Κατά της ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ τοποθετήθηκε η
Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και Υπεύθυνη του Τομέα Περιβάλλοντος και Ενέργειας
της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκη Φούντα κατά τη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή
Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου
Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Ρυθμίσεις θεμάτων της ΑΔΜΗΕ
ΑΕ».
Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ έκανε λόγο για μία εταιρία
κορυφαίας στρατηγικής σημασίας για τη χώρα και την ενεργειακή της επάρκεια ενώ
παράλληλα τόνισε ότι υπάρχει έλλειψη επιχειρημάτων από την πλευρά της
κυβέρνησης όσον αφορά το γιατί πρέπει να πουληθεί ο ΑΔΜΗΕ.
Αναλυτικά, η κ. Φούντα τόνισε:
«Ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) Α.Ε. είναι θυγατρική εταιρεία της ΔΕΗ κι αρμόδιος φορέας λειτουργίας και διαχείρισης των δικτύων ηλεκτροδότησης της χώρας, για ολόκληρο το δίκτυο υψηλής τάσης. Πρόκειται για μία εταιρεία, ωστόσο, πλήρως ανεξάρτητη λειτουργικά και διοικητικά. Ως βασική της λειτουργία είναι η συντήρηση και ανάπτυξη του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΣΜΗΕ) ούτως ώστε να διασφαλίζεται ο εφοδιασμός της κάθε περιοχής με ηλεκτρική ενέργεια.
«Ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) Α.Ε. είναι θυγατρική εταιρεία της ΔΕΗ κι αρμόδιος φορέας λειτουργίας και διαχείρισης των δικτύων ηλεκτροδότησης της χώρας, για ολόκληρο το δίκτυο υψηλής τάσης. Πρόκειται για μία εταιρεία, ωστόσο, πλήρως ανεξάρτητη λειτουργικά και διοικητικά. Ως βασική της λειτουργία είναι η συντήρηση και ανάπτυξη του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΣΜΗΕ) ούτως ώστε να διασφαλίζεται ο εφοδιασμός της κάθε περιοχής με ηλεκτρική ενέργεια.
Πρόκειται για εταιρεία κορυφαίας στρατηγικής σημασίας για
τη χώρα και την ενεργειακή της αυτάρκεια.
«Τα δίκτυα δεν πωλούνται»: Αυτή ήταν η ρητή και επίσημη διακήρυξη του Πρωθυπουργού, βασική προϋπόθεση της προγραμματικής συμφωνίας της τότε τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ. Μία προϋπόθεση που όπως φαίνεται ξεχάστηκε την επομένη της αποχώρησης της Δημοκρατικής Αριστεράς, λίγες μέρες μόλις μετά την απόφασή μας αυτή. Οι δηλώσεις για διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος χάθηκαν κι αυτές μπροστά σε ιδεοληψίες και έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού, με γνώμονα τα συμφέροντα ιδιωτών και όχι αυτά των Ελλήνων πολιτών –και καταναλωτών. Τι έκανε την κυβέρνηση να αλλάξει γνώμη μέσα σε μόλις λίγους μήνες;
Αποφάσεις που αλλάζουν συνεχώς: Με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) αναφορικά με την Έγκριση Αναδιάρθρωσης και Αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ θεσμοθετήθηκαν οι ρυθμίσεις για τον ιδιοκτησιακό διαχωρισμό του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ. Οι ρυθμίσεις της ΠΥΣ προέβλεπαν η διαδικασία του ιδιοκτησιακού διαχωρισμού να γίνει με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου σε δύο φάσεις (49% εντός του 2013 και έως 51% παραχώρηση το 2014) διά της εισόδου επενδυτή. Η απόφαση προέβλεπε και διατήρηση της καταστατικής μειοψηφίας από το ελληνικό δημόσιο (βάσει νομοθεσίας περί Ανωνύμων Εταιρειών). Λιγότερο από ένα χρόνο μετά, με τις ρυθμίσεις του παρόντος σχεδίου νόμου, αλλάζει και πάλι η διαδικασία του πλήρους ιδιοκτησιακού διαχωρισμού της ΑΔΜΗΕ ΑΕ από τη μητρική ΔΕΗ, με την πώληση και μεταβίβαση πλέον σε μία φάση του 66% του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας σε επενδυτή και με την απόκτηση από το Ελληνικό Δημόσιο του υπόλοιπου 34%.
Νομοθετούμε πρόχειρα και χωρίς σχεδιασμό: Σε μία εταιρεία στρατηγικής σημασίας, με λιγότερο από δύο χρόνια ζωής, αλλάζουμε το ιδιοκτησιακό της καθεστώς δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες. Πρακτική απαράδεκτη, ειδικά όταν πρόκειται, όπως εδώ, για εθνικής κοινωνικοοικονομικής σημασίας πεδία, όπως τα δίκτυα ηλεκτροδότησης της χώρας.
Ένδεια υποστηρικτικών επιχειρημάτων: Γιατί πρέπει να πωληθεί ο ΑΔΜΗΕ;
«Τα δίκτυα δεν πωλούνται»: Αυτή ήταν η ρητή και επίσημη διακήρυξη του Πρωθυπουργού, βασική προϋπόθεση της προγραμματικής συμφωνίας της τότε τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ. Μία προϋπόθεση που όπως φαίνεται ξεχάστηκε την επομένη της αποχώρησης της Δημοκρατικής Αριστεράς, λίγες μέρες μόλις μετά την απόφασή μας αυτή. Οι δηλώσεις για διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος χάθηκαν κι αυτές μπροστά σε ιδεοληψίες και έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού, με γνώμονα τα συμφέροντα ιδιωτών και όχι αυτά των Ελλήνων πολιτών –και καταναλωτών. Τι έκανε την κυβέρνηση να αλλάξει γνώμη μέσα σε μόλις λίγους μήνες;
Αποφάσεις που αλλάζουν συνεχώς: Με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) αναφορικά με την Έγκριση Αναδιάρθρωσης και Αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ θεσμοθετήθηκαν οι ρυθμίσεις για τον ιδιοκτησιακό διαχωρισμό του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ. Οι ρυθμίσεις της ΠΥΣ προέβλεπαν η διαδικασία του ιδιοκτησιακού διαχωρισμού να γίνει με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου σε δύο φάσεις (49% εντός του 2013 και έως 51% παραχώρηση το 2014) διά της εισόδου επενδυτή. Η απόφαση προέβλεπε και διατήρηση της καταστατικής μειοψηφίας από το ελληνικό δημόσιο (βάσει νομοθεσίας περί Ανωνύμων Εταιρειών). Λιγότερο από ένα χρόνο μετά, με τις ρυθμίσεις του παρόντος σχεδίου νόμου, αλλάζει και πάλι η διαδικασία του πλήρους ιδιοκτησιακού διαχωρισμού της ΑΔΜΗΕ ΑΕ από τη μητρική ΔΕΗ, με την πώληση και μεταβίβαση πλέον σε μία φάση του 66% του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας σε επενδυτή και με την απόκτηση από το Ελληνικό Δημόσιο του υπόλοιπου 34%.
Νομοθετούμε πρόχειρα και χωρίς σχεδιασμό: Σε μία εταιρεία στρατηγικής σημασίας, με λιγότερο από δύο χρόνια ζωής, αλλάζουμε το ιδιοκτησιακό της καθεστώς δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες. Πρακτική απαράδεκτη, ειδικά όταν πρόκειται, όπως εδώ, για εθνικής κοινωνικοοικονομικής σημασίας πεδία, όπως τα δίκτυα ηλεκτροδότησης της χώρας.
Ένδεια υποστηρικτικών επιχειρημάτων: Γιατί πρέπει να πωληθεί ο ΑΔΜΗΕ;
Μερικές μόνο από τις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του
Υπουργείου, οι οποίες δεν μας έπεισαν:
-
«ο ιδιοκτησιακός διαχωρισμός της ΑΔΜΗΕ ΑΕ από τη ΔΕΗ ΑΕ κρίνεται αναγκαίος για
τη δημιουργία ανοικτής αγοράς στον τομέα της ενέργειας».
Τι συμβαίνει στην πράξη; Ένα κρατικό μονοπώλιο
μετατρέπεται σε ιδιωτικό και μάλιστα με εγγυημένο και σταθερό κέρδος. Ο ΑΔΜΗΕ
είναι αυτοχρηματοδοτούμενος, καθώς οι δαπάνες του καλύπτονται αποκλειστικά από
τους καταναλωτές, χωρίς τη συμμετοχή του δημοσίου. Άρα τα όποια οφέλη από την
ιδιωτικοποίηση είναι καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα με αμφίβολο αποτέλεσμα για
την τσέπη των Ελλήνων καταναλωτών. Όπου οι χώρες προχώρησαν σε τέτοιου τύπου
ιδιωτικοποιήσεις έχει επέλθει αύξηση των τιμών. Τα περί ανταγωνισμού και
ελεύθερης αγοράς εν προκειμένω δεν έχουν καμιά εφαρμογή και είναι προσχηματικά.
-
«ελεύθερη πρόσβαση στο δίκτυο».
Πότε διαπίστωσε το Υπουργείο να έχει δημιουργηθεί κάποιο
πρόβλημα με την υπάρχουσα κατάσταση του δικτύου; Πότε και με ποιον τρόπο
παρακωλύθηκε και τίνος η ελεύθερη πρόσβαση; Άλλη μια αβάσιμη αιτιολόγηση
αδικαιολόγητων αποφάσεων.
Καμία αποτίμηση της περιουσίας του ΑΔΜΗΕ και καμία οικονομοτεχνική μελέτη: Δεν έχει γίνει καν αποτίμηση της περιουσίας της Εταιρείας πριν την ιδιωτικοποίησή της! Η ακίνητη περιουσία του ΑΔΜΗΕ κοστολογείται στα 11δις από τους εργαζόμενους, ενώ τα ετήσια κέρδη ξεπερνούν τα 300εκ. ευρώ. Η χρηματοδότηση του επενδυτικού-κατασκευαστικού προγράμματος του ΑΔΜΗΕ από κοινοτικά κονδύλια ΕΣΠΑ ή την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων έχει σε μεγάλο βαθμό εξασφαλιστεί. Πού είναι ο προγραμματισμός των μελλοντικών επενδύσεων που θα αναγκάζεται ο επενδυτής να ακολουθήσει; Βάσει ποιών στοιχείων και σχεδιασμού; Γιατί να σπεύσουμε να προχωρήσουμε στην παραχώρηση στρατηγικών υποδομών χωρίς να ξέρουμε αν και τι κερδίζει το δημόσιο, αν και σε τι θα ωφεληθεί το δημόσιο συμφέρον από αυτό;Διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων; Δεσμεύονται οι μελλοντικοί ιδιώτες/επενδυτές να τηρήσουν κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς όρους;
Η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς: Η διαφωνία μας για την πώληση μετοχικού κεφαλαίου κατά 66% του ΑΔΜΗΕ είναι κάθετη. Πάγια θέση μας είναι, ότι η κυριότητα των δικτύων θα πρέπει να παραμείνει στο Δημόσιο (51%). Με ποσοστό μόνο 34% του ΑΔΜΗΕ, το Δημόσιο δενδιασφαλίζει τον «στρατηγικό έλεγχο» της εταιρείας, παρά μόνο ενισχυμένα ελεγκτικά δικαιώματα. Ειδικά για τέτοιου είδους εταιρείες πουα διαχειρίζονται φυσικούς πόρους και δημόσια αγαθά ή είναι στρατηγικής σημασίας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κλπ), το Δημόσιο πρέπει να διατηρήσει τον στρατηγικό του ρόλο και έλεγχο, ακόμα και στις περιπτώσεις μερικών ιδιωτικοποιήσεων.
Οι Διαχειριστές πρέπει να υπηρετούν οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια αποδοτικότητας, να διαθέτουν προγράμματα και μακροχρόνιο σχεδιασμό, να λειτουργούν ως φορείς έρευνας και καινοτομίας στους τομείς της ειδικότητας τους και να αναπτύσσουν διεθνή δράση με επιχειρησιακές συνεργασίες και συμπράξεις.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα πρέπει να γίνονται με αποκλειστικό γνώμονα τη ρευστοποίηση μιας σημαντικής περιουσίας, χωρίς πρόσθετους όρους και διασφαλίσεις για το δημόσιο συμφέρον,
ειδικά σε καιρούς ενεργειακής φτώχειας των πολιτών
Αν λοιπόν δεν προσεγγίζουμε ιδεοληπτικά το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, οφείλουμε πάντα να σταθμίζουμε νηφάλια κόστος και ωφέλειες, να εξετάζουμε αναλυτικά τους όρους και τις προϋποθέσεις καθεμιάς τέτοιας διαδικασίας. Ιδιαιτέρως από τη στιγμή που δεν μιλάμε για μια απλή νομική μεταβίβαση ή πώληση περιουσιακών στοιχείων, αλλά για μεταβίβαση κομβικών λειτουργιών και παραγωγικών δραστηριοτήτων του κράτους.
Από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του Υπουργείου ΠΕΚΑ είναι η έλλειψη συνολικής ενεργειακής πολιτικής και στρατηγικού σχεδιασμού γύρω από την ενέργεια. Το έχουμε επισημάνει σε κάθε τόνο και με κάθε τρόπο καθ΄ όλη την Πολιτικές που μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε το σκόπελο της κρίσης. Το εν λόγω σχέδιο νόμου, την διάρκεια αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου.
Καμία αποτίμηση της περιουσίας του ΑΔΜΗΕ και καμία οικονομοτεχνική μελέτη: Δεν έχει γίνει καν αποτίμηση της περιουσίας της Εταιρείας πριν την ιδιωτικοποίησή της! Η ακίνητη περιουσία του ΑΔΜΗΕ κοστολογείται στα 11δις από τους εργαζόμενους, ενώ τα ετήσια κέρδη ξεπερνούν τα 300εκ. ευρώ. Η χρηματοδότηση του επενδυτικού-κατασκευαστικού προγράμματος του ΑΔΜΗΕ από κοινοτικά κονδύλια ΕΣΠΑ ή την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων έχει σε μεγάλο βαθμό εξασφαλιστεί. Πού είναι ο προγραμματισμός των μελλοντικών επενδύσεων που θα αναγκάζεται ο επενδυτής να ακολουθήσει; Βάσει ποιών στοιχείων και σχεδιασμού; Γιατί να σπεύσουμε να προχωρήσουμε στην παραχώρηση στρατηγικών υποδομών χωρίς να ξέρουμε αν και τι κερδίζει το δημόσιο, αν και σε τι θα ωφεληθεί το δημόσιο συμφέρον από αυτό;Διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων; Δεσμεύονται οι μελλοντικοί ιδιώτες/επενδυτές να τηρήσουν κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς όρους;
Η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς: Η διαφωνία μας για την πώληση μετοχικού κεφαλαίου κατά 66% του ΑΔΜΗΕ είναι κάθετη. Πάγια θέση μας είναι, ότι η κυριότητα των δικτύων θα πρέπει να παραμείνει στο Δημόσιο (51%). Με ποσοστό μόνο 34% του ΑΔΜΗΕ, το Δημόσιο δενδιασφαλίζει τον «στρατηγικό έλεγχο» της εταιρείας, παρά μόνο ενισχυμένα ελεγκτικά δικαιώματα. Ειδικά για τέτοιου είδους εταιρείες πουα διαχειρίζονται φυσικούς πόρους και δημόσια αγαθά ή είναι στρατηγικής σημασίας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κλπ), το Δημόσιο πρέπει να διατηρήσει τον στρατηγικό του ρόλο και έλεγχο, ακόμα και στις περιπτώσεις μερικών ιδιωτικοποιήσεων.
Οι Διαχειριστές πρέπει να υπηρετούν οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια αποδοτικότητας, να διαθέτουν προγράμματα και μακροχρόνιο σχεδιασμό, να λειτουργούν ως φορείς έρευνας και καινοτομίας στους τομείς της ειδικότητας τους και να αναπτύσσουν διεθνή δράση με επιχειρησιακές συνεργασίες και συμπράξεις.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα πρέπει να γίνονται με αποκλειστικό γνώμονα τη ρευστοποίηση μιας σημαντικής περιουσίας, χωρίς πρόσθετους όρους και διασφαλίσεις για το δημόσιο συμφέρον,
ειδικά σε καιρούς ενεργειακής φτώχειας των πολιτών
Αν λοιπόν δεν προσεγγίζουμε ιδεοληπτικά το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, οφείλουμε πάντα να σταθμίζουμε νηφάλια κόστος και ωφέλειες, να εξετάζουμε αναλυτικά τους όρους και τις προϋποθέσεις καθεμιάς τέτοιας διαδικασίας. Ιδιαιτέρως από τη στιγμή που δεν μιλάμε για μια απλή νομική μεταβίβαση ή πώληση περιουσιακών στοιχείων, αλλά για μεταβίβαση κομβικών λειτουργιών και παραγωγικών δραστηριοτήτων του κράτους.
Από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του Υπουργείου ΠΕΚΑ είναι η έλλειψη συνολικής ενεργειακής πολιτικής και στρατηγικού σχεδιασμού γύρω από την ενέργεια. Το έχουμε επισημάνει σε κάθε τόνο και με κάθε τρόπο καθ΄ όλη την Πολιτικές που μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε το σκόπελο της κρίσης. Το εν λόγω σχέδιο νόμου, την διάρκεια αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου.
Το παρόν σχέδιο νόμου προσπαθεί να δικαιολογήσει χωρίς
πειστικά επιχειρήματα μια αμιγώς εισπρακτικού χαρακτήρα ιδιωτικοποίηση, που
αντιμετωπίζει την στρατηγική υποδομή της χώρας και την τελευταία Ανώνυμη
Επιχείρηση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Αν αυτό είναι το όραμα για το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της
χώρας, εμείς δεν μπορούμε να συναινέσουμε.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου