του Μενέλαου Α. Βάνη
Την πρόθεση της νέας κυβέρνησης να σταματήσει κάθε ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και την ανάγκη να παραμείνει στο Δημόσιο κατέχωντας το πλειψηφικό πακέτο των μετοχών της, εξέφρασε ο νέος υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης. Οι προηγούμενες κυβέρνησεις προσπάθησαν να περάσουν στον κόσμο την ιδεοληψία πως στην ενέργεια πρέπει να υπάρχει «ιδιωτικοποίηση» και «ανταγωνισμός». Στην πραγματικότητα αυτό που ήθελε ήτανε η παράδοση των καταναλωτών ως ομήρων σε οργανωμένα συμφέροντα. Για ποιο λόγο όμως το επικαλούμαστε αυτό; Γιατί ειδικά στον ηλεκτρισμό η ιδιωτικοποίηση δεν μπορεί ποτέ να είναι σε όφελος του
καταναλωτή, καθώς το ρεύμα δεν αποθηκεύεται και πρέπει να παράγεται τη στιγμή που καταναλώνεται και φυσικά να έχει συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Υπάρχει βεβαίως και η έννοια του φορτίου βάσης, που είναι η ελάχιστη σταθερή ζήτηση στη διάρκεια του 24ώρου σε ετήσια βάση, του μεταβλητού φορτίου και του φορτίου αιχμής. Η Αγγλία είναι μια από τις πρώτες χώρες που ιδιωτικοποίησε, μεταξύ άλλων, την παροχή ενέργειας, Οι έξι εταιρείες που έχουν ολιγοπώλιο σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία στην παροχή ενέργειας, ανακοίνωσαν αυξήσεις της τάξης του 8-10%, υποχρεώνοντας ουσιαστικά τους πελάτες τους να υπογράψουν συμβόλαια για πάγωμα της τιμής της ενέργειας, τα οποία όμως είναι δεσμευτικά μέχρι το 2016, αφαιρώντας δηλαδή από τον καταναλωτή τη δυνατότητα εξεύρεσης φθηνότερης εναλλακτικής πριν το 2016. Οι εργαζόμενοι από την άλλη, βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση μετά την ιδιωτικοποίηση παρά πριν την ιδιωτικοποίηση. Παρόλο που η Αγγλία έχει τους απαραίτητους μηχανισμούς για να ελέγχει ότι τηρούνται τα νομικά κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών, αντιμετωπίζει μιαν άλλη κρίση, τη λεγόμενη ‘κρίση των συμβολαίων εργασίας μηδέν ωρών’ (zero hour contracts), όπου 22% των εργαζομένων σε ιδιωτικές εταιρείες έχουν συμβόλαια που τους εγγυώνται λιγότερο από 3 ώρες δουλειάς την εβδομάδα. Το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που τόσο η κεντροαριστερή αντιπολίτευση όσο και η ιδιαίτερα συντηρητική κυβέρνηση δεσμεύτηκαν να το αντιμετωπίσουν νομοθετικά. Σε πρόσφατη έρευνα του Guardian, στην Μεγάλη Βρετανία, οι πάροχοι ενέργειας που δραστηριοποιούνται εκεί, αναδείχθηκαν μακράν οι πιο μισητές επιχειρήσεις, πολύ μπροστά απ’ τις τράπεζες, που παραδοσιακά κρατούσαν τα πρωτεία και με χειρότερο ποσοστό απ’ τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας/τηλεόρασης. Κι έχει κι ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα η έρευνα του Guardian:Ρώτησαν τους πολίτες, (δείγμα 2007 ατόμων άνω των 18 ετών σε όλη τη Βρετανία), αν μετά την πρόσφατη μείωση των τιμών φυσικού αερίου επιθυμούν μεγαλύτερη ή μικρότερη παρέμβαση του κράτους στις τιμές των ενεργειακών προϊόντων. 25% απάντησαν πως η αγορά πρέπει να ρυθμίζει τις τιμές, αλλά ένα εντυπωσιακό 60% απάντησε πως θέλει την κυβερνητική παρέμβαση, καθώς δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στη λειτουργία της αγοράς. Να λοιπόν γιατί η ΔΕΗ θα πρέπει να επανέλθει στο Δημόσιο ως δημόσια επιχείρηση η οποία όμως να λειτουργήσει σε όφελος της ανάπτυξης και με κριτήρια αποκλειστικά παραγωγικά και βεβαίως περιβαλλοντικά.
Μενέλαος Αναστασίου Βάνης
καταναλωτή, καθώς το ρεύμα δεν αποθηκεύεται και πρέπει να παράγεται τη στιγμή που καταναλώνεται και φυσικά να έχει συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Υπάρχει βεβαίως και η έννοια του φορτίου βάσης, που είναι η ελάχιστη σταθερή ζήτηση στη διάρκεια του 24ώρου σε ετήσια βάση, του μεταβλητού φορτίου και του φορτίου αιχμής. Η Αγγλία είναι μια από τις πρώτες χώρες που ιδιωτικοποίησε, μεταξύ άλλων, την παροχή ενέργειας, Οι έξι εταιρείες που έχουν ολιγοπώλιο σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία στην παροχή ενέργειας, ανακοίνωσαν αυξήσεις της τάξης του 8-10%, υποχρεώνοντας ουσιαστικά τους πελάτες τους να υπογράψουν συμβόλαια για πάγωμα της τιμής της ενέργειας, τα οποία όμως είναι δεσμευτικά μέχρι το 2016, αφαιρώντας δηλαδή από τον καταναλωτή τη δυνατότητα εξεύρεσης φθηνότερης εναλλακτικής πριν το 2016. Οι εργαζόμενοι από την άλλη, βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση μετά την ιδιωτικοποίηση παρά πριν την ιδιωτικοποίηση. Παρόλο που η Αγγλία έχει τους απαραίτητους μηχανισμούς για να ελέγχει ότι τηρούνται τα νομικά κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών, αντιμετωπίζει μιαν άλλη κρίση, τη λεγόμενη ‘κρίση των συμβολαίων εργασίας μηδέν ωρών’ (zero hour contracts), όπου 22% των εργαζομένων σε ιδιωτικές εταιρείες έχουν συμβόλαια που τους εγγυώνται λιγότερο από 3 ώρες δουλειάς την εβδομάδα. Το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που τόσο η κεντροαριστερή αντιπολίτευση όσο και η ιδιαίτερα συντηρητική κυβέρνηση δεσμεύτηκαν να το αντιμετωπίσουν νομοθετικά. Σε πρόσφατη έρευνα του Guardian, στην Μεγάλη Βρετανία, οι πάροχοι ενέργειας που δραστηριοποιούνται εκεί, αναδείχθηκαν μακράν οι πιο μισητές επιχειρήσεις, πολύ μπροστά απ’ τις τράπεζες, που παραδοσιακά κρατούσαν τα πρωτεία και με χειρότερο ποσοστό απ’ τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας/τηλεόρασης. Κι έχει κι ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα η έρευνα του Guardian:Ρώτησαν τους πολίτες, (δείγμα 2007 ατόμων άνω των 18 ετών σε όλη τη Βρετανία), αν μετά την πρόσφατη μείωση των τιμών φυσικού αερίου επιθυμούν μεγαλύτερη ή μικρότερη παρέμβαση του κράτους στις τιμές των ενεργειακών προϊόντων. 25% απάντησαν πως η αγορά πρέπει να ρυθμίζει τις τιμές, αλλά ένα εντυπωσιακό 60% απάντησε πως θέλει την κυβερνητική παρέμβαση, καθώς δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στη λειτουργία της αγοράς. Να λοιπόν γιατί η ΔΕΗ θα πρέπει να επανέλθει στο Δημόσιο ως δημόσια επιχείρηση η οποία όμως να λειτουργήσει σε όφελος της ανάπτυξης και με κριτήρια αποκλειστικά παραγωγικά και βεβαίως περιβαλλοντικά.
Μενέλαος Αναστασίου Βάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου