ΕΝΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ

 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ
 ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΩΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ

 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΙΝΕ/ΓΣΕΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Φίλοι δημοσιογράφοι,

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Εμείς ως συνδικαλιστική παράταξη, ως Ενωτικό Μέτωπο Εργατικών Ισχυρών Συνδικάτων, συνειδητά δε θα σταθούμε σήμερα στην παρουσίαση των συμπερασμάτων της ετήσιας έκθεσης του Ινστιτούτου εργασίας για την ελληνική οικονομία που για μια φορά ακόμα είναι τραγικά και αποκαλυπτικά της εφαρμοζόμενης πολιτικής όσο αφορά το ταξικό της περιεχόμενο.

Αυτό θα το κάνει με τον καλύτερο τρόπο ο επιστημονικός Διευθυντής του Ινστιτούτου.

Δεν θα σταθούμε γιατί κατά την άποψή μας, χωρίς να υποτιμούμε ούτε κατά διάνοια την πολύ σοβαρή δουλειά του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, που τα αποτελέσματα του είναι πολύτιμο εργαλείο για κάθε ταξικό συνδικαλιστή, ο ρόλος των συνδικαλιστών δεν είναι απλά να περιγράφουν την τραγικότητα της κατάστασης και να τοποθετούνται ως επιστημονικοί αναλυτές ή παρατηρητές.

Ο ρόλος των συνδικαλιστών, κυρίως αξιοποιώντας τα όποια στοιχεία της επιστημονικής έρευνας, είναι να αλλάξουν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σε βάρος του κόσμου της εργασίας.

Για να το κάνεις όμως αυτό και να μην έρχεσαι κάθε χρόνο εθιμοτυπικά στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης ως απλός παρατηρητής να κάνεις εντοπισμούς και υποκριτικά να κλαις πάνω στα πτώματα των εργαζομένων που προστέθηκαν από πέρσι μέχρι φέτος στη μεγάλη στρατιά των ανέργων, των ανασφάλιστων, των υπο-απασχολούμενων και των αμειβόμενων με ψίχουλα, πρέπει και να θέλεις και να μπορείς.

Δυστυχώς όμως, η σημερινή ηγεσία της ΓΣΕΕ με κύρια ευθύνη του Προέδρου της και όσων τον στηρίζουν, ούτε θέλει, ούτε μπορεί να φύγει από το ρόλο του παρατηρητή της θυσίας του κόσμου της εργασίας.

Εμείς, επειδή δε θέλουμε να μείνουμε στις διαπιστώσεις της κατάστασης γιατί όπως ήδη αναφέραμε δεν είναι αυτός ο ρόλος μας, αλλά το πως θα την αλλάξουμε, θα παρουσιάσουμε ένα άλλο σκεπτικό πολύ διαφορετικό απ’ αυτό της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που αφορά το τι πρέπει να κάνει το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα ώστε

•      Να σταματήσουμε επιτέλους να μετράμε απώλειες,

•      Να σταματήσουμε να μετράμε θύματα και να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή τη λαίλαπα

Για να το πετύχουμε όμως αυτό, πρωτίστως πρέπει να δούμε τις ευθύνες μας σε όλα όσα έχουν συμβεί και τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ.

Δηλαδή και στο ότι έχουμε ηττηθεί κατά κράτος από την ΤΡΟΪΚΑ και

στο ότι άδειασαν οι πλατείες των συγκεντρώσεων και

κυρίως στο ότι έχει περάσει στις ψυχές των εργαζομένων η καταστροφική αντίληψη της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.

ΤΙ ΕΦΤΑΙΞΕ

Κατά τη δική μας άποψη, αυτό που πρωτίστως έφταιξε είναι:

1: Η πολιτική αδυναμία της ηγετικής ομάδας να διαγνώσει έγκαιρα το χαρακτήρα της κρίσης

2: η ανικανότητά της να αποκρούσει τη μαύρη προπαγάνδα του συστήματος ότι δε γινόταν αλλιώς και τέλος

3: η ανικανότητά της να οργανώσει τον αγώνα του κόσμου της εργασίας κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην περάσουν αυτές οι πολιτικές.

Η ηγετική ομάδα εγκλωβίστηκε μέσα στην αδιέξοδη λογική των μνημονίων και πέρα από τις ανέξοδες φραστικές διαφοροποιήσεις της, στην ουσία αρνήθηκε να συγκρουστεί με αυτά και τον πυρήνα της ιδεολογικής γέννησής τους.

 

ΠΡΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ

Ακόμα και σήμερα η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ (με βάση τα όσα αναφέρει  στην τελευταία διακήρυξή της) αρνείται να κατανοήσει ότι το δυστύχημα της Ευρώπης δεν είναι οι αδύναμες και μοιραίες ηγεσίες, αλλά οι πολιτικές που ακολουθούνται.

 

Ακόμα και σήμερα μετά τον όλεθρο που αυτά έσπειραν προκαλεί έκπληξη ότι εξακολουθεί να μιλά για «αναδιαπραγμάτευση των μνημονίων» ώστε να «υπάρξουν ανάσες άσκησης πολιτικών»!!!

Με δεδομένη αυτή την καταστροφική προσέγγιση που έβλεπε και εξακολουθεί να βλέπει τα μνημόνια ως αναγκαίο κακό

•      Φυσικό επόμενο ήταν, πρώτο να μην αποκρουστεί η μαύρη προπαγάνδα του συστήματος του ότι «δε γινόταν αλλιώς» και ότι «αυτή η πολιτική ήταν μονόδρομος» και βεβαίως

•      Φυσικό επόμενο ήταν ο αγώνας του εργατικού κινήματος να μη σχεδιαστεί στη βάση της ανατροπής και ακύρωσης των μνημονίων αλλά στη βάση της διαμαρτυρίας για επιμέρους πτυχές τους.

Κατά τη γνώμη μας, αυτές ήταν οι κύριες αιτίες για τη στρατηγική ήττα που έχουμε δεχθεί και για το ότι φτάσαμε ως εδώ.

 

ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ ΓΙΑΤΙ Η ΗΓΕΣΙΑ

•      Δεν κατανόησε το χαρακτήρα της κρίσης

•      Δεν αποδόμησε  τα μνημόνια και την ιδεολογική βάση γέννησής τους

•      Δεν απόκρουσε  τη μαύρη προπαγάνδα του συστήματος

•      Δεν ανάδειξε την άλλη πολιτική και την άλλη πρόταση

•      Δε έδωσε όραμα και προοπτική και βεβαίως γιατί

•      Δεν οργάνωσε τον αγώνα μας ως αγώνα αντίστασης, αλλά απλά αντίδρασης με ξεκομμένες και αποσπασματικές κινήσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα

να αδειάσουν οι πλατείες, να εξαφανιστούν τα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες και

να περάσει στη συνείδηση των εργαζομένων η καταστροφική λογική της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η ΤΡΟΪΚΑ να κάνει περίπατο πετώντας στον Καιάδα δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών.

Κατακτήσεις με αγώνες, αίμα και θυσίες, συνθλίβοντας τις ζωές εκατομμυρίων εργαζόμενων.

Τώρα ετοιμάζεται αφού μας πήρε το δικαίωμα υπογραφής της Συλλογικής Σύμβασης να καταργήσει και τον Ν. 1264 βάζοντας οριστική ταφόπλακα στο Συνδικαλιστικό Κίνημα.

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ απ’ ότι φαίνεται για μια φορά ακόμα θα αντιδράσει, όταν θα έχει καταργηθεί.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ;

Συνεπώς εάν έστω και τώρα θέλουμε να σταματήσουμε την καταστροφή, δεν πρέπει να μείνουμε εγκλωβισμένοι στη γραμμή της άμυνας και του φτιασιδώματος των μνημονίων, ούτε να έχουμε αυταπάτες όπως η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ ότι

η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας περνά μέσα από την μεταφορά του εθνικού χρέους μέσω ευρωομολόγων στην ΕΚΤ και την παροχή τραπεζικής άδειας στο Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης ώστε να παίρνει χρήματα από την ΕΚΤ και να δανείζει απευθείας χωρίς τις ληστρικές μεθόδους των εμπορικών τραπεζών!!

Εάν θέλουμε να σταματήσουμε την καταστροφή που συντελείται σε βάρος του κόσμου της εργασίας

•      Πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι πρέπει να περάσουμε από τη φάση της άμυνας, στη φάση της αντεπίθεσης.

•      Πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την καταστροφική στρατηγική του αυτοπεριορισμού των συνδικάτων στο ρόλο του διαμαρτυρόμενου.

Θα συμφωνήσουμε ότι τα συνδικάτα δεν είναι κόμματα και ότι άλλος είναι ο ρόλος των κομμάτων κι άλλος των συνδικάτων

•      Αλλά σε καμία περίπτωση δε θα συμφωνήσουμε με την μικροαστική άποψη που θέλει τα συνδικάτα παθητικούς δέκτες και όχι εργαστήρια παραγωγής θέσεων, απόψεων και προτάσεων

•      Σε καμία περίπτωση δε θα συμφωνήσουμε με την άποψη που λέει ότι η γέννηση θέσεων και απόψεων και η ανίχνευση του άλλου δρόμου δεν είναι δουλειά των συνδικάτων.

 

Γ’ αυτό,

εάν θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση,

εάν θέλουμε να σταματήσουμε την Κυβέρνηση και την ΤΡΟΪΚΑ,

το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε εδώ και τώρα, είναι να περάσουμε στη φάση της αντεπίθεσης, ξεκινώντας από αυτό που είναι το Α και το Ω σε κάθε μάχη.

Την ιδεολογική αντεπίθεση.

Εάν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε,

Πρώτα από όλα και πάνω από όλα ευθύνεται  το ότι ηττηθήκαμε ιδεολογικά.

•      Εδώ είναι λοιπόν που πρέπει να σταθούμε.

•      Εδώ είναι που πρέπει να επικεντρώσουμε με πρώτο και σημαντικότερο στόχο να αντικρούσουμε τη μαύρη προπαγάνδα του συστήματος ότι «δε γινόταν αλλιώς» και ότι «αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος» και ταυτοχρόνως

Να αναδείξουμε την άλλη πολιτική, να δείξουμε τον άλλο δρόμο.

•      Μόνο έτσι θα δώσουμε όραμα και προοπτική στον κόσμο της εργασίας.

•      Μόνο έτσι, όταν του δείξουμε ότι γινόταν και αλλιώς

και ότι δεν ήταν υποχρεωτικό για να σωθεί η οικονομία και η χώρα

να κλέψουν το μισθό του,

να κλέψουν τη σύνταξή του και

να τον καταδικάσουν στη φτώχεια και την ανέχεια, θα μπορέσουμε να τον σηκώσουμε από τον καναπέ.

Οι εργαζόμενοι θα σηκωθούν από τον καναπέ και θα βγουν στους δρόμους

•      Όταν μιλήσεις στην ψυχή τους

•      Όταν μιλήσεις στην καρδιά τους

•      Όταν σε δουν πρώτος να βγαίνεις στο ξέφωτο και όχι να κρύβεσαι

•      Όταν σε δουν να ηγείσαι των αγώνων τους και κυρίως

•      Όταν του δείξεις ότι γινόταν και αλλιώς και ότι όλα αυτά που έγιναν σε βάρος του μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί.

 

ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Όμως για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να αφήσουμε τις αυταπάτες τα μισόλογα και την ανέξοδη φραστική καταδίκη των μνημονίων στην μπάντα και να περάσουμε στη φάση της ξεκάθαρης καταδίκης και απόρριψής τους

Και επειδή δεν πρέπει να καλλιεργούμε αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι εάν καταδικάσουμε τα μνημόνια τελειώσαμε και σωθήκαμε

Πρέπει μαζί με τα μνημόνια να καταδικάσουμε και την ιδεολογική  βάση γέννησής τους που είναι ο νεοφιλελευθερισμός και το καπιταλιστικό σύστημα και

ταυτοχρόνως να εγκαταλείψουμε τις αδιέξοδες προτάσεις

περί «μεταφοράς του εθνικού χρέους στην ΕΚΤ» και

της «παροχής τραπεζικής άδειας στο Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης ώστε να παίρνει χρήματα από την ΕΚΤ και να τα δανείζει απευθείας … χωρίς τις ληστρικές μεθόδους των τραπεζών.

Πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι η σχέση των τοκογλύφων με την φιλευσπλαχνία είναι τόση όση του φάντη με το ρετσινόλαδο.

Με βάση τα παραπάνω,

ΕΜΕΙΣ ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΣΤΕ

Χωρίς να φοβόμαστε να βγούμε στο ξέφωτο

Χωρίς να κρυβόμαστε

Χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος

Ότι από την πρώτη γραμμή των συγκεντρώσεων, των πορειών και των συλλαλητηρίων και όχι από το γραφείο, θα παλέψουμε για να σταματήσουμε και να τσακίσουμε αυτές τις νεοφιλελεύθερες βάρβαρες και αντεργατικές πολιτικές.

Το σύνθημά μας είναi

Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΙ

ΑΡΚΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΥΡΙΑ ΝΑ ΒΑΡΕΣΟΥΝ ΜΑΖΙ-ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΜΟΝΙ

Το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. σε αυτή την κατεύθυνση θα εργαστεί.

Στην κατεύθυνση του συντονισμού των αγώνων του εργατικού κινήματος.

Στην κατεύθυνση του χτισίματος ενός λαϊκού μπλοκ με τους άνεργους, με τους εργαζόμενους, με τους μικροεπαγγελματίες, με τη νέα γενιά και τους απόμαχους της δουλειάς.

Με θέσεις και προτάσεις που ενώνουν και δε  διαιρούν.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεργαστούμε με κάθε δημοκρατική, προοδευτική παράταξη, με κάθε ασυμβίβαστο συνδικαλιστή.

 

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ