Συνέπειες από τη μείωση της παραγωγής λιγνίτη

Η «Αλουμίνιον Α.Ε.» καταναλώνει 300 μεγαβάτ ισχύος (έναντι 430 της χαλυβουργίας σε πλήρη λειτουργία) και από άποψη όγκου κατανάλωσης περίπου όσο οι 14 μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας. Θα μπορούσε να έχει μία λιγνιτική μονάδα απολύτως «δεμένη» στη δική της κατανάλωση; Μία γνωμοδότηση του καθηγητή του ΕΜΠ Παντελή Κάπρου για λογαριασμό της «Αλουμίνιον Α.Ε.» απαντά θετικά. Ο κ. Κάπρος σημειώνει ότι «η ΔΕΗ... δεν μπορεί να θεωρεί τις ωριαίες οριακές τιμές συστήματος κόστος, αλλά μόνο το συνολικό ετήσιο κόστος ηλεκτροπαραγωγής...». Η ΔΕΗ από την πλευρά της υπογραμμίζει ότι δεν πουλάει κατευθείαν στους καταναλωτές, αλλά μέσω μιας χονδρεμπορικής αγοράς (pool) στην οποία ο διαχειριστής αγοράζει και πουλάει παραγωγές ενέργειας από ιδιώτες που είναι ακριβότερες από το προϊόν της μονάδας βάσης (λιγνίτη). Γι’ αυτό ίσως ο υφυπουργός Μάκης Παπαγεωργίου επιμένει ότι μονάδες βάσης είναι «ο λιγνίτης και το φυσικό αέριο».

Σε αντίθεση πάντως με την επιχειρηματολογία της «Αλουμίνιον Α.Ε.» το κόστος εκμετάλλευσης των ορυχείων της ΔΕΗ έχει αυξηθεί. Από πού προκύπτει αυτό; Η «Κ» εξασφάλισε αριθμούς του κόστους της λιγνιτικής παραγωγής τα τελευταία 12 χρόνια. Ετσι ενώ η παραγωγή λιγνίτη με εργολαβίες έχει αυξηθεί κατά 130 φορές από το 2001, η παραγωγή λιγνίτη με εξοπλισμό της ΔΕΗ έχει μειωθεί δραματικά στο μισό του 2001 το έτος 2013. Η εξέλιξη αυτή έχει σχέση με το πάγωμα των προσλήψεων και την αύξηση του εποχικού προσωπικού που είναι σήμερα στο Λιγνιτικό Κέντρο της Δ. Μακεδονίας.

 

Πηγή Kathimerini.gr