Η διοίκηση της επιχείρησης έχει ήδη προχωρήσει (και συνεχίζει να το κάνει) σε βολιδοσκοπήσεις αλλά και συστηματικότερες συνομιλίες με όλους τους πιθανούς ενδιαφερόμενους διεθνείς οίκους, πριν η Κομισιόν ξεκινήσει τη διαδικασία του «market testing», δηλαδή της επίσημης διερεύνησης της αγοράς για καταγραφή
ενδιαφέροντος, η οποία αναμένεται προς το τέλος του μήνα.
Ποιοί είναι αυτοί; Πρώτα απ΄όλους η Ιταλική EDISON, η οποία και στο παρελθόν είχε, χωρίς αποτέλεσμα, προτείνει ανταλλαγή στη ΔΕΗ και η οποία έχει παρουσία στην ελληνική ηλεκτρική αγορά μέσω της ELPEDISON. Η Ιταλική εταιρεία, παρότι θεωρεί ότι η βέλτιστη λύση για το άνοιγμα της αγοράς είναι η πώληση μονάδων της ΔΕΗ, δηλώνει ότι πράγματι έχει ενδιαφέρον να εξετάσει και την πιθανότητα ανταλλαγής, όταν βέβαια καθοριστούν οι όροι. Ποιο είναι το σκεπτικό της; Ότι έτσι θα φτιάξει ένα ανταγωνιστικό μίγμα καυσίμων (φυσικό αέριο και λιγνίτης) και άρα θα μπορέσει να «σταθεί» στην αγορά της Ελλάδας, όπου σήμερα αντιμετωπίζει πρόβλημα και γράφει ζημιές όπως άλλωστε όλοι οι υπόλοιποι ιδιώτες. Δηλαδή, διαθέτοντας ίδια παραγωγή από φυσικό αέριο δυναμικότητας 820 MW και παίρνοντας άλλα 900 MW από λιγνίτη, θα μπορέσει να λειτουργήσει με απαιτήσεις στην ημερήσια αγορά.
Με το ίδιο σκεπτικό ενδιαφέρον φαίνεται ότι δείχνουν και οι Γάλλοι της GDF SUEZ, που έχουν συμμετοχή στις μονάδες της ΤΕΡΝΑ (ΗΡΩΝ 1 και 2). Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι η διερεύνηση της υπόθεσης αυτής είναι για τους Γάλλους μια παράμετρος που θα καθορίσει τη στάση τους εν γένει στην ελληνική αγορά.
Από εκεί και πέρα, συζητήσεις έχουν γίνει με την Τσεχική CΕΖ και την Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου δηλαδή την κυπριακή ΔΕΗ. Ο πρόεδρος της ΔΕΗ μάλιστα, θα βρεθεί την Πέμπτη στη Λευκωσία για νέες επαφές με τους εκεί ομολόγους του, οι οποίοι έχουν δείξει πραγματικό ενδιαφέρον, παρότι δεν λείπουν οι δυσκολίες, για πολλούς λόγους μεταξύ των οποίων και το εκεί θεσμικό πλαίσιο.
Το μοντέλο της ανταλλαγής
Τα τεχνικά ζητήματα, όπως το πως θα γίνουν ανταλλαγές ανάμεσα σε μονάδες και αγορές διαφορετικών χαρακτηριστικών, κόστους και διάρθρωσης, θεωρείται ότι μπορούν να λυθούν «εάν μπούν στο τραπέζι». Αντίθετα, το κρίσιμο ζήτημα είναι το τι μορφή θα έχει η ανταλλαγή. Συγκεκριμένα η ΔΕΗ προσπαθεί να «περάσει» ένα μοντέλο ανταλλαγής σύμφωνα με το οποίο θα βγαίνει σε ένα είδος δημοπρασίας ισχύς (για παράδειγμα 900 MW) από το σύνολο της λιγνιτικής της παραγωγής, χωρίς να συνδέεται με συγκεκριμένες μονάδες. Μια τέτοια κίνηση ωστόσο δεν φαίνεται να «συγκινεί» επιχειρήσεις που έχουν παραγωγή σε άλλη χώρα, αλλά μόνον traders ή λιανοπωλητές ρεύματος. Συνεπώς, στο βαθμό που δεν θα έδινε λύση στην απελευθέρωση της παραγωγής, δεν μπορεί να είναι αποδεκτή, ούτε από την κοινότητα.
Αντίθετα, η ανταλλαγή για την οποία θα μπορούσαν να συζητήσουν οι ξένοι όμιλοι, θα ήταν η παραχώρηση ισχύος από συγκεκριμένες και μόνον λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ. Το «μοντέλο» αυτό έχει κάποια μειονεκτήματα, καθώς η ξένη επιχείρηση θα έχει τον κίνδυνο απρόβλεπτων συμβάντων, βλαβών (ακόμα και το… σαμποτάζ φοβούνται κάποιοι) κ.λπ., αλλά δίνει τη δυνατότητα διαχείρισης της παραχωρούμενης ισχύος, ως να επρόκειτο για ιδιοπαραγόμενη ισχύ. Μπορεί δηλαδή να αξιοποιηθεί στην ημερήσια αγορά, να κατευθυνθεί σε εξαγωγές και βεβαίως να αποτελέσει τη βάση για εμπορική εκμετάλλευση.
Επιπλέον, αυτή η μορφή ανταλλαγής, ακόμα και αν δεν αναφέρεται ρητά στη συμφωνία (δηλαδή με κάποια option) θεωρείται ότι δημιουργεί προϋποθέσεις και για φυσική ανταλλαγή παγίων (των ίδιων των μονάδων) σε ένα βάθος χρόνου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι μέχρι σήμερα επαφές της διοίκησης της ΔΕΗ με ξένους ομίλους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, όποιοι ενδιαφέρονται, έστω και κατά τρόπο αρχικό και γενικό, ενδιαφέρονται για το δεύτερο «μοντέλο», μόνον δηλαδή υπό την προϋπόθεση της ανταλλαγής ισχύος από συγκεκριμένες μονάδες. Το αν ενδιαφέρονται τόσο ώστε να προχωρήσουν σε θετική στάση κατά το «market testing» της Κομισιόν, είναι άγνωστο και βέβαια θα εξαρτηθεί και από τις προδιαγραφές της ανταλλαγής. Οι λεπτομέρειες αυτών των προδιαγραφών αποτελούν αντικείμενο συνεχών - μέχρι και σήμερα – συζητήσεων ανάμεσα στους εμπειρογνώμονες της κοινότητας και στα στελέχη της ΔΕΗ και του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος.
Αναφορικά με την ποσότητα της ενέργειας που θα ανταλλαγεί, οι πληροφορίες μιλούν για περίπου 900 MW τον 1o χρόνο, δηλαδή μέσα στο 2011, και συνολικά 1.500-1.600 ως το τέλος του 2013, ώστε να φτάσει στο 40% της λιγνιτικής ισχύος της ΔΕΗ στις αρχές του 2014. Ο υπολογισμός έχει γίνει με δεδομένο ότι η επιχείρηση θα έχει κλείσει ως τότε γύρω στις 3 μονάδες της.
Πρέπει δε να σημειωθεί ότι πιθανόν, σύμφωνα τουλάχιστον με κάποιες εκτιμήσεις, στην εξέλιξή της η διαδικασία ανταλλαγής να είναι «μικτή». Δηλαδή, εάν στην πρώτη φάση (μέσα στο 2011), προχωρήσει το μοντέλο της ανταλλαγής ισχύος από συγκεκριμένες μονάδες, σε δεύτερη φάση ίσως ένα μέρος της παραχωρούμενης λιγνιτικής ισχύος να δοθεί από το σύνολο της παραγωγής μέσω δημοπρασιών.
Θα υπάρξουν;
Σε κάθε περίπτωση, το να υπάρξουν τελικά ενδιαφερόμενοι που να συμφωνήσουν σε swaps με τη ΔΕΗ είναι το κρίσιμο ζήτημα και βεβαίως παραμένει το… θετικό σενάριο. Η Κομισιόν θα «βγάλει» επίσημα στην ιστοσελίδα της, μέχρι το τέλος του μήνα, τη διαδικασία του market testing στην οποία δεν προτίθεται να «δώσει» μεγάλο χρονικό περιθώριο, παρά 2-3 εβδομάδες το πολύ, ώστε αμέσως μετά να αποφασίσει αν θα προχωρήσει ή όχι η συγκεκριμένη λύση.
Αν το «market testing» δείξει ότι το μοντέλο κάπου κολλάει, ότι είναι χρονοβόρο ή μη βιώσιμο, είναι πιθανό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επανέλθει στις πιέσεις για νέα ορυχεία λιγνίτη στις περιοχές της Ελασσόνας και της Δράμας, ενδεχόμενο που θέλει πάση θυσία να αποφύγει η υπουργός ΠΕΚΑ Τ. Μπιρμπίλη, αφού θα ανατρέψει δραματικά την προσπάθεια μείωσης της εξάρτησης της χώρας από το λιγνίτη, και τους στόχους που έχουν τεθεί για την επίτευξη του 20-20-20 ως το τέλος της δεκαετίας. Τι θα γίνει αν η ανταλλαγή δεν «περπατήσει»; Πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος & Ενέργειας, αναφέρουν πως «για την ώρα το βάρος θα δοθεί μόνο στην ανταλλαγή, και στο πόσο βιώσιμη είναι». Και εννοούν ότι για την ώρα τουλάχιστον, καυτά θέματα όπως η ενοικίαση ή η πώληση μονάδων της ΔΕΗ έχουν φύγει από το τραπέζι και δεν θα επανέλθουν αν το μοντέλο της ανταλλαγής «περπατήσει».
Να σημειώσουμε τέλος ότι το μοντέλο των ανταλλαγών, φαίνεται να συγκεντρώνει την αρνητική θέση όλων των ανεξάρτητων παραγωγών στην εγχώρια αγορά, οι οποίοι πάντως θέτουν ως προτεραιότητα τον εξορθολογισμό της λειτουργίας της αγοράς, την άρση των στρεβλώσεων, την πραγματική ανεξαρτητοποίηση της ΡΑΕ και την ουσιαστική και όχι τυπική εφαρμογή του τρίτου πακέτου και του ανοίγματος της αγοράς.
energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου