Η ΔΕΗ «στραγγαλίζει» την ελληνική βιομηχανία

Αναπόφευκτη είναι πλέον η πολιτική παρέμβαση στη διαδικασία τιμολόγησης του ρεύματος από τη ΔΕΗ στη βαριά βιομηχανία ώστε να διευθετηθεί ένα πρόβλημα που σέρνεται εδώ και δύο χρόνια και ήδη έχει επιφέρει μείωση της παραγωγής ενεργοβόρων μονάδων, ευέλικτες μορφές εργασίας, απολύσεις, ακόμη και λουκέτα.

Η ΔΕΗ παρά τις επιταγές της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) να προσφέρει τιμολόγια βάσει του προφίλ λειτουργίας αλλά και του όγκου κατανάλωσης κάθε πελάτη ξεχωριστά, έχει τραβήξει κόκκινες γραμμές και έχει οχυρωθεί πίσω από τη μελέτη της Ernst & Young που ανέδειξε ότι το μέσο κόστος παραγωγής της ΔΕΗ για τις λιγνιτικές μονάδες κυμαίνεται μεταξύ 50,8 59,1 ευρώ η μεγαβατώρα.

Τα κόστη αυτά είναι απαγορευτικά για τις βαριές βιομηχανίες της Ελλάδας (χαλυβουργίες, χυτήρια, τσιμέντα κ.ά.), αφού οι ευρωπαίοι ανταγωνιστές τους πληρώνουν 35-40 ευρώ τη μεγαβατώρα. Η σύγκριση γίνεται με την Ευρώπη γιατί λόγω της ύφεσης στην Ελλάδα η μοναδική διέξοδος των βιομηχανιών είναι οι εξαγωγές, αλλά με ακριβό ενεργειακό κόστος δεν μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός και τα προϊόντα σου να απορροφώνται από τις διεθνείς αγορές.

Καταγγελία

Οι βιομηχανίες μάλιστα καταγγέλλουν ότι δεν είναι δυνατόν να τιμολογούνται σύμφωνα με το συνολικό λειτουργικό κόστος της ΔΕΗ που περιλαμβάνει μισθούς και κάθε είδους δαπάνες αλλά αποκλειστικά με το μεταβλητό κόστος των λιγνιτικών μονάδων, αφού η τροφοδοσία τους γίνεται αποκλειστικά από αυτές. Το αδιέξοδο πάντως στις διαπραγματεύσεις έγκειται στο γεγονός ότι τα κόστη της ΔΕΗ λόγω λανθασμένων χειρισμών από τις διοικήσεις της τα περασμένα χρόνια βρίσκονται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα. Υπάρχει η μελέτη της Ernst & Young που είναι ένα σημείο αναφοράς, αλλά και γνώστες της αγοράς υποστηρίζουν ότι τα κόστη της ΔΕΗ απέχουν παρασάγγας από τις δίκαιες τιμές που διεκδικούν οι ελληνικές ενεργοβόρες βιομηχανίες. Αναφέρουν μάλιστα το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα: Πριν από δέκα χρόνια το μέσο λειτουργικό κόστος της ΔΕΗ ήταν 35 ευρώ η μεγαβατώρα και η μισθοδοσία του προσωπικού κυμαινόταν στα 1,3 δισ. ευρώ. Σήμερα η ΔΕΗ ισχυρίζεται ότι έχει μέσο κόστος 56 ευρώ (αναφέρεται στο τελευταίο δελτίο Τύπου της επιχείρησης) όταν η μισθοδοσία της έχει περιοριστεί στα 680 εκατ. ευρώ. Δεν είναι τυχαίο ότι το κόστος εξόρυξης του λιγνίτη από 9 ευρώ ο τόνος έχει εκτιναχθεί στα 14 ευρώ, ενώ υπήρξαν περίοδοι που η επιχείρηση υποχρεώθηκε να κάνει εισαγωγές (!) της πρώτης ύλης που βρίσκεται σε αφθονία στα λιγνιτωρυχεία της επικράτειας.

Υπό ομηρεία

Η αναποτελεσματικότητα δηλαδή των διοικήσεων της ΔΕΗ να ελέγξουν τα κόστη της επιχείρησης οδηγεί σε ομηρεία τη βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα και απειλεί χιλιάδες θέσεις εργασίας, αφού όπως υποστηρίζει η σημερινή διοίκηση της ΔΕΗ «αν πουλάω ρεύμα κάτω του κόστους κινδυνεύω να κατηγορηθώ από τους μέτοχους για απιστία».

Καθοριστική ημερομηνία για τις περαιτέρω εξελίξεις σε σχέση με το κόστος του ρεύματος είναι η 31η Ιανουαρίου. Αυτή την ημέρα το ΔΣ της ΔΕΗ συγκάλεσε έκτακτη συνέλευση των μετόχων με μοναδικό θέμα την τιμολόγηση της εταιρείας Αλουμίνιον της Ελλάδος. Το ΔΣ της ΔΕΗ έχει προτείνει να πουλάει από 1.1.2014 ρεύμα προς 56 ευρώ τη μεγαβατώρα, ενώ η εταιρεία κάθεται πάνω στην πρόσφατη απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου το οποίο είχε υποχρεώσει τη ΔΕΗ να πουλάει αναδρομικά για την περίοδο 1.7.2010 31.12.2013 ρεύμα προς 36,7 ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Πλέον η διοίκηση της ΔΕΗ ρίχνει το μπαλάκι στον βασικό μέτοχο, που είναι το υπουργείο Οικονομικών, να λάβει την ευθύνη για την τιμολόγηση του Αλουμινίου.

Πρόκειται βεβαίως για μια πράξη που δεν συνάδει με τα πρότυπα της εταιρικής διακυβέρνησης, καθώς το διοικητικό συμβούλιο λαμβάνει αποφάσεις σε μια εταιρεία και ο βασικός μέτοχος εκ του αποτελέσματος κρίνει το ορθό ή όχι της επιλογής.

Η ΔΕΗ απειλεί να διακόψει τη σύμβαση και προτρέπει το Αλουμίνιον να αγοράσει ρεύμα από τη δική του μονάδα ηλεκτροπαραγωγής, ενώ η εταιρεία επισημαίνει ότι με 2,6 εκατ. με γαβατώρες ετήσια κατανάλωση όσο η ζήτηση σε ολόκληρη τη Θεσσαλία πληρώνει 47 ευρώ τη μεγαβατώρα (μαζί με κόστη CO2, ΕΦΚ, ΕΤΜΕΑΡ και ΔΕΤΕ), όταν η μέση τιμή προμήθειας ρεύματος στα χυτήρια ανά τον κόσμο δεν ξεπερνά τα 26 ευρώ και στην Ευρώπη τα 31 ευρώ.

Όπως και να έχει, η κυβέρνηση καλείται πλέον να θέσει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων και να δώσει λύση σε μια υπόθεση που πλέον έχει ξεφύγει από τα στενά όρια του Αλουμίνιου, αφού αφορά όλες τις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στη διοίκηση ώστε να μην πουλάει κάτω του κόστους ή μέσω της ΔΕΗ θα ασκήσει βιομηχανική πολιτική και θα στηρίξει τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις και χιλιάδες εργαζόμενους Αν επιλεγεί το δεύτερο, πώς θα αντιδράσουν οι ιδιώτες μέτοχοι της ΔΕΗ Μύλος...

Το εξώδικο που πυροδότησε τις εξελίξεις

Αίσθηση προκάλεσε στο μέσο της περασμένης εβδομάδας η αντίδραση της Σιδενόρ, της μεγαλύτερης χαλυβουργίας στην Ελλάδα, η οποία εν μέσω διαπραγματεύσεων με τη ΔΕΗ για την τιμολόγηση του ρεύματος απέστειλε εξώδικο στην επιχείρηση ζητώντας ρεύμα με τιμή 34 ευρώ ανά μεγαβατώρα, αλλιώς, όπως αναφέρεται στο εξώδικο, «απειλείται n βιωσιμότητα του ομίλου στην ελληνική επικράτεια».

Σήμερα τα εργοστάσια της Σιδενόρ στη Θεσσαλονίκη και της θυγατρικής Sovel στον Βόλο πληρώνουν μαζί με επιπλέον χρεώσεις και φόρους 33,56 ευρώ τη μεγαβατώρα λειτουργώντας μόνο το βράδυ, επτά ημέρες την εβδομάδα, και τιμολογούνται με το νυχτερινό τιμολόγιο.

Αντίστοιχα ο ευρωπαίος ανταγωνιστής τους πληρώνει 35 ευρώ τη MW για 24ωρη λειτουργία, δηλαδή με τρεις βάρδιες, για επτά ημέρες την εβδομάδα.

Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για τη νέα τιμολόγηση, η ΔΕΗ έχει προτείνει τιμή 39 ευρώ τη μεγαβατώρα για τις καθημερινές, 48,5 ευρώ τη μεγαβατώρα το Σαββατοκύριακο και για τις ώρες αιχμής 66 ευρώ. Πρόταση που δεν γίνεται αποδεκτή από τον όμιλο της Σιδενόρ, εξ ου και το εξώδικο. Με 500.000 μεγαβατώρες ετήσια κατανάλωση για Σιδενόρ και Sovel οι διαφορές στην προτεινόμενη τιμολόγηση της ΔΕΗ μεταφράζονται σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ που θα επιβαρύνουν τον ισολογισμό του ομίλου, ο οποίος έκλεισε το 2012 με ζημιές 75 εκατ. ευρώ και το εννεάμηνο του 2013 με ζημιές 67 εκατ. ευρώ.

«Το φορτίο τη νύχτα για Σιδενόρ και Sovel ανέρχεται σε 200 MW, ικανό να διατηρεί σε λεπουργία μία λιγνιτική μονάδα της ΔΕΗ. Αν δεν υπήρχε η χαλυβουργία, η λιγνιτική μονάδα θα έκλεινε, αφού πρέπει να έχει συνεχή ζήτηση, καθώ5 δεν μπορεί να ανάβει και να σβήνει Τώρα όμως που έχει πελάτη τη νύχτα, λετουργεί και την ημέρα, πουλώντας μάλιστα σε πολλαπλάσια τιμή το ρεύμα στα νοικοκυριά» αναφέρουν στελέχη της Σιδενόρ.

Στις ελληνικές καλένδες και η διακοψιμότητα

Οι υποσχέσεις από την Πολιτεία για μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ δεν επαληθεύθηκαν. Έτσι, οι ελπίδες της βαριάς βιομηχανίας είχαν εναποτεθεί στη θεσμοθέτηση της διακοψιμότητας. Δηλαδή στην πριμοδότηση των ενεργοβόρων επιχειρήσεων που μειώνουν ή διακόπτουν την παραγωγή τους, όταν η ζήτηση για ρεύμα απειλεί την ευστάθεια του συστήματος. Η πριμοδότηση θα γινόταν είτε με εφάπαξ τίμημα είτε με μικρότερους λογαριασμούς ρεύματος. Πρόκειται για μια πρακτική που έχει υιοθετηθεί από όλες σχεδόν τις χώρες Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ είχε συμπεριλάβει τη ρύθμιση σε νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ, αλλά τελικά η τρόικα μπλόκαρε την εφαρμογή της. Αντιθέτως, θετικό νέο για τη βιομηχανία ήταν η απόφαση της ΡΑΕ στο θέμα των επιπλέον χρεώσεων για τους ρύπους CO2. Η ΡΑΕ απέρριψε αίτημα της ΔΕΗ για την αναθεώρηση προηγούμενης απόφασης της, η οποία δικαίωνε την κλωστοϋφαντουργία Επίλεκτος. Η απόφαση αφορά την Επίλεκτο αλλά δημιουργεί κλίμα για το σύνολο της βιομηχανίας.

 

Β. Κώτσης - Βήμα της Κυριακής, 26/1/2014