ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟΣ ΝΕΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

Λευτέρης Αυγενάκης
Βουλευτής Ηρακλείου Ν.Δ

Ενώ η λαϊκή ετυμηγορία της 17ης Ιουνίου έδειξε περίτρανα ότι τάσσεται υπέρ των μεταρρυθμίσεων,της παραμονής της χώρας στο ευρώ,οι κοινωνικοί μας εταίροι μάλλον δεν επιθυμούν να προσαρμοστούν στα νέα πολιτικά δεδομένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ,κ. Φωτόπουλος,οι συνδυκαλιστές στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας,οι οποίοι συνεχίσουν να αντιδρούν με παραδοσιακού τύπου πρακτικές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παραγωγικοί αυτοί φορείς, οφείλουν ως κινητήρια δύναμη της αγοράς να υποδείξουν σ’όλους εμάς τους πολιτικούς τον δρόμο προκειμένου να εκσυγχρονιστεί η απασχόληση,να γίνει πιο παραγωγική,πιο δημιουργική,πιο κερδοφόρα,πιο αποτελεσματική, πιο εφευρετική για να βγει η χώρα από την κρίση. Ωστόσο μόνο αυτό δεν συμβαίνει. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει όλες οι υπηρεσίες να είναι κρατικοδίαιτες; Δεν μπορώ, επίσης, να διανοθώ γιατί κάθε αλλαγή στον δημόσιο βίο θα πρέπει να συνοδεύεται και με μία τουλάχιστον απεργία; Δεν μπορώ επίσης να εξηγήσω γιατί μία ολόκληρη χώρα θα πρέπει να είναι δέσμια των εκβιασμών του κ. Φωτόπουλου;

Εάν πραγματικά,ως πολίτες επιθυμούμε την έξοδο της χώρας μας από την κρίση

θα πρέπει όλες αυτές τις πρακτικές και τις αντιλήψεις να τις καταδικάσουμε, να τις πατάξουμε, να τις αποποιηθούμε, να τις αποβάλουμε.Η πρόοδος και η ανάπτυξη θα επιτευχθούν μόνο εάν στην οργανωμένη εργασία αναλάβουν άνθρωποι που δεν έχουν υπηρετήσει διευθυντικούς θώκους, με αίσθημα ευθύνης, χωρίς κομματικές ταμπέλες και μπορέσουν να προσφέρουν γνώση και έργο. Δεν μπορεί να αντέξει άλλο η χώρα τους συνδικαλιστές της δεκαετίας του 1980 που σ’οποιαδήποτε αλλαγή κλείνουν τους δρόμους στο όνομα ενός ’εργασιακού κεκτημένου’.

Σ’αυτό το σημείο, πιστεύω ότι πρέπει όλοι να συγχαρούμε τον Πρωθυπουργό, κ. Αντώνη Σαμαρά,ο οποίος την περασμένη βδομάδα συγκρούστηκε με συνδικαλιστικά στελέχη της ΔΑΚΕ,προκειμένου να επιτευχθούν οι αποκρατικοποιήσεις, οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις των φορέων του δημοσίου.

Η χώρα διέρχεται την μεγαλύτερη πολιτισμική, κοινωνική, ηθική και πολιτική κρίση από την εποχή της Μεταπολίτευσης έως σήμερα. Σ’αυτή την κρίσιμη, οικονομική συγκυρία, θεωρώ ότι οι κοινωνικοί εταίροι πρέπει να αποτέλεσουν τους βασικούς πρωταγωνιστές του ‘μεγάλου εργασιακού μετασχηματισμού’ και να μας υποδείξουν το σωστό και αξιόπιστο τρόπο της εξόδου της χώρας από την κρίση και της ένταξή της σε μια ισχυρή, δυνατή, πρωτοπόρα αγορά, ικανή να ανταπεξέλθει σε διεθνούς τύπου προκλήσεις.

Πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν, να χτίσουμε την δική μας ανεξάρτητη, Εθνική οικονομία εάν θέλουμε να συμβαδίζουμε και να μπορούμε να συγκρινόμαστε με τις δυτικού τύπου αγορές και υπηρεσίες. Σ’αυτό το παιχνίδι οι πολιτικοί και οι εργασιακοί φορείς καλούνται να αναδιοργάνωσουν τους όρους του παιχνιδιού,να συγκρουστούν με οργανωμένα συμφέροντα μέχρι να ορθοποδήσουν. Είναι αυτό που ο Κλαουσεβιτς είχε ονομάσει πολιτική: τη συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα.

Πρέπει να δημιουργηθεί ένας νέος συνδυκαλισμός-συνδυκαλιστικός φορέας, ο οποίος θα θεμελιώνεται πάνω σε ένα μόνο δόγμα: στη δημιουργία μιας ισχυρής, ανεξάρτητης, ανταγωνιστικής οικονομίας, βασισμένης στους Νόμους και τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, που θα παράγει και θα γεννά νέες θέσεις εργασίας,με βάση τις νέες απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Εάν συγκρίνει κανείς την Ιταλία με την Ελλάδα θα καταλάβει ότι και η Ιταλία διέρχεται σοβαρή και μεγάλη κρίση, ωστόσο η χώρα και ο λαός της δεν έχουν διαλυθεί για τους εξής απλούς λόγους: διαθέτει ισχυρή βιομηχανία και ένα καλά οργανωμένο κράτος. Δύο στοιχεία που δυστυχώς απουσιάζουν εντελώς από την δική μας τη Χώρα.

Για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και για να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε στις επόμενες γενιές ένα καλύτερο εργασιακό περιβάλλον,θεωρώ αναγκαία και απαραίτητη τη δημιουργία ενός νέου συνδικαλιστικού φορέα,ο οποίος θα είναι ο κυρίαρχος ρυθμιστής των μεγάλων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων και όχι ο πολέμιος-εχθρός αυτών.

Λευτέρης Αυγενάκης
Βουλευτής Ηρακλείου Ν.Δ.