Ανώδυνα μέτρα δεν υπάρχουν. Εδώ και τώρα απαιτείται λύση στο πρόβλημα της ΔΕΗ

Μανταλένα Πίου

 

Ανώδυνος τρόπος για να μειωθεί μέσα σε τρία χρόνια κατά περίπου το 50% το μερίδιο της ΔΕΗ στη λιανική αγορά ηλεκτρισμού, όπως επιτάσσει το μνημόνιο, προφανώς δεν υπάρχει. ‘Ολες  οι λύσεις έχουν κόστος. Αλλά το  ενώ το ζητούμενο για την εταιρία θα έπρεπε να είναι πώς θα πετύχει το στόχο  με τις λιγότερες απώλειες και με εχέγγυα για μία  εύρωστη πορεία στο μέλλον, τόσο η κυβέρνηση όσο και η διοίκηση της ΔΕΗ μοιάζουν
να πελαγοδρομούν ανάμεσα σε διάφορα εναλλακτικά σενάρια, αμφίβολης αποτελεσματικότητας.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν  ξεκίνησε στην Ευρώπη η απελευθέρωση των αγορών ηλεκτρισμού, η ΔΕΗ  δίνει μάχες οπισθοφυλακών για να διατηρήσει το μονοπώλιο, σε μία υπόθεση εκ των προτέρων χαμένη. Κάπως έτσι φθάσαμε στο σήμερα, με τη μείωση του μεριδίου να της επιβάλλεται ως μνημονιακή υποχρέωση και μάλιστα σε μία χρονική περίοδο που η εταιρία βιώνει τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της, έχοντας βρεθεί στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Τα παθήματα του παρελθόντος όμως δεν έγιναν μαθήματα. Αντί η κυβέρνηση και η ΔΕΗ να δουν τι έκαναν τα άλλα μονοπώλια ηλεκτρισμού της Ευρώπης, ποιές ήταν οι καλύτερες πρακτικές για το άνοιγμα των αγορών και ποιές απέδωσαν τα περισσότερα για τις εταιρίες που τα χρησιμοποίησαν,  έχουν εγκλωβιστεί στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, που μάλλον περιπλέκουν παρά λύνουν το πρόβλημα.

Οι ιδεοληψίες, οι αγκυλώσεις και οι εμμονές δεν ήταν ποτέ ο καλύτερος οδηγός για κανέναν.

Δεδομένων των συνθηκών, είναι καιρός η κυβέρνηση να λάβει τις αποφάσεις της με γνώμονα το συμφέρον της εταιρίας, εξετάζοντας αμερόληπτα το κόστος και το όφελος της όποια λύσης θέτει στο τραπέζι, διαφορετικά η ΔΕΗ κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ χειρότερες καταστάσεις.

Η ΔΕΗ χρειάζεται ξεκάθαρες λύσεις που θα την βγάλουν από το τέλμα και όχι ημίμετρα, που κινδυνεύουν να μετατραπούν σε μπούμεραγκ.