"....Και βρέθηκε η ΠΕΣΙΝΕ να χρεώνεται προς 7 δραχμές :o την κιλοβατώρα, την ώρα που οι αγρότες χρεώνονταν 14 για τα αρτεσιανά τους και οι νοικοκυραίοι 22 για τα σπίτια τους...."
Μέχρι εδώ διάβασα.
Αδερφέ, έχεις ακούσει τίποτα για τη λεγόμενη λιανική τιμή (όταν κάποιος αγοράζει ένα τεμάχιο) και τη χονδρική (όταν κάποιος αγοράζει 1000 τεμάχια για επαγγελματική χρήση) ;
Τώρα για το "κάτω του κόστους" που γράφεις, θα πρέπει ν' αποδειχθεί και είναι λίγο δύσκολο γιατί όταν μιλάμε για μια ΔΗΜΟΣΙΑ εταιρεία όπως η ΔΕΗ, πρέπει να ερευνήσουμε και όλα τα τυχόν τοπικά αλλά και ΔΗΜΟΣΙΑ οφέλη από τη λειτουργία της ΠΕΣΙΝΕ εκείνη την περίοδο.
Τα παραπάνω αναρτήθηκαν από άγνωστο αναγνώστη ως σχόλιο στο προχτεσινό κείμενο με τίτλο "Μια ηλεκτρική ιστοριούλα". Αν κάνω ιδιαίτερη μνεία σ' αυτό, είναι επειδή αποδεικνύει πεντακάθαρα εκείνο που λέγαμε τις προάλλες. Ότι, δηλαδή, η συνεχής πλύση εγκεφάλου από τους λογής-λογής απολογητές τής αστικής εξουσίας, μας έχει μάθει να σκεφτόμαστε με καπιταλιστικούς όρους.
Πράγματι, ο άγνωστος σχολιαστής ξεχνάει ότι η -τότε- δημόσια ΔΕΗ δεν ήταν μια οποιαδήποτε επιχείρηση, ένα κοινό μαγαζάκι που έπρεπε να κάνει "προσφορές" στους "καλούς πελάτες" του για να αβγατίσει τον τζίρο και τα κέρδη του. Η ΔΕΗ ήταν:
- (α) κρατικό μονοπώλιο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να προσφέρει εκπτώσεις στον οποιονδήποτε. Δηλαδή, αν η ΔΕΗ δεν ήταν τόσο "γενναιόδωρη", θα μπορούσε η Πεσινέ να αγοράσει ρεύμα από αλλού;
- (β) πραγματική ΔΕΚΟ (όπως καθιερώθηκε από κάποιον προφανώς αναλφάβητο να αποκαλούνται οι Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφελείας), πράγμα που σημαίνει ότι σκοπός της δεν ήταν να βγάζει κέρδη αλλά να προσφέρει υπηρεσίες στον λαό. Με άλλα λόγια, αν η ΔΕΗ μπορούσε να πουλήσει φτηνότερα, θα έπρεπε να αρχίσει από τον κυριώτερο πελάτη της: τα εκατομμύρια των απλών πολιτών.
Συνεπώς, αυτά τα περί λιανικής και χονδρικής τιμής δεν έχουν την παραμικρή εφαρμογή στην περίπτωση της ΔΕΗ.
Όσο για τα "τυχόν τοπικά αλλά και ΔΗΜΟΣΙΑ οφέλη από τη λειτουργία της ΠΕΣΙΝΕ εκείνη την περίοδο", τα οποία επικαλείται ο σχολιαστής, δεν θα γελάσω αλλά θα δώσω τον λόγο στον Νίκο Μπογιόπουλο, αντιγράφοντας από την προτελευταία σελίδα τού Ριζοσπάστη τής 2/12/2005 το άρθρο του με τίτλο: "Οι Παλαιοκρασσάδες φεύγουνε, οι ΠΕΣΙΝΕ μένουν" (*):
Το όνομα αυτής ΠΕΣΙΝΕ ή ελληνιστί «Αλουμίνιον της Ελλάδος». Η τιμή στην οποία πληρώνει το ρεύμα στη ΔΕΗ, έχει χαρακτηριστεί σκανδαλώδης. Αλλά ουδείς πρωθυπουργός, υπουργός ή διοικητής της ΔΕΗ έχει εντοπιστεί να έχει ιδρώσει το αυτί του εδώ και 40 χρόνια από το εξελισσόμενο σκάνδαλο:
Μέχρι εδώ διάβασα.
Αδερφέ, έχεις ακούσει τίποτα για τη λεγόμενη λιανική τιμή (όταν κάποιος αγοράζει ένα τεμάχιο) και τη χονδρική (όταν κάποιος αγοράζει 1000 τεμάχια για επαγγελματική χρήση) ;
Τώρα για το "κάτω του κόστους" που γράφεις, θα πρέπει ν' αποδειχθεί και είναι λίγο δύσκολο γιατί όταν μιλάμε για μια ΔΗΜΟΣΙΑ εταιρεία όπως η ΔΕΗ, πρέπει να ερευνήσουμε και όλα τα τυχόν τοπικά αλλά και ΔΗΜΟΣΙΑ οφέλη από τη λειτουργία της ΠΕΣΙΝΕ εκείνη την περίοδο.
Τα παραπάνω αναρτήθηκαν από άγνωστο αναγνώστη ως σχόλιο στο προχτεσινό κείμενο με τίτλο "Μια ηλεκτρική ιστοριούλα". Αν κάνω ιδιαίτερη μνεία σ' αυτό, είναι επειδή αποδεικνύει πεντακάθαρα εκείνο που λέγαμε τις προάλλες. Ότι, δηλαδή, η συνεχής πλύση εγκεφάλου από τους λογής-λογής απολογητές τής αστικής εξουσίας, μας έχει μάθει να σκεφτόμαστε με καπιταλιστικούς όρους.
Πράγματι, ο άγνωστος σχολιαστής ξεχνάει ότι η -τότε- δημόσια ΔΕΗ δεν ήταν μια οποιαδήποτε επιχείρηση, ένα κοινό μαγαζάκι που έπρεπε να κάνει "προσφορές" στους "καλούς πελάτες" του για να αβγατίσει τον τζίρο και τα κέρδη του. Η ΔΕΗ ήταν:
- (α) κρατικό μονοπώλιο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να προσφέρει εκπτώσεις στον οποιονδήποτε. Δηλαδή, αν η ΔΕΗ δεν ήταν τόσο "γενναιόδωρη", θα μπορούσε η Πεσινέ να αγοράσει ρεύμα από αλλού;
- (β) πραγματική ΔΕΚΟ (όπως καθιερώθηκε από κάποιον προφανώς αναλφάβητο να αποκαλούνται οι Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφελείας), πράγμα που σημαίνει ότι σκοπός της δεν ήταν να βγάζει κέρδη αλλά να προσφέρει υπηρεσίες στον λαό. Με άλλα λόγια, αν η ΔΕΗ μπορούσε να πουλήσει φτηνότερα, θα έπρεπε να αρχίσει από τον κυριώτερο πελάτη της: τα εκατομμύρια των απλών πολιτών.
Συνεπώς, αυτά τα περί λιανικής και χονδρικής τιμής δεν έχουν την παραμικρή εφαρμογή στην περίπτωση της ΔΕΗ.
Όσο για τα "τυχόν τοπικά αλλά και ΔΗΜΟΣΙΑ οφέλη από τη λειτουργία της ΠΕΣΙΝΕ εκείνη την περίοδο", τα οποία επικαλείται ο σχολιαστής, δεν θα γελάσω αλλά θα δώσω τον λόγο στον Νίκο Μπογιόπουλο, αντιγράφοντας από την προτελευταία σελίδα τού Ριζοσπάστη τής 2/12/2005 το άρθρο του με τίτλο: "Οι Παλαιοκρασσάδες φεύγουνε, οι ΠΕΣΙΝΕ μένουν" (*):
Το όνομα αυτής ΠΕΣΙΝΕ ή ελληνιστί «Αλουμίνιον της Ελλάδος». Η τιμή στην οποία πληρώνει το ρεύμα στη ΔΕΗ, έχει χαρακτηριστεί σκανδαλώδης. Αλλά ουδείς πρωθυπουργός, υπουργός ή διοικητής της ΔΕΗ έχει εντοπιστεί να έχει ιδρώσει το αυτί του εδώ και 40 χρόνια από το εξελισσόμενο σκάνδαλο:
Το 1975 αποκαλύφθηκε ότι η ΠΕΣΙΝΕ έπαιρνε το ρεύμα από τη ΔΕΗ στο 1/3 του κόστους! Πριν μια δεκαετία αποκαλύφθηκε ότι ενώ η κρατική ΛΑΡΚΟ πλήρωνε την κιλοβατώρα 7,3 δραχμές, η ΠΕΣΙΝΕ την πλήρωνε 5,25 δραχμές. Είναι ενδεικτικό ότι η πρώτη ανατιμολόγηση ακόμα και αυτού του «συμβολικού» ποσού της τιμής του ρεύματος στην ΠΕΣΙΝΕ, από το 1963 που λειτουργεί η πολυεθνική, έγινε το 1993, δηλαδή μετά από τριάντα χρόνια...
Με πρόχειρους υπολογισμούς η συσσωρευμένη ζημιά δεκαετιών που έχει προκαλέσει η πολυεθνική στη χώρα στην προ ευρώ εποχή, ξεπερνά τα 100 δισ. δραχμές...
Πέρασαν κυβερνήσεις, «πράσινες»και «γαλάζιες», πέρασαν διοικητές στη ΔΕΗ, «πράσινοι» και «γαλάζιοι», αλλά ουδείς ποτέ τόλμησε να πειράξει την αποικιοκρατική σύμβαση της ΠΕΣΙΝΕ. Ούτε και τα αμύθητα κέρδη της. Από τη δεκαετία του '60, επί θείου Καραμανλή, όλα γίνονται κατά το δόγμα της πολυεθνικής...
...Αναγκαστικές απαλλοτριώσεις εκτάσεων υπέρ της ΠΕΣΙΝΕ, δημόσιες επενδύσεις για τη μεταφορά ρεύματος στην ΠΕΣΙΝΕ ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων, με την πολυεθνική να βάζει λιγότερα από 25 εκατομμύρια, «στραβά μάτια» για σκαστές παρανομίες φοροδιαφυγής με «διπλά» βιβλία και υπερτιμολογήσεις, καταβολή συμβολικών προστίμων ύψους 30 εκατομμυρίων για τη νομιμοποίηση πολεοδομικών αυθαιρεσιών που ξεπερνούσαν τα 7 δισ.(!), δημιουργία ακόμα και «δικού της» οικισμού, που κι αυτός εντάχθηκε στα σχέδια της πολυεθνικής για ξεπούλημα, ειδικά προγράμματα απόλυσης εργαζομένων με συνέπεια μείωση του προσωπικού κατά 50% (πάνω από 1.000 «έξοδοι» εργαζομένων) σε μια δεκαετία, συμφωνία για παροχή ρεύματος εσαεί κάτω από το κόστος παραγωγής της κιλοβατώρας (και τούτο για μια επιχείρηση που είχε υπολογιστεί ότι καταναλώνει περίπου το 10% της συνολικής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας)!
Ως γνωστόν, δε, ο καλός ο μύλος της «ελεύθερης αγοράς» και της «ελεύθερης οικονομίας», όλα τα αλέθει. Τουτέστιν, η ΠΕΣΙΝΕ έχει περάσει από πέρσι στα χέρια του ομίλου Μυτιληναίου. Που σημαίνει ότι η «προνομιακή» μεταχείριση της επιχείρησης από τη ΔΕΗ, που λήγει βάσει της ληστρικής σύμβασης το Μάρτη του 2006... αμ δε που λήγει! Διότι ο κ. Μυτιληναίος έχει ήδη εξασφαλίσει άδεια να φτιάξει μονάδα εκμετάλλευσης Φυσικού Αερίου, σαν απόρροια της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και άρα πάλι η ΠΕΣΙΝΕ δε θα πληρώνει ρεύμα, αφού το ρεύμα πια θα ανήκει στον ιδιοκτήτη της, τον κ. Μυτιληναίο!
ΥΓ (1): Την ώρα που στα κανάλια και τις εφημερίδες «παίζει» η αποπομπή Παλιοκρασσά, η είδηση ότι μόλις προχτές οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν από κοινού το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας δεν «παίζει» πουθενά.
ΥΓ (2): Τα κέρδη της ΠΕΣΙΝΕ το πρώτο 9μηνο του 2005 παρουσιάζουν αύξηση ύψους 31% (52,6 εκατ. ευρώ) έναντι του περσινού 9μηνου (40 εκατ. ευρώ). Επίσης (κρατηθείτε): Τα συγκεντρωτικά κέρδη του Ομίλου Επιχειρήσεων Μυτιληναίου εμφανίζουν το ίδιο διάστημα, κατά το οποίο πέρασε στον όμιλο η ΠΕΣΙΝΕ, αύξηση που ανήλθε στο «σεμνό» και «ταπεινό» ποσοστό του 902% (από 23,7 πήγαν στα 237 εκατ. ευρώ)!
(*) Σημείωση ιστολογίου: Ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς διετέλεσε υπουργός οικονομικών την περίοδο 1990-1992, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη (αυτόν ήθελε να σκοτώσει η 17 Νοέμβρη τότε που σκότωσε κατά λάθος τον Θάνο Αξαρλιάν). Όταν το 2004 επανήλθε η Ν.Δ. στην κυβέρνηση, διορίστηκε πρόεδρος του Δ.Σ. τής ΔΕΗ αλλά οι αποφάσεις που έπαιρνε ήσαν τόσο εξώφθαλμα ευνοϊκές για τους βιομήχανους και ζημιογόνες για την ΔΕΗ, ώστε ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός αναγκάστηκε να τον ξηλώσει μια μέρα πριν ο Νίκος Μπογιόπουλος γράψει το παραπάνω άρθρο.
(*) Σημείωση ιστολογίου: Ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς διετέλεσε υπουργός οικονομικών την περίοδο 1990-1992, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη (αυτόν ήθελε να σκοτώσει η 17 Νοέμβρη τότε που σκότωσε κατά λάθος τον Θάνο Αξαρλιάν). Όταν το 2004 επανήλθε η Ν.Δ. στην κυβέρνηση, διορίστηκε πρόεδρος του Δ.Σ. τής ΔΕΗ αλλά οι αποφάσεις που έπαιρνε ήσαν τόσο εξώφθαλμα ευνοϊκές για τους βιομήχανους και ζημιογόνες για την ΔΕΗ, ώστε ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός αναγκάστηκε να τον ξηλώσει μια μέρα πριν ο Νίκος Μπογιόπουλος γράψει το παραπάνω άρθρο.
Από το http://teddygr.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου