Με τη... συμβολή της ΔΕΗ η "διασφάλιση" εναλλακτικών προμηθευτών και βιομηχανίας μετά την κατάργηση των NOME

Θοδωρής Παναγούλης

 

Να καταγράψει τα δεδομένα που δημιουργούνται στην αγορά ρεύματος από την κατάργηση των δημοπρασιών NOME έχει ζητήσει το ΥΠΕΝ από τη ΡΑΕ και, εάν κρίνει ότι χρειάζονται μεταβατικά μέτρα ομαλοποίησης, να κάνει σχετική πρόταση.

Στο ίδιο το ΥΠΕΝ εμφανίζονται να έχουν πεισθεί ότι, μαζί με την κατάργηση των NOME, χρειάζεται κάποιο μεταβατικό καθεστώς μέχρι την εφαρμογή του target model, τόσο για να καλυφθούν οι ανάγκες των εναλλακτικών προμηθευτών και να μην υπάρξει κίνδυνος κατάρρευσης κάποιων μη καθετοποιημένων εταιρειών, όσο και για να μην αυξηθεί απότομα το ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας (κυρίως των μεγάλων καταναλώσεων της Μέσης Τάσης).

Δεδομένου ότι το να δημιουργηθεί σύντομα οργανωμένη αγορά προθεσμιακών συναλλαγών στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, δεν φαίνεται να είναι εφικτό, η κατεύθυνση προς την οποία αναζητείται η λύση είναι να υποχρεωθεί με νόμο η ΔΕΗ να προχωρήσει σε βραχυπρόθεσμα διμερή συμβόλαια με προμηθευτές (πιθανόν και με πολύ μεγάλους καταναλωτές) σε τιμές κατάτι χαμηλότερες από την προβλεπόμενη Οριακή Τιμή Συστήματος.

Είναι σαφές, βεβαίως, ότι η υποχρέωση αυτή της ΔΕΗ θα αφορά ένα κλάσμα της συνολικής παραγωγής της (σημαντικά μικρότερο από την ποσότητα της προγραμματισμένης και καταργούμενης δημοπρασίας του Οκτωβρίου) και ότι δεν μπορεί να υπάρχει διοικητικά καθοριζόμενη τιμή όπως η τιμή εκκίνησης των δημοπρασιών NOME.

Η ΡΑΕ έχει αναλάβει να εξετάσει τα πιθανά ενδεχόμενα, διερευνώντας ταυτόχρονα ποιές από τις λύσεις που προτείνονται είναι συμβατές με το κοινοτικό πλαίσιο περί ανταγωνισμού. Ως εκ τούτου τα παραπάνω δεν είναι παρά μια κατεύθυνση που έχει δοθεί, η οποία όμως θα πρέπει να αποδειχθεί ότι μπορεί να «σταθεί» και ότι θα είναι ελκυστική για τους εναλλακτικούς προμηθευτές.

Οι εκπρόσωποι της λιανικής ρεύματος κατά την πρόσφατη συνάντησή τους με τον υφυπουργό κ. Θωμά ζήτησαν να υπάρξει, στην περίπτωση που πράγματι καταργηθεί η τελευταία δημοπρασία NOME, κάποιο ικανό και επαρκές υποκατάστατο «εργαλείο» που θα τους επιτρέψει να «χετζάρουν» σε ανταγωνιστικές τιμές μέχρι να τεθεί σε εφαρμογή το target model.

Ο φόβος των προμηθευτών ρεύματος είναι ότι χωρίς την τελευταία δημοπρασία (που θα τους επέτρεπε να καλύψουν την κατανάλωσή τους αλλά και μέρος της ανάπτυξής τους για 12 μήνες), θα βρεθούν εκτεθειμένοι σε υψηλές τιμές, αλλά κυρίως σε αβεβαιότητες που θα διακυβεύσουν την ίδια τη βιωσιμότητά τους. Ο φόβος αυτός αφορά κυρίως τους μη καθετοποιημένους «παίχτες», καθώς εκείνοι που έχουν και θερμική παραγωγή μπορούν ευκολότερα να κάνουν hedging με τις μονάδες τους.