Σκέψου πολύ, σκέψου καλά, σκέψου ελεύθερα και αποφάσισε τι θέλεις για τα εθνικά αγαθά της χώρας σου. Και μετά, όρθωσε το ανάστημα σου, άρθρωσε τον ορθό λόγο σου και έλα να σταθούμε όλοι μαζί. Να σταματήσουμε το ξεπούλημα της Ελλάδας. Για αξιοπρεπή ζωή και μέλλον στην πατρίδα μας.»
Της Φλώρας Παπαδέδε
Εργαζόμενη στο ΑΔΜΗΕ
Απέναντι από τις γέφυρες του Ροσινιόλ και του Αγίου Στεφάνου στην Εθνική Οδό αναρτώνται δύο μεγάλα πανώ: «ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ. Συντονιστικό Εργαζομένων ΑΔΜΗΕ».
Τι είναι ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και γιατί κινητοποιούνται οι εργαζόμενοι σε αυτόν;
Ο ΑΔΜΗΕ, είναι το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας. Είναι η ραχοκοκαλιά της ΔΕΗ και του ηλεκτρικού συστήματος της Ελλάδας, που θυγατροποιήθηκε το 2012 κατ’ επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μια τεράστια Δημόσια Περιουσία, με τρέχουσα εμπορική αξία 8 δις €, που μεταφράζεται σε:
11 χιλιάδες χιλιόμετρα εναέριων γραμμών υψηλής τάσης και υπόγειων και υποβρύχιων καλωδίων υψηλής τάσης (150 και 400 kV) που διασυνδέουν την ηπειρωτική Ελλάδα από την Θράκη έως την Πελοπόννησο, καθώς και με τις γειτονικές χώρες.
221 Υποσταθμούς και Κέντρα Υψηλής Τάσης και τρία Εθνικά Κέντρα Ελέγχου Ενέργειας (σε Αττική, Θεσσαλονίκη, Πτολεμαΐδα) που με υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό και με αδιάλειπτη 24ωρη παρουσία έμπειρου και ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού διασφαλίζουν την αξιόπιστη και ασφαλή μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας από τον τόπο παραγωγής της (τους θερμοηλεκτρικούς και υδροηλεκτρικούς σταθμούς) στις βιομηχανίες, στις πόλεις και στα χωριά όπου καταναλώνεται.
Ο ΑΔΜΗΕ, είναι Στρατηγική Εθνική Υποδομή.
Είναι θεμέλιο για τη Δημοκρατία, την Εθνική Άμυνα και την Ασφάλεια της Πατρίδας μας. Οι δυο χούντες της 7ετίας, πρώτα κατέλαβαν το Εθνικό Κέντρο Ελέγχου Ενέργειας (στο Ρουφ τότε) και μετά τη Βουλή. Το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, πρώτα βομβάρδισε το αντίστοιχο Κέντρο Ελέγχου Ενέργειας και μετά τα αεροδρόμια και τους άλλους στρατηγικούς στόχους.
Είναι θεμέλιο για την οικονομική και παραγωγική της ανάπτυξη. Εξασφαλίζει τον απρόσκοπτο εφοδιασμό κάθε οικονομικής δραστηριότητας με ηλεκτρικό ρεύμα και επιδρά στην τελική τιμή κάθε προϊόντος και υπηρεσίας. Όλες οι μεγάλες βιομηχανίες συνδέονται στην υψηλή τάση.
Είναι θεμέλιο, χτισμένο από τον ελληνικό λαό, για να διασφαλίζει την ηλεκτροδότησή του, όρος για την κοινωνική του ευημερία και τη συμμετοχή του στα αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού.
Τώρα ξεθεμελιώνεται και εκποιείται από την τρόικα και την κυβέρνησή της ή αλλιώς, από ευρώ-ΕΕ-ΔΝΤ και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Για να ανοίξει ο δρόμος για την πλήρη διάλυση και εκποίηση της ΔΕΗ. Τρεις γενιές κόπιασαν για να φτιαχτεί. Την καταστρέφουν με μια Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου…
Η «ελληνική» κυβέρνηση έχει διαφημίσει πολλές φορές τη διαδικασία εκποίησης του ΑΔΜΗΕ, σαν «πιλότο» για το ξεπούλημα της υπόλοιπης ΔΕΗ (Ορυχεία, Εργοστάσια, Δίκτυα Διανομής). Είναι γνωστό ότι ακολουθεί κατά πόδας η απόσχιση και πώληση της «μικρής ΔΕΗ», δηλαδή του 30% της ηλεκτροπαραγωγής και των καταναλωτών της χώρας. Μα και ως το επόμενο success story, μετά την πληθώρα αποτυχημένων «επιτυχιών». Ιστορίες αποτυχίας και δυστυχίας για έναν ολόκληρο λαό, που ξεκινούν από το ξεπούλημα των λιμανιών, του ΟΠΑΠ, του ΔΕΣΦΑ, τα ανθρωποφάγα «πρωτογενή πλεονάσματα» και δεν σταματούν πουθενά και μπροστά σε τίποτα.
Η Goldman Sachs καθόρισε ήδη από 16/10 το μάξιμουμ της αγοραίας τιμής για τον ΑΔΜΗΕ: Από 1,5 δις € επίσημη αξία παγίων, υποτιμάται χρηματιστηριακά στα 700 εκ.€, για να ξεπουληθεί το πολύ 300-320 εκ.€!!
Οι εκποιητές και οι παπαγάλοι τους δεν πτοούνται και συνεχίζουν το γνωστό τροπάριο: «Τα οφέλη των καταναλωτών από την απελευθέρωση της αγοράς και την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ» και «τα κεφάλαια του επενδυτή που θα πραγματοποιήσουν το 10ετές επενδυτικό πρόγραμμα του ΑΔΜΗΕ για τη διασύνδεση των Κυκλάδων και της Κρήτης».
Η ΔΕΗ, την τριετία της κρίσης και της ύφεσης, επένδυσε 2,95 δις €. Ο ΑΔΜΗΕ (ΔΕΗ-Μεταφορά ως το 2011) επένδυσε 253 εκ.€. Ο ΔΕΣΦΑ, θυγατρική του Ομίλου ΔΕΠΑ, που ξεπουλήθηκε στην Αζέρικη SOCAR έναντι 305 εκ.€, επένδυσε την ίδια περίοδο για την ανάπτυξη των αγωγών φ.α. 310 εκ.€! Για το «όφελος» της ελληνικής οικονομίας από το ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ, η κυβέρνηση ποιεί βεβαίως την νήσσαν. Από δημοσιεύματα μαθαίνουμε ότι οι Αζέροι «επενδυτές» απαιτούν για να ολοκληρωθεί η πώληση, να τους διασφαλίσει η κυβέρνηση τη «δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης εμπορικής πολιτικής». Κοινώς, να αυξάνουν όποτε και όσο αυτοί θέλουν τα τέλη διέλευσης για τη χρήση των αγωγών φυσικού αερίου. Οι υποψήφιοι «επενδυτές» στον ΑΔΜΗΕ, τι θα ζητήσουν;
Δεν γνωρίζει η τρόικα και η κυβέρνησή της τα οικονομικά μεγέθη των δημόσιων επιχειρήσεων;
Ακριβώς, γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσο υπάρχει δημόσιος τομέας στην οικονομία, καθυστερεί η μετατροπή της χώρας σε οικόπεδο προς χάραξη Ειδικών οικονομικών Ζωνών και η «κινητικότητα» των κατοίκων της προς τα «αναπτυξιακά» τους σκλαβοπάζαρα. Γι’ αυτό κομματιάζουν και ξεπουλάνε τις δημόσιες επιχειρήσεις, απολύουν και διαλύουν κάθε δημόσια υπηρεσία, βγάζουν στον πλειστηριασμό το βιος του καθενός μας. Δυσφημίζουν ως «κάστρο των βολεμένων» ό,τι έχτισε και για ό,τι κόπιασε τούτος ο λαός.
Τι «κάστρα» έχει ο εργαζόμενος λαός; Ίσως ακόμα μια δουλειά, μια σύνταξη, ένα χωράφι, ένα σπίτι για τα παιδιά του. Τα «μικρά» κάστρα του καθενός. Διαθέτει όμως και μεγάλα κάστρα. Αυτά που κατακτήθηκαν με πολύ αίμα και ιδρώτα. Τα κοινά κάστρα που βελτιώνουν συλλογικά τη ζωή, εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια και δημιουργούν προσδοκίες για το μέλλον. Κάστρα, που χωρίς αυτά ο σύγχρονος άνθρωπος παύει να είναι σύγχρονος. Τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά. Την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλιση, το νερό, το ηλεκτρικό, τη θέρμανση, τις συγκοινωνίες, την ενημέρωση.
Τι σημαίνει Δημόσιο Κοινωνικό Αγαθό; Σε τι διαφέρει από ένα απλό εμπόρευμα ή μια υπηρεσία επ’ αμοιβή; Σημαίνει καθολικότητα, καθολική δημόσια υπηρεσία. Σημαίνει δικαίωμα κάθε πολίτη, όπου κι αν ζει, όπως κι αν ζει, να του παρέχεται Υγεία, Μόρφωση, νερό, ρεύμα, θέρμανση, μετακίνηση κι επικοινωνία. Σημαίνει συμβολή στην ανάπτυξη όλης της χώρας και ευκαιρίες για όλους.
Υπήρχαν εταιρείες ηλεκτρισμού και πριν τη ΔΕΗ. Στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα. Δεν υπήρχε όμως ηλεκτρισμός στην Ελλάδα. Γιατί δεν υπήρχε Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας.
Υπήρχαν πάντα Δημόσια και γι’ αυτό Κοινωνικά Αγαθά; Η ορολογία εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα λαϊκά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της κατεχόμενης Ευρώπης και καθιερώνεται μετά τη νίκη τους κατά του φασισμού. Η παροχή τους εξασφαλίζεται –στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε κάθε χώρα- με τις εκτεταμένες εθνικοποιήσεις που επιβλήθηκαν μετά την Απελευθέρωση.
Τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά δεν είναι «παροχές» του καπιταλισμού, ούτε «εργαλεία ενσωμάτωσης». Είναι Δικαιώματα στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με την αντιφασιστική πάλη των λαών. Θεμέλια για μια αξιοβίωτη ζωή που κληροδότησε στις επόμενες γενιές, η μαζική είσοδος των αγωνιζόμενων λαών στο προσκήνιο της Ιστορίας. Δεν χαρίστηκαν ποτέ. Κατακτήθηκαν με το αίμα, τα νιάτα και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σήμερα ο φασισμός γυρεύει την ιστορική ρεβάνς. Αυτές τις κατακτήσεις διαλύουν και καταργούν η ΕΕ, το ευρώ, το ΔΝΤ και οι δοσίλογες κυβερνήσεις τους στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Όποιος θέλει σήμερα να αντιπαλέψει το φασισμό, πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπερασπιστεί την αντιφασιστική νίκη και τις αντιφασιστικές κατακτήσεις των λαών. Να παλέψει για εθνική ανεξαρτησία. Να αντισταθεί στο ξεπούλημα και τη διάλυση των Δημόσιων Κοινωνικών Αγαθών. Να διεκδικήσει την Εθνικοποίησή τους και τη λειτουργία τους σε όφελος της ανάπτυξης του λαού και του τόπου.
Εδώ χρειάζεται σήμερα ένα μαζικό και μαχητικό εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν το έχουμε. Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες –όλων των χρωμάτων- φέρουν γι’ αυτό τεράστια ευθύνη.
Η υπεράσπιση όμως της επιβίωσης, της ζωής και των ιστορικών κατακτήσεων του ελληνικού λαού είναι πρώτα απ’ όλα ευθύνη του καθενός μας. Είναι καθήκον απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας. Πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Οι 1500 εργαζόμενοι στον ΑΔΜΗΕ, προχωρώντας σε πρωτόβουλες Γενικές Συνελεύσεις στους τρεις μεγάλους εργασιακούς χώρους της Αττικής, προσπαθούμε να πάρουμε την υπόθεση αυτή στα χέρια μας.
Αντιλαμβανόμενοι ότι αναθέτοντας σε άλλους τη ζωή μας και τον αγώνα μας γι’ αυτή, φτάσαμε ως εδώ, αναθέτουμε την ευθύνη στους εαυτούς μας –δεν μένει άλλος πια να του τα αναθέσουμε…
Προσπαθήσαμε και καταφέραμε να ενωθούμε στην απόφαση να δώσουμε τη μάχη για να μην αφαιρεθούν από τον ελληνικό λαό τα Δίκτυα Ηλεκτρικής Ενέργειας, αυτό το στρατηγικό δημόσιο εργαλείο, μια πολύτιμη περιουσία του. Κατορθώσαμε να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο, παρά τη σωματειακή μας κατάτμηση. Ο τεχνίτης κι ο διοικητικός κι ο μηχανικός. Χωρίς δηλώσεις μετανοίας για τον πρότερο βίο, μα σαν μια γροθιά απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Τώρα μένει να εμπιστευτούμε και να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας.
Οι δυσκολίες δεν είναι λίγες. Με τη ΓΕΝΟΠ σκιά ακόμα και του κακού εαυτού της. Με τη Διοίκηση για την ώρα να καλλιεργεί τον καθησυχασμό, αύριο ίσως τη φοβέρα. Άλλους να υπονομεύουν και να καταγγέλλουν τις μαζικές συνελεύσεις των εργαζομένων ως διασπαστικές(!) -από φόβο μη χάσουν την εργολαβία της συνδικαλιστικής αντιπροσώπευσης, κι άλλους να κυκλοφορούν απλά με το «ταξικόμετρο» και φυσικά να μην βρίσκουν κανέναν στα μέτρα τους. Σιγά αλλά σταθερά, με λάθη και με βήματα ξαναμαθαίνουμε να οργανωνόμαστε εκ των εν όντων.
Πόσο δύσκολο να περιγράψεις τη ζωντανή προσπάθεια και πάλη των ζωντανών ανθρώπων… Πώς να μεταφέρεις το βλέμμα του συναδέλφου που η αποφασιστικότητα κι η απογοήτευση αλληλοδιαδέχονται η μια την άλλη συνεχώς; Οι ζωντανές διαδικασίες δεν έχουν εξασφαλισμένη έκβαση κι αποτέλεσμα. Κρίνονται κάθε μέρα.
Ξεκινάμε να οργανώνουμε τις κινητοποιήσεις μας. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα και νομική χαραμάδα. Προσπαθούμε να γνωστοποιήσουμε στον ελληνικό λαό τι είναι ο ΑΔΜΗΕ και γιατί δεν πρέπει να επιτρέψει την εκχώρησή του.
Θέλουμε να συναντηθούμε με τους συναδέλφους μας στο ΔΕΔΔΗΕ (Δίκτυα Διανομής) και στη ΔΕΗ. Με όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν. Στη ΛΑΡΚΟ που την έσβησε ένα μέιλ της τρόικας. Στα Ναυπηγεία που βουλιάζουν τη δεξαμενή για να τα ρημάξουν οριστικά. Στα Τσιμέντα που τα αφήνουν κουφάρι, ξεπουλώντας και τα μηχανήματα. Στην ΕΡΤ που ο ξαφνικός της θάνατος τρέμουμε καθημερινά μη συμβεί και σε μας. Στην ΕΥΔΑΠ, στα σχολεία, στα νοσοκομεία.
Με τους άνεργους, τους συνταξιούχους χωρίς σύνταξη και φάρμακα, τους νέους και τα παιδιά χωρίς προοπτική και μέλλον συναντιόμαστε καθημερινά. Ζούνε στα σπίτια μας.
Θέλουμε να τους καλέσουμε. Όχι για να μας συμπαρασταθούν. Μα για να σχεδιάσουμε την κοινή μας δράση. Γιατί κανείς δεν μπορεί μόνος του. Όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε τη μιζέρια, την υποτέλεια, την απόγνωση που μας επιβάλλουν.
Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος: Τώρα ξυπνήσατε; Πριν τι κάνατε; Περιμένατε τη σειρά σας; Ναι. Περιμέναμε τη σειρά μας. Όπως την περιμένουν όλοι οι εργαζόμενοι που βγήκαν μήνες σε δρόμους και πλατείες, πάλεψαν και ηττήθηκαν. Οι εργαζόμενοι έβγαλαν τα συμπεράσματά τους. Οι συνδικαλιστικές και άλλες ηγεσίες αρνούνται να τα βγάλουν. Και το συμπέρασμα είναι τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος: μάχη δίνεις όταν έχεις προϋποθέσεις νίκης ή όταν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Στο βαθμό που οι εργαζόμενοι και του ΑΔΜΗΕ θα κατορθώσουν να συναντηθούν με τους υπόλοιπους κι όλοι μαζί με τον ελληνικό λαό, οι προϋποθέσεις για νίκη υφίστανται.
Ας ακούσουμε λίγο τους ίδιους. Ένα απόσπασμα από κάλεσμα του Συντονιστικού που συνέταξε μια εξαίρετη συνάδελφος:
«Οι πολιτικοί «γίγαντες» που μας κυβερνάνε, νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα να πουλήσουν πράγματα που δεν τους ανήκουν και που κανείς ποτέ δεν τους εκχώρησε το δικαίωμα ή την εξουσία να το κάνουν. Εκποιούν σε τιμή ευκαιρίας ό,τι χρήσιμο και πολύτιμο έχει καταφέρει να φτιάξει αυτός ο λαός.
Θέλουν να πουλήσουν την γη μας, το νερό μας, τα ηλεκτρικά μας δίκτυα, την ψυχή του τόπου μας.
Όμως ζωή χωρίς ψυχή, δεν βγαίνει.
Και μεις αγαπάμε την ζωή και θα παλέψουμε για αυτήν.
Σκέψου πολύ, σκέψου καλά, σκέψου ελεύθερα και αποφάσισε τι θέλεις για τα εθνικά αγαθά της χώρας σου.
Και μετά, όρθωσε το ανάστημα σου, άρθρωσε τον ορθό λόγο σου και έλα να σταθούμε όλοι μαζί. Να σταματήσουμε το ξεπούλημα της Ελλάδας. Για αξιοπρεπή ζωή και μέλλον στην πατρίδα μας.»
Τι είναι ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και γιατί κινητοποιούνται οι εργαζόμενοι σε αυτόν;
Ο ΑΔΜΗΕ, είναι το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας. Είναι η ραχοκοκαλιά της ΔΕΗ και του ηλεκτρικού συστήματος της Ελλάδας, που θυγατροποιήθηκε το 2012 κατ’ επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μια τεράστια Δημόσια Περιουσία, με τρέχουσα εμπορική αξία 8 δις €, που μεταφράζεται σε:
11 χιλιάδες χιλιόμετρα εναέριων γραμμών υψηλής τάσης και υπόγειων και υποβρύχιων καλωδίων υψηλής τάσης (150 και 400 kV) που διασυνδέουν την ηπειρωτική Ελλάδα από την Θράκη έως την Πελοπόννησο, καθώς και με τις γειτονικές χώρες.
221 Υποσταθμούς και Κέντρα Υψηλής Τάσης και τρία Εθνικά Κέντρα Ελέγχου Ενέργειας (σε Αττική, Θεσσαλονίκη, Πτολεμαΐδα) που με υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό και με αδιάλειπτη 24ωρη παρουσία έμπειρου και ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού διασφαλίζουν την αξιόπιστη και ασφαλή μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας από τον τόπο παραγωγής της (τους θερμοηλεκτρικούς και υδροηλεκτρικούς σταθμούς) στις βιομηχανίες, στις πόλεις και στα χωριά όπου καταναλώνεται.
Ο ΑΔΜΗΕ, είναι Στρατηγική Εθνική Υποδομή.
Είναι θεμέλιο για τη Δημοκρατία, την Εθνική Άμυνα και την Ασφάλεια της Πατρίδας μας. Οι δυο χούντες της 7ετίας, πρώτα κατέλαβαν το Εθνικό Κέντρο Ελέγχου Ενέργειας (στο Ρουφ τότε) και μετά τη Βουλή. Το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, πρώτα βομβάρδισε το αντίστοιχο Κέντρο Ελέγχου Ενέργειας και μετά τα αεροδρόμια και τους άλλους στρατηγικούς στόχους.
Είναι θεμέλιο για την οικονομική και παραγωγική της ανάπτυξη. Εξασφαλίζει τον απρόσκοπτο εφοδιασμό κάθε οικονομικής δραστηριότητας με ηλεκτρικό ρεύμα και επιδρά στην τελική τιμή κάθε προϊόντος και υπηρεσίας. Όλες οι μεγάλες βιομηχανίες συνδέονται στην υψηλή τάση.
Είναι θεμέλιο, χτισμένο από τον ελληνικό λαό, για να διασφαλίζει την ηλεκτροδότησή του, όρος για την κοινωνική του ευημερία και τη συμμετοχή του στα αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού.
Τώρα ξεθεμελιώνεται και εκποιείται από την τρόικα και την κυβέρνησή της ή αλλιώς, από ευρώ-ΕΕ-ΔΝΤ και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Για να ανοίξει ο δρόμος για την πλήρη διάλυση και εκποίηση της ΔΕΗ. Τρεις γενιές κόπιασαν για να φτιαχτεί. Την καταστρέφουν με μια Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου…
Η «ελληνική» κυβέρνηση έχει διαφημίσει πολλές φορές τη διαδικασία εκποίησης του ΑΔΜΗΕ, σαν «πιλότο» για το ξεπούλημα της υπόλοιπης ΔΕΗ (Ορυχεία, Εργοστάσια, Δίκτυα Διανομής). Είναι γνωστό ότι ακολουθεί κατά πόδας η απόσχιση και πώληση της «μικρής ΔΕΗ», δηλαδή του 30% της ηλεκτροπαραγωγής και των καταναλωτών της χώρας. Μα και ως το επόμενο success story, μετά την πληθώρα αποτυχημένων «επιτυχιών». Ιστορίες αποτυχίας και δυστυχίας για έναν ολόκληρο λαό, που ξεκινούν από το ξεπούλημα των λιμανιών, του ΟΠΑΠ, του ΔΕΣΦΑ, τα ανθρωποφάγα «πρωτογενή πλεονάσματα» και δεν σταματούν πουθενά και μπροστά σε τίποτα.
Η Goldman Sachs καθόρισε ήδη από 16/10 το μάξιμουμ της αγοραίας τιμής για τον ΑΔΜΗΕ: Από 1,5 δις € επίσημη αξία παγίων, υποτιμάται χρηματιστηριακά στα 700 εκ.€, για να ξεπουληθεί το πολύ 300-320 εκ.€!!
Οι εκποιητές και οι παπαγάλοι τους δεν πτοούνται και συνεχίζουν το γνωστό τροπάριο: «Τα οφέλη των καταναλωτών από την απελευθέρωση της αγοράς και την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ» και «τα κεφάλαια του επενδυτή που θα πραγματοποιήσουν το 10ετές επενδυτικό πρόγραμμα του ΑΔΜΗΕ για τη διασύνδεση των Κυκλάδων και της Κρήτης».
Τα οφέλη της «απελευθέρωσης» στη λαϊκή κατανάλωση είναι πρόδηλα: πάνω από 100% γνωστές και άγνωστες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος, χώρια το ΕΤΜΕΑΡ (τέλος υπέρ «επενδυτών» ΑΠΕ), οι φόροι και τα χαράτσια.
Μια από τις άγνωστες αυξήσεις αποτελεί το κόστος διάσπασης της ΔΕΗ και η θυγατροποίηση των δικτύων της (εταιρείες ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ). Όσο η ΔΕΗ ήταν ενιαία και καθετοποιημένη επιχείρηση, η τιμή της KWh διαμορφωνόταν με βάση το κόστος παραγωγής συν ένα εύλογο κέρδος (4-6%). Με τη διάσπασή της σε τρεις εταιρείες, στην τιμή της KWh προστέθηκαν τρία εύλογα κέρδη, ώστε καθεμιά «να χρηματοδοτεί τη λειτουργία και τις επενδύσεις» της. Και την προίκα για τους υποψήφιους αγοραστές της…
Για τον ΑΔΜΗΕ, το εύλογο κέρδος, που εμφανίζεται στο λογαριασμό του ρεύματος ως Χρέωση Χρήσης Συστήματος, έχει καθορισθεί σε 8%. Μπροστά στην ιδιωτικοποίησή του, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το αυξήσει σε 11-13%!! Χαράς Ευαγγέλια για τα 500.000 νοικοκυριά που είναι ήδη χωρίς ρεύμα και τα 1.600.000 που αδυνατούν να το πληρώσουν…
Όσο για τη διασύνδεση των Κυκλάδων και της Κρήτης, πράγματι το κόστος παραγωγής στα μη διασυνδεδεμένα νησιά είναι πολύ ακριβότερο από το διασυνδεδεμένο σύστημα. Όμως, η κυβέρνηση πολύ όψιμα το επικαλείται. Μέχρι χτες, στους νόμους που επέβαλε, στα ΜΜΕ και στα επιχειρηματικά φόρουμ που τριγυρνούσε, πρόβαλε έναν άλλο «ύψιστης εθνικής προτεραιότητας» στόχο: την απαίτηση των «επιχειρηματιών» ΑΠΕ στα νησιά να επεκτείνουν τις πωλήσεις τους, που επιδοτούνται αδρότατα (190 €/MWh μεσοσταθμικά!), στο διασυνδεδεμένο. Όλοι οι καλοί «επενδυτές» βρίσκονται εκεί: Μυτιληναίος, Κοπελούζος, Μπόμπολας, EdF-Energies Nouvelles…
Σε κάθε περίπτωση, το κόστος για την υλοποίηση των διασυνδέσεων έχει προϋπολογιστεί από τον ΑΔΜΗΕ σε 1,4 δις €. Ο «επενδυτής» που θα αγοράσει τον ΑΔΜΗΕ κοψοχρονιά για 300 εκ.€, θα βάλει 1,4 δις € για να κατασκευάσει τις διασυνδέσεις;;; Υπάρχει και πιο ευφάνταστο σενάριο: ο «επενδυτής» του ΑΔΜΗΕ θα προχωρήσει σε Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και θα αναλάβει την εκτέλεση των έργων, όπως ακριβώς ο Μπόμπολας την Εθνική Οδό Αθηνών-Πατρών. Ο δρόμος που υπήρχε καταστράφηκε, τα έργα σταμάτησαν το 2009, αλλά η Ολυμπία Οδός ΑΕ συνεχίζει να εισπράττει συνεχώς αυξανόμενα διόδια για τις «επενδύσεις» της! Ποιο από τα δυο βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα;;
Πραγματικές και σοβαρές επενδύσεις σε αυτή τη χώρα, έγιναν μόνο από τον ελληνικό λαό. Διασπασμένες, διαλυμένες, μισο-ιδιωτικοποιημένες και πάντα λυμαινόμενες από τους κρατικοδίαιτους ιδιώτες προμηθευτές κι εργολάβους, οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι οι μόνες που πραγματοποιούν ακόμα επενδύσεις σε αυτόν τον τόπο. Παραθέτουμε τα στοιχεία:
Μια από τις άγνωστες αυξήσεις αποτελεί το κόστος διάσπασης της ΔΕΗ και η θυγατροποίηση των δικτύων της (εταιρείες ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ). Όσο η ΔΕΗ ήταν ενιαία και καθετοποιημένη επιχείρηση, η τιμή της KWh διαμορφωνόταν με βάση το κόστος παραγωγής συν ένα εύλογο κέρδος (4-6%). Με τη διάσπασή της σε τρεις εταιρείες, στην τιμή της KWh προστέθηκαν τρία εύλογα κέρδη, ώστε καθεμιά «να χρηματοδοτεί τη λειτουργία και τις επενδύσεις» της. Και την προίκα για τους υποψήφιους αγοραστές της…
Για τον ΑΔΜΗΕ, το εύλογο κέρδος, που εμφανίζεται στο λογαριασμό του ρεύματος ως Χρέωση Χρήσης Συστήματος, έχει καθορισθεί σε 8%. Μπροστά στην ιδιωτικοποίησή του, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το αυξήσει σε 11-13%!! Χαράς Ευαγγέλια για τα 500.000 νοικοκυριά που είναι ήδη χωρίς ρεύμα και τα 1.600.000 που αδυνατούν να το πληρώσουν…
Όσο για τη διασύνδεση των Κυκλάδων και της Κρήτης, πράγματι το κόστος παραγωγής στα μη διασυνδεδεμένα νησιά είναι πολύ ακριβότερο από το διασυνδεδεμένο σύστημα. Όμως, η κυβέρνηση πολύ όψιμα το επικαλείται. Μέχρι χτες, στους νόμους που επέβαλε, στα ΜΜΕ και στα επιχειρηματικά φόρουμ που τριγυρνούσε, πρόβαλε έναν άλλο «ύψιστης εθνικής προτεραιότητας» στόχο: την απαίτηση των «επιχειρηματιών» ΑΠΕ στα νησιά να επεκτείνουν τις πωλήσεις τους, που επιδοτούνται αδρότατα (190 €/MWh μεσοσταθμικά!), στο διασυνδεδεμένο. Όλοι οι καλοί «επενδυτές» βρίσκονται εκεί: Μυτιληναίος, Κοπελούζος, Μπόμπολας, EdF-Energies Nouvelles…
Σε κάθε περίπτωση, το κόστος για την υλοποίηση των διασυνδέσεων έχει προϋπολογιστεί από τον ΑΔΜΗΕ σε 1,4 δις €. Ο «επενδυτής» που θα αγοράσει τον ΑΔΜΗΕ κοψοχρονιά για 300 εκ.€, θα βάλει 1,4 δις € για να κατασκευάσει τις διασυνδέσεις;;; Υπάρχει και πιο ευφάνταστο σενάριο: ο «επενδυτής» του ΑΔΜΗΕ θα προχωρήσει σε Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και θα αναλάβει την εκτέλεση των έργων, όπως ακριβώς ο Μπόμπολας την Εθνική Οδό Αθηνών-Πατρών. Ο δρόμος που υπήρχε καταστράφηκε, τα έργα σταμάτησαν το 2009, αλλά η Ολυμπία Οδός ΑΕ συνεχίζει να εισπράττει συνεχώς αυξανόμενα διόδια για τις «επενδύσεις» της! Ποιο από τα δυο βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα;;
Πραγματικές και σοβαρές επενδύσεις σε αυτή τη χώρα, έγιναν μόνο από τον ελληνικό λαό. Διασπασμένες, διαλυμένες, μισο-ιδιωτικοποιημένες και πάντα λυμαινόμενες από τους κρατικοδίαιτους ιδιώτες προμηθευτές κι εργολάβους, οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι οι μόνες που πραγματοποιούν ακόμα επενδύσεις σε αυτόν τον τόπο. Παραθέτουμε τα στοιχεία:
ΤΡΙΕΤΙΑ 2010-2012
(Σε εκ. €)
| ||||
ΟΜΙΛΟΣ ΔΕΗ
|
ΟΜΙΛΟΣ ΔΕΠΑ
|
ΟΜΙΛΟΣ ΟΣΕ
|
ΣΥΝΟΛΑ
| |
| ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ |
2.948
|
474,0
|
892,0
|
4.314,0
|
| ΠΗΓΗ: ΕΤΗΣΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΟΜΙΛΩΝ | ||||
Η ΔΕΗ, την τριετία της κρίσης και της ύφεσης, επένδυσε 2,95 δις €. Ο ΑΔΜΗΕ (ΔΕΗ-Μεταφορά ως το 2011) επένδυσε 253 εκ.€. Ο ΔΕΣΦΑ, θυγατρική του Ομίλου ΔΕΠΑ, που ξεπουλήθηκε στην Αζέρικη SOCAR έναντι 305 εκ.€, επένδυσε την ίδια περίοδο για την ανάπτυξη των αγωγών φ.α. 310 εκ.€! Για το «όφελος» της ελληνικής οικονομίας από το ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ, η κυβέρνηση ποιεί βεβαίως την νήσσαν. Από δημοσιεύματα μαθαίνουμε ότι οι Αζέροι «επενδυτές» απαιτούν για να ολοκληρωθεί η πώληση, να τους διασφαλίσει η κυβέρνηση τη «δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης εμπορικής πολιτικής». Κοινώς, να αυξάνουν όποτε και όσο αυτοί θέλουν τα τέλη διέλευσης για τη χρήση των αγωγών φυσικού αερίου. Οι υποψήφιοι «επενδυτές» στον ΑΔΜΗΕ, τι θα ζητήσουν;
Δεν γνωρίζει η τρόικα και η κυβέρνησή της τα οικονομικά μεγέθη των δημόσιων επιχειρήσεων;
Ακριβώς, γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσο υπάρχει δημόσιος τομέας στην οικονομία, καθυστερεί η μετατροπή της χώρας σε οικόπεδο προς χάραξη Ειδικών οικονομικών Ζωνών και η «κινητικότητα» των κατοίκων της προς τα «αναπτυξιακά» τους σκλαβοπάζαρα. Γι’ αυτό κομματιάζουν και ξεπουλάνε τις δημόσιες επιχειρήσεις, απολύουν και διαλύουν κάθε δημόσια υπηρεσία, βγάζουν στον πλειστηριασμό το βιος του καθενός μας. Δυσφημίζουν ως «κάστρο των βολεμένων» ό,τι έχτισε και για ό,τι κόπιασε τούτος ο λαός.
Τι «κάστρα» έχει ο εργαζόμενος λαός; Ίσως ακόμα μια δουλειά, μια σύνταξη, ένα χωράφι, ένα σπίτι για τα παιδιά του. Τα «μικρά» κάστρα του καθενός. Διαθέτει όμως και μεγάλα κάστρα. Αυτά που κατακτήθηκαν με πολύ αίμα και ιδρώτα. Τα κοινά κάστρα που βελτιώνουν συλλογικά τη ζωή, εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια και δημιουργούν προσδοκίες για το μέλλον. Κάστρα, που χωρίς αυτά ο σύγχρονος άνθρωπος παύει να είναι σύγχρονος. Τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά. Την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλιση, το νερό, το ηλεκτρικό, τη θέρμανση, τις συγκοινωνίες, την ενημέρωση.
Τι σημαίνει Δημόσιο Κοινωνικό Αγαθό; Σε τι διαφέρει από ένα απλό εμπόρευμα ή μια υπηρεσία επ’ αμοιβή; Σημαίνει καθολικότητα, καθολική δημόσια υπηρεσία. Σημαίνει δικαίωμα κάθε πολίτη, όπου κι αν ζει, όπως κι αν ζει, να του παρέχεται Υγεία, Μόρφωση, νερό, ρεύμα, θέρμανση, μετακίνηση κι επικοινωνία. Σημαίνει συμβολή στην ανάπτυξη όλης της χώρας και ευκαιρίες για όλους.
Υπήρχαν εταιρείες ηλεκτρισμού και πριν τη ΔΕΗ. Στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα. Δεν υπήρχε όμως ηλεκτρισμός στην Ελλάδα. Γιατί δεν υπήρχε Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας.
Υπήρχαν πάντα Δημόσια και γι’ αυτό Κοινωνικά Αγαθά; Η ορολογία εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα λαϊκά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της κατεχόμενης Ευρώπης και καθιερώνεται μετά τη νίκη τους κατά του φασισμού. Η παροχή τους εξασφαλίζεται –στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε κάθε χώρα- με τις εκτεταμένες εθνικοποιήσεις που επιβλήθηκαν μετά την Απελευθέρωση.
Τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά δεν είναι «παροχές» του καπιταλισμού, ούτε «εργαλεία ενσωμάτωσης». Είναι Δικαιώματα στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με την αντιφασιστική πάλη των λαών. Θεμέλια για μια αξιοβίωτη ζωή που κληροδότησε στις επόμενες γενιές, η μαζική είσοδος των αγωνιζόμενων λαών στο προσκήνιο της Ιστορίας. Δεν χαρίστηκαν ποτέ. Κατακτήθηκαν με το αίμα, τα νιάτα και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σήμερα ο φασισμός γυρεύει την ιστορική ρεβάνς. Αυτές τις κατακτήσεις διαλύουν και καταργούν η ΕΕ, το ευρώ, το ΔΝΤ και οι δοσίλογες κυβερνήσεις τους στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Όποιος θέλει σήμερα να αντιπαλέψει το φασισμό, πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπερασπιστεί την αντιφασιστική νίκη και τις αντιφασιστικές κατακτήσεις των λαών. Να παλέψει για εθνική ανεξαρτησία. Να αντισταθεί στο ξεπούλημα και τη διάλυση των Δημόσιων Κοινωνικών Αγαθών. Να διεκδικήσει την Εθνικοποίησή τους και τη λειτουργία τους σε όφελος της ανάπτυξης του λαού και του τόπου.
Εδώ χρειάζεται σήμερα ένα μαζικό και μαχητικό εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν το έχουμε. Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες –όλων των χρωμάτων- φέρουν γι’ αυτό τεράστια ευθύνη.
Η υπεράσπιση όμως της επιβίωσης, της ζωής και των ιστορικών κατακτήσεων του ελληνικού λαού είναι πρώτα απ’ όλα ευθύνη του καθενός μας. Είναι καθήκον απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας. Πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Οι 1500 εργαζόμενοι στον ΑΔΜΗΕ, προχωρώντας σε πρωτόβουλες Γενικές Συνελεύσεις στους τρεις μεγάλους εργασιακούς χώρους της Αττικής, προσπαθούμε να πάρουμε την υπόθεση αυτή στα χέρια μας.
Αντιλαμβανόμενοι ότι αναθέτοντας σε άλλους τη ζωή μας και τον αγώνα μας γι’ αυτή, φτάσαμε ως εδώ, αναθέτουμε την ευθύνη στους εαυτούς μας –δεν μένει άλλος πια να του τα αναθέσουμε…
Προσπαθήσαμε και καταφέραμε να ενωθούμε στην απόφαση να δώσουμε τη μάχη για να μην αφαιρεθούν από τον ελληνικό λαό τα Δίκτυα Ηλεκτρικής Ενέργειας, αυτό το στρατηγικό δημόσιο εργαλείο, μια πολύτιμη περιουσία του. Κατορθώσαμε να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο, παρά τη σωματειακή μας κατάτμηση. Ο τεχνίτης κι ο διοικητικός κι ο μηχανικός. Χωρίς δηλώσεις μετανοίας για τον πρότερο βίο, μα σαν μια γροθιά απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Τώρα μένει να εμπιστευτούμε και να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας.
Οι δυσκολίες δεν είναι λίγες. Με τη ΓΕΝΟΠ σκιά ακόμα και του κακού εαυτού της. Με τη Διοίκηση για την ώρα να καλλιεργεί τον καθησυχασμό, αύριο ίσως τη φοβέρα. Άλλους να υπονομεύουν και να καταγγέλλουν τις μαζικές συνελεύσεις των εργαζομένων ως διασπαστικές(!) -από φόβο μη χάσουν την εργολαβία της συνδικαλιστικής αντιπροσώπευσης, κι άλλους να κυκλοφορούν απλά με το «ταξικόμετρο» και φυσικά να μην βρίσκουν κανέναν στα μέτρα τους. Σιγά αλλά σταθερά, με λάθη και με βήματα ξαναμαθαίνουμε να οργανωνόμαστε εκ των εν όντων.
Πόσο δύσκολο να περιγράψεις τη ζωντανή προσπάθεια και πάλη των ζωντανών ανθρώπων… Πώς να μεταφέρεις το βλέμμα του συναδέλφου που η αποφασιστικότητα κι η απογοήτευση αλληλοδιαδέχονται η μια την άλλη συνεχώς; Οι ζωντανές διαδικασίες δεν έχουν εξασφαλισμένη έκβαση κι αποτέλεσμα. Κρίνονται κάθε μέρα.
Ξεκινάμε να οργανώνουμε τις κινητοποιήσεις μας. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα και νομική χαραμάδα. Προσπαθούμε να γνωστοποιήσουμε στον ελληνικό λαό τι είναι ο ΑΔΜΗΕ και γιατί δεν πρέπει να επιτρέψει την εκχώρησή του.
Θέλουμε να συναντηθούμε με τους συναδέλφους μας στο ΔΕΔΔΗΕ (Δίκτυα Διανομής) και στη ΔΕΗ. Με όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν. Στη ΛΑΡΚΟ που την έσβησε ένα μέιλ της τρόικας. Στα Ναυπηγεία που βουλιάζουν τη δεξαμενή για να τα ρημάξουν οριστικά. Στα Τσιμέντα που τα αφήνουν κουφάρι, ξεπουλώντας και τα μηχανήματα. Στην ΕΡΤ που ο ξαφνικός της θάνατος τρέμουμε καθημερινά μη συμβεί και σε μας. Στην ΕΥΔΑΠ, στα σχολεία, στα νοσοκομεία.
Με τους άνεργους, τους συνταξιούχους χωρίς σύνταξη και φάρμακα, τους νέους και τα παιδιά χωρίς προοπτική και μέλλον συναντιόμαστε καθημερινά. Ζούνε στα σπίτια μας.
Θέλουμε να τους καλέσουμε. Όχι για να μας συμπαρασταθούν. Μα για να σχεδιάσουμε την κοινή μας δράση. Γιατί κανείς δεν μπορεί μόνος του. Όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε τη μιζέρια, την υποτέλεια, την απόγνωση που μας επιβάλλουν.
Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος: Τώρα ξυπνήσατε; Πριν τι κάνατε; Περιμένατε τη σειρά σας; Ναι. Περιμέναμε τη σειρά μας. Όπως την περιμένουν όλοι οι εργαζόμενοι που βγήκαν μήνες σε δρόμους και πλατείες, πάλεψαν και ηττήθηκαν. Οι εργαζόμενοι έβγαλαν τα συμπεράσματά τους. Οι συνδικαλιστικές και άλλες ηγεσίες αρνούνται να τα βγάλουν. Και το συμπέρασμα είναι τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος: μάχη δίνεις όταν έχεις προϋποθέσεις νίκης ή όταν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Στο βαθμό που οι εργαζόμενοι και του ΑΔΜΗΕ θα κατορθώσουν να συναντηθούν με τους υπόλοιπους κι όλοι μαζί με τον ελληνικό λαό, οι προϋποθέσεις για νίκη υφίστανται.
Ας ακούσουμε λίγο τους ίδιους. Ένα απόσπασμα από κάλεσμα του Συντονιστικού που συνέταξε μια εξαίρετη συνάδελφος:
«Οι πολιτικοί «γίγαντες» που μας κυβερνάνε, νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα να πουλήσουν πράγματα που δεν τους ανήκουν και που κανείς ποτέ δεν τους εκχώρησε το δικαίωμα ή την εξουσία να το κάνουν. Εκποιούν σε τιμή ευκαιρίας ό,τι χρήσιμο και πολύτιμο έχει καταφέρει να φτιάξει αυτός ο λαός.
Θέλουν να πουλήσουν την γη μας, το νερό μας, τα ηλεκτρικά μας δίκτυα, την ψυχή του τόπου μας.
Όμως ζωή χωρίς ψυχή, δεν βγαίνει.
Και μεις αγαπάμε την ζωή και θα παλέψουμε για αυτήν.
Σκέψου πολύ, σκέψου καλά, σκέψου ελεύθερα και αποφάσισε τι θέλεις για τα εθνικά αγαθά της χώρας σου.
Και μετά, όρθωσε το ανάστημα σου, άρθρωσε τον ορθό λόγο σου και έλα να σταθούμε όλοι μαζί. Να σταματήσουμε το ξεπούλημα της Ελλάδας. Για αξιοπρεπή ζωή και μέλλον στην πατρίδα μας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου