ΣΥΡΙΖΑ & ΛΑΕ κατεβαίνουν μαζί στα συνδικάτα!

Ορφανοί συνδικαλιστές αναζητούν εναγωνίως πολιτική στέγη στα δύσκολα χρόνια του Μνημονίου. Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων ετών προκάλεσαν «βέρτιγκο» σε ένα σημαντικό κομμάτι συνδικαλιστικών στελεχών που ψάχνουν νέα κομματική ταυτότητα και ρόλο ύπαρξης.

Αμήχανοι μπροστά στο νέο πολιτικό σκηνικό που δημιουργείται, αρκετοί μετακινούνται από το ένα κόμμα στο άλλο, σε μία προσπάθεια να αναβιώσουν τις ένδοξες ημέρες της παντοδυναμίας τους. Οι μετακινήσεις αυτές κυρίως αφορούν μεσαία στελέχη που επιχείρησαν.. μάταια να περάσουν από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, στην πορεία φλέρταραν με τη Λαϊκή Ενότητα και μετά το εκλογικό αποτέλεσμα πολιορκούν -χωρίς επιτυχία- το κυβερνών κόμμα.

Οι παροικούντες την Κουμουνδούρου αναγνωρίζουν πως η πλειοψηφία των συνδικαλιστών που είχαν εκλεγεί αρχικά με την «Αυτόνομη Παρέμβαση» και στη συνέχεια με το «ΜΕΤΑ» είναι κοντά στη Λαϊκή Ενότητα. Ωστόσο, φαίνεται πως επικρατεί μία άτυπη εκεχειρία και σε μία σειρά κρίσιμων συνδικαλιστικών αναμετρήσεων το επόμενο διάστημα θα υπάρξει κοινή κάθοδος (ξεκινώντας από το συνέδριο της ΟΤΟΕ και συνεχίζοντας στις κρίσιμες εκλογές της ΓΣΕΕ).

Πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων διαδραματίζει ο Θάνος Βασιλόπουλος, ο οποίος είναι ο επικεφαλής της συνδικαλιστικής παράταξης ΜΕΤΑ. Είναι ο άνθρωπος που κάνει τις επαφές για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου από συνδικαλιστές της Αριστεράς σε ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Λίγο πριν από τις εκλογές ο Π. Λαφαζάνης συναντάται με τον Ν. Φωτόπουλο, επισημοποιώντας τη σύμπλευσή τους. Στις τελευταίες εκλογές της ΓΣΕΕ η παράταξη του συνδικαλιστή, ΕΜΕΙΣ, είχε δοκιμαστεί για πρώτη φορά και είχε πάρει τρεις έδρες.Επίσης δύο έδρες στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ έχει η παράταξη του Θέμη Μπαλασόπουλου.

Στην ΑΔΕΔΥ

Συμπόρευση εξακολουθεί να υπάρχει και στην ΑΔΕΔΥ, όπου με την παράταξη ΜΕΤΑ είχαν εκλεγεί συνδικαλιστές όλων των τάσεων. Και παρά το ότι ο Γ. Καλομοίρης είναι με τη ΛΑΕ, ενώ ο Γ. Πετρόπουλος παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει υπάρξει «διαζύγιο». Εξακολουθούν να συνεργάζονται και όλα δείχνουν πως θα πραγματοποιήσουν κοινή κάθοδος στις εκλογές της κορυφαίας δημοσιοϋπαλληλικής οργάνωσης τον επόμενο χρόνο.

Το ρευστό αυτό τοπίο δεν θα μπορούσε να το προβλέψει κανείς μερικά χρόνια νωρίτερα. Ηταν άνοιξη του 2001, όταν τα συνδικάτα πετυχαίνουν μια μεγάλη νίκη. Το κέντρο της Αθήνας βουλιάζει από χιλιάδες διαδηλωτές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, και ζητούν να αποσυρθούν οι προτάσεις του τότε υπουργού Τ. Γιαννίτση. Η τότε κυβέρνηση υψώνει λευκή σημαία και αποσύρει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Με την παράταξη ΜΕΤΑ είχαν εκλεγεί συνδικαλιστές όλων των τάσεων και, παρότι ο Γ. Καλομοίρης (στη φωτογραφία) είναι με τη ΛΑΕ, ενώ ο Γ. Πετρόπουλος παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει κλίμα συνεργασίας.

Μερικά χρόνια αργότερα η υπογραφή του πρώτου Μνημονίου από το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια η πτώση των εκλογικών ποσοστών του κόμματος προκάλεσαν σε αρκετά συνδικαλιστικά στελέχη κρίση ταυτότητας. Ορισμένοι πράσινοι συνδικαλιστές βλέπουν το 2012 την άνοδο των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και επιχειρούν στροφή προς τα αριστερά.

Ζητούν βοήθεια από υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν ΠΑΚΟΚογενείς (όπως ο Αλ. Μητρόπουλος), για να μπορέσουν να μπουν στις λίστες. Ωστόσο, λίγο πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 γίνεται το μεγάλο ξεκαθάρισμα. Κόβονται ως υποψήφιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν δείχνει διάθεση να ενσωματώσει ένα μέρος του «παλαιού συστήματος».

Πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων διαδραματίζει ο Θάνος Βασιλόπουλος, ο οποίος είναι ο επικεφαλής της συνδικαλιστικής παράταξης ΜΕΤΑ.

Οι περισσότεροι απογοητευμένοι περιμένουν τη στιγμή που θα επανακάμψουν και αυτή προσφέρεται από την κάθοδο στις εκλογές της Λαϊκής Ενότητας. Στο νεοσύστατο κόμμα συνωστίζονται στελέχη που στο παρελθόν είχαν περάσει από την ΠΑΣΚΕ αλλά και η πλειονότητα των συνδικαλιστών που ξεκίνησε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κεντρικό ρόλο στη «μετακίνηση» των συνδικαλιστών προς το κόμμα του Π. Λαφαζάνη διαδραματίζει ο Δημήτρης Στρατούλης, με πολυετή θητεία στη ΓΣΕΕ και αναπληρωτής υπουργός μέχρι τον ανασχηματισμό του Ιουλίου. Στις λίστες υποψηφίων του νέου κόμματος ήταν και η Δέσποινα Σπανού από την ΑΔΕΔΥ, ενώ στο παρά πέντε υπήρξε εμπλοκή με τον Αλέκο Καλύβη (καθώς είδε να μπαίνει επικεφαλής του ψηφοδελτίου στην Περιφέρεια Αττικής η Ραχήλ Μακρή).

Το νέο κόμμα στηρίζουν παραδοσιακά συνδικαλιστικά στελέχη -με πολυετή θητεία στον ΣΥΡΙΖΑ- όπως ο Γ. Καλομοίρης (από την ΟΛΜΕ), ο Γ. Χαρίσης (από την ΠΟΕ-ΟΤΑ) και ο Νίκος Παπατριανταφύλλου (ΟΤΟΕ). Αλλωστε αποτελούσε κοινό μυστικό πως η πλειοψηφία των συνδικαλιστικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κοντά στην αριστερή πλατφόρμα και μακριά από την προεδρική πλειοψηφία.

Ξεκίνησαν από το ΠΑΣΟΚ

Στο πλευρό του Παναγιώτη Λαφαζάνη τάχθηκαν πριν από τις εκλογές και συνδικαλιστές που ξεκίνησαν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά στην πορεία στράφηκαν προς τα αριστερά. Είναι οι λεγόμενοι «σκληροπυρηνικοί», αρκετοί εκ των οποίων ωστόσο έχουν αμφιλεγόμενη δράση τα τελευταία χρόνια και με δηλώσεις ή πρωτοβουλίες τους έχουν προκαλέσει ποικίλα σχόλια.

Λίγο πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο Π. Λαφαζάνης συναντάται με τον Ν. Φωτόπουλο (που προέρχεται από τη ΔΕΗ), επισημοποιώντας τη σύμπλευσή τους.

Επίσης το νέο κόμμα στήριξαν ο Π. Καλφαγιάννης (γνωστός από την ΠΟΣΠΕΡΤ) και η Μ. Φραγκιαδάκη (που είχε φύγει αρκετά χρόνια πριν από την ΠΑΣΚΕ και στη συνέχεια βρέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ για να μετακομίσει στη Λαϊκή Ενότητα).

Και ενώ... κόσμος πάει και έρχεται μεταξύ των κομμάτων, πλησιάζει η ώρα της μεγάλης αναμέτρησης. Τον Μάρτιο θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο της ΓΣΕΕ, με τους συνδικαλιστές να ετοιμάζονται για το δικό τους «game of thrones».

Στο μέτωπο της ΠΑΣΚΕ η θέση του Γιάννη Παναγόπουλου δεν απειλείται, καθώς δεν έχει βρεθεί ο διάδοχος που να μπορέσει να κρατήσει την παράταξη ενωμένη.

Τυχόν αποχώρησή του εκτιμάται πως θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, καθώς αποτελεί τον τελευταίο συνδετικό κρίκο των πράσινων συνδικαλιστών.

Τάσεις αποσκίρτησης στελεχών του ευρύτερου δημόσιου και ιδιωτικού τομέα υπήρξαν τα τελευταία χρόνια, ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις φαίνεται πως ισχύει η φράση «όποιος βγαίνει έξω από το μαντρί...».

Αυτό που επιχειρείται τώρα στην ΠΑΣΚΕ είναι να υπάρξει προσέγγιση με τους λεγόμενους «παπανδρεϊκούς», που τον Ιανουάριο επίσημα ή ανεπίσημα στήριξαν το ΚΙΔΗΣΟ. Ο Γ. Παπανδρέου έχει παραδοσιακά ερείσματα στον στενό συνδικαλιστικό πυρήνα, ωστόσο αυτό δεν οδήγησε το προηγούμενο διάστημα σε διαζύγια στο πράσινο στρατόπεδο.

Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές αυτές θεωρούνται ιδιαίτερα κρίσιμες για τη συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, που θέλει να επιβεβαιώσει τη θέση της στη ΓΣΕΕ. Βαρόμετρο θα αποτελέσει το συνέδριο της ΟΤΟΕ στο τέλος Νοεμβρίου, όπου οι πράσινοι συνδικαλιστές είναι ιδιαίτερα ισχυροί και ποντάρουν σε διεύρυνση των δυνάμεών τους.

Μεγάλο ερωτηματικό είναι τι θα γίνει και με τη συνδικαλιστική παράταξη ΕΜΕΙΣ, που κυρίως αποτελείται από συνδικαλιστές που στο παρελθόν ήταν πολιτικά κοντά στο ΠΑΣΟΚ.

Στις τελευταίες εκλογές της ΓΣΕΕ η συνδικαλιστική παράταξη (Στ. Σαλουφάκου και Ν. Φωτόπουλος) είχε δοκιμαστεί για πρώτη φορά και είχε πάρει τρεις έδρες.

Πληροφορίες αναφέρουν πως έχουν υπάρξει κάποιες άτυπες συζητήσεις με συνδικαλιστές του ΜΕΤΑ για να διερευνηθούν τα περιθώρια συνεργασίας το επόμενο διάστημα, ωστόσο υπάρχει επιφύλαξη και από τις δύο πλευρές.

Χωρίς καπετάνιο

Την ίδια στιγμή στην ΑΔΕΔΥ επικρατεί εδώ και μία διετία μία ρευστή κατάσταση, με την κορυφαία δημοσιοϋπαλληλική οργάνωση να... πορεύεται χωρίς καπετάνιο. Οι διαβουλεύσεις των τελευταίων ετών δεν απέδωσαν, προεδρείο δεν εκλέχτηκε και όλοι κάνουν οικονομία δυνάμεων για την τελική αναμέτρηση στο συνέδριο της επόμενης χρονιάς.

Το τοπίο παραμένει θολό, καθώς οι περισσότεροι συνδικαλιστές των δημοσίων υπαλλήλων δείχνουν τάσεις αυτονόμησης από τα κόμματα. Οπως ήδη αναφέρθηκε η συνδικαλιστική παράταξη ΜΕΤΑ στην ΑΔΕΔΥ απαρτίζεται από στελέχη τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της Λαϊκής Ενότητας (και έχει τρεις έδρες).

Τρεις έδρες έχει και η Δημοκρατική Συνδικαλιστική Πρωτοπορία, με εκλεγμένους τον Σ. Κουτσιουμπέλη, την Τ. Καραγιάννη και τον Δ. Μπράτη. Ουσιαστικά είναι η μετεξέλιξη της πρώην ΠΑΣΚ Δημοσίων Υπαλλήλων μετά τη διαφοροποίηση των συνδικαλιστών από την πολιτική που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια του Μνημονίου. Από το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε και ο Οδ. Ντριβαλάς, ο οποίος ακολούθησε στην πορεία αυτόνομη πορεία και έχει μία έδρα.

Δύο έδρες έχει η παράταξη του Θέμη Μπαλασόπουλου, ο οποίος επίσης προερχόταν από την ΠΑΣΚ αλλά στην πορεία ανεξαρτητοποιήθηκε. Το τελευταίο διάστημα πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στους δήμους (είναι πρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ) και φαίνεται πως είναι έτοιμος ακόμα και για μετωπική σύγκρουση. Χαρακτηριστική είναι και η δήλωσή του πως «αν τολμήσουν να βάλουν ξανά στο τραπέζι το θέμα των βαρέων και ανθυγιεινών, θα τους κόψουμε τα χέρια σύριζα...».

Η στάση που θα κρατήσουν αρκετοί πρόεδροι δευτεροβάθμιων οργανώσεων αποτελεί και τον «άγνωστο χ» στο νέο συνδικαλιστικό σκηνικό που διαμορφώνεται.

Δηλαδή το κατά πόσο οι παραδοσιακές συνδικαλιστικές παρατάξεις θα μπορέσουν να κρατήσουν τον «έλεγχο» ή θα βρεθούν αντιμέτωποι με ελεύθερους σκοπευτές που θα διαμορφώνουν τη δική τους ατζέντα.