Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. – ΓΣΕΕ: ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ - ΟΜΙΛΙΑ ΝΙΚΟΥ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΓΣΕΕ

Συνάδελφοι, θα ξεκινήσω τα όσα έχω να πω από την εγκύκλιο που στείλατε στις 18 Σεπτέμβρη προς τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες.

Η Εγκύκλιος αυτή ισοδυναμεί με την αυτοκατάργησή σας ως ηγεσία.

Η Εγκύκλιος αυτή είναι το προκάλυμμα του συμβιβασμού σας.

Μέσω της εγκυκλίου, με ένα πονηρό τρόπο, προτάσσοντας δήθεν (τώρα σας πήρε ο πόνος) το να ακουστεί η φωνή της βάσης,

Ø  ροκανίσατε τον κρίσιμο χρόνο που προηγήθηκε ώστε να
μην κάνετε τίποτα σ’ αυτό το κρίσιμο διάστημα

και

Ø  αρνηθήκατε να αναλάβετε τις ευθύνες σας, επιχειρώντας να τις μεταβιβάσετε αλλού.

Εκείνο που κάνατε είναι να βγάλετε τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα στη σέντρα και να κρύβεστε πίσω τους.

Κύριοι, ο ρόλος της ηγεσίας, δουλειά, χρέος και καθήκον της είναι να δείχνει το δρόμο και όχι λειτουργώντας δήθεν δημοκρατικά να περιμένει να της υποδείξει ο κόσμος τι θα κάνει.

Οι ηγεσίες που περιμένουν να τους υποδείξει ο κόσμος τι θα κάνουν έχουν χρεοκοπήσει, είναι ξεπερασμένες.

Θεωρώ τη στάση σας αυτή απαράδεκτη και εκ του πονηρού.

Τώρα επί της ουσίας:

Κύριοι της ηγεσίας,

Ø  Θλίβομαι και αγανακτώ που εξακολουθείτε να συμπεριφέρεστε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα σε βάρος του κόσμου της εργασίας.

Ø  Θλίβομαι και αγανακτώ που, παρά την παταγώδη αποτυχία σας να υπερασπίσετε τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, εξακολουθείτε να μην βγάζετε κανένα απολύτως συμπέρασμα για το πόσο λαθεμένη και καταστροφική ήταν η στάση σας.

Κύριοι της ηγεσίας εκ του αποτελέσματος αποτύχατε και το τραγικό είναι ότι δε λέτε να το καταλάβετε …

Λέτε ότι θέλετε να τους σταματήσουμε. Λέτε ότι θέλετε να νικήσουμε.

Μα πως θα νικήσουμε αφού εξακολουθείτε την ίδια λαθεμένη στρατηγική;

Ø  Για να νικήσουμε πρέπει να αναθεωρήσουμε τη στάση μας.

Ø  Για να νικήσουμε χρειάζεται να αλλάξουμε στρατηγική.

Πρωτίστως όμως για να νικήσουμε

Ø  χρειάζεται να καταλάβουμε τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ.

Ø  πρέπει να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα.

Πάνω σε αυτό, στη διεξαγωγή σωστών συμπερασμάτων, θέλω να σταθώ.

Θα σταθώ σε ένα φαινόμενο που το βλέπουμε όλοι και θα προσπαθήσω να το ερμηνεύσω.

Αναφέρομαι στο γεγονός ότι, πριν τρία χρόνια στις απεργίες, τις συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι

ενώ σήμερα

Ø  παρότι αυτές οι πολιτικές δεν έχουν αφήσει κανένα κλάδο ανέγγιχτο

Ø  παρότι η ανεργία έχει φτάσει στο 28%, πετώντας στο περιθώριο και τα αζήτητα της ζωής πάνω από 1.500.000 συνανθρώπους μας, δε συμμετέχουν παρά ελάχιστοι.

Αν ζητήσω να μας ερμηνεύσετε το φαινόμενο, το πιθανότερο που θα πείτε είναι ότι «φταίει ο κόσμος», ότι «τον ψεκάζουν», ότι «είναι βολεμένος και συμβιβασμένος» ότι «έχει ακόμη λίπος», ότι «τρώει από τα έτοιμα» και μια σειρά άλλα απίστευτα και απαράδεκτα.

Στον εαυτό σας δε θα δείτε καμιά ευθύνη.

Για εμάς ο πραγματικός λόγος της μη μαζικής συμμετοχής του κόσμου εδράζεται στα εξής:

ΠΡΩΤΟ:       Έχει χαθεί η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη στα πρόσωπά σας.

ΔΕΥΤΕΡΟ:    Έχει περάσει στο υποσυνείδητο του κόσμου της εργασίας η καταστροφική αντίληψη της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.

ΤΡΙΤΟ:         Στον αντίποδα του ότι πέρασε η προπαγάνδα του συστήματος, ότι δε γινόταν αλλιώς, ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική, και ότι αυτή η πολιτική ήταν μονόδρομος, εμείς δε δείξαμε τον άλλο δρόμο, δεν αναδείξαμε  την άλλη πολιτική και κατ’ επέκταση δε δώσαμε ΟΡΑΜΑ-ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και ΕΛΠΙΔΑ, στοιχεία σημαντικά και απαραίτητα για να κινητοποιήσουμε τις πλατιές μάζες των εργαζομένων.

Γι αυτό εάν δε θέλουμε να συνεχίσει η ίδια κατάσταση πρέπει να εξαλείψουμε τις αιτίες που οδήγησαν ως εδώ.

Για να τις εξαλείψεις όμως πρέπει να κατανοήσεις τι τις γέννησε, με πρώτη και καλύτερη την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ.

Η εξήγηση που δίνω για το πώς πέρασε αυτή η καταστροφική αντίληψη της αναποτελεσματικότητας των αγώνων στη συνείδηση του κόσμου, εδράζεται στον εγκληματικό τρόπο που «αντιμετωπίσατε» τον οδοστρωτήρα των μνημονίων, της ΤΡΟΪΚΑΣ και των νεοφιλέλευθερων κυβερνήσεων, που μόνο ως απλή διαμαρτυρία μπορεί να χαρακτηριστεί και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που ονομάζουμε αντίσταση και αγώνα και που ως αναμενόταν είχε ως αποτέλεσμα –αφού έτσι σχεδιάστηκε-να μη νικήσουμε.

ΠΩΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ …

1.    Πώς να νικήσεις όταν στην ουσία αποδέχεσαι τα μνημόνια;

2.    Πώς να νικήσεις όταν δεν κάνεις καμία προσπάθεια απόκρουσης της μαύρης προπαγάνδας του συστήματος ότι δε γινόταν αλλιώς και ότι δεν υπήρχε άλλη πολιτική;

3.    Πώς να νικήσεις όταν δε δίνεις ΟΡΑΜΑ-ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και ΕΛΠΙΔΑ;

4.    Πώς να νικήσεις χωρίς σοβαρό σχέδιο αντιμετώπισης της επίθεσης της ΤΡΟΪΚΑΣ;

5.    Πώς να νικήσεις όταν αφήνεις τον κάθε κλάδο να αγωνίζεται μόνος του και δεν μπαίνεις μπροστά να συντονίσεις τους αγώνες του εργατικού κινήματος;

6.    Πώς να νικήσεις με τις δύο 24ωρες εθιμοτυπικού χαρακτήρα;

7.    Πώς να νικήσεις με απεργίες που αποφασίζεις τελευταία στιγμή χωρίς καμιά προετοιμασία;

8.    Πώς να νικήσεις με μια ηγεσία αδύναμη και φοβισμένη που απουσιάζει από τους αγώνες και κρύβεται;

Αυτή είναι η αλήθεια κύριοι είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΟΨΗ

Η δική μας άποψη είναι ότι μπορούμε να νικήσουμε.

Έχουμε αυτή την άποψη γιατί έχουμε βαθιά εμπιστοσύνη

στη δύναμη του εργατικού κινήματος.

Για να νικήσουμε όμως, χρειάζεται ΠΙΣΤΗ και ΣΧΕΔΙΟ.

Η άποψή μας εδώ που φτάσατε τα πράγματα (παρότι για εμάς το κυρίαρχο σ’ ένα αγώνα δεν είναι το όπλο που θα χρησιμοποιήσεις αλλά ο χειριστής του όπλου), επειδή χάθηκε η εμπιστοσύνη και εκφυλίσατε τη δυναμική των 24ωρων, εκείνο που πρέπει να κάνουμε και έχουμε αργήσει, είναι η οργάνωση ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.

Γενική πολιτική απεργία διαρκείας με αίτημα να πέσουν αυτές οι πολιτικές και επειδή αυτό είναι μισό αίτημα πρέπει να συμπληρωθεί με το αίτημα της εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής, που θα βάζει τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους πάνω από τις ανάγκες των αγορών.

ΒΑΣΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ είναι:

Ø  η διαγραφή του δυσβάστακτου τοκογλυφικού χρέους

και

Ø  η ακύρωση των μνημονίων που είναι εργαλεία του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και δεν παίρνουν κανένα φτιασίδωμα.

Τέλος συμφωνούμε στην 24ωρη αλλά με δύο προϋποθέσεις: πολύ καλή προετοιμασία και με από τώρα γνωστή την κλιμάκωση, που θα πρέπει να είναι απεργία διαρκείας.

Η ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΑ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΑΛΛΙΩΣ 

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΟΣΟ ΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ,

 ΑΝ ΔΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ.