ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΑ του energypress

Ραδιενεργά: 1. Υπάρχει κάτι που μας φυλά για έκπληξη;

Αν και ακόμη είναι νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, κάποια πράγματα μπορούμε να τα πούμε πια με σχετική βεβαιότητα για το ενεργειακό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Εφόσον γίνει κυβέρνηση, θα πρέπει να ξεχάσουμε την πώληση του ΑΔΜΗΕ και της "Μικρής ΔΕΗ". Το ίδιο ισχύει για την διάθεση του 17% της ΔΕΗ σε στρατηγικό επενδυτή. Σε αντίθεση δηλαδή με τους υδρογονάνθρακες, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακυρώσει προσωρινά τους διαγωνισμούς για να τους επαναπροκηρύξει (με όλη φυσικά την αναστάτωση, καθυστέρηση, και πλήγμα για την εικόνα της χώρας, που αυτό συνεπάγεται), στον τομέα του ηλεκτρισμού τα πράγματα είναι κάπως πιο σαφή, αφού μιλάμε για οριστικές ακυρώσεις. Στον τομέα του φυσικού αερίου, η ΔΕΠΑ θα παραμείνει υπό πλήρη δημόσιο έλεγχο, ενώ ώθηση θα υπάρξει στις ΑΠΕ και την πράσινη ανάπτυξη (κάτι μου θυμίζει αυτό). Όσο δηλαδή περνούν οι ημέρες, αρχίζουν να συμπληρώνονται κάποια κομμάτια στο ενεργειακό παζλ του ΣΥΡΙΖΑ, του λείπει ωστόσο ακόμη το κυριότερο: Από που θα βρει τα κεφάλαια για επενδύσεις σε νέα δίκτυα, και για τη στροφή στις ΑΠΕ. Συνήθως αυτά προϋποθέτουν νέα μέτρα. Πως δηλαδή θα αναπτυχθούν τα δίκτυα ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου χωρίς ιδιωτικά κεφάλαια, και πως θα χρηματοδοτηθεί η στροφή στις ΑΠΕ; Υπάρχει άραγε κάτι που μας το φυλούν για έκπληξη;

2. Κι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει το Μανιάτη από τη δύσκολη θέση...

Μπορεί η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να ακυρώσει και να επαναπροκηρύξει τους διαγωνισμούς για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων να προκάλεσε αναστάτωση στο ΥΠΕΚΑ και τις πετρελαϊκές εταιρείες, το γεγονός ωστόσο έχει και μια δεύτερη ανάγνωση. Εδώ και καιρό συζητείται ευρέως στην αγορά ότι με τιμές αργού στα 45-50 δολάρια, ουδείς σοβαρός επενδυτής θα ενδιαφερθεί να βάλει χρήματα για έρευνα σε μεγάλα βάθη (σαν αυτά του Ιονίου) και αχαρτογράφητα νερά (σαν εκείνα νοτίως της Κρήτης). Σχετικά δείγματα γραφής έχουν δώσει πολύ πριν προκηρυχθούν οι ελληνικές εκλογές, μεγάλες εταιρείες του χώρου αναστέλλοντας ή περιορίζοντας νέες επενδύσεις στην έρευνα, κυρίως σε περιοχές υψηλού ρίσκου. Μ' άλλα λόγια ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ και η πρόθεσή του να φέρει τα πάνω- κάτω στο μοντέλο έρευνας και εξόρυξης, είναι πολύ πιθανό με τη λήξη των προθεσμιών υποβολής προσφορών αφενός στις 6 Φεβρουαρίου για τις χερσαίες περιοχές Άρτας-Πρέβεζας-Αιτωλοακαρνανίας-ΒΔ Πελοποννήσου και αφετέρου το Μάιο για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα σε Ιόνιο και Κρήτη να μην εμφανιζόταν κανένας επενδυτής ή να εμφανίζονταν λίγοι και μικροί. Μήπως λοιπόν, με βάση πάντα το παραπάνω σκεπτικό, ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει από την δύσκολη θέση τον Γιάννη Μανιάτη; Μήπως η προαναγγελία προσωρινής ακύρωσης των διαγωνισμών δεν είναι και το τέλος του κόσμου, και κατά ένα αρκετά παράδοξο τρόπο σώζει τα προσχήματα; Γνωρίζουμε ότι ο συλλογισμός μας δεν θα αρέσει σε όλους, απλώς κάνουμε μια υπόθεση εργασίας...