Αντώνιος Ελευθεριάδης,
ΜΕΛΟΣ του Ε.Σ. του ΠΑΣΟΚ
Η αναδιάρθρωση είναι πλέον η λέξη κλειδί που χρησιμοποιείται σε όλες τις πτυχές του ελληνικού ζητήματος. Οι επενδυτικές τράπεζες και οι οίκοι αξιολόγησης θεωρούν την αναδιάρθρωση ως τον μόνο δρόμο για τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί προσπαθούν να τη μεταμφιέσουν για να μην είναι αποκρουστική τόσο στις αγορές όσο και στους ευρωπαίους φορολογουμένους, που μέχρι στιγμής εμφανίζονται να επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος αυτής της στρατηγικής. Ενώ όμως
συζητείται και είναι θέμα χρόνου να συμβεί η μεγαλύτερη αναδιάρθρωση στον πλανήτη, οι έλληνες συμβατικοί οικονομολόγοι και πολιτικοί ποινικοποιούν τη λέξη θεωρώντας ότι προσφέρουν καλή υπηρεσία στην υπόθεση της οικονομικής διάσωσης της χώρας.
Η πολιτική ηγεσία είχε βασίσει την ανάπτυξη για πάνω από μια δεκαετία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ακολουθώντας τα βήματα της Ευρώπης και του ευρύτερου δυτικού κόσμου βασιζόμενη στις εισηγήσεις των ειδικών που καταδείκνυαν με έντονο τρόπο στην Ελλάδα το τι οφείλει να πράξει.
Ξεπουλώντας όλο τον εθνικό πλούτο (βλ. ΟΤΕ ,ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, λιμάνια) δεν θα αναβαθμίσουμε τις παρεχόμενες υπηρεσίες και την ποιότητα ζωής, απλώς θα βρεθούμε όμηροι καρτέλ που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος (βλ. γάλα, πετρέλαιο). Το κράτος πρέπει να ενδιαφέρεται να διασφαλίζει, έστω και ελλειμματικά, την παρεχόμενη ποιότητα στον πολίτη.
Η σύγκρουση προοδευτικής και συντηρητικής αντίληψης, η βαθύτερη αιτία κάθε γόνιμου δημοκρατικού αποτελέσματος, τα τελευταία χρόνια είχε επικεντρωθεί περισσότερο σε θέματα ήσσονος σημασίας και η παραγωγική πολιτική σκέψη παρέμεινε εγκλωβισμένη στα στάσιμα διαχειριστικά νερά αυτής της δεκαετίας. Οι πολιτικοί χώροι ένιωσαν την ανάγκη να αρχίσουν να συγκλίνουν και οι διαχωριστικές γραμμές των κομμάτων άρχισαν να γίνονται θαμπές.
Η λύση μπορεί να προέλθει μόνο από τη σύγκρουση πολιτικών ιδεολογιών σε όσο το δυνατόν συλλογικότερες εκλογικές διαδικασίες, με τις οποίες μπορούν ή έστω διεκδικούν να μεταβάλουν ριζοσπαστικά τη δομή αυτού του οικονομικού συστήματος πριν συμβούν οι επαπειλούμενες κοινωνικές εκρήξεις. Οι προοδευτικοί συγκρούονται με τους συντηρητικούς, επί της ουσίας όμως συγκρούεται η ελπίδα με τον φόβο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου