Αργά ή γρήγορα η λύση που θα δοθεί προκειμένου να επιτευχθεί η περιβόητη απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς θα είναι το «σπάσιμο» της ΔΕΗ στα τρία και η πώλησή της κατά στα πρότυπα της Ιταλίας
«Μπετόν αρμέ» η αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας.
Στελέχη της αγοράς εκτιμούν ότι τα επόμενα βήματα της απελευθέρωσης είναι πολύ δύσκολα, επικαλούμενα τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα.
Οι ίδιοι παράγοντες θεωρούν ότι οι πελάτες της μεσαίας τάσης βρίσκονται σε οριακό σημείο καθώς το 30% της συγκεκριμένης κατηγορίας έχει ήδη μετακινηθεί στους ιδιώτες προμηθευτές ενέργειας, όπως είναι αλυσίδες super markets, μεγάλα καταστήματα και μονάδες της μεταποίησης.
Το ενδιαφέρον θα στραφεί πλέον στα νοικοκυριά και τους υπόλοιπους πελάτες της χαμηλής τάσης, οι οποίοι όμως έχουν σημαντικά μικρότερες καταναλώσεις.
Έτσι, μόνον όταν μετακινηθεί ένας σημαντικός αριθμός αυτών των καταναλωτών ενέργειας στους εναλλακτικούς παρόχους, θα μειωθεί αισθητά το μερίδιο της ΔΕΗ.
Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με τους ίδιους παράγοντες, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα στεφθεί με επιτυχία η μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στο 50% μέχρι τα τέλη του 2020, όπως είναι ο μνημονιακός στόχος.
Όπως τονίζουν, το πρόβλημα είναι δομικό, δηλαδή αφορά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εγχώριας αγοράς ρεύματος, με συνέπεια να μην αντιμετωπίζεται με τα μέτρα που έχουν συμφωνήσει μέχρι τώρα κυβέρνηση και θεσμοί και τα οποία έχουν ως στόχο το «άνοιγμά» της.
Επισημαίνεται πως ρυθμιστής της εν λόγω αγοράς είναι η ΔΕΗ, δεδομένου ότι σήμερα ελέγχει το 86% αυτής κατέχοντας δεσπόζουσα θέση στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας.
«Εγκλωβισμένη» η ΔΕΗ
Η διοίκηση της ΔΕΗ επέλεξε τον πιο τραχύ δρόμο της απελευθέρωσης ή αυτό που τις επέβαλλαν, χωρίς η ίδια να είναι σε θέση να διαμορφώσει το δικό της μοντέλο. Έτσι η ΔΕΗ βρίσκεται εγκλωβισμένη σε αυτό που δεν μπορεί να είναι, δηλαδή ούτε προμηθευτής ούτε παραγωγός, καθώς για να συντηρήσει την πελατειακή της βάση πρέπει να αγοράζει ρεύμα για να καλύψει τις ανάγκες τους, μιας και αυτές είναι μεγαλύτερες από την παραγωγική της δυνατότητα.
Η ΔΕΗ ως παραγωγός καλύπτει περίπου το 60%, ενώ η καταναλωτική της βάση ανέρχεται στο 86%.
Έτσι έχει ένα παραγωγικό έλλειμμα, το οποίο ανέρχεται στο 26%, με αποτέλεσμα να χάνει και από τις δύο πλευρές τόσο από αυτή του παραγωγού όσο και αυτή του προμηθευτή.
Αυτός είναι και ο λόγος που στις αρχές του έτους ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Μανόλης Παναγιωτάκης έριξε βολές για χειραγώγηση της Οριακής Τιμής Συστήματος.
Η διαδικασία των ΝΟΜΕ δεν επιταχύνει τη φυγή πελατών της ΔΕΗ, ενώ η πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της εκτιμάται πως δεν θα πετύχει γιατί δεν θα υπάρξει ενδιαφέρον.
Έτσι αργά ή γρήγορα η λύση που θα δοθεί θα είναι το «σπάσιμο» της ΔΕΗ στα τρία και η πώληση στα πρότυπα της Ιταλίας.
Ουσιαστικές μεταβολές θα δουν οι καταναλωτές όπως και οι εταιρείες προμήθειας ρεύματος με την υλοποίηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ξεκινήσει από τα μέσα του 2018, αντί του αρχικού σχεδίου που προέβλεπε τη λειτουργία του στις αρχές του 2018.
Στελέχη της αγοράς εκτιμούν ότι τα επόμενα βήματα της απελευθέρωσης είναι πολύ δύσκολα, επικαλούμενα τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα.
Οι ίδιοι παράγοντες θεωρούν ότι οι πελάτες της μεσαίας τάσης βρίσκονται σε οριακό σημείο καθώς το 30% της συγκεκριμένης κατηγορίας έχει ήδη μετακινηθεί στους ιδιώτες προμηθευτές ενέργειας, όπως είναι αλυσίδες super markets, μεγάλα καταστήματα και μονάδες της μεταποίησης.
Το ενδιαφέρον θα στραφεί πλέον στα νοικοκυριά και τους υπόλοιπους πελάτες της χαμηλής τάσης, οι οποίοι όμως έχουν σημαντικά μικρότερες καταναλώσεις.
Έτσι, μόνον όταν μετακινηθεί ένας σημαντικός αριθμός αυτών των καταναλωτών ενέργειας στους εναλλακτικούς παρόχους, θα μειωθεί αισθητά το μερίδιο της ΔΕΗ.
Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με τους ίδιους παράγοντες, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα στεφθεί με επιτυχία η μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στο 50% μέχρι τα τέλη του 2020, όπως είναι ο μνημονιακός στόχος.
Όπως τονίζουν, το πρόβλημα είναι δομικό, δηλαδή αφορά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εγχώριας αγοράς ρεύματος, με συνέπεια να μην αντιμετωπίζεται με τα μέτρα που έχουν συμφωνήσει μέχρι τώρα κυβέρνηση και θεσμοί και τα οποία έχουν ως στόχο το «άνοιγμά» της.
Επισημαίνεται πως ρυθμιστής της εν λόγω αγοράς είναι η ΔΕΗ, δεδομένου ότι σήμερα ελέγχει το 86% αυτής κατέχοντας δεσπόζουσα θέση στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας.
«Εγκλωβισμένη» η ΔΕΗ
Η διοίκηση της ΔΕΗ επέλεξε τον πιο τραχύ δρόμο της απελευθέρωσης ή αυτό που τις επέβαλλαν, χωρίς η ίδια να είναι σε θέση να διαμορφώσει το δικό της μοντέλο. Έτσι η ΔΕΗ βρίσκεται εγκλωβισμένη σε αυτό που δεν μπορεί να είναι, δηλαδή ούτε προμηθευτής ούτε παραγωγός, καθώς για να συντηρήσει την πελατειακή της βάση πρέπει να αγοράζει ρεύμα για να καλύψει τις ανάγκες τους, μιας και αυτές είναι μεγαλύτερες από την παραγωγική της δυνατότητα.
Η ΔΕΗ ως παραγωγός καλύπτει περίπου το 60%, ενώ η καταναλωτική της βάση ανέρχεται στο 86%.
Έτσι έχει ένα παραγωγικό έλλειμμα, το οποίο ανέρχεται στο 26%, με αποτέλεσμα να χάνει και από τις δύο πλευρές τόσο από αυτή του παραγωγού όσο και αυτή του προμηθευτή.
Αυτός είναι και ο λόγος που στις αρχές του έτους ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Μανόλης Παναγιωτάκης έριξε βολές για χειραγώγηση της Οριακής Τιμής Συστήματος.
Η διαδικασία των ΝΟΜΕ δεν επιταχύνει τη φυγή πελατών της ΔΕΗ, ενώ η πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της εκτιμάται πως δεν θα πετύχει γιατί δεν θα υπάρξει ενδιαφέρον.
Έτσι αργά ή γρήγορα η λύση που θα δοθεί θα είναι το «σπάσιμο» της ΔΕΗ στα τρία και η πώληση στα πρότυπα της Ιταλίας.
Ουσιαστικές μεταβολές θα δουν οι καταναλωτές όπως και οι εταιρείες προμήθειας ρεύματος με την υλοποίηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ξεκινήσει από τα μέσα του 2018, αντί του αρχικού σχεδίου που προέβλεπε τη λειτουργία του στις αρχές του 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου