ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΡΑΣΣΟΣ
εργάτης στα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ Κοζάνης, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων στην Ενέργεια «Εργατική Αλληλεγγύη»
Μόνο στη ΔΕΗ Δυτικής Μακεδονίας είχαμε δεκάδες θανατηφόρα ατυχήματα
στα ορυχεία, τουλάχιστον 80 τα υπολογίζω με εμπειρικά στοιχεία από τη
δεκαετία του 1980 ως σήμερα. Ως το 1997 δεν μπορούσαμε να βρούμε επίσημα
στοιχεία ούτε από την ίδια τη ΔΕΗ. Το πιο πρόσφατο ήταν ο θάνατος
χειριστή εκσκαφέα στα ορυχεία
του Νοτίου Πεδίου των λιγνιτωρυχείων
Κοζάνης τον Ιούλιο.
Μια αιτία για τα πολλά θανατηφόρα στα ορυχεία της ΔΕΗ είναι ότι ο
εξοπλισμός είναι τέτοιος που δεν συγχωρεί λάθη. Τους εκσκαφείς, που
ζυγίζουν 3.500 τόνους ο καθένας, πρέπει να τους χειρίζονται 5 άτομα,
υψηλής ειδίκευσης. Εμείς βάζουμε μόλις τρεις. Αιτία ατυχημάτων είναι και
η εντατικοποίηση. Στα ορυχεία υπάρχει δίκτυο ασυρμάτου και
καταγράφονται οι συζητήσεις. Οι εργοδηγοί, προκειμένου να αποφύγουν
έρευνες σε τυχόν ατύχημα, δίνουν άλλες οδηγίες μέσω ασυρμάτου, ενώ στα
κινητά τους πιέζουν, για να αυξηθεί π.χ. το φορτίο.
Το τραγικό είναι ότι τα θανατηφόρα ατυχήματα θεωρούνται πλέον
ρουτίνα. Η αντίδραση των συνδικάτων περιορίζεται σε Δελτία Τύπου, με τον
τίτλο «Η έλλειψη προσωπικού δολοφονεί». Υπεύθυνη για τα ορυχεία είναι
η Επιθεώρηση Μεταλλείων, που πρακτικά έρχεται μόνο για να καταγράψει
θανατηφόρο ατύχημα. Δεν θα έρθει καν σε ακρωτηριασμό. Εχει μόλις τρεις
μηχανικούς για όλη τη Β. Ελλάδα, όταν μόνο η Κοζάνη έχει 10.000
εργαζόμενους σε 4 λιγνιτωρυχεία και 5-6 μικρά. Τώρα θέλουν να την
καταργήσουν, συγχωνεύοντάς την με της Ν. Ελλάδας.
Τα περισσότερα ατυχήματα στις εργολαβίες δεν δηλώνονται, αφού οι
εργολάβοι λειτουργούν ανεξέλεγκτα, με ανασφάλιστους εργαζόμενους και
συνθήκες δουλεμπορίου. Το 1996 έχασε τη ζωή του Αλβανός εργαζόμενος σε
εργολαβικό συνεργείο. Ο εργοδότης, για να μη μαθευτεί, επιχείρησε να τον
θάψει εκεί. Στο ορυχείο. Επειδή αντέδρασαν κάποιοι συνάδελφοι
αναγκάστηκε να το δηλώσει.
Το 2008, έγινε πανομοιότυπο ατύχημα, πάλι σε εργολάβο της ΔΕΗ, με
θύμα ξανά Αλβανό εργαζόμενο, ασφαλισμένο αυτή τη φορά. Ο εργολάβος
δήλωσε συντετριμμένος. Τόσο, που μετέφερε το σώμα του νεκρού ως τα
ελληνοαλβανικά σύνορα και το παράτησε εκεί. Η οικογένεια δεν είχε
χρήματα ούτε για να θάψει το νεκρό. Μαζέψαμε χρήματα ως σωματείο να
στηρίξουμε. Κάποια συνδικάτα, αρνήθηκαν να μας συνδράμουν, με το
επιχείρημα ότι «δεν είναι μόνιμος και δεν είναι Ελληνας»...
Δημοσιεύτηκε στην Εφ. Των Συντακτών 8/11/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου