Το λαϊκό κίνημα στις πλατείες και στους δρόμους των πόλεων της χώρας μας και κυρίως στην Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος και στους δρόμους γύρω από αυτήν, αντιστάθηκε, πάλεψε, αγωνίστηκε και φώναξε φτάνει πια! Οι φωνές τους έφτασαν απειλητικά κοντά στα αυτιά των κρατούντων εντός της βουλής όπου και ψήφιζαν αυτό τον νόμο έκτρωμα, γι αυτό και χρησιμοποίησαν στο έπακρο ότι διέθεταν στο οπλοστάσιό τους, ασφαλίτες προβοκάτορες, δυνάμεις καταστολής μαζί με τραμπούκους βγαλμένοι θαρρείς από παλιότερες εποχές. κατάργησαν κάθε έννοια δημοκρατίας και συνταγματικής νομιμότητας κτυπώντας ανελέητα και αναίτια απεργούς και διαδηλωτές πνίγοντας τους στα χημικά και στα δακρυγόνα. Μόνο η καθεστωτική κυβέρνηση και η τυφλή στην κυριολεξία ελληνική δικαιοσύνη δεν είδαν τίποτα, τα δε Μ.Μ.Ε αναπαρήγαγαν στην πλειοψηφία τους τα λεγόμενα της αστυνομίας και των συνεργατών τους.
Οι γραφειοκρατικές κομματοκρατούμενες, από τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας που ρήμαξαν όλα αυτά τα χρονιά τον τόπο, συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και αρκετών ομοσπονδιών και συνδικάτων, στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων μακριά από τους οργισμένους εργαζόμενους και τους υπόλοιπους πολίτες που διαμαρτύρονταν και αγωνιζόντουσαν σθεναρά κατά του μνημονίου.
Υπήρξαν και κάποιες εξαιρέσεις όπως αυτή της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ που όμως έπραξε αυτό που έμαθε τα τελευταία χρόνια να πράττει. Προκήρυξε 48ώρες επαναλαμβανόμενες απεργίες μέσα σε απόλυτα νομιμόφρονα πλαίσια που παρά την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στους σταθμούς παράγωγης και στα ορυχεία (τα συγχαρητήρια είναι πολύ λίγα και δεν αρκούν γι’ αυτούς τους συναδέλφους) αναλώθηκε επί δέκα μέρες σε αιτήματα όπως εξαίρεση της ΔΕΗ από το μεσοπρόθεσμο και σε ζητήματα στήριξης από τους τοπικούς άρχοντες ακόμα και από βουλευτές δίνοντας τους την ευκαιρία για πασαρέλες σε πλατείες και τοπικά ΜΜΕ προς τέρψη των ψηφοφόρων τους και όχι για την πραγματική στήριξη στους εργαζόμενους και δεν έκανε τίποτα το αξιόλογο όλο το προηγούμενο διάστημα ώστε να συντονιστεί αγωνιστικά με άλλες ομοσπονδίες και άλλους κλάδους. Τελικά οι εργαζόμενοι έμειναν μόνοι και απομονωμένοι απέναντι στην τρόικα και την καθεστωτική κυβέρνηση με αποτέλεσμα να δώσουμε έναν αξιοπρεπή μεν αγώνα αλλά χωρίς ελπίδα και προοπτική νίκης κάτι που σκόρπησε πίκρα και απογοήτευση σε πολλούς εργαζόμενους!
Εμείς στο συνδικάτο μας η «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» πιστεύουμε ότι παρά το άγριο χτύπημα που δεχτήκαμε ο αγώνας δεν τελειώνει εδώ γιατί ούτε οι επιθέσεις της τρόικας και της κυβέρνησης τελειώνουν εδώ αλλά ούτε και ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή για εμάς και τα παιδιά μας θα πρέπει να τελειώσει εδώ.
Όμως για να μετατρέψουμε την απελπισία μας σε ελπίδα για το αύριο θα πρέπει να βγούμε από το καβούκι μας και να βρεθούμε σε δρόμους και πλατείες ακόμη και αυτοί που ως σήμερα δεν το είχαν κάνει ποτέ γιατί πίστευαν ότι οι αγώνες δεν προσφέρουν τίποτε. Η πλατεία Συντάγματος, όπου έδρασε μαζί με το ακηδεμόνευτο ταξικό εργατικό κίνημα άσκησε περισσότερη πίεση στους κυβερνόντες από οτιδήποτε άλλο μέχρι στιγμής αναγκάζοντας την κυβέρνηση και τους συμμάχους της να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, χτυπώντας αλύπητα τον «εχθρό λαό» και δηλητηριάζοντάς τον με τόνους καρκινογόνα χημικά!
Όλοι μαζί τώρα, εργαζόμενοι, άνεργοι και αυτοαπασχολούμενοι να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο κέντρο αγώνα μέσα από Γενικές Ενωτικές Συνελεύσεις με άμεσο στόχο τις αγωνιστικές μαχητικές διαδηλώσεις και καταλήψεις ώσπου να έρθει η ώρα που το σύνθημα «ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΘΑ ΦΑΝΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ» να γίνει πραγματικότητα!
Κοζάνη 14/7/2011
Ασαλουμίδης Κώστας
Α/Γραμματέας του Συνδικάτου Εργαζομένων στην Ενέργεια «Εργατική Αλληλεγγύη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου