Πριν από λίγες μέρες, εργαζόμενος στο λιγνιτικό κέντρο Δυτικής Μακεδονίας άφησε την τελευταία του πνοή, θύμα και αυτός –όπως και δεκάδες άλλοι προηγούμενα- της αδιαφορίας της επιχείρησης αλλά και του εργοδοτικού συνδικαλισμού της. Όπως συνήθως γίνεται, οι ανακοινώσεις των μεγαλύτερων συνδικάτων απέφυγαν να βάλουν το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων και αναφερόμενοι στο τραγικό γεγονός έκαναν έκκληση για την τήρηση των μέτρων ασφάλειας και εξέφρασαν την θλίψη τους. Τι θα μπορούσαν να κάνουν;
1 Να επιβάλλουν στη ΔΕΗ την εφαρμογή της νομοθεσίας για την υγιεινή και την ασφάλεια της εργασίας (ΥΑΕ), που σημαίνει ουσιαστική παρουσία Τεχνικού Ασφάλειας και Γιατρού Εργασίας και γραπτή εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου που αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση κάθε χώρου εργασίας, μετρήσεις βλαπτικών παραγόντων κλπ
2 Να εκπαιδεύσουν και να οργανώσουν τους εργαζόμενους σε συμβούλια εργαζομένων και επιτροπές ΥΑΕ, όργανα που καθιστούν τους εργαζόμενους συνδιαμορφωτές των συνθηκών εργασίας τους.
3 Να προσανατολίσουν τις επιτροπές διερεύνησης ατυχημάτων στην ανάδειξη των αιτιών και στον καταλογισμό ευθυνών και όχι στην συγκάλυψη των υπευθύνων με τον δήθεν υπερβάλλοντα ζήλο του θανόντα ή την κακιά στιγμή.
4 Να παλέψουν για την ανάδειξη των ευθυνών της δικαιοσύνης, που όλα τα χρόνια και για όλες τις υποθέσεις που έφτασαν στα χέρια της αδιαφόρησε απέναντι στη μη τήρηση των νόμων ΥΑΕ.
5 Να παλέψει για την τροποποίηση και συμπλήρωση του νομοθετικού πλαισίου ΥΑΕ, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες.
Η δημιουργία ενός «κελύφους» υγείας και ασφάλειας σε κάθε χώρο εργασίας που μπορεί να αποτρέψει τα θανατηφόρα ατυχήματα θα είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, σημαντικότερος των οποίων είναι το συνδικαλιστικό κίνημα. Οι σημερινές πλειοψηφίες στη ΓΕΝΟΠ, την ΕΤΕ, και τον Σπάρτακο δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων που εκπροσωπούν γιατί απλά δεν μπορούν. Ο συνδικαλισμός τους είναι δομημένος στις ανάγκες της εργοδοσίας και του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ο κόσμος στον οποίο κινείται η σκέψη τους είναι αυτός της συναλλαγής και της καρεκλοθηρίας. Γι’ αυτό και η ανατροπή αυτών των πλειοψηφιών, ο ταξικός και αγωνιστικός προσανατολισμός των συνδικάτων, είναι και προϋπόθεση ταυτόχρονα για τη δημιουργία ασφαλέστερων χώρων εργασίας. Όσο οι πλειοψηφίες αυτές συνεχίζουν το έργο τους δεν μπορεί παρά να είναι και θέμα χρόνου το επόμενο θανατηφόρο ατύχημα, για το οποίο βέβαια θα βγουν αμέσως να εκφράσουν την θλίψη τους.
Ανδρέας Αβραμίδης, συνδικαλιστής της ΑΣΣΕ/ΔΕΗ
1 Να επιβάλλουν στη ΔΕΗ την εφαρμογή της νομοθεσίας για την υγιεινή και την ασφάλεια της εργασίας (ΥΑΕ), που σημαίνει ουσιαστική παρουσία Τεχνικού Ασφάλειας και Γιατρού Εργασίας και γραπτή εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου που αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση κάθε χώρου εργασίας, μετρήσεις βλαπτικών παραγόντων κλπ
2 Να εκπαιδεύσουν και να οργανώσουν τους εργαζόμενους σε συμβούλια εργαζομένων και επιτροπές ΥΑΕ, όργανα που καθιστούν τους εργαζόμενους συνδιαμορφωτές των συνθηκών εργασίας τους.
3 Να προσανατολίσουν τις επιτροπές διερεύνησης ατυχημάτων στην ανάδειξη των αιτιών και στον καταλογισμό ευθυνών και όχι στην συγκάλυψη των υπευθύνων με τον δήθεν υπερβάλλοντα ζήλο του θανόντα ή την κακιά στιγμή.
4 Να παλέψουν για την ανάδειξη των ευθυνών της δικαιοσύνης, που όλα τα χρόνια και για όλες τις υποθέσεις που έφτασαν στα χέρια της αδιαφόρησε απέναντι στη μη τήρηση των νόμων ΥΑΕ.
5 Να παλέψει για την τροποποίηση και συμπλήρωση του νομοθετικού πλαισίου ΥΑΕ, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες.
Η δημιουργία ενός «κελύφους» υγείας και ασφάλειας σε κάθε χώρο εργασίας που μπορεί να αποτρέψει τα θανατηφόρα ατυχήματα θα είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, σημαντικότερος των οποίων είναι το συνδικαλιστικό κίνημα. Οι σημερινές πλειοψηφίες στη ΓΕΝΟΠ, την ΕΤΕ, και τον Σπάρτακο δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων που εκπροσωπούν γιατί απλά δεν μπορούν. Ο συνδικαλισμός τους είναι δομημένος στις ανάγκες της εργοδοσίας και του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ο κόσμος στον οποίο κινείται η σκέψη τους είναι αυτός της συναλλαγής και της καρεκλοθηρίας. Γι’ αυτό και η ανατροπή αυτών των πλειοψηφιών, ο ταξικός και αγωνιστικός προσανατολισμός των συνδικάτων, είναι και προϋπόθεση ταυτόχρονα για τη δημιουργία ασφαλέστερων χώρων εργασίας. Όσο οι πλειοψηφίες αυτές συνεχίζουν το έργο τους δεν μπορεί παρά να είναι και θέμα χρόνου το επόμενο θανατηφόρο ατύχημα, για το οποίο βέβαια θα βγουν αμέσως να εκφράσουν την θλίψη τους.
Ανδρέας Αβραμίδης, συνδικαλιστής της ΑΣΣΕ/ΔΕΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου