Τι έρχονται αλήθεια να μας πουν;

του Πάρι Κουκουλόπουλου

Επτά ολόκληρους μήνες μετά τις εκλογές και ενα εξάμηνο μετά τις από βήματος ΟΗΕ εξαγγελίες του Πρωθυπουργού περί απολιγνιτοποίησης έρχεται κυβερνητικό κλιμάκιο στην περιοχή. Τι σκοπεύουν να μας πουν δεν γνωρίζουμε. Ωστόσο έχουμε πολλά και κρίσιμα δεδομένα για να αξιολογήσουμε τη στάση της κυβέρνησης της ΝΔ στον τόπο μας.

-Η απόφαση της βίαιης απολιγνιτοποίησης με το σχέδιο για την περιοχή να ακολουθεί (;) ενα χρόνο μετά , αποτελεί

μνημείο χείριστης κυβερνητικής πρακτικής κυρίως όμως φέρνει μια ολόκληρη περιοχή αντιμέτωπη με την απειλή της πλήρους εξαφάνισης.

-Σήμερα φαίνεται πλέον καθαρά ότι όλα γίνονται προκειμένου να παραδοθεί η χώρα στο φυσικό αέριο και για τίποτα άλλο.Αυτό ακριβώς είναι και το μοναδικό σημείο όπου η κυβέρνηση Μητσοτακη ήταν πανέτοιμη, τα άλλα μπορούν να περιμένουν.

-Τα κονδύλια του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης είναι πενιχρά και επουδενί ικανά να στηρίξουν το νέο μοντέλο ανάπτυξης μετά το λιγνίτη. Στη θεώρηση αυτή συμπίπτουν τόσο η WWF Hellas όσο και η Greenpeace Greece που εδω και χρόνια είναι αντίθετοι στη χρήση του λιγνίτη.

-Τα κονδύλια των 4 δις ευρω στα οποία αναφέρονται κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι εδώ εκπρόσωποι τους αφορούν μόχλευση και δανεισμό για ιδιωτικές επενδυσεις και το ερώτημα είναι ποιός σοβαρός επενδυτής θα έρθει σε μια περιοχή χωρίς σιδηροδρομική σύνδεση με τα λιμάνια και με το δρόμο Λάρισα-Μόναχο στα αζήτητα.

-Σημειώνεται οτι η σιδηροδρομική γραμμή Κοζάνη-Καλαμπάκα-Ηγουμενίτσα έργο ύψους περί τα 800 εκ ευρω απεντάχθηκε στα μουλωχτά τον Ιούνιο 2019 από το χρηματοδοτικό πρόγραμμα των σιδηρόδρόμων και το μόνο που ξέρουμε για τις κυβερνητικές προθέσεις είναι ο απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο μίλησε ο αρμόδιος υπουργός μεταφορών πρόσφατα στη Βουλή για το σιδηρόδρομο και τις προοπτικές του στην Ελλάδα.

-Οι αναφορές σε μέτρα υπέρ των μικρομεσαίων αποδεικνύουν οτι η κυβέρνηση δεν εχει συνείδηση του προβλήματος που προκαλεί με τις αποφάσεις της. Η περιοχή συρρικνώνεται πληθυσμιακά εδώ και 5 χρόνια και με τη βίαιη απολιγνιτοποίηση , χωρίς υπερβολή , θα αδειάσει. Ποιά κίνητρα άραγε είναι αυτά που αντισταθμίζουν την κάθετη πτώση του κύκλου εργασιών σε μια μικρομεσαία επιχείρηση και του τζίρου σε μια εμπορική αντίστοιχα;

-Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν με όσα ανεύθυνα ακούγονται απο κυβερνητικούς για τις τηλεθερμάνσεις που θα τις “σώσει” ,τι άλλο, το φυσικό αέριο.

Με επίσημα στοιχεία οι καταναλωτές σε Κοζάνη και Πτολεμαίδα έχουν εξοικονομήσει μέχρι σήμερα 500 εκ ευρω απο την αντικατάσταση του πετρελαίου και η λύση του φυσικού αερίου πολύ απλα θα καταστήσει την τηλεθέρμανση ακριβή.

-Τα αγγλόφωνα τμήματα που σχεδιάζει η κυβέρνηση μπορούσαν κάλλιστα να ξεκινήσουν για 3-4 χρόνια πιλοτικά απο το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας με παράλληλη γενναία χρηματοδότηση του τόσο για την κάλυψη κενών θέσεων καθηγητών όσο και ερευνητικών κονδυλίων. Αντί αυτού παρακολουθούμε το αρμόδιο υπουργείο να συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Δυτ Αττικής (πρώην ΤΕΙ) προκειμένου να το ενισχύσει με ξενόγλωσσα τμήματα.

-Ακόμα και η μελέτη του πολύπαθου αρδευτικού Βόρειας Ζώνης Πολυφύτου δεν βρέθηκε τρόπος να χρηματοδοτηθεί απο το υπουργείο αλλά θα πληρωθεί απο τον τοπικό πόρο. Το έργο έτσι κι αλλιώς όταν ωριμάσει μπορεί να χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά και μόνο από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης του υπουργείου γιατί έτσι προβλέπουν οι κανονισμοί. Η χρηματοδότηση κατά συνέπεια της μελέτης από το υπουργείο είναι αυτή που διασφαλίζει και την κατασκευή του.

Ανακεφαλαιώνοντας, ο τόπος μας χρειάζεται χρόνο για να οικοδομήσει την επόμενη μέρα και η κυβέρνηση στερεί και τον ελάχιστο που είχαμε. Ακόμα χειρότερα όπως σημειώθηκε πιο πάνω δεν έχει να επιδείξει ως τώρα ούτε μια απόφαση που να αποδεικνύει οτι έχει σχέδιο για την περιοχή ή έστω συνείδηση των μεγεθών στο πρόβλημα που προκαλεί.

Ενα πράγμα έχουμε να συζητήσουμε με το κυβερνητικό κλιμάκιο που έρχεται,την εναρμόνιση του χρονοδιαγράμματος για την απόσυρση των λιγνιτικων μονάδων με το ευρωπαϊκό πλαίσιο και τίποτα άλλο. Είναι όρος επιβίωσης της περιοχής και κάθε άλλη κουβέντα φέρνει πιο σίγουρα και πιο κοντά το τέλος της.

Ζούμε Δυτική Μακεδονία και δεν σκοπεύουμε να την εγκαταλείψουμε όχι μονο γιατι ,οπως όλοι έτσι κι εμείς, αγαπάμε τον τόπο μας μας αλλά και γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα να στερήσουμε στα παιδιά μας το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής να ζήσουν εδω.