Μια και το ενεργειακό της βιομηχανίας βρίσκεται στο προσκήνιο και ακούγονται πολλά και διάφορα, αξίζει νομίζω να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή του τι συνέβη τα τελευταία χρόνια.
Για όσους δε θυμούνται ή θυμούνται επιλεκτικά, το 2012 η ΔΕΗ είχαμε την προσπάθεια της ΔΕΗ να αυξήσει τα τιμολόγια των μεγάλων πελατών της Μέσης και της Υψηλής Τάσης με διαφορετική έκβαση στην κάθε περίπτωση. Στη μεν ΜΤ τα κατάφερε γιατί δεν υπήρχε καλή οργάνωση ακόμη των καταναλωτών και επιβλήθηκαν αυξήσεις της τάξης του 20%, οι οποίες ωστόσο μετά από την κινητοποίηση αλλά και τις καταγγελίες που ακολούθησαν εξαναγκάστηκε να αποσύρει. Αντίθετα στην ΥΤ υπήρξε σθεναρή αντίσταση από την ΕΒΙΚΕΝ. Να θυμίζουμε ότι η ΔΕΗ επιχείρησε τότε να αυξήσει υπερβολικά την τιμή του νυχτερινού και εάν τα κατάφερνε θα προκαλούσε τον ξαφνικό θάνατο της βιομηχανίας. Ευτυχώς αυτό δε συνέβη.
Ας δούμε όμως λίγο και τα δεδομένα γιατί μερικές φορές ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Το 2012 λοιπόν οι προσφορές της ΔΕΗ στην χονδρεμπορική αγορά για τους λιγνίτες κυμαίνονταν στα 34,5 Ευρώ/MWh η δε ετήσια παραγωγή από λιγνίτη ήταν 27.5000Gwh.
Ένα από τα επιχειρήματα της βιομηχανίας απέναντι στην πρακτική της ΔΕΗ να ζητήσει αύξηση στο νυχτερινό, ήταν πως δεν μπορεί να προσφέρεις τους λιγνίτες στα 34,5Ευρώ/MWh και να ζητάς ως ΔΕΗ να πληρώνει η βιομηχανία τιμή κοντά στα 40 Ευρώ/MWh.
Ως δια μαγείας η ΔΕΗ από την επόμενη χρονιά, δεν περίμενε ούτε μία μέρα. Από την 1/1//2013 αύξησε την προσφορά της για τους λιγνίτες στα 40,4Ευρώ/MWh και ταυτόχρονα μείωσε την παραγωγή από λιγνίτη στις 23.231GWH.
Και δεν έμεινε εκεί. To 2014 αύξησε ακόμη μια ακόμη φορά την προσφορά της για τους λιγνίτες.
Όμως κάπου εκεί άρχισε το πράγμα να παίρνει άλλες διαστάσεις. Ως αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είχαμε να ξαναρχίσει το περίφημο πάρτι με τις εισαγωγές ρεύματος.
Ενδεικτικά να σημειώσουμε ότι στο τέλος του 2013 οι εισαγωγές κάλυπταν μόλις το 4% του φορτίου ενώ στο τέλος του 2014 έφτασαν στο 17% και ενώ οι εισαγωγές από Ιταλία ξεκίνησαν την πρώτη Ιουλίου λόγω των γνωστών προβλημάτων στη διασύνδεση.
Δηλαδή είχαμε μείωση των λιγνιτώνπου αντικαταστάθηκαν από εισαγωγές.
Και το ερώτημα είναι, πρόκειται για ανικανότητα ή εσκεμένη τακτική και στρατηγική;
Και το ερώτημα είναι, πρόκειται για ανικανότητα ή εσκεμένη τακτική και στρατηγική;
Το αποτέλεσμα πάντως είναι δεδομένο: Αεριτζίδικα κέρδη για γνωστούς- άγνωστους κύκλους , στρίμωγμα της βιομηχανίας λόγω υψηλής ΟΤΣ αλλά και των ιδιωτών παραγωγών, τους οποίους δεν έχει πια ανάγκη παρά μόνο 4 μήνες τον χρόνο όταν έχουμε υψηλά φορτία.
Και να σημειώσουμε ότι το 2014 η ΔΕΗ μείωσε ακόμη περισσότερο την λιγνιτική παραγωγή στις 22.709Gwh .
Άλλο πάρτι εκεί. Των εργολαβιών. Παραμένουν στα πάρκινγκ οι εκσκαφείς της ΔΕΗ, καθώς δεν υπάρχει προσωπικό για να λειτουργήσουν και οι εργολάβοι με χειρότερα μηχανήματα έχουν αναλάβει τις δουλειές στα ορυχεία, με αποτέλεσμα να έχει χειροτερεύσει η ποιότητα του λιγνίτη.
Και το πάρτι συνεχίζεται και φέτος.
Ενώ η ζήτηση αυξήθηκε το 1ο τρίμηνο κατά 8,4% συγκριτικά με το 2014, η εγχώρια παραγωγή μειώθηκε κατά 6,1% προς όφελος των εισαγωγών που έφθασαν το 24% της ζήτησης. Όσο για τους λιγνίτες; Είχαμε νέα μείωση στο 34%.
Και βέβαια η ΔΕΗ μειώνοντας την παραγωγή από λιγνίτη έχοντας τα σταθερά απασχολούμενα κεφάλαια και ίδιο κόστος εξόρυξης είναι προφανές ότι φουσκώνει τα κόστη του λιγνίτη. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για συγκεκριμένη επιλογή πολιτικής, για την οποία σίγουρα δεν ευθύνεται η νέα διοίκηση.
Το θέμα είναι σοβαρό και κανονικά θα έπρεπε να απασχολεί τη λαλίστατη ΓΕΝΟΠ και τον Σπάρτακο στο πλαίσιο των καλώς νοούμενων συμφερόντων της εταιρείας.
Όμως και ο νέος διευθύνων αλλά και ο υπουργός πρέπει κάποια στιγμή να πάρουν θέση. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Χρειάζεται φραγκέλιο. Δε χωρούν ημίμετρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου