ΔΕΗ: Τα παιδιά ενός ανώτερου Θεού!

Γράφει Νίκος Πλιάτσιος

Γεννήθηκα στον Κρόκο-Κοζάνης και έζησα εκεί μέχρι τα 19 μου. Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός, κάθε πρωί η μαμά μου έβαζε για πρωινό πριν φύγουμε σχολείο, γάλα ζεστό από την αγελάδα του γείτονα μπάρμπα-Τάκη, ο οποίος άρμεγε κάθε πρωί τις αγελάδες του και πουλούσε στην καρδάρα το γάλα! Μ’ αηδίαζε η αίσθηση της πέτσας που έπιανε στο ποτήρι το γάλα και το έπινα με το ζόρι, κλείνοντας τη μύτη, αφού η μαμά έλεγε οτι πρέπει να το πιώ γιατί κάνει καλό στα κόκκαλά μου! Η αηδία στο στόμα μου κρατούσε για ώρες θυμάμαι. Στη γειτονιά δύο αδέλφια, φίλοι μου, που πηγαίνανε μαζί μου στο σχολείο, τον τελευταίο χρόνο πίνανε συσκευασμένο σε χαρτόκουτο γάλα ΑΓΝΟ ( την εποχή εκείνη ακόμη δεν κυκλοφορούσαν συσκευασμένα γάλατα στα σούπερ μάρκετ), το οποίο δε μύριζε καθόλου και ζήτησα απ’ τη μαμά μου να πίνω κι εγώ τέτοιο γάλα. Θυμάμαι τότε μου είπε εκείνη “Ο κύριος Γιώργος, ο μπαμπάς των παιδιών δουλεύει στη ΔΕΗ και τους δίνουν δωρεάν το συσκευασμένο γάλα αυτό”.

Δεν μου πολυάρεσε που ο δικός μου μπαμπάς, που ήταν ξυλουργός δεν έπαιρνε δωρεάν γάλατα, αλλά σκέφτηκα για κάποιο λόγο θα γίνεται και συνέχισα να πίνω με κλειστή μύτη το γάλα του μπάρμπα-Τάκη!

Αργότερα, θυμάμαι πήγαινα γυμνάσιο, ήρθε μια μέρα η ξαδέλφη μου περιχαρής να μου ανακοινώσει οτι θα πάει με τους γονείς της ταξίδι στη Βουδαπέστη! Εγώ μέχρι τότε το μεγαλύτερο ταξίδι που είχα κάνει ήταν μέχρι το νομό Γρεβενών, άντε μέχρι Καστοριά. Πως και αποφάσισαν κάτι τέτοιο, ρώτησα τότε την ξαδέλφη μου κι εκείνη μου απάντησε οτι θα πήγαιναν με κάποιους οικογενειακούς φίλους των γονιών της, που δουλεύουν στη ΔΕΗ και είναι όλα πληρωμένα, ακόμη και το φαγητό που θα τρώγανε!!

Τότε θυμάμαι δε μου πολυάρεσε που η ξαδέλφη μου θα πήγαινε δωρεάν στη Βουδαπέστη, ενώ εγώ ακόμη ένα καλοκαίρι δε θα έβλεπα θάλασσα γιατί ο πατέρας μου είχε πολύ δουλειά και δε θα προλάβαινε να μας πάει διακοπές, όμως είπα μέσα μου για κάποιο λόγο γίνεται κι αυτό κι έτσι ευχήθηκα στην ξαδέλφη μου να περάσει καλά!

Όταν τελείωσα το λύκειο, θυμάμαι όλα τα παιδιά θέλανε να διοριστούν στη ΔΕΗ, γιατί όπως λέγανε έχει πολύ καλούς μισθούς και βγαίνεις και νωρίς στη σύνταξη. Οι πατεράδες όσων δούλευαν ήδη στη ΔΕΗ είχαν κατ’ ελάχιστο φτιάξει σπίτι, αγοράσει αυτοκίνητο, πολλές φορές και δύο, ενώ οι περισσότεροι απ’ αυτούς είχαν και εξοχικό στη Χαλκιδική!

Στις διάφορες εκλογικές μάχες που ακολούθησαν τη δεκαετία του 80 και του 90 γινόταν το αδιαχώρητο στα προεκλογικά γραφεία των υποψηφίων βουλευτών, δημάρχων, νομαρχών, όπου προσπαθούσαν να λάβουν όλοι τη διαβεβαίωση οτι αφού τους ψηφίσουν και εκλεγούν θα βάλουν τα παιδία τους στη ΔΕΗ. Κάποιοι που είχαν ήδη εκλεγεί μια φορά και είχαν βολέψει ήδη αρκετούς ψηφοφόρους τους, ήταν εκείνοι που συγκέντρωναν τον περισσότερο κόσμο στα γραφεία τους, αφού οι ψηφοφόροι θέλανε να ποντάρουν σε σίγουρα άλογα! Μετεκλογικά άλλοι κρατούσαν τον λόγο τους κι άλλοι όχι, όμως λίγο πολύ όλοι διόριζαν ψηφοφόρους τους στη ΔΕΗ, σε σημείο που έφτασε ο μισός πληθυσμός της πόλης και των γύρω περιοχών να δουλεύουν εκεί!

Όταν ο πατέρας μου ήταν κοντά στα 55, όλοι σχεδόν οι συνομήλικοί του, που δούλευαν στη ΔΕΗ, είχαν βγει στη σύνταξη και είτε δούλευαν μαύρα σε κάποια άλλη δουλειά είτε “παρκάρανε” στα καφενεία και στα εξήντα τους αισθανόταν ήδη παππούδες, αφού το μόνο πράμα που ξέρανε να κάνουν ήταν να παίζουν ξερή. Το πλέον σκανδαλώδες βέβαια ήταν οτι βγαίνοντας στη σύνταξη στα 50-55 παίρνανε και προίκα 150-200 χιλιάδες ευρώ εφάπαξ για δήθεν κρατήσεις που τους γινόταν από τον μισθό! Άλλο ένα προνόμιο που είχε κατακτήσει το μαχητικό συνδικαλιστικό κίνημα της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ!

Η ΔΕΗ από τις αρχές της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ έγινε η γη της επαγγελίας για τους Κοζανίτες και τεράστια δεξαμενή ψήφων για τα κόμματα. Οι υπάλληλοι της απολάμβαναν πολλά προνόμια, τα οποία όλοι οι αρμόδιοι υπουργοί χάριζαν για να έχουν την εύνοιά τους. Ιδιαίτερα μετά την ψήφιση του συνδικαλιστικού νόμου του 1982, το συνδικαλιστικό κίνημα της ΔΕΗ απέκτησε τόση δύναμη, ώστε κάθε χρόνο είχαμε απειλές για σκοτάδι στη χώρα αν δεν εκπληρωθούν τα αιτήματά τους, για αυξήσεις μισθών και παραχώρηση προνομίων, τα οποία κάθε φορά ήταν και πιο σκανδαλώδη. Τα μεγαλύτερα προνόμια φυσικά τα κρατούσαν για τους εαυτούς τους οι συνδικαλιστές. Πολυδάπανα “επιμορφωτικά” ταξίδια σε όλο τον κόσμο, τεράστιους μισθούς, πρόωρες συντάξεις στα 45-50 και συντάξεις που ξεπερνούσαν τις 3.000€ ήταν μερικά απ’ αυτά!

Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης ήταν να βουλιάξει στα χρέη η μεγαλύτερη μονοπωλιακή επιχείρηση της χώρας. Όλοι έβλεπαν οτι η ΔΕΗ οδηγείται στα βράχια, αλλά κανείς δε μιλούσε, εκτός από μια χούφτα φιλελεύθερων πολιτικών, που άρχισαν να μιλάνε για ιδιωτικοποίηση της, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όμως αντιμετωπίστηκαν ως αιρετικοί από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που κοινή τους προτεραιότητα ήταν να μην πειραχτεί το κράτος πατερούλης!

Όμως το κράτος απέτυχε παταγωδώς να παίξει τον ρόλο του επιχειρηματία. Χρεώθηκαν οι μισοί Έλληνες για να σιτίζονται οι άλλοι μισοί.

Στόχος κάθε κοινωνίας είναι να πίνουν όλοι το καλύτερο γάλα, στην καλύτερη συσκευασία, να κάνουν ταξίδια αναψυχής σε μέρη του κόσμου, όπως η όμορφη Βουδαπέστη και να έχουν τις καλύτερες παροχές και υπηρεσίες, όμως όλα αυτά θα πρέπει να είναι προϊόν του μόχθου και της εργασίας του καθενός και όχι οι φόροι κάποιων να γίνονται παροχές και προνόμια κάποιων άλλων.

Νίκος Πλιάτσιος, Πολιτικός Μηχανικός, Υποψήφιος Βουλευτής Ν. Κοζάνης Δημιουργία Ξανά!