Εχει «Plan B» η ΔΕΗ αν συνεχίσουν να αυξάνονται τα ληξιπρόθεσμα

Με τη πλάτη στον τοίχο κινδυνεύει να βρεθεί η ΔΕΗ τις επόμενες εβδομάδες εφόσον η πολιτική μαζικών εντολών αποκοπής δεν φέρει αποτελέσματα.

Αν δηλαδή το τράβηγμα από τη πρίζα των πρώτων κακοπληρωτών, δεν φοβίσει τη μεγάλη μερίδα των 2,1 εκατομμυρίων πελατών της με ληξιπρόθεσμα, ώστε να σπεύσουν να διακανονίσουν τα χρέη τους.

Σε αυτό το κακό σενάριο, η ΔΕΗ θα υποχρεωθεί να οδηγηθεί σε άλλες λύσεις, ακόμη χειρότερες από τη σημερινή. Οι λύσεις αυτές δεν θα είναι άλλες, από την αυστηροποίηση σε πρώτη φάση των εντολών αποκοπής, και αν ούτε αυτό πιάσει, η λογική λέει ότι θα πρέπει να αυξήσει τα τιμολόγιά της.

Επειδή όμως ούτε η μία ούτε η άλλη λύση είναι πολιτικά ανώδυνες- το αντίθετο μάλιστα- η ΔΕΗ διατρέχει έναν άλλο κίνδυνο. Να συνεχίσει να βλέπει το βαρίδι των 2,2 δισ. ευρώ ανεξόφλητων λογαριασμών να αυξάνεται λίγο-λίγο, δίχως στην ουσία να μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα.

Αρα ; Αρα, αυτό που εύχονται στη ΔΕΗ (και στο αρμόδιο υπουργείο) είναι να πιάσουν τόπο οι απειλές διακοπής της ηλεκτροδότησης και τα στοιχεία του επόμενου μηνός για τα ανεξόφλητα χρέη να δείξουν ανακοπή του ρυθμού αύξησης κατά 40 εκατ. ευρώ μηνιαίως. Τόσος είναι ο ρυθμός των τελευταίων πέντε μηνών που σε ποσοστό ισούται με +2%.

Στη κυβερνηση, θορυβημένοι από τις διαρροές ότι οι εντολές αποκοπής μπορεί και να φτάσουν τις 700.000 το χρόνο, διέψευσαν τα δημοσιεύματα, ενώ ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας Π. Σκουρλέτης προανήγγειλε αύξηση του ορίου των ληξιπρόθεσμων οφειλών πάνω από το οποίο θα εκδίδει εντολές αποκοπής η επιχείρηση.

Αλλά το "νοικοκύρεμα στη ΔΕΗ με κοινωνική ευαισθησία" που θέλει ο αρμόδιος υπουργός δεν είναι εύκολη εξίσωση. Η γραμμή είναι πολύ λεπτή. Ολοι για παράδειγμα γνωρίζουν ότι υπάρχουν σήμερα καταναλωτές που ναι μεν δεν πληρούν τα εισοδηματικά κριτήρια ένταξης στο Κοινωνικό Τιμολόγιο, ωστόσο από πλευράς οικονομικών αντοχών αδυνατούν στην πράξη να εξοφλήσουν το λογαριασμό τους.

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι με βάση τις τρέχουσες εξελίξεις θα πρέπει να επανεξεταστούν τα όρια ένταξης στο ΚΟΤ ώστε να ανοίξει τις πόρτες του σε ακόμη περισσότερους καταναλωτές. Σε μια τέτοια όμως περίπτωση, όπου στους 600.000 δικαιούχους θα προστίθεντο μερικές δεκάδες χιλιάδες ακόμη, ποιός θα επωμιζόταν το κόστος, αν όχι όλοι οι υπόλοιποι καταναλωτές ; Ως γνωστό, την έκπτωση του ΚΟΤ την επιβαρύνονται σήμερα οι μη ευάλωτοι πελάτες μέσω των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ).

Προς το παρόν θεμα διεύρυνσης του ΚΟΤ δεν έχει ακόμη τεθεί στο τραπέζι. Το πρόβλημα ωστόσο παραμένει. Με ποιο κριτήριο μπορεί κανείς να διαχωρίσει τους πραγματικά έχοντες ανάγκη από τους “στρατηγικούς” κακοπληρωτές, όταν και οι δύο προβάλλουν το ίδιο επιχείρημα ; Μόνο μια διασταύρωση των πελατών της ΔΕΗ με τα εκκαθαριστικά τους σημειώματα θα βοηθούσε τη κατάσταση, κάτι που σήμερα όμως δεν προβλέπεται.

Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά, αλλά πραγματικά. Υπό αυτό το πρίσμα, στη ΔΕΗ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα περισσότερο παρά να εύχονται ότι τα στοιχεία των επόμενων εβδομάδων θα δείξουν συγκράτηση του ρυθμού αύξησης των ληξιπρόθεσμων.

Στην ουσία, ελπίζουν να συμβεί ό,τι και το Σεπτέμβριο του 2011. Η τότε κυβέρνηση είχε δώσει το πράσινο φως στην επιχείρηση να εκδίδει εντολές διακοπής, για οποιαδήποτε ανεξόφλητη οφειλή πάνω από τις 40 ημέρες.

Σημειωτέον ότι το ρεύμα κοβόταν ακόμη και αν κάποιος είχε χρέος κάτω των 1.000 ευρώ (σσ: σε αντίθεση με τη τωρινή πρακτική όπου οι εντολές αποκοπής αφορούν μόνο οφειλές από 1000 ευρώ και πάνω).