Εφετείο: Επίδομα βάρδιας στο... σπίτι για συνδικαλιστές

Μπορεί ένας εργαζόμενος, o οποίος είναι εκλεγμένος συνδικαλιστής, δηλαδή δεν απασχολείται σε λιγνιτωρυχείο ή μονάδα, να λαμβάνει τις πλήρεις αποδοχές, περιλαμβανομένων των προσαυξήσεων βάρδιας; Δηλαδή των προσαυξήσεων που λαμβάνουν όσοι πραγματικά εργάζονται υπό δύσκολες συνθήκες; 

Η ΔΕΗ αποφάσισε το 2012 (μέχρι τότε οι συνδικαλιστές λάμβαναν κανονικά επίδομα βάρδιας) ότι δεν είναι δυνατόν

να καταβάλλονται επιδόματα που προορίζονται για τους κανονικά εργαζόμενους, σε συνδικαλιστές, οι οποίοι δεν απασχολούνται όσο διαρκεί η συνδικαλιστική τους άδεια σε μονάδες ή ορυχεία. Για το λόγο αυτό πέρασε τις σχετικές αλλαγές στη συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψε τότε, περικόπτοντας το παράλογο αυτό δικαίωμα για τους εκλεγμένους εργατοπατέρες. Σύμφωνα με το σκεπτικό της διοίκησης της εταιρείας, όπως αυτό αποτυπώθηκε στη συλλογική σύμβαση εργασίας «οι προσαυξήσεις βάρδιας θα καταβάλλονται μόνο εφόσον παρέχεται πράγματι εργασία (φυσική παρουσία) με εξαίρεση την κανονική άδεια και την άδεια ασθένειας λόγω εργατικού ατυχήματος». 
Τι πιο λογικό. Όμως η διοίκηση της ΔΕΗ λογάριασε χωρίς τον … ξενοδόχο. Οι θιγόμενοι συνδικαλιστές προσέφυγαν στα δικαστήρια και ως εκ θαύματος δικαιώθηκαν τόσο πρωτόδικα όσο και στο εφετείο. 
Και αυτό γιατί όπως διατείνεται το σκεπτικό της απόφασης, που αποκαλύπτει σήμερα το Capital.gr, υπάρχει ένα πανίσχυρο νομικό πλέγμα προστασίας των προνομίων που απολαμβάνουν οι συνδικαλιστές, ακόμη και εάν είναι εξόφθαλμα παράλογα. Έτσι ακόμη και να υπάρχει η βούληση για αλλαγές, αυτή προσκρούει σε νομοθετικές ρυθμίσεις «δώρα» που διαχρονικά έκαναν οι κυβερνήσεις στα συνδικαλιστικά «τέκνα» τους. Άλλωστε στο διαχρονικό δούναι και λαβείν συνδικαλιστών και πολιτικής εξουσίας, τα οφέλη ήταν αμοιβαία.
Πράγματι σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου Κοζάνης, οι διατάξεις του νόμου του 1994 για τις συνδικαλιστικές άδειες «είναι αναγκαστικού δικαίου και ως τέτοιες υπερισχύουν των συλλογικών συμβάσεων εργασίας» και μπορούν να αλλάξουν μόνο όταν με τις ΣΣΕ επιχειρείται ευνοϊκότερη ρύθμιση. Καθώς λοιπόν με την ΕΣΣΕ του 2012 επήλθε μεταβολή δυσμενέστερη (δηλαδή για να καταβληθούν οι προσαυξήσεις βάρδιας επιβλήθηκε η φυσική παρουσία) αυτή είναι ανεπίτρεπτη καθώς προσκρούει πρωτίστως και σε άλλο νόμο του 1990 που και αυτός ορίζει ότι είναι επιτρεπτές μόνο ευμενέστερες για τους εργαζόμενους συλλογικές ρυθμίσεις. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση του Εφετείου Κοζάνης επικαλείται σωρεία προστατευτικών διατάξεων και άρθρων για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα (εν προκειμένω προνόμια) από συνολικά 5 νόμους που ψηφίστηκαν από το 1982 έως το 1994.
Με απλά λόγια, οι συνδικαλιστές μπορούν βάσει νόμου και με τη βούλα του δικαστηρίου να λαμβάνουν επίδομα βάρδιας από το… σπίτι τους.

Του Χάρη Φλουδόπουλου
Πηγή:www.capital.gr