Η μεγάλη κλοπή του ελληνικού λιγνίτη

Πως θα ξεπουληθεί ο ελληνικός φυσικός πλούτος

Η παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας από στερεά καύσιμα είναι η φθηνότερη, η χώρα μας διαθέτει από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα στη Ν.Α. Ευρώπη, ενώ το κόστος εξόρυξης του λιγνίτη εδώ είναι χαμηλότερο από άλλες χώρες

Οι αλλαγές και η «ρύθμιση» της εγχώριας ενεργειακής αγοράς έχει έναν και μόνο στόχο: οι ιδιώτες να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο των κοιτασμάτων λιγνίτη που διαθέτει η χώρα.

Γράφει ο Κώστας Ψωμιάδης

Κατά καιρούς, συγκεκριμένα συμφέροντα και συγκεκριμένα κανάλια ενημέρωσης προσπαθούν να μας πείσουν ότι η μόνη ενεργειακή πρώτη ύλη που διαθέτει η χώρα μας είναι κακή, στραβή κι ανάποδη, επειδή, λέει, ρυπαίνει το περιβάλλον. Κι όντως έτσι είναι, εφόσον δεν έχουν φροντίσει όσοι έπρεπε να λαμβάνουν αποφάσεις, να χρησιμοποιήσουν τις καλύτερες δυνατές τεχνολογίες, ώστε να αποφεύγονται οι αρνητικές συνέπειες από τη χρήση του καυσίμου.

Από την άλλη πλευρά, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από στερεά καύσιμα είναι η φθηνότερη σε απόλυτα μεγέθη, μετατρέποντας τον λιγνίτη στην πιο ενδιαφέρουσα πρώτη ύλη, μεταξύ των γνωστών τεχνολογιών, καθώς προσφέρει τη δυνατότητα σημαντικής κερδοφορίας.

Ακριβώς αυτό το στοιχείο λειτουργεί ως μαγνήτης για μία σειρά από εγχώρια και διεθνή επιχειρηματική συμφέροντα, που επιδιώκουν να κάνουν κτήμα τους το εθνικό ορυκτό, χωρίς να αναγκαστούν να διαθέσουν τα τεράστια κεφάλαια που, φυσιολογικά, απαιτούνται.

Αρωγός σε αυτή την προσπάθεια υφαρπαγής ενός αμύθητου ενεργειακού πλούτου έρχονται οι φιλομνημονιακές δυνάμεις, με πρώτη την κυβέρνηση, η οποία μεθοδεύει με διάφορους τρόπους τη διάθεση της πρόσβασης των ιδιωτών στο συγκεκριμένο καύσιμο.

Η υπόθεση της λεγόμενης ΝΟΜΕ (δημοπρασίες παραγωγής), η εξέλιξη με τη «μικρή ΔΕΗ», αλλά και τα «πισωγυρίσματα» στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποτελούν τα «όπλα» εκείνων που σχεδιάζουν να χαρίσουν τον ορυκτό πλούτο της χώρας, με πρόσχημα ότι έχει παραχωρηθεί στη μητρική ΔΕΗ το δικαίωμα διαχείρισης των κοιτασμάτων.

Βεβαίως, η παραχώρηση σε ιδιώτες δεν συνεπάγεται αυτομάτως και περισσότερα έσοδα για το δημόσιο, ενώ είναι αμφίβολο εάν η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα γίνει με πιο ορθολογικό τρόπο.

Αντίθετα, οι μελλοντικοί ιδιοκτήτες του λιγνίτη θα προσπαθήσουν να τον αξιοποιήσουν με το μικρότερο δυνατό κόστος, ώστε να προκύπτει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.

Γιατί, όμως, εγχώριοι και ξένοι όμιλοι θέλουν να εμπλακούν σε μία «βρώμικη» δουλειά, που απαιτεί μεγάλες επενδύσεις για περιβαλλοντικούς λόγους;

Η Ελλάδα σήμερα διαθέτει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα στερών καυσίμων στη Νοτιο-ανατολική Ευρώπη. Σύμφωνα με τη μελέτη της Booz&Co, το κόστος παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη στη χώρα μας είναι το δεύτερο χαμηλότερο μεταξύ οκτώ συγκρινόμενων χωρών, επτά ευρωπαϊκών και της Τουρκίας.

Επίσης, το κόστος εξόρυξης είναι χαμηλότερο από χώρες όπως η Γερμανία, η Τσεχία, η Πολωνία και η Ρουμανία, ενώ μόνο η Βουλγαρία επιδεικνύει καλύτερα μεγέθη.

Μπορεί η θερμογόνος δύναμη του ελληνικού λιγνίτη να είναι η χαμηλότερη, ωστόσο, το γεγονός ότι αποδίδει μεγάλα κέρδη, προκαλεί το ενδιαφέρον των ιδιωτών, κυρίως από τη Γερμανία και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Μπορεί σήμερα να κατηγορείται η ΔΕΗ για το πώς διαχειρίζεται τα αποθέματα του καυσίμου, ωστόσο, στην ίδια μελέτη σημειώνεται πως η εκμετάλλευση του λιγνίτη στην Ελλάδα γίνεται ιδιαίτερα αποδοτικά με βάση τα συγκριτικά στοιχεία.

Και κάτι ακόμη: Όποιος ιδιώτης καταφέρει να αποκτήσει τη διαχείριση των ελληνικών λιγνιτικών κοιτασμάτων, δεν χρειάζεται να προχωρήσει σε επενδύσεις για έρευνα και υποδομές. Όλα αυτά θα τα βρει έτοιμα. Οι νέες επενδύσεις θα έχουν στόχο τη βελτιστοποίηση του κέρδους και μόνο.