Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι η αγορά της ηλεκτρενέργειας διανύει την πιο κρίσιμη και την πιο δύσκολη φάση της καθότι βρίσκεται στη δίνη του πολυνομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης.
Προαπαιτούμενα στα οποία θα συμπεριληφθούν οι ρυθμίσεις για την πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ αλλά και το χρηματιστήριο ενέργειας.
Την ίδια ώρα τα σενάρια για την πώληση του 17% της ΔΕΗ έχουν πάρει φωτιά ενώ το θέμα αυτό είναι άμεσα συνυφασμένο με την εξέλιξη στο ζήτημα της πώλησης των μονάδων.
Το γεγονός ότι ενώ περίπου πριν από έναν χρόνο διεκδικούσαμε την επιστροφή του 17% της ΔΕΗ στο Υπερταμείο (με τον κ. Σκουρλέτη μάλιστα να αναλαμβάνει ενέργειες προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση) ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα πώλησης και σήμερα έχουμε φθάσει στο σημείο να ακούμε για μεταβίβαση του 51% της ΔΕΗ στο Υπερταμείο (με ότι αυτό σημαίνει για την επιχείρηση), σίγουρα λέει πολλά πράγματα για επιλογές που έγιναν και πιέσεις που ασκήθηκαν.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να μην μπορεί να καταλάβει το τι συμβαίνει ή το θα έπρεπε να συμβαίνει με βάση τα αρχικά σενάρια (η ιστορία πηγαίνει αρκετά χρόνια πριν), τις αρχικές δεσμεύσεις, τις αρχικές υποσχέσεις.
Δυστυχώς όμως, ενώ τα σενάρια αυτά έχουν κατατριφθεί παταγωδώς και συμβαίνουν άλλα πράγματα από αυτά που ΘΑ έπρεπε να συμβαίνουν, κάποιοι έχουν την αίσθηση ότι άλλα πράττουν, προφανώς για να εξιλεώσουν τους εαυτούς τους.
Την ώρα που οι χρόνοι αρχίζουν και πιέζουν ασφυκτικά, γίνεται όλο και πιο εμφανές το γεγονός ότι κάποιες κόκκινες γραμμές έχουν «παραβιαστεί», κάποιες άλλες έχουν ξεθωριάσει(!;) και κάποιες άλλες «φυλάσσονται» ως κόρη οφθαλμού.
Το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε είναι καθόλα Κομβικό και Καθοριστικό.
Το σχέδιο είναι εμφανές, οι εξελίξεις μπορούν να προβλεφθούν και τα όσα πρέπει να γίνουν είναι δεδομένα και αυτονόητα.
Την κρίσιμη αυτή ώρα ΟΛΟΙ μαζί, με συμπαραστάτες και βασικούς συμμέτοχους όλους εκείνους που εστίαζαν στη διατήρηση του δημοσίου χαρακτήρα της ΔΕΗ αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και δεσμεύοντας τον εαυτό τους απέναντι στους εργαζόμενους και στην κοινωνία, θα πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να πάρουμε την θέση που πρέπει στο πεδίο της μάχης.
Και αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να «ανοίξουν μύτες», τότε προφανώς και πρέπει να «ανοίξουν μύτες».
Με σταθερές τις θέσεις μας περί «αποεπένδυσης», ενεργειακού σχεδιασμού, λιγνιτών, ηλεκτρικής ενέργειας κοκ, καλούμε τον κόσμο και τους εργαζόμενους να μην υποκύψουν στις αυταπάτες που τους σερβίρονται αλλά να κρατούν ανοιχτά τα μάτια τους και κλειστά τα αυτιά τους στις Σειρήνες.
Δυστυχώς για κάποιους, η επαγρύπνηση και η πλήρης καταγραφή των γεγονότων μας επιτρέπουν σήμερα να γνωρίζουμε επακριβώς τις δεσμεύσεις που έχουν γίνει, που έχουν δοθεί και πλέον καθείς καλείται ή να τις αναλάβει ή να πράξει το αυτονόητο.
Εφεξής: ΜΗΔΕΝ ανοχή
ΜΗΔΕΝ ανοχή
ΜΗΔΕΝ ανοχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου