Την ώρα που η συγκυβέρνηση
του μνημονίου επιχειρεί να γκρεμίσει
ολοκληρωτικά τον Ασφαλιστικό μας Φορέα
και οδηγεί με την καταστροφική πολιτική
της, χιλιάδες συνάδελφους στην απόγνωση
και στην απελπισία, βρέθηκε το σωματείο που ανήκω τα τελευταία χρόνια να
καθοδηγεί και να προπαγανδίζει την
υπογραφή ομαδικών ιδιωτικών ασφαλιστικών
συμβολαίων προς τους εργαζόμενους στον Όμιλο
ΔΕΗ!!!
Χωρίς αιδώ και
χωρίς καμία συνδικαλιστική ευαισθησία και συνδικαλιστικό ήθος, η ηγεσία του ΠΑΣΥΠ-ΔΕΗ είτε από άγνοια είτε από ανευθυνότητα κάνει το καλύτερο δώρο κυρίως στα ιδιωτικά
συμφέροντα που απομυζούν από τον χώρο της υγείας. Χαρίζουν με λίγα λόγια το
δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα, που
υποτίθεται ότι υπερασπίζονται, στους αιώνιους εχθρούς της ΔΕΗ, του ΕΟΠΥΥ και του
ΤΑΥΤΕΚΩ. Αν πραγματικά η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΥΠ νοιάζεται για τους
συναδέλφους θα είχε δείξει καθολική συμμετοχή στους αγώνες και στις απεργιακές κινητοποιήσεις και δεν θα
ασχολείται μόνο με διαφήμιση ομαδικών ασφαλιστικών συμβόλαιων. Πιθανόν
ορισμένοι να νιώθουν ένοχοι για την
χρόνια αδράνεια τους και προσπαθούν με δήθεν ιδιωτικές παροχές να
καλύψουν τον αδύναμο συνδικαλιστικό τους ρόλο.
Εύλογα προκύπτουν πολλά
ερωτήματα:
Ενδεικτικά
αναφέρω:
- Γιατί άραγε διάλεξαν την κρίσιμη τούτη ώρα
για το Ασφαλιστικό και για τους εργαζόμενους
της, να γίνονται «ντήλερ» ιδιωτικών ασφαλιστικών
εταιριών;
- Γιατί άραγε
υπονομεύουν την λειτουργία του Ασφαλιστικού Φορέα με τέτοιου είδους
ενέργειες; Ποιους άραγε
εξυπηρετούν;
- Αλήθεια το
Δ.Σ του ΠΑΣΥΠ-ΔΕΗ και τα μέλη του εγκρίνουν τέτοιου είδους ενέργειες εν ώρα
κρίσιμων αποφάσεων και αγώνων.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ
Το
τελευταίο διάστημα συνέβησαν μία σειρά γεγονότων ειδικά μετά την αλλαγή σκυτάλης
στην Προεδρία του Συλλόγου που έδειχναν ότι τα ηνία παρέμειναν στο παλαιό ΠΑΣΥΠ (συνταξιούχοι συνδικαλιστές
εναρμονισμένοι με τους εραστές της εξουσίας) και το Δ.Σ παρέμεινε σε ομηρία στα χέρια των
μηχανισμών και των πολιτικών γραφείων.
Άφησαν να χαθούν και να απαξιωθούν άξια στελέχη με την
αστεία δικαιολογία ότι ακολουθούν «πολύ
δυναμική δράση» και ότι «δεν
τους ελέγχουν», ενώ, κάποιοι και κάποιες, σε βάρος των συμφερόντων του
Συλλόγου, είχαν δήθεν αναπτύξει πολύ στενή συνδικαλιστική σχέση με μεμονομένα
στελέχη αντίπαλου σωματείου. Έφτασαν στο σημείο να χλευάζουν την δράση μου και την στάση μου σε κρίσιμα
ζητήματα για την ομαλή πορεία του Συλλόγου ενώ εκείνοι ακολουθούσαν τις εντολές
των «ΚΟΥΜΠΑΡΩΝ» και των «ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΝ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ».
Έφτασαν επίσης
στο απάνθρωπο σημείο παραμονή Χριστουγέννων να απολύσουν την υπάλληλο του σωματείου χωρίς
καμία προειδοποίηση δείχνοντας το σκληρό και αντεργατικό πρόσωπο τους. Στη
παράκλησή μου να μη συμβεί αυτό το απαράδεκτο γεγονός, αγνοήθηκα
παντελώς…
Σχεδόν σε όλες τις κινητοποιήσεις της Ομοσπονδίας,
συγκεκριμένα συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΥΠ, «ΚΡΥΒΟΝΤΟΥΣΑΝ» και παράλληλα έφτιαχναν παρασκηνιακά
απεργοσπαστικό μηχανισμό ενάντια στον αγώνα που δίναμε με χιλιάδες
συναδέλφους.
Παράδοξο ότι μέλη του Προεδρείου πρωτοστάτησαν και
στήριξαν τις θέσεις για την διάσπαση της Επιχείρησης σε θυγατρικές, στηρίζοντας
με αυτό τον τρόπο τις πολιτικές του μνημονίου, με παράλληλες συνδικαλιστικές
πρακτικές σαν «σύγχρονοι
μαυρογιαλούροι».
Τελευταίο τρανταχτό
παράδειγμα της αντισυνδικαλιστικής τους τακτικής, ήταν και η δημιουργία
διασπαστικού ψηφοδελτίου στο τελευταίο Συνέδριο της Ομοσπονδίας, ενάντια στη ΔΑΚΕ /ΓΕΝΟΠ, στερώντας με αυτό τον τρόπο την
πρωτιά της παράταξης που μέχρι πρόσφατα υποτίθεται ότι
υπηρετούσαν.
Δυστυχώς για όλους εμάς που πιστέψαμε ότι μέσα από τη
δυναμική και την ειλικρίνεια που είχε κάποτε αυτός ο Σύλλογος θα ανέβαινε κι
άλλο στις συνειδήσεις των εργαζομένων, δεν τα καταφέραμε. Το χειρότερο όμως δεν
είναι η αποτυχία όταν προσπαθείς συνειδητά, αλλά το να χάνεις τις ευαισθησίες
σου και να υπονομεύεις το μέλλον χιλιάδων συναδέλφων από την άγνοια και την
ιδιοτέλεια σου.
Δυστυχώς η συνείδησή μου δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω
να συμμετέχω σε ένα αδρανές, υποταγμένο και με αυτές τις πρακτικές σωματείο που
ασχολείται με αλλότρια θέματα και όχι με τα προβλήματα των
συναδέλφων.
Για αυτούς τους λόγους
αποχωρώ από τον ΠΑΣΥΠ-ΔΕΗ, σεβόμενος τον εαυτό μου και τους συναδέλφους
που υπηρετώ.
Εξάλλου… «Άνθρωποι βίου δεόμενοι, πολλά και παντοία
τεχνέονται…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου