, 31 εκατ. της Χαλυβουργικής– και αν η ΔΕΗ δεν εισπράξει, θα βουλιάξει και η ίδια. Εύχομαι η τελευταία ρύθμιση της ΔΕΗ με τη Λάρκο να βοηθήσει προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να μην κλείσει, όπως τ Χαλυβουργική.
Εκτιμάτε ότι η συγχώνευση της θυγατρικής ΔΕΗ Ανανεώσιμες στη μητρική ΔΕΗ θα φέρει αποτελέσματα στην προώθηση των έργων ΑΠΕ;
Θέλω να πιστεύω ότι η συγχώνευση αποσκοπεί στην τάχιστη ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, εκτός και αν χαθεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Γι’αυτό πρόταση δική μας είναι η οργανωτική αναβάθμιση των υπηρεσιών που δραστηριοποιούνται με τις ΑΠΕ. Ως εκ τούτου, απαιτείται να οριστεί Γενική Διεύθυνση αρμόδια για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, ώστε να «τρέξουν» πιο γρήγορα οι επενδύσεις και η εγκατεστημένη ισχύ, σύμφωνα με τις προσδοκίες της Διοίκησης, μέχρι το 2022 να έχει τετραπλασιαστεί και μέχρι το 2030 να έχει 15πλασιαστεί.
Ποια είναι η γνώμη σας για την επενδυτική πολιτική της ΔΕΗ;
Το επενδυτικό πρόγραμμα της ΔΕΗ, παρά τις μεγάλες εξαγγελίες, θα κριθεί από το στρατηγικό πλάνο που θα εφαρμόσει η Διοίκηση της ΔΕΗ, προκειμένου αυτό να μη μείνει στα χαρτιά. Η οικονομική κατάσταση της Επιχείρησης δεν σηματοδοτεί κάτι θετικό. Παρά ταύτα, ο συνδυασμός του μετασχηματισμού σε άλλες δράσεις, όπως η διάθεση προϊόντων Ηλεκτρικής Ενέργειας και ενεργειακών υπηρεσιών καθώς και η είσοδος της ΔΕΗ στην αγορά διάθεσης του φυσικού αερίου, μάς βρίσκουν σύμφωνους και σηματοδοτούν ελπίδες ότι τελικά η ΔΕΗ μπορεί να αντέξει για το καλό των καταναλωτών, των εργαζομένων, του προσωπικού και γενικότερα για την ίδια τη χώρα.
Ο λιγνίτης προς το παρόν αποτελεί εγγύηση
«Αναμφίβολα ο λιγνίτης αποτελεί το εθνικό καύσιμο», τονίζει μετ’ επιτάσεως ο πρόεδρος της ΕΔΟΠ/ΔΕΗ,Γιώργος Μπίτζας, απαντώντας στο «αν συμφωνεί με τη σταδιακή “απόσυρση” του λιγνίτη από το ενεργειακό μείγμα της χώρας και αν η ΔΕΗ θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις συνθήκες μετάβασης της αγοράς στον τομέα της Ενέργειας»: «Χωρίς περιστροφές, σας λέω ότι ο λιγνίτης είναι η μόνη εγγύηση για την ηλεκτροδότηση της χώρας. Η “απόσυρσή” του σηματοδοτεί κινδύνους, αφού τα άλλα καύσιμα, όπως το φυσικό αέριο, είναι εισαγόμενα και εξαρτώνται από άλλες χώρες, με αποτέλεσμα να υπάρχει εξάρτηση της χώρας μας, ενώ απεδείχθη ότι σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, λόγω τροφοδοσίας, δεν ανταποκρίνεται στον σκοπό του. Επίσης η χρησιμότητα των ΑΠΕ στο ηλεκτρικό σύστημα δεν αποτελεί μία σταθερή βάση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αφού και αυτές εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες. Επομένως, στο μείγμα καυσίμου και στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας, η συμμετοχή του λιγνίτη θα πρέπει να αποτελεί έναν σταθερό πυλώνα παραγωγής προκειμένου η χώρα να μην περιπλέκεται σε περιπέτειες, τουλάχιστον μέχρι τον χρονικό ορίζοντα που η τεχνολογία θα έχει προχωρήσει αρκετά και η αποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργειας θα είναι πλέον γεγονός. Τώρα η επιβίωση της ΔΕΗ χωρίς τον λιγνίτη, σε αυτές τις συνθήκες μετασχηματισμών, θα εξαρτηθεί από το τι ΔΕΗ θέλουν αύριο, ενώ η μετάβαση στα νέα δεδομένα και ο εξορθολογισμός της εταιρικής λειτουργίας συνθέτουν πρόκληση για τη Διοίκηση της ΔΕΗ και η ικανότητά της θα κριθεί εκ του αποτελέσματος».
(του Φίλη Καϊτατζή, Παρασκήνιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου