Tέρμα οι καλές προθέσεις…

Την ώρα που στην Αθήνα – και συγκεκριμένα στην Χαλκοκονδύλη – ετοιμάζονται, την ερχόμενη Δευτέρα, παρουσία του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, για τα αποκαλυπτήρια της νέας εταιρικής ταυτότητας της ΔΕΗ, αποτινάσσοντας το άλλοτε “εθνικό” καύσιμο (λιγνίτη)  και χαράσσοντας μια νέα πορεία στις ΑΠΕ, στη δική μας περιοχή η αγωνία κορυφώνεται. Οι καλές προθέσεις της κυβέρνησης, μέχρι στιγμής, έχουν αποδειχτεί επιταγές χωρίς αντίκρισμα, με το αναπτυξιακό μέλλον της περιοχής να δείχνει αβέβαιο. Και μπορεί η καρτερικότητα που επιδεικνύουν οι πολίτες της Δ. Μακεδονίας, να έχει εφησυχάσει τους κυβερνώντες και τους εκπροσώπους τους, σε τοπικό επίπεδο (Βουλευτές & Περιφερειάρχη), όμως, όπως προκύπτει από συζητήσεις και κουβέντες, κανείς απ’ όσους κατοικούν εδώ και θέλουν να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο τους, δεν προτίθεται να δεχτεί μοιρολατρικά το “αναπόφευκτο”. Όχι δεν ετοιμάζεται καμιά επανάσταση, ούτε θα σηκωθούν λάβαρα. Όμως η δίκαιη μετάβαση, που όλο κάτι σχεδιάζεται κι εν τέλει δε συμβαίνει τίποτα, έχει αποδειχτεί μια αστεία υπόθεση και οι πολίτες της Δ. Μακεδονίας έχουν σχηματίσει άποψη. Μα θα πουν, κάποιοι, από εκείνους, που απεργάζονται το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της περιοχής: “Tι περιμένετε; ΟΛΑ αυτά  που περιγράφονται, π.χ. στο master plan, να υλοποιηθούν “αύριο””; Μα φυσικά όχι. Ως φαίνεται, τα μοναδικά που μπορούν να υλοποιούνται, όχι “αύριο” αλλά “σήμερα”, είναι – αποκλειστικά και μόνο – εκείνα προς τη μια κατεύθυνση, δηλαδή της απολιγνιτοποίησης. Εκεί, τα χρονικά δεδομένα εξαφανίζονται δια μαγείας, χάριν της “στροφής” στη νέα ενεργειακή πραγματικότητα.   Σ’ αυτή την περίπτωση, οι “χρόνοι” επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται αλά καρτ, ώστε να εξυπηρετήσουν ένα και μοναδικό σκοπό. Για τα υπόλοιπα …βλέπουμε!

Εδώ και κάποιες μέρες οι ιδιοκτήτες φορτηγών Δ.Χ, περιοχής Ελλησπόντου, βρίσκονται στους δρόμους, διεκδικώντας λύσεις στο επαγγελματικό αδιέξοδο που οδηγούνται. Τον όμορφο, οργανωτικά και διεκδικητικά, αγώνα τους, πλαισίωσαν, είτε δια ζώσης είτε μέσω ανακοινώσεων, επαγγελματικές ομάδες και εργατικοί φορείς, δείγμα σύμπνοιας κι ελπίδας, ότι σ’ αυτόν τον αγώνα διεκδίκησης, δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί, “βολεμένοι” κι “αβόλευτοι” αλλά πολίτες μιας περιοχής που δεν προτίθενται να καθίσουν, με σταυρωμένα χέρια, αν οδηγηθούν – και μάλιστα με ιλιγγιώδη ταχύτητα – εκεί που όλοι απεύχονται. Στη “φούσκα” της Δίκαιης Μετάβασης!

Η Χύτρα του kozan.gr