Μόνο μη γίνει η ΔΕΗ, ΕΡΤ…

του Χρήστου Σταθόπουλου

Αυτή η ιστορία με τη ΔΕΗ είναι χειρότερη και από της ΕΡΤ. Από που να την πιάσεις και από πού να την αφήσεις. Από τη μία η κυβέρνηση που στο όνομα των μεταρρυθμίσεων και της εξυγίανσης του τόπου πουλάει (ή μήπως ξεπουλάει) ό,τι υπάρχει με δημόσιο χαρακτήρα και από την άλλη οι σκληροπυρηνικοί συνδικαλιστές που σχεδόν διατάζουν τους συναδέλφους τους να σκίσουν τα χαρτιά της επίταξης (ή της πολιτικής επιστράτευσης, ή όπως αλλιώς λέγεται λες κι αυτή είναι η ουσία).

Δεν ξέρεις, λοιπόν, ποια θέση να πάρεις. Σε πρώτη φάση,

σαν καταναλωτής, λες ότι δεν γίνεται συνεχώς η ΔΕΗ να ανεβαίνει και να έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε μηνιαίο γραμμάτιο… αυτοκινήτου. Στο “ρεύμα” της, πάντως, πάτησε και ο κύριος Βενιζέλος, ο οποίος για να μην ξεχνιόμαστε είχε τη φαινή ιδέα του χαρατσιού στην ενσωμάτωση του λογαριασμού. Λέγαμε, λοιπόν, ότι βλέπεις τον φάκελο με τον λογαριασμό και μόλις τον ανοίγεις παθαίνεις ηλεκτροπληξία. Και λες εκείνη την ώρα “τι με νοιάζει τι θα πάθουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, αφού δεν νοιάζει εκείνους πώς τα βγάζω εγώ πέρα”. Φταίνε, όμως, οι δημόσιοι υπάλληλοι ή για άλλη μια φορά καλούμαστε να βγάλουμε μεταξύ μας τα μάτια και τις σάρκες μας επειδή οι κυβερνήσεις τόσων ετών δεν είχαν ιερό και όσιο; Προσωπικά, ποτέ δεν ξεχνώ ότι το ψάρι βρομάει από το κεφάλι.

Κάποια στιγμή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει και δεν γίνεται χωρίς κόστος. Σωστό κι αυτό. Διότι αν εργάζεσαι σε ιδιωτικό μαγαζί, ουδείς νοιάζεται για το πότε θα μείνεις χωρίς δουλειά ή πόσα χρήματα θα πάρεις από τις ανύπαρκτες πλέον συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Υπομονή, κουράγιο και κάτι θα γίνει, σε παρηγορούν όλοι. Υπό αυτή την έννοια, το ίδιο μπορούμε να πούμε στον κόσμο που θα μείνει -αν μείνει- χωρίς δουλειά από την πώληση ενός μεγάλου κομματιού της ΔΕΗ και τη δημιουργία της μικρής.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που η ΔΕΗ θα πουληθεί, τα μόνα πράγματα που μπορείς να «ευχηθείς», είναι να μη γίνει με τη ΔΕΗ ό,τι και με την ΕΡΤ. Αν είναι να εξυγιανθεί η κατάσταση και μαζί της η ελληνική νοοτροπία της σιγουράντζας, κομμάτια να γίνει. Αν είναι να γίνει κανονικό πλιάτσικο και όντως πωλείται η ΔΕΗ για 1,2 δισ. τη στιγμή που έχει κοιτάσματα 120 δις. ευρώ, τότε ας πάρει τις ιστορικές ευθύνες το… κεφάλι του ψαριού που λέγαμε. Διότι η ΕΡΤ μπορεί να μην πέρασε σε ιδιωτικά χέρια, εξακολουθεί όμως να μπάζει από παντού και δουλεύουν εκεί οι φυτευτοί. Αυτό δείχνει την προχειρότητα του σχεδιασμού που γίνεται, αρκεί να φύγει από πάνω μας το βάρος.

Θα ωφεληθεί ο καταναλωτής, όπως έγινε στην περίπτωση του ΟΤΕ; Ή θα παίζει πάλι μόνη της μπάλα η ΔΕΗ και δε θα προλαβαίνουμε να τη μαζεύουμε από τα δίχτυα;