Επί μακρό χρονικό διάστημα, κάποιοι προσπαθούν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, στο ενεργειακό πρόβλημα της χώρας. Για τους δικούς τους λόγους. Ορισμένοι υπερασπίζονται το μονοπώλιο από ιδελογία. Κάποιοι άλλοι έχουν ίδιον όφελος. Πολιτικά, οικονομικά και άλλα συμφέροντα διαχρονικά επωφελούνται από τις ανεπάρκειες και την αναποτελεσματικότητα του μονοπωλίου. Μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές που λειτουργούν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, διαχρονικά αντιτίθενται σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης και αντιδρούν σε κάθε απόπειρα για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα. Κάπως έτσι συντηρείται μια ανέξοδη κατάσταση.
Αυτή η νοοτροπία έχει εμποτίσει ολόκληρη την κοινωνία. Το βλέπουμε στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται κάθε τι το μη κρατικό. Η ιδιωτική εκπαίδευση, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι επιχειρήσεις, η βιομηχανία, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Καλούνται ως υποζύγια να σηκώσουν τα βάρη μιας κοινωνίας σε κρίση, χωρίς να ευθύνονται οι ίδιοι για την αυτήν την κρίση. Αντίθετα το υδροκέφαλο κράτος παραμένει στο απυρόβλητο. Οι πρόωροι συνταξιούχοι, οι προνομιούχοι των ΔΕΚΟ, οι συντεχνίες του δημοσίου και οι “ημέτεροι” συνεχίζουν να παρασιτοβιούν σε βάρος της ενεργής κοινωνίας.
Σήμερα το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας είναι υπερδιπλάσιο για την ελληνική βιομηχανία, σε σχέση με τη Γερμανία. Οι ελληνικές βιομηχανίες, οι κατεξοχήν εξωστρεφείς αυτές επιχειρήσεις που “ευθύνονται” για το 40% των εξαγωγών, καλούνται να ανταγωνιστούν επιχειρήσεις που πληρώνουν για ρεύμα κάτω από το μισό από ό,τι πληρώνουν εκείνες.
Τα στοιχεία δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και είναι φρέσκα.
Και για να προλάβουμε πιθανές ενστάσεις, να τονίσουμε ότι φυσικά οι Γερμανοί δεν είναι ανόητοι να δηλώνουν αυτές τις τιμές στη Eurostat. Επισήμως για τους τύπους εμφανίζουν υψηλότερα κόστη. Στην πραγματικότητα όμως δίνουν ανάσα στην παραγωγή τους με πολύ χαμηλότερα τιμολόγια. Για αυτό και η Γερμανική βιομηχανία αποτελεί την ατμομηχανή της βιομηχανικής παραγωγής της Ευρώπης.
Το ερώτημα προς την ελληνική κυβέρνηση (διαχρονικά όχι μόνο τώρα) είναι πότε επιτέλους θα αντιληφθούμε ότι είναι προς το συμφέρον όλων των πλευρών να αποκτήσουμε πραγματικά ανταγωνιστικά κοστολόγια ενέργειας. Να πιεστεί η ΔΕΗ να γίνει πιο αποτελεσματική στη διαχείριση του κόστους της και να σταματήσει να μετακυλύει στους καταναλωτές και δη στη βιομηχανία τα κόστη της αδράνειας του μονοπωλίου.
Ανταγωνιστικές τιμές, ανταγωνιστικά και όχι τεχνητά φουσκωμένα κόστη είναι το ζητούμενο για την ανάκαμψη όχι μόνο της βιομηχανίας, αλλά συνολικά της ελληνικής οικονομίας.
Ας χαράξουμε επιτέλους μια πραγματικά εθνική στρατηγική σε αυτήν την κατεύθυνση και ας πάψουμε να εξαρτώμαστε από τις διαθέσεις και τις (επι)βουλές τρίτων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου