ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ

του ΜΕΝ. ΑΝ . ΒΑΝΗ
Και ξαφνικά, μια ξεχασμένη λέξη μπήκε στο λεξιλόγιο της παρέας χωρίς να «αισθάνεται» εξόριστη . Είναι η λέξη «αγανάκτηση»...Βέβαια, το «σκηνικό» βοηθάει την φυσιολογική ένταξή της στις κουβέντες μας : ανθρώπινες λαμπάδες –αυτοπυρπολημένοι στην Τυνησία και στην Αλγερία, ξεσηκωμός και επανάσταση στην Αίγυπτο– πιστοποιούν την αποφασιστικότητα των λαών του
 αραβικού κόσμου ...


Στην Ελλάδα μας, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Μας έχουν τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί, γιατί μας αντιμετωπίζουν ως όχλο... Αν όμως αγανακτήσουμε και βγούμε στους δρόμους όπως οι φίλοι μας οι Αιγύπτιοι τότε μόνο με τη βία θα μπορέσουν να μας επιβληθούν. Ελάτε λοιπόν να αγριέψουμε...

Η ιστορία μας έχει δείξει ότι οι κυβερνήσεις γίνονται αρνάκια, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν τη σιδερένια θέληση του λαού.. Οι δημοσκοπήσεις της εβδομάδος δείχνουν την εναντίωση της κοινωνίας στην ασκούμενη πολιτική, την ώρα που η ολοένα και περισσότερο διογκούμενη ανεργία, οι περικοπές, η φτώχεια και η ανέχεια προϊδεάζουν για διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των κυβερνώντων και της πλειονότητας...

Εντάξει θα πει κάποιος, αλλά η φοβισμένη μικροαστική θάλασσα όσο και να αγανακτήσει δεν βγαίνει εύκολα στον δρόμο. Ούτε η “σιωπηρά πλειοψηφία”. Δυστυχώς δεν έχουμε κουλτούρα εξέγερσης. Μπορεί να δυστυχούμε, να νιώθουμε ανασφάλεια και ανησυχία, αλλά δεν ξεσηκωνόμαστε... Αυτό εξάλλου φάνηκε και στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης . Ο κόσμος αιφνιδιάστηκε, έπαθε σοκ από το Μνημόνιο και τα μέτρα, αλλά έμεινε ζαρωμένος στη γωνιά του. Πρώτον, γιατί συνήθισε να τιμωρεί τις εκάστοτε κυβερνήσεις στις γενικές εκλογές και, δεύτερον, διότι “κατάπιε” την θηριώδη τρομοκρατική προπαγάνδα περί χρεοκοπίας...

Μα θα σκεφτεί κάποιος … υπάρχει εναλλακτική λύση; Από την μια η Νέα Δημοκρατία άργησε “να πάρει μπρος” και να πείσει ότι υπήρχε άλλος δρόμος. Από την άλλη η Αριστερά αρκέστηκε ως συνήθως στον καταγγελτικό της ρόλο, ενώ τα μικρότερα κόμματα ευθυγραμμίστηκαν με την κυβέρνηση και το Μνημόνιο, και φυσικά η πλειονότητα των ΜΜΕ στήριξαν πλήρως την κυβερνητική επιλογή. Πώς απαιτείς, λοιπόν, να καταλάβει ο κόσμος, να πειστεί, να αγανακτήσει, να σηκωθεί από τον καναπέ και να βγει στον δρόμο;

Ρωτάω λοιπόν τον φίλο αναγνώστη , αν ήταν κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία και έπαιρνε τέτοια μέτρα τι θα είχε γίνει μέχρι σήμερα; Θα είχαν ξεσηκωθεί και οι νεκροί από τους φίλους μας συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, θα είχαν καεί τα πάντα και προφανώς κάτω από την γενική κατακραυγή του λαού θα προκηρύσσονταν εκλογές…Προφανώς κανείς δεν μπορεί να απαντήσει πειστικά στο ερώτημα μου «γιατί σήμερα δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος;»...

Σε λίγο όμως καιρό θα δούμε ότι αυτός που θα ξεσηκωθεί πρώτος θα είναι ο πιο συντηρητικός μας γείτονας. Σκεφτείτε έναν υπάλληλο που έχει ακόμη τη δουλειά του( ή καλύτερα βάλτε στη θέση του τον κάθε ένα από εμάς),αλλά με τον μισθό του δραστικά μειωμένο, την γυναίκα του άνεργη και με δυο παιδιά να σπουδάζουν. Τι θα κάνει μόλις δει ένα ωραίο πρωί τον δικαστικό κλητήρα να τον προειδοποιεί ότι θα κατασχεθεί το σπίτι του, γιατί δεν έχει να πληρώσει το δάνειο, ή ότι απολύεται από τη δουλειά του και μένει στο δρόμο με ελάχιστη αποζημίωση και καμιά προοπτική;

Θα πάρει ό,τι βρει μπροστά του και θα κυνηγήσει τον δικαστικό κλητήρα, θα μπουκάρει στην τράπεζα και θα κατέβει οργισμένος στον δρόμο, αποφασισμένος για όλα...

Είμαι σίγουρος λοιπόν, ότι πολύ σύντομα θα το δούμε μπροστά μας και βέβαια τότε ο Δεκέμβρης των πιτσιρικάδων θα μοιάζει σαν σχολική παράσταση, μπροστά σ’ αυτά που θα κάνουμε εμείς οι απελπισμένοι πατεράδες τους, αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση..