Μια από τις πιο πονεμένες ιστορίες της ελληνικής βιομηχανίας φαίνεται ότι οδηγείται στο χειρότερο δυνατό τέλος, μετά τη χθεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο απέρριψε την προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου για τη βιομηχανία νικελίου Λάρκο. Η υπόθεση έχει εν ολίγοις ως εξής: Το Ελληνικό Δημόσιο παρέσχε στη βιομηχανία εγγυήσεις προκειμένου να μπορέσει να αντλήσει χρηματοδότηση κατά τα έτη 2008, 2010 και 2011 και επιπλέον συμμετείχε στην αύξηση κεφαλαίου της εταιρείας το 2009. Οι κινήσεις αυτές κρίθηκε ότι δεν δικαιολογούνται με κριτήρια αγοράς και χαρακτηρίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις.
Το 2014 η Επιτροπή εξέδωσε απόφαση που κοινοποιήθηκε στην Ελλάδα ζητώντας την άμεση ανάκτηση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων δηλαδή την επιστροφή των χρημάτων, που υπολογίστηκαν σε 136 εκατ. ευρώ.
Μετά από μια περίοδο σιωπής, κατά την οποία συνεχίστηκε η διόγκωση των χρεών και κάποιες πλευρές (τόσο από πλευράς κυβέρνησης όσο και από πλευράς διοικήσεων και συνδικαλιστών) θεώρησαν ότι το τεράστιο αυτό πρόβλημα μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί, ήρθε τον περασμένο Νοέμβριο η απόφαση καταδίκης της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Ποια ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης; Τοποθετήθηκε νέα διοίκηση, η οποία υποτίθεται ότι θα εκπονούσε και θα υλοποιούσε πλάνο εξυγίανσης της εταιρείας. Βεβαίως ουδέποτε έγινε τίποτε. Το μόνο που συνέβη ήταν η Λάρκο να συνεχίσει να παράγει ζημιές και να συσσωρεύει χρέη απέναντι στη ΔΕΗ.
Οι δύο απόπειρες πώλησης
Εδώ να σημειωθεί ότι ήδη από το 2009 είχε γίνει προσπάθεια να βρεθεί ιδιώτης επενδυτής, που θα ενδιαφερόταν να μπει στην εταιρεία και να αναλάβει το μάνατζμεντ αλλά και τις αναγκαίες επενδύσεις εκσυγχρονισμού που θα μετέτρεπαν τη μηχανή παραγωγής ζημιών σε σύγχρονη ανταγωνιστική βιομηχανία.
Στον τότε διαγωνισμό είχαν εμφανιστεί 9 ενδιαφερόμενοι, μεταξύ των οποίων διεθνείς και ελληνικοί βιομηχανικοί όμιλοι, όμως οι διαδικασίες πάγωσαν με την κυβερνητική αλλαγή και το ενδιαφέρον ατόνησε. Επί μνημονίου η Λάρκο εντάχθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ ωστόσο από τις διερευνητικές επαφές που έγιναν από το ταμείο διαπιστώθηκε ότι η πώληση της ζημιογόνου και προβληματικής Λάρκο δεν έχει επενδυτικό ενδιαφέρον μπορεί να φέρει έσοδα. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις με την Κομισιόν η οποία είχε κάνει καταρχάς αποδεκτό ένα σχέδιο για διαχωρισμό των παγίων της Λάρκο, δηλαδή του εργοστασίου, των ιδιωτικών και των δημόσιων ορυχείων και τη διενέργεια χωριστών διαγωνισμών πώλησης. Και αυτή η διαδικασία ωστόσο οδηγήθηκε σε τέλμα μετά την κυβερνητική αλλαγή και τα σχέδια για διατήρηση της εταιρείας υπό κρατικό έλεγχο.
Η ΔΕΗ και οι ζημιές
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ένα από τα μεγαλύτερα κόστη της Λάρκο, είναι το κόστος ρεύματος, με τη βιομηχανία νικελίου να είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος καταναλωτής πίσω από το Αλουμίνιον της Ελλάδος. Ουσιαστικά τα τελευταία χρόνια, με την ανοχή πολλές φορές της ΔΕΗ, η Λάρκο διατηρήθηκε εν ζωή διογκώνοντας τις οφειλές της προς τη ΔΕΗ. Τελικά τον περασμένο Ιούνιο υπεγράφη νέα σύμβαση και διακανονισμός που όμως ουδέποτε τηρήθηκε από την πλευρά της βιομηχανίας.
Αντίθετα ακόμη και η νέα διοίκηση που διορίστηκε από την παρούσα κυβέρνηση και υποτίθεται θα έσωζε τη βιομηχανία, διαπίστωσε στο πλάνο που εκπόνησε ότι δεν υπάρχει μέλλον για μια εταιρεία που παράγει ζημιές 223.598 ευρώ τη μέρα.
Ζοφερό μέλλον
Ακόμη και οι ήπιες αλλαγές που πρότεινε η παρούσα διοίκηση, για μείωση προνομίων και μισθολογικού κόστους και προσαρμογή της παραγωγής στις συνθήκες της αγοράς, δεν έγιναν δεκτές από τα σωματεία της Λάρκο που στάθηκαν διαχρονικά εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια διάσωσης με είσοδο ιδιώτη επενδυτή.
Ακόμη και οι ήπιες αλλαγές που πρότεινε η παρούσα διοίκηση, για μείωση προνομίων και μισθολογικού κόστους και προσαρμογή της παραγωγής στις συνθήκες της αγοράς, δεν έγιναν δεκτές από τα σωματεία της Λάρκο που στάθηκαν διαχρονικά εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια διάσωσης με είσοδο ιδιώτη επενδυτή.
Πλέον οι λύσεις που βρίσκονται στο τραπέζι είναι ελάχιστες και καμία τους δεν περιλαμβάνει την προοπτική να συνεχίσει να επιδοτείται από τον προϋπολογισμό η λειτουργία μιας βιομηχανίας που διαχρονικά υπό κρατικό έλεγχο παράγει ζημιές, κακοδιαχείριση και η οποία σε αντίθεση με άλλες εταιρείες έχασε πολλές ευκαιρίες να εξυγιανθεί και να συνεχίσει να λειτουργεί ως ιδιωτική.
Πλέον ακόμη και η κυβέρνηση εμμέσως παραδέχεται ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις παρά μόνο η επιστροφή των παράνομων ενισχύσεων.
Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί όταν η βιομηχανία δεν πληρώνει ούτε καν το λογαριασμό ρεύματος.
Επομένως οι επιλογές είναι περιορισμένες. Είτε η εταιρεία θα οδηγηθεί σε πτώχευση και εκκαθάριση είτε θα εξεταστούν εναλλακτικά πλάνα με στόχο τη συνέχιση της λειτουργίας της, με μοναδικό στόχο να εξεταστεί εάν υπάρχει ενδιαφερόμενος επενδυτής. Ένα τέτοιο εναλλακτικό πλάνο εφαρμόζεται αυτήν την περίοδο στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά με την υπαγωγή της εταιρείας σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης, με στόχο την πώληση. Βεβαίως στην περίπτωση της Λάρκο υπάρχουν ιδιαιτερότητες, που καθιστούν το εγχείρημα ακόμη πιο δύσκολο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου