Του Γιώργου Φιντικάκη
Σε λύσεις ακόμη πιο ριζικές και τολμηρές απ' όσες είχαν διαρρεύσει αρχικά, ενδέχεται να προχωρήσει η κυβέρνηση για την σωτηρία της ΔΕΗ, καθώς τα αποτελέσματα της επιχείρησης επιδεινώνονται ραγδαία.
Την ανησυχία για την «πραγματική εικόνα των οικονομικών της ΔΕΗ» και το στίγμα ότι κάθε ημέρα που περνά η κατάσταση χειροτερεύει, δίνει τόσο η επιλογή Μητσοτάκη να συναντήσει χθες στο Μαξίμου, πρώτον απ' όλους τον Κωστή Χατζηδάκη, όσο και όσα είπε εξερχόμενος ο τελευταίος ότι «επιδιώκουμε να πάμε γρήγορα, το ζήτημα είναι επείγον, και πιεστικό».
Στην λογική αυτή, οι πρώτες κινήσεις που εξετάζει η νέα πολιτική ηγεσία του υπ. Ενέργειας και θα αναγνώσει στις προγραμματικές της δηλώσεις, λέγεται ότι θα κινούνται στην λογική των μέτρων-εξπρές για την ενίσχυση ρευστότητας της επιχείρησης, που αφενός θα βάλουν άμεσα χρήματα στα ταμεία της, αφετέρου θα μειώσουν το λειτουργικό της κόστος.
Τέτοιες «αστραπιαίες», όπως λέγεται «λύσεις», μπορεί να περιλαμβάνουν τόσο μέτρα πυροσβεστικού χαρακτήρα όπως η άμεση εφαρμογή ενός πολύ πιο αυστηρού πλαισίου από το σημερινό για τους δεκάδες χιλιάδες στρατηγικούς κακοπληρωτές, όσο και ένα νέο, επίσης πιο αυστηρό, σχέδιο αναδιάρθρωσης και μείωσης του μισθολογικού κόστους της επιχείρησης. Η ΔΕΗ των 16.747 εργαζόμενων κατέβαλε πέρυσι 790,5 εκατ. ευρώ, δηλαδή 47.200 ευρώ ανά άτομο, ποσό εξαιρετικά υψηλό για μια εταιρεία στην συγκεκριμένη κατάσταση, κι αυτό καθώς ο μέσος όρος ηλικίας υπερβαίνει τα 50 έτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις απολαβές τους.
Το πρόβλημα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με εφαρμογή ενός πλάνου αντίστοιχου με εκείνου της McKinsey, με νέο οργανόγραμμα, μετακινήσεις προσωπικού, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, και το οποίο σε γενικές γραμμές θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε σμίκρυνση την ΔΕΗ, αλλά και σε μικρότερο μισθολογικό κόστος, προσαρμόζοντας την στα νέα δεδομένα της απελευθερωμένης αγοράς ηλεκτρισμού.
Τμήμα αυτής της μείωσης, θα μπορούσε να επιτευχθεί, όχι μέσω απολύσεων, αλλά με αποχωρήσεις εργαζόμενων που έχουν ήδη θεμελιώσει τα όρια ηλικίας, προγράμματα παροχής κινήτρων σε μέρος του προσωπικού, αλλά και μέσω των «πακέτων» παραχωρήσεων υδροηλεκτρικών και λιγνιτικών μονάδων σε ιδιώτες, οι οποίες θα συνοδευτούν από τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε αυτές.
Πρόκειται για την εισήγηση του γνωστού σχεδίου που έχει επεξεργαστεί η ΝΔ, όντας στην αντιπολίτευση, και το οποίο προβλέπει την μακροχρόνια μίσθωση σε ιδιώτες επενδυτές το πολύ τριών «πακέτων», που θα περιλαμβάνουν τόσο υδροηλεκτρικές όσο και λιγνιτικές μονάδες. Το πλάνο δεν προβλέπει πώληση, παρά παραχώρηση της παραγωγής των παραπάνω μονάδων σε επενδυτές, οι οποίοι θα τις εκμεταλλεύονται για όσο διάστημα διαρκεί η εκμετάλλευση, με αντάλλαγμα να καταβάλλουν στη ΔΕΗ ένα ετήσιο μίσθωμα.
Το ερώτημα αν όλα τα παραπάνω επαρκούν για να «επιστρέψει» σε βιώσιμη τροχιά η ΔΕΗ, να καθησυχάσουν οι τράπεζες, και αφού σταδιακά η επιχείρηση θα έχει περάσει σε εξυγίανση, να ξεκινήσει η αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή, δεν έχει απάντηση. Το πιθανότερο είναι ότι δεν την έχει ακόμη ούτε η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ενέργειας, την οποία φαίνεται να ανησυχεί πολύ η πραγματική εικόνα των οικονομικών της ΔΕΗ: Το πρώτο τρίμηνο έκλεισε με ζημιές 205 εκατ. ευρώ, το δεύτερο λέγεται ότι ήταν εξίσου κακό, που σημαίνει ότι χωρίς παρεμβάσεις, η εταιρεία οδεύει για ετήσιες ζημιές κοντά στο 1 δισ. ευρώ.
Σε λύσεις ακόμη πιο ριζικές και τολμηρές απ' όσες είχαν διαρρεύσει αρχικά, ενδέχεται να προχωρήσει η κυβέρνηση για την σωτηρία της ΔΕΗ, καθώς τα αποτελέσματα της επιχείρησης επιδεινώνονται ραγδαία.
Την ανησυχία για την «πραγματική εικόνα των οικονομικών της ΔΕΗ» και το στίγμα ότι κάθε ημέρα που περνά η κατάσταση χειροτερεύει, δίνει τόσο η επιλογή Μητσοτάκη να συναντήσει χθες στο Μαξίμου, πρώτον απ' όλους τον Κωστή Χατζηδάκη, όσο και όσα είπε εξερχόμενος ο τελευταίος ότι «επιδιώκουμε να πάμε γρήγορα, το ζήτημα είναι επείγον, και πιεστικό».
Στην λογική αυτή, οι πρώτες κινήσεις που εξετάζει η νέα πολιτική ηγεσία του υπ. Ενέργειας και θα αναγνώσει στις προγραμματικές της δηλώσεις, λέγεται ότι θα κινούνται στην λογική των μέτρων-εξπρές για την ενίσχυση ρευστότητας της επιχείρησης, που αφενός θα βάλουν άμεσα χρήματα στα ταμεία της, αφετέρου θα μειώσουν το λειτουργικό της κόστος.
Τέτοιες «αστραπιαίες», όπως λέγεται «λύσεις», μπορεί να περιλαμβάνουν τόσο μέτρα πυροσβεστικού χαρακτήρα όπως η άμεση εφαρμογή ενός πολύ πιο αυστηρού πλαισίου από το σημερινό για τους δεκάδες χιλιάδες στρατηγικούς κακοπληρωτές, όσο και ένα νέο, επίσης πιο αυστηρό, σχέδιο αναδιάρθρωσης και μείωσης του μισθολογικού κόστους της επιχείρησης. Η ΔΕΗ των 16.747 εργαζόμενων κατέβαλε πέρυσι 790,5 εκατ. ευρώ, δηλαδή 47.200 ευρώ ανά άτομο, ποσό εξαιρετικά υψηλό για μια εταιρεία στην συγκεκριμένη κατάσταση, κι αυτό καθώς ο μέσος όρος ηλικίας υπερβαίνει τα 50 έτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις απολαβές τους.
Το πρόβλημα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με εφαρμογή ενός πλάνου αντίστοιχου με εκείνου της McKinsey, με νέο οργανόγραμμα, μετακινήσεις προσωπικού, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, και το οποίο σε γενικές γραμμές θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε σμίκρυνση την ΔΕΗ, αλλά και σε μικρότερο μισθολογικό κόστος, προσαρμόζοντας την στα νέα δεδομένα της απελευθερωμένης αγοράς ηλεκτρισμού.
Τμήμα αυτής της μείωσης, θα μπορούσε να επιτευχθεί, όχι μέσω απολύσεων, αλλά με αποχωρήσεις εργαζόμενων που έχουν ήδη θεμελιώσει τα όρια ηλικίας, προγράμματα παροχής κινήτρων σε μέρος του προσωπικού, αλλά και μέσω των «πακέτων» παραχωρήσεων υδροηλεκτρικών και λιγνιτικών μονάδων σε ιδιώτες, οι οποίες θα συνοδευτούν από τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε αυτές.
Πρόκειται για την εισήγηση του γνωστού σχεδίου που έχει επεξεργαστεί η ΝΔ, όντας στην αντιπολίτευση, και το οποίο προβλέπει την μακροχρόνια μίσθωση σε ιδιώτες επενδυτές το πολύ τριών «πακέτων», που θα περιλαμβάνουν τόσο υδροηλεκτρικές όσο και λιγνιτικές μονάδες. Το πλάνο δεν προβλέπει πώληση, παρά παραχώρηση της παραγωγής των παραπάνω μονάδων σε επενδυτές, οι οποίοι θα τις εκμεταλλεύονται για όσο διάστημα διαρκεί η εκμετάλλευση, με αντάλλαγμα να καταβάλλουν στη ΔΕΗ ένα ετήσιο μίσθωμα.
Το ερώτημα αν όλα τα παραπάνω επαρκούν για να «επιστρέψει» σε βιώσιμη τροχιά η ΔΕΗ, να καθησυχάσουν οι τράπεζες, και αφού σταδιακά η επιχείρηση θα έχει περάσει σε εξυγίανση, να ξεκινήσει η αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή, δεν έχει απάντηση. Το πιθανότερο είναι ότι δεν την έχει ακόμη ούτε η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ενέργειας, την οποία φαίνεται να ανησυχεί πολύ η πραγματική εικόνα των οικονομικών της ΔΕΗ: Το πρώτο τρίμηνο έκλεισε με ζημιές 205 εκατ. ευρώ, το δεύτερο λέγεται ότι ήταν εξίσου κακό, που σημαίνει ότι χωρίς παρεμβάσεις, η εταιρεία οδεύει για ετήσιες ζημιές κοντά στο 1 δισ. ευρώ.
Το σχέδιο τιτλοποίησης των ληξιπρόθεσμων χρεών που βρίσκεται σε εξέλιξη από την παρούσα διοίκηση της ΔΕΗ, μέσω του οποίου αυτή ποντάρει ότι θα μπορούσε να εισπράξει ακόμη και 400-500 εκατ. ευρώ ως το φθινόπωρο, μπορεί αν πετύχει, να την βοηθήσει να βγάλει τη χρονιά, ωστόσο δεν παύει να είναι ένα πυροσβεστικό μέτρο. Την ίδια λογική εξυπηρετεί και η αναμενόμενη είσπραξη 200 ακόμη εκατ. ευρώ από αποζημίωση που δικαιούται η επιχείρηση για παλαιές Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, τις οποίες αναγνώρισε πρόσφατα η ΡΑΕ.
Όσο για το σενάριο εξεύρεσης τώρα στρατηγικού επενδυτή, θεωρείται ουτοπικό. Το έχει παραδεχθεί κατ' επανάληψη, ο νέος υπουργός Ενέργειας Κ. Χατζηδάκης, χαρακτηρίζοντας το σενάριο ως εξαιρετικά δύσκολο, όταν η επιχείρηση βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. «Δεν υπάρχει στον ορίζοντα στρατηγικός επενδυτής και δεν υπάρχει γιατί η εταιρεία έχει απαξιωθεί και δεν υπάρχει ενδιαφέρον, οπότε όσοι φοβούνται για ιδιωτικοποίηση ας μην ανησυχούν», έχει αναφέρει ο κ. Χατζηδάκης φέρνοντας ως παράδειγμα την υπόθεση των λιγνιτικών μονάδων για τις οποίες δεν υπήρξε ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου