Αναφέρει σε άρθρο του στην ‘Η’ 18/5 ο καλά ενημερωμένος Έλληνας δημοσιογράφος Μιχ. Ιγνατίου από την Ουάσιγκτον: ‘Κακώς ο πρωθυπουργός κ Γ. Παπανδρέου άκουσε αυτούς εκ των ξένων που πίεζαν για την επίσκεψη ……. ήρθε ως ιδιοκτήτης ολόκληρης της περιοχής ….. ήταν προκλητικός και θλιβερός’.
Κανείς άλλος συντηρητικός ηγέτης της Δύσης και όχι μόνο, θα αναλάμβανε αυτή τη χρονική στιγμή να έρθει στην Αθήνα και να αβαντζάρει τα έργα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ εκτός από τον εντεταλμένο προς τούτο τούρκο πρωθυπουργό. Πέρα όμως από τη στήριξη στον κ. Γ Παπανδρέου δεν απέφυγε το πειρασμό να υπενθυμίσει και να υπερασπιστεί μέχρι κεραίας ο κ Ερντογάν τις τουρκικές επιδιώξεις σε βάρος της χώρας μας.
Ποιόν πείθει ο κ Ερντογάν ότι χωρίς τις Αμερικάνικες πλάτες θα τα έβαζε με το πανίσχυρο στρατιωτικό κατεστημένο της χώρας του;
Είναι κανείς αφελής να προσδοκά ουσιαστική διαφοροποίηση του ‘φίλου Ταγίπ’ από τους κεμαλιστές στρατοκράτες , στους σχεδιασμούς σε βάρος της Ελλάδας και στο μεγαλοϊδεατισμό της γείτονος;
Αφού λοιπόν πρώτα θέλησε να χειραγωγήσει τους δημοσιογράφους , παρομοιάζοντάς τους με ραντάρ, που καταγράφουν και δημοσιεύουν τις καθημερινές τούρκικες παραβάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου, συνέστησε στα Ελληνικά κόμματα της αντιπολίτευσης να υποστηρίξουν την πολιτική του φίλου Γιώργου Παπανδρέου, υποστηρίζοντας τα μέτρα του ΔΝΤ ως την καλύτερη λύση, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σύμφωνα με τις εντολές, στα μεγάλα αφεντικά.
Η πολυμελής τούρκικη αποστολή, που δεν είχε ούτε έναν εκπρόσωπο του τούρκικου επιτελείου στρατού για σχετικές συμφωνίες, συζήτησε θέματα ‘χαμηλής πολιτικής’ και κατέληξε σε 21 πρωτόκολλα κατανόησης και όχι συμφωνίες. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι και στην περίοδο 2000-2004 στα πλαίσια της ‘ελληνοτουρκικής φιλίας’ συνομολογήθηκαν 10 μνημόνια συμφωνίας που συστηματικά καταπατήθηκαν από τους Τούρκους (επιστροφή παράνομα εισερχόμενων μεταναστών, εκεχειρία τις θερινές τουριστικές περιόδους κλπ).
Στην συνάντηση με τους Έλληνες δ/ντές εφημερίδων, όταν του έβαλαν τα … δύσκολα ο κ Ταγίπ Ερντογάν έδειξε το αληθινό του πρόσωπο προτείνοντας: Άμεσο αφοπλισμό των μαχητικών μας αεροσκαφών (δηλ. όχι αναχαιτίσεις στις τουρκικές παραβιάσεις) μέχρι να γίνει καθεστώς, εκλογή μουφτή στη Θράκη, επανέλαβε την απειλή πολέμου για την υφαλοκρηπίδα, ξεκαθάρισε ότι δεν θα αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο, δεν θα ανοίξει τα τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια σε μια Ευρωπαϊκή χώρα όπως η Κύπρος κλπ.
Ως απάντηση στις τουρκικές προκλήσεις, ο πάλαι ποτέ ΄τσαμπουκάς’ αντιπρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης κ Θ. Πάγκαλος χαρακτήρισε ‘γεωγραφική ιδιομορφία και εδαφική λεπτομέρεια’ τις αντίστοιχες διαφορές μας, υποβαθμίζοντας την τεράστια εθνική σημασία τους.
Αξίζει να αναφερθούμε στο μνημόνιο συναντίληψης (MoV) που γίνεται άμεσα συμφωνία και υλοποιείται, μεταξύ της ΥΠΕΚΑ κ Τίνας Μπιρμπίλη και του Υπ. Ενέργειας της Τουρκίας κ Τανέρ Γιλντίζ για τη συμμετοχή της τούρκικης κρατικής εταιρίας Botas στον προωθούμενο από την Τουρκία Ελληνο-Ιταλικό αγωγό ‘Ποσειδών’ για την μεταφορά Φ.Α. από την Κασπία προς Ευρώπη. Ότι ακριβώς προωθούν και τα Αμερικάνικα συμφέροντα, σε βάρος των συμφωνιών Καραμανλή-Πούτιν (Sauth Stream) και με την ευγενική προσφορά σειράς καθυστερήσεων της φιλοαμερικάνικης κυβέρνησης της Βουλγαρίας.
Οι άκαμπτες θέσεις στα Ελληνοτουρκικά του κ Ερντογάν δεν αποτελούν κινήσεις τακτικής, μετουσιώνουν τον μακροχρόνιο προγραμματισμό της Τουρκικής διπλωματίας, γεγονός που δεν διαφοροποιεί και δεν κάνει λιγότερο εχθρική τη στάση και θέση του Τούρκου πρωθυπουργού.
Η σταθερή γραμμή της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας μας ήταν γνωστή και πριν την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα. Επομένως δεν μπορούμε να την προσδώσουμε καμιά απολύτως ιστορική σημασία, όπως σκόπιμα υπερηφανεύεται ο κ Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Ήταν ασήμαντη, εξυπηρετώντας μόνον σκοπιμότητες και σαν τέτοια πολύ σύντομα θα ξεχαστεί.
του Μιχ. Ραμπίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου