του Παναγιώτη Πλιάτσιου, Πρωινός Λόγος
Το θέμα της ενεργειακής πολιτικής της Ελλάδας και το μέλλον του λιγνίτη συνδέονται αναπόσπαστα και με το μέλλον της Δυτικής Μακεδονίας. Και ειδικά της Κοζάνης και της Φλώρινας. Για το λόγο αυτό, η «Γνώμη» σήμερα… αντικαθίσταται από το εξαιρετικής σημασίας κείμενο του γνωστού δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, γράφει στο protagon.gr με, με θέμα «Στρεβλώσεις στην ενέργεια»:
«Η πτώση της τιμής προμήθειας του φυσικού αερίου και τα νέα τιμολόγια της ΔΕΗ στη βιομηχανία, μαζί με την περικοπή των αποζημιώσεων για τα φωτοβολταϊκά, δεν αίρουν εντελώς τις στρεβλώσεις. Χθες, η Protergia του ομίλου Μυτιληναίου, μετά την Elpedisson, ανακοίνωσε ότι μπαίνει στη λιανικη αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας. Ο στόχος είναι να αντλεί φτηνό ρεύμα από τις δημοπρασίες και στη συνέχεια να το πουλάει στους καταναλωτές. “Οσο, όμως, παραμένει το pool που υπάρχει σήμερα, όπου ΔΕΗ, ιδιώτες παραγωγοί ρεύματος από φυσικό αέριο, φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες συνεισφέρουν ενέργεια (χοντρικά, προτιμάται η πιο ακριβή από την πιο φθηνή -λιγνίτης-, που μπαίνει τελευταία στο σύστημα), τόσο οι πελάτες δεν θα είναι σε θέση να αξιοποιήσουν αυτό που σήμερα ο πρωθυπουργός αποκαλεί άρση των στρεβλώσεων.
Για να είμαστε ειλικρινείς, γι” αυτό δεν φταίει μόνο η χώρα μας, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που στην κυριολεξία «τα έχει κάνει μαντάρα» με την πολιτική ενέργειας, επιβαρύνοντας παραγωγή και νοικοκυριά στην Ευρώπη. Η Ευρώπη βρίσκεται ακόμα σε δίλημμα ανάμεσα στην «πράσινη ανάπτυξη» και τους στόχους για να γίνει μόνη της ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου για την υπερθέρμανση του πλανήτη, και στην ανάγκη να κρατήσει δουλειές, ιδιαίτερα στην μεταποίηση, στην ήπειρό μας.
Ο Σαμαράς αντιλαμβάνεται το δίλημμα και προσπαθεί να κρατήσει στη χώρα ό,τι έχει απομείνει από τη βιομηχανία. Από την άλλη, θέλει να διατηρήσει στη ζωή όλες τις σημαντικές μονάδες, που έγιναν τα τελευταία χρόνια, για την παραγωγή ενέργειας από φυσικό αέριο. Καθώς όμως η κατανάλωση πέφτει, αυτός ο τετραγωνισμός του κύκλου δεν είναι δυνατόν να πετύχει. Το 2012, ο τομέας της ενέργειας -εκτός ΔΕΗ- είχε πωλήσεις 934 εκ. ευρώ και χρέη, εξαιτίας των επενδύσεων που έγιναν μετά το 2008, που ξεπερνούσαν το 1 δισ. Τα εσοδα προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων ήταν 158 εκατομμύρια. Επειδή το κράτος, μέσω του λογαριασμού ηλεκτρικού, καθυστερούσε να πληρώσει πάνω από 6 μήνες, καθώς το πλήθος των φωτοβολταϊκών, στους οποίους δίνονταν ολο και μεγαλύτερες αποζημιώσεις αυξανόταν, οι ηλεκτροπαραγωγοί δεν πλήρωναν εγκαίρως τη ΔΕΠΑ.
Ο φαύλος κύκλος αυτός μοιάζει να περιορίσθηκε, χωρίς να έχει εξαφανισθεί εντελώς. Αλλά το κράτος δεν έχει αποφασίσει με τι μείγμα θα πορευθεί στο μέλλον. Θα εγκαταλείψει εντελώς τον λιγνίτη; Θα αυξήσει και άλλο το φυσικό αέριο, η συμμετοχή του οποίου σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, επειδή είναι ακριβό, δεν πρέπει να ξεπερνάει το 20% την ηλεκτροπαραγωγή; Ή μήπως θα επιλέξει μια άλλη φθηνή τεχνολογία εισαγόμενου στερεού καυσίμου; Όταν προσδιορίσουμε το μείγμα ανάλογα με τις ανάγκες μας και προσαρμόσουμε σε αυτό μια τιμολογιακή πολιτική, που κρατάει την ισορροπία προσφοράς και ζήτησης, έχοντας πλήρη δυνατότητα και εισαγωγών ρεύματος, τότε θα μπορέσουμε να πούμε ότι έχουμε μια αγορά που λειτουργεί κανονικά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου