Νέα δεδομένα στην υπόθεση της κόντρας της ΔΕΗ με το Αλουμίνιο της Ελλάδος για το θέμα της τιμολόγησης της βιομηχανίας δημιουργεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία κατέληξε στην οριστική της απόφαση για το εάν υπάρχει ή όχι κρατική ενίσχυση από την απόφαση της διαιτησίας.
Η DG Comp αποφαίνεται ειδικότερα ότι δεν υπάρχει κρατική ενίσχυση και απορρίπτει την καταγγελία που έγινε από τη ΔΕΗ, η οποία με τη σειρά της υποστήριξε ότι εξαναγκάζεται να πουλά κάτω από τα κόστη της και άρα η απόφαση δημιουργεί αθέμιτο πλεονέκτημα για την Αλουμίνιον.
Η απόφαση εκδόθηκε στις 25 Μαρτίου του 2015 και αποτελεί την τέταρτη κατά σειρά απορριπτική απόφαση της ΕΕ προσφυγής ή καταγγελίας της ΔΕΗ για την υπόθεση της τιμολόγησης του Αλουμινίου.
Τα βασικά σημεία της απόφασης που υπογράφεται από την αρμόδια επίτροπο Μαγκρίτ Βεστάγκερ είναι:
Θεωρείται ότι δεν υπάρχει κρατική ενίσχυση και ότι δεν παρέχεται αθέμιτό πλεονέκτημα στην Αλουμίνιον με την τιμή της διαιτησίας των 40,7 ευρώ η μεγαβατώρα. Η τιμή αυτή θεωρείται ότι έχει οριστεί με βάση τους όρους της αγοράς. Μάλιστα η Επιτροπή επιλέγει να εξετάσει και την ουσία – εάν δηλαδή η τιμή αυτή είναι θεμιτή και εύλογη – παρότι κάτι τέτοιο δεν ήταν υποχρεωτικό στην εξέταση της καταγγελίας. Έτσι η Επιτροπή σημειώνει ότι η μέση τιμή στην Ευρώπη για παρόμοιες μεταλλουργικές επιχειρήσεις είναι στα 30,87 ευρώ η μεγαβατώρα και άρα τα 40,7 ευρώ δεν αποτελούν αθέμιτο πλεονέκτημα ή κρατική ενίσχυση.
Επισημαίνεται ότι ΔΕΗ είναι μονοπώλιο στην αγορά προμήθειας και μονοψώνιο στην αγορά παραγωγής ηλεκτρισμού και άρα δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική για έναν πελάτη με τα χαρακτηριστικά της Αλουμίνιον, δηλαδή έναν πελάτη που είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής με ενέργεια που ισοδυναμεί με το 5% της συνολικής κατανάλωσης της χώρας και το 40% της κατανάλωσης της Υψηλής Τάσης. Όπως επισημαίνει η απόφαση, η Αλουμίνιον δεν μπορεί να στραφεί ούτε σε ιδιώτη προμηθευτή ούτε σε εισαγωγές λόγω του ιδιαίτερου προφίλ της αλλά και του γεγονότος ότι μόνο η ΔΕΗ διαθέτει πρόσβαση σε φθηνού κόστους ηλεκτροπαραγωγή (υδροηλεκτρικά και λιγνίτες), και για αυτό χαρακτηρίζεται ως «μονοψώνιο».
Επίσης η Επιτροπή υπογραμμίζει ότι η διαιτησία αποτέλεσε μια ελεύθερη επιλογή της ΔΕΗ. Επιπλέον η απόφαση για προσφυγή στη διαιτησία κρίνεται ότι ήταν θεμιτή και ορθή με όρους αγοράς και ότι το ίδιο με τη ΔΕΗ θα έκανε και ένας ιδιώτης. Τόσο η επιλογή της διαιτησίας, όσο και οι όροι και το συνυποσχετικό αποτέλεσαν αποφάσεις που θα ελάμβανε ένας συνετός ιδιώτης επενδυτής της αγοράς
Η άποψη ότι το τελικό τιμολόγιο που καθορίστηκε είναι σύμφωνο με τους όρους της αγοράς και ότι δε χορηγήθηκε στην Αλουμίνιον κρατική ενίσχυση, αποτελεί την οριστική άποψη της Επιτροπής στην παρούσα υπόθεση. Η συγκεκριμένη διατύπωση εκλαμβάνεται και ως προτροπή από την πλευρά της Κομισιόν να δοθεί ένα οριστικό τέλος στη διελκυστίνδα μεταξύ της ΔΕΗ και της Αλουμίνιον.
Σημειώνεται ότι η ΔΕΗ στην καταγγελία της ανέφερε ότι η διαιτητική απόφαση την υποχρεώνει να παρέχει την ηλεκτρική ενέργεια σε τιμές χαμηλότερες από αυτές της αγοράς (ακόμη και κάτω του κόστους της) παρέχοντας ως εκ τούτου πλεονέκτημα. Σύμφωνα με την καταγγέλλουσα το τιμολόγιο που ορίζεται από την διαιτησία ισχύει μόνο για την Αλουμίνιον και ως εκ τούτου παρέχει επιλεκτικό πλεονέκτημα. Επίσης η ΔΕΗ τόνιζε ότι επειδή δε η Αλουμίνιον βρίσκεται σε ανταγωνισμό με άλλες εταιρείες στην Ένωση το τιμολόγιο απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και επηρεάζει τις μεταξύ των κρατών μελών συναλλαγές. Κατά αυτόν τον τρόπο η καταγγέλλουσα ισχυρίζεται ότι εξαναγκάζεται βάσει της διαιτητικής απόφασης να χορηγήσει παράνομη κρατική ενίσχυση στην Αλουμίνιον.
Τώρα από την πλευρά της η Επιτροπή στην απόφασή της αναφέρει ότι η ΔΕΗ αποτελεί το μοναδικό δυνατό προμηθευτή στην Ελλάδα για πελάτες υψηλής τάσης όπως η Αλουμίνιον. Στο επίπεδο της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας η ΔΕΗ κατέχει όλους τους λιγνιτικούς και υδροηλεκτρικούς σταθμούς στην Ελλάδα που αποτελούν και τη φθηνότερη μέθοδο ηλεκτροπαραγωγής. Επίσης υπογραμμίζει ότι οι εισαγωγές δεν αποτελούν αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή για πελάτες όπως η Αλουμίνιον που είναι εντελώς εξαρτημένη από τη ΔΕΗ.
Για τη διαιτησία τονίζεται ότι ήταν μια ορθή και συνετή απόφαση που ελήφθη ελεύθερα από τη ΔΕΗ και το αποτέλεσμά της ήταν συμβατό με τους όρους αγοράς χωρίς να δίνει αθέμιτο πλεονέκτημα στην Αλουμίνιον.
Το καθαρό τιμολόγιο των 36,6 ευρώ το οποίο καταλήγει να φτάνει στα 40,7 ευρώ περιλαμβανομένων των υποχρεωτικών χρεώσεων είναι υψηλότερο από το μέσο όρο των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας για μεταλλουργικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη το οποίο το 2013 ανερχόταν σε 41 δολάρια ΗΠΑ ήτοι 30,87 ευρώ ανά μεγαβατώρα σύμφωνα με τις τότε συναλλαγματικές ισοτιμίες, αναφέρει η ΕΕΑ καταλήγοντας ότι η απόφαση αυτή είναι και η οριστική επί της διένεξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου