Οι κόκκινες γραμμές απέναντι στον «στρατηγικό επενδυτή» της ΔΕΗ – Θετικό γεγονός η παρέμβαση της EDF στη σκακιέρα και η επιλογής της έναντι της RWE

του Μιχάλη Αγραφιώτη από το kozan.gr

Μπορεί η κυβέρνηση να προχωρά σιωπηλώς το σχεδιασμό για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, όμως η τοπική κοινωνία και τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να ορίσει τις κόκκινες γραμμές απέναντι στη μεγαλύτερη επιχείρηση της περιοχής, που δραστηριοποιείται δεκαετίες και πλέον αλλάζει χέρια χωρίς να ερωτηθεί, αλλά και να ενημερωθεί κανείς. Υπάρχουν δεκάδες εκκρεμότητες και κενά σημεία στις σχέσεις των δύο πλευρών, ενώ πολλά θα αλλάξουν από την απώλεια του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ.

Το νέο καθεστώς θα πρέπει να είναι συνεπές απέναντι στις

υποχρεώσεις στην τοπική κοινωνία. Είτε λέγεται ανταποδοτικό τέλος, είτε την πλήρωση των θέσεων εργασίας με προτεραιότητα σε πολίτες που διαμένουν στους γειτονικούς οικισμούς από την επιχείρηση. Παράλληλα, θα πρέπει να υπάρξει δέσμευση για χρηματοδότηση ή δημιουργία δύο τμημάτων φοίτησης στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, οργανωμένο πλήρως και με αντικείμενο τις δραστηριότητες της ΔΕΗ, ώστε οι απόφοιτοι του να αποτελούν το μελλοντικό εργασιακό προσωπικό της επιχείρησης.

Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι το τρίπτυχο αποκατάσταση, επαναπόδοση και μετεγκαταστάσεις. Στο πρώτο μέρος τα πράγματα είναι αναμφίβολα γιατί κανένας ιδιώτης επενδυτής δεν θα συμφωνήσει να αναλάβει καταστροφές που δημιούργησε η ΔΕΗ δημόσιου χαρακτήρα. Το ζήτημα είναι πλέον να εξασφαλιστούν οι αποκαταστάσεις από το 2013 και μετά. Στο θέμα της επαναπόδοσης τώρα είναι που σίγουρα δεν θα δεχθεί ο ιδιώτης να δώσει πίσω τα εδάφη αφού προστατεύεται από το νόμο του 2001. Στο θέμα των μετεγκαταστάσεων πρέπει να διασαφηνισθεί άμεσα από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές ποια θα είναι η πορεία τους και πως θα μπορέσει να δημιουργηθεί το κατάλληλο πλαίσιο αποζημίωσης των πληγέντων και μεταφοράς των οικισμών.

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση δεν ανοίγει τα χαρτιά της, η Ευρωπαϊκή επιτροπή νίπτει τα χείρας της και εκτός της RWE που κάποιοι προωθούν μετά μανίας, στο παιχνίδι μπαίνουν οι EON και EDF-EDISON. Όσοι γνωρίζουν από λιγνίτη θεωρούν ότι την καλύτερη τεχνογνωσία στα θέματα καύσης έχει η πρώτη RWE. Όμως οι δύο άλλες και κυρίως η EDF διαμορφώνουν καλύτερες σχέσεις με τις τοπικές κοινωνίες που δραστηριοποιούνται και διατηρούν σε καλύτερα επίπεδα τα εργασιακά κεκτημένα, εκτός του γεγονότος ότι είναι και η κορυφαία εταιρεία ενέργειας στην Ευρώπη. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι δεν πρέπει να παραδοθούμε άνευ όρων στη RWE και να διαπραγματευτούμε και με τους Γάλλους.