Και Μονοπωλιακή Μεταχείριση και Υγιής Ανταγωνισμός Μαζί Δεν Γίνεται ...

Μπορεί να υπάρχουν αρκετά ζητήματα τα οποία χρειάζεται να αποσαφηνισθούν σε ό,τι έχει να κάνει με το σύνολο της ενεργειακής πολιτικής που κομίζει η νέα ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ, ωστόσο, οι βασικές κατευθύνσεις έχουν δοθεί και συμπυκνώνονται στην αρνητική θέση για τις ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα αυτό. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια, ότι το άνοιγμα της αγοράς, μέσω, κυρίως, της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ δεν πρόκειται να υπάρξει. Απουσία ιδιωτικοποιήσεων στον εγχώριο ενεργειακό τομέα σημαίνει, επίσης, ότι η πολιτική σε εταιρίες, όπως, η ΔΕΠΑ, ο ΔΕΣΦΑ, η ΕΛ.ΠΕ., θα χαράσσεται κεντρικά.

Επί της ουσίας, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αυτό που προκύπτει είναι ότι δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή σε σχέση με ό,τι ήδη συνέβαινε. Βεβαίως, η διαφορά έγκειται στις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, για την είσοδο επενδυτών στις συγκεκριμένες εταιρίες. Για τη λειτουργία μιας αγοράς που θα βασίζεται αποκλειστικά στον άκρατο ανταγωνισμό, με την εκτεταμένη παρουσία ιδιωτών και το δραστικό περιορισμό της κρατικής συμμετοχής.

Η αλλαγή στις προσδοκίες αυτές υπαγορεύει, πιθανόν, και μια διαφορετική προσέγγιση από όλους τους συμμετέχοντες της αγοράς. Προσέγγιση που θα πρέπει να επικεντρωθεί στο πώς θα επιτευχθεί η συνύπαρξη, με ποιους όρους και κανόνες και χωρίς να υπάρξουν μεροληπτικές και μονοπωλιακές μεταχειρίσεις. Θα αποφύγουμε να χαρακτηρίσουμε το νέο τοπίο της αγοράς και την πολιτική που το προσδιορίζει. Γιατί πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αποφευχθεί, είναι προτιμότερο από τον κλεφτοπόλεμο και τη συνεχή γκρίνια, να αναπτυχθεί μια δημιουργική κριτική, ώστε να χωρέσουν όλοι οι παίκτες στην αγορά. Να βρουν τη θέση τους, να αναπτυχθούν χωρίς προβλήματα και από κοινού να αναζητήσουν λύσεις για τις αντικειμενικές στρεβλώσεις της αγοράς. Αυτό που συνέβη κατά κόρον στο παρελθόν, να δίδονται αποσπασματικές λύσεις, που διόρθωναν για ένα διάστημα τα προβλήματα της αγοράς, χρειάζεται να υπάρξει συναίνεση ώστε να μην επαναληφθεί. Και ήδη υπάρχουν ενδείξεις ότι μερίδα της αγοράς το αντιλαμβάνεται αυτό.

Ας συμφωνήσουμε σε δύο-τρία πράγματα. Χρειάζονται και οι ανεξάρτητοι παραγωγοί, χρειάζεται και η ΔΕΗ. Χρειάζεται, επίσης, μια ανεξάρτητη ΡΑΕ, η οποία θα λειτουργεί με γνώμονα τις σύνολες ανάγκες της αγοράς και ας είναι αυστηρή. Χρειάζεται, ακόμη, να μην παρεκκλίνουμε από το κοινοτικό κεκτημένο, για να μην βρεθούμε υπόλογοι απέναντι στην Ε.Ε.

Εάν καταφέρουμε να βρούμε ένα modus vivendi με αυτήν την οπτική, αν αντιληφθούμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν «δεκανίκια» κατηγορηματικά για κανέναν, αν επιτρέψουμε να υιοθετηθούν κανόνες που να επιτρέψουν την επί ίσοις όροις παρουσία όλων των συμμετεχόντων της αγοράς, ίσως, θα πετύχουμε το μέγα ζητούμενο χρόνια τώρα. Μια αγορά που θα λειτουργεί με όρους υγιούς ανταγωνισμού, όπου θα έχουν συνέχεια και ανάπτυξη όσοι διαθέτουν τα φόντα για να μείνουν. Δεν γίνεται να αναζητάμε κρατική στήριξη με οποιαδήποτε μορφή και ταυτόχρονα να διαλαλούμε ότι είμαστε υπέρ της ανοιχτής και απελευθερωμένης αγοράς. Ναι, να ανοίξει η αγορά με αυτή τη λογική. Και η ΔΕΗ να αναμορφωθεί και να λειτουργήσει ως ανώνυμη εταιρία, με ό,τι συνεπάγεται αυτό και οι υπόλοιποι παίκτες να διεκδικήσουν με επενδυτικό πνεύμα ό,τι χρειάζονται για την περαιτέρω ανάπτυξη τους.

Δεν γίνεται να βαφτίζουμε το ψάρι κρέας και να τασσόμαστε ταυτόχρονα υπέρ του ανταγωνισμού. Αντέχουμε όλοι να εφαρμόσουμε απαρέγκλιτα τις επιταγές της Ε.Ε. και όχι ένα μοντέλο κομμένο και ραμμένο στις επιμέρους ανάγκες μας;