Σκουρλέτης: Αποφύγαμε τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ» και την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ

 

Εν μέσω «μεγάλων αβεβαιοτήτων και δυσκολιών» η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Πάνο Σκουρλέτη, πρέπει να εφαρμόσει τη συμφωνία με όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο κοινωνικά τρόπο και ταυτόχρονα να δημιουργήσει τους όρους απεμπλοκής από αυτήν. Για τη στάση των διαφωνούντων βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, υπογραμμίζει πως «όταν οι πολιτικές διαφωνίες μετατρέπονται σε μια συνολική αμφισβήτηση και απόρριψη των προθέσεων του άλλου, ο χωρισμός είναι

αναπόφευκτος». Ο Πάνος Σκουρλέτης υπογραμμίζει αναφορικά με τη στάση του Βερολίνου ότι ακόμα «πολλοί είναι αυτοί που θα επιθυμούσαν την πτώση της σημερινής κυβέρνησης», ενώ εμφανίζεται πεπεισμένος ότι σε περίπτωση εκλογών «η αυτοδυναμία είναι εφικτή». Οσο για το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εκτιμά ότι δεν υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις για μια μετεκλογική συνεργασία.

• Φτάσαμε στην υιοθέτηση ενός επώδυνου Μνημονίου από μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά. Τι πήγε στραβά αυτούς τους μήνες της διαπραγμάτευσης;

Είναι πάρα πολλά αυτά που μπορεί να ειπωθούν ψευτοκριτικά σε σχέση με την εξάμηνη διαπραγμάτευση, την οργάνωση και την κατάληξή της. Το πιο σημαντικό ίσως συμπέρασμα είναι ότι τελικώς ο συσχετισμός δυνάμεων είναι αυτός που διαμορφώνει το αποτέλεσμα. Βεβαίως, αυτή δεν είναι μια καινούργια διαπίστωση και, παρά το γεγονός ότι οι συσχετισμοί ήταν γνωστοί, δεν θα έπρεπε αυτή η διαπίστωση να μας οδηγήσει σε μια εξ αρχής παθητική στάση αποδοχής των προτάσεων των εταίρων μας. Η μαχητική διαπραγματευτική στάση της ελληνικής κυβέρνησης αποτελεί μια εγγραφή για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Η συζήτηση γύρω από τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές στρατηγικές έχει μπει πλέον σε άλλη βάση.

• Το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν καλό…

Το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θα θέλαμε βεβαίως, θα πρέπει να το συγκρίνει κανείς με το τι μας περίμενε σε περίπτωση μη συμφωνίας, με τη γενίκευση δηλαδή της ανθρωπιστικής κρίσης. Το τοπίο όπως διαμορφώνεται χαρακτηρίζεται από μεγάλες αβεβαιότητες και δυσκολίες. Το επόμενο διάστημα θα δοκιμάσουμε τις αντοχές μας και την ικανότητά μας να κάνουμε κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Να εφαρμόσουμε τη συμφωνία με όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο κοινωνικά τρόπο και ταυτόχρονα να δημιουργούμε τους όρους απεμπλοκής από αυτήν. Να μετριάσουμε τις υφεσιακές επιπτώσεις της συμφωνίας και την ίδια στιγμή να ανοίξουμε νέους δρόμους ανάπτυξης.

• Πολλή συζήτηση έχει γίνει για τα όσα προβλέπει η συμφωνία για τη ΔΕΗ και την αγορά ενέργειας. Πώς προτίθεστε να κινηθείτε ώστε να υπάρξουν οφέλη από τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις;

Κατ’ αρχάς πρέπει να επισημάνουμε πως αποφύγαμε την απαίτηση για τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ» και την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ. Ο δημόσιος χαρακτήρας της ΔΕΗ διαφυλάχθηκε. Οι δεσμεύσεις που προωθούνται από τη νέα συμφωνία δημιουργούν ένα νέο περιβάλλον στον τομέα της ενέργειας, δεν θα σταθούν όμως εμπόδιο για τη ΔΕΗ, η οποία έχει όλες τις προϋποθέσεις για να έχει μια πετυχημένη πορεία.

• Η Γερμανία γιατί, παρά το Μνημόνιο, συνεχίζει να κρατά αυτήν τη σκληρή στάση έναντι της κυβέρνησης;

Με αφορμή την ελληνική διαπραγμάτευση ήρθε στην επιφάνεια το σχέδιο της γερμανοκεντρικής Ευρώπης. Μιας Ευρώπης ακραία νεοφιλελεύθερης, απόλυτα ελεγχόμενης από τη γερμανική ολιγαρχία, ελάχιστα κοινωνικής και δημοκρατικά συρρικνωμένης. Το σχέδιο αυτό εμπεριείχε ως πρώτο βήμα και το Grexit -δεν φαίνεται ότι κέρδισε, και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Στην παρούσα φάση ακραίοι γερμανικοί κύκλοι επιδιώκουν τη συμφωνία-γέφυρα ώστε να συντηρούν το σενάριο της ελληνικής εξόδου. Η σημερινή γερμανική ηγεσία δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με την ιδέα μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Πολλοί είναι αυτοί που θα επιθυμούσαν την πτώση της σημερινής κυβέρνησης.

• Συμπορευτήκατε μαζί με στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας για πάνω από δύο δεκαετίες. Και τώρα η διάσπαση βρίσκεται προ των πυλών. Τι επέφερε αυτήν τη ρήξη; Ηταν μήπως εξ αρχής αναπόφευκτη;

Ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε μέσα από μεγάλες εσωκομματικές κρίσεις και διασπάσεις. Είναι αλήθεια πως στο εσωτερικό του, παρά τα βήματα που έγιναν για τη μετατροπή του σε ένα ενιαίο πολυτασικό κόμμα, δεν ξεπεράστηκαν μεγάλες, στρατηγικού χαρακτήρα διαφοροποιήσεις, που έλκουν την καταγωγή τους από το παρελθόν. Στις σημερινές συνθήκες και με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση ή θα υπερβούμε τις στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές μας διαμορφώνοντας ένα νέο σχέδιο που θα αντιστοιχεί σε μια σύγχρονη, κοινωνικά γειωμένη αριστερή δύναμη, ή θα υποστούμε τις επιπτώσεις μιας νέας διάσπασης. Οταν οι πολιτικές διαφωνίες μετατρέπονται σε μια συνολική αμφισβήτηση και απόρριψη των προθέσεων του άλλου, ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος.

• Σε ένα πολυδιασπασμένο τοπίο στην Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να κερδίσει την αυτοδυναμία σε ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές;

Δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο της κατακερματισμένης Αριστεράς, νέες είναι οι συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε να δράσουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως χαίρει μιας μεγάλης κοινωνικής συναίνεσης και εμπιστοσύνης· ασφαλώς όλος αυτός ο κόσμος που τον στηρίζει είναι ανομοιογενής, αποτελεί όμως μια πολιτική «ύλη» με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς. Το πιο πιθανό κατά τη γνώμη μου είναι πως η αυτοδυναμία είναι εφικτή.

• Αν δεν καταφέρει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή, σε ποια αρχή πρέπει να βασιστούν οι μετεκλογικές συμμαχίες; Είναι δυνατή, για παράδειγμα, η συνεργασία με τη Ν.Δ., το Ποτάμι ή το ΠΑΣΟΚ;

Δεν βλέπω να υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις για μια μετεκλογική συνεργασία με τις δυνάμεις που αναφέρατε. Η βάση κάθε αξιόπιστης συνεργασίας πρέπει να είναι η προγραμματική σύγκλιση και η φερεγγυότητα των προσώπων.

(Συνέντευξη στο Νίκο Σβέρκο, Εφημερίδα των Συντακτών, 15/8/2015)