Aγωνιστική Συνεργασία: Να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο με τον ΑΔΜΗΕ – Τώρα απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης με αγωνιστικές κινητοποιήσεις

Η κυβέρνηση προχωράει στην κατάθεση του νομοσχεδίου στην βουλή με το οποίο παραχωρείται το 66% του ΑΔΜΗΕ σε ιδιώτες επενδυτές ενώ το κράτος κρατά το 34%.
1. Όπως ήδη έχει ανακοινωθεί μετά τον ΑΔΜΗΕ, ακολουθεί η δημιουργία νέας εταιρίας (Μικρή ΔΕΗ) στην οποία θα δοθεί το 30% της σημερινής παραγωγικής δυνατότητας της ΔΕΗ και θα παραδοθεί στα μονοπώλια της ενέργειας. Δηλαδή εργοστάσια παραγωγής, (Λιγνιτικά, Υδροηλεκτρικά , Φ-Α) και κομμάτι της εμπορίας. Στην νέα εταιρία θα μεταφερθεί ο αντίστοιχος αριθμός εργαζόμενων.

2. Μέχρι το τέλος του 2015 θα πρέπει να έχει παραχωρηθεί
σε στρατηγικό επενδυτή το 17% της ΔΕΗ που ήδη έχει παραδοθεί στο ΤΑΙΠΕΔ. Μετά από αυτά την ίδια μοίρα θα ακολουθήσει και ο ΔΕΔΔΗΕ. Η πολιτική αυτή θα συνεχιστεί μέχρι την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση της ΗΛ. Ενέργειας και της ΔΕΗ.
Συνάδελφοι, τα μέτρα αυτά είναι από τις τελευταίες πράξεις στην πορεία απελευθέρωσης – ιδιωτικοποίησης του τομέα της ενέργειας. Δεν είναι αποτέλεσμα της μνημονικής πολιτικής ή της «εκδικητικής» εμμονής της τρόικας, όπως διατείνονται κάποιοι. Το μνημόνιο την επιταχύνει. Θυμίζουμε ότι η πορεία αυτή ξεκινά από την συνθήκη του Μάαστριχ (που διασφάλιζε την ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, εργασίας, εμπορευμάτων στο εσωτερικό της ΕΕ, της οποίας τέκνο αποτέλεσε η «απελευθέρωση» του τομέα της η.ε, συνθήκη που την ψήφισαν στην βουλή το ΠΑΣΟΚ η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα που έχουν προέλθει από αυτά.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ διακήρυξαν απ’ τη πρώτη στιγμή πως στόχος της «απελευθέρωσης» απ’ την κρατική προστασία στρατηγικών τομέων της οικονομίας, όπως η ενέργεια, δεν ήταν η λαϊκή ευημερία, αλλά η εύρεση κερδοφόρας διεξόδου για την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων.
Διαφορετική θα ήταν η κατάσταση σήμερα αν η πλειοψηφία στη ΓΕΝΟΠ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΑΔ και η μετεξέλιξη τους ΕΑΜΕ, ΕΠΑΔ) δεν είχαν βάλει πλάτη να προωθηθεί η απελευθέρωση, η είσοδος ιδιωτών στην παραγωγή, η μετοχοποίηση της ΔΕΗ, ο διαχωρισμός της ΔΕΗ και η δημιουργία θυγατρικών, το ξεπούλημα του ασφαλιστικού και η εκχώρηση της περιουσίας του.
Σας θυμίζουμε τις «λογικές του μικρότερου κακού, του εφικτού, των αναρίθμητων δικαστικών αγωγών κλπ» γιατί ακριβώς ήταν τα υλικά που οικοδομήθηκε το συνδικαλιστικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα και που οδήγησε τους εργαζόμενους από ήττα σε ήττα, που διευκόλυνε κυβέρνηση και εργοδοσία να περάσουν την αντιλαϊκή πολιτική με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σήμερα η αντίσταση και η ανατροπή αυτής της πολιτικής δεν μπορεί να στηριχθεί στις ίδιες πλειοψηφίες, στα ίδια εργαλεία. Ιδιαίτερα στον ΑΔΜΗΕ αναπαράγονται τα ίδια επιχειρήματα, ξαναπροβάλλονται λύσεις, γραμμές άμυνας σαν και αυτές που φιγουράριζαν στα ιλουστρασιόν
χαρτιά που έβγαζαν παλιότερα. π.χ Οι θέσεις της Αγωνιστικής Συσπείρωσης που αναλώνονται στο τίμημα της πώλησης.
Το κίνημα θα μπορέσει να εμποδίσει και να ανατρέψει αυτή την πολιτική αν αντιπαρατεθεί με τον πυρήνα της, με την στρατηγική δηλ. της ιδιωτικοποίησης, της ανταγωνιστικότητας , της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία πρέπει να απαλλαγεί απ’ τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους.
Δεν μπορούν να συνυπάρξουν δικαιώματα των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων με την ιδιωτικοποίηση του ενεργειακού τομέα. Αντίθετα το προχώρημα της ιδιωτικοποίησης θα πυροδοτήσει την ανατροπή των εργασιακών μας δικαιωμάτων (υπάρχει πείρα από το τι εφαρμόζεται σήμερα σε άλλες επιχειρήσεις) και θα κάνει το ρεύμα για τον ελληνικό λαό απρόσιτο.
Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια σε αυτή την πολιτική, να παλέψουν για ενιαίο αποκλειστικά κρατικό φορέα ενέργειας που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Σε αυτή την προοπτική μπορούν να προστατευτούν τα δικαιώματα των εργαζομένων σε ΔΕΗ-ΑΔΜΗΕ-ΔΕΔΔΗΕ και της κοινωνίας.
Σήμερα δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. Η μάχη θα είναι δύσκολη και μακρόχρονη, πρέπει να έχει διάρκεια, συνέχεια και κλιμάκωση που να εξασφαλίζει άνοδο της μαζικότητας, σωστό προσανατολισμό ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο και μακριά από το κλίμα αναμονής μιας τάχα δικαστικής δικαίωσης.
Πρέπει να εξασφαλίζει κοινωνικές συμμαχίες (μπλόκο στις διακοπές ηλεκτροδότησης, επανασύνδεση σε «κομμένα» λαϊκά νοικοκυριά), συντονισμό με την πάλη για το κοινωνικό αγαθό που λέγεται νερό, παιδεία, υγεία κλπ.
Για την άμεση απάντηση χρειάζεται οργάνωση και ενότητα. Αυτό το σκοπό θα υπηρετήσει η δημιουργία ενός σωματείου στον ΑΔΜΗΕ που ΘΑ ΕΝΩΣΕΙ τους ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ στην πάλη σε αυτή την κατεύθυνση.
Στην συνεδρίαση του ΔΣ της ΓΕΝΟΠ που πραγματοποιήθηκε στις 18-12-2013 καταθέσαμε το παραπάνω πλαίσιο στόχων πάλης και πρόγραμμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων (ΓΣ στους χώρους δουλειάς, συλλαλητήρια, 24ωρη απεργία στις 8 Γενάρη και κλιμάκωση ανάλογα μα την ημερομηνία κατάθεσης του νομοσχεδίου στην βουλή).
Μετά τις αποφάσεις για κινητοποιήσεις και ορισμού ημερομηνίας έκτακτου συνέδριου δήλωσαν παραίτηση ο εκτελών χρέη προέδρου (β΄ Αντ/δρος) και αμέσως μετά σύσσωμη η ΔΑΚΕ από την εκτελεστική επιτροπή. Στην ουσία ακυρώνουν οποιαδήποτε παρέμβαση με βάση έστω τις αποφάσεις που πήραν λίγη ώρα πριν.
Αυτή η άσχημη, εκφυλιστική και επικίνδυνη για τα συμφέροντα των εργαζόμενων κατάσταση κανέναν δεν πρέπει να ξαφνιάζει, είναι αποτέλεσμα της γραμμής της υποταγής στην κυβέρνηση και την εργοδοσία που ακολουθούν χρόνια τώρα, σήμερα εξυπηρετεί απόλυτα τις κυβερνητικές επιδιώξεις.
Η ΔΑΚΕ παρά το γεγονός ότι είναι πρώτη δύναμη (13 στου 31), την μια διεκδικεί τον πρόεδρο, και την άλλη αρνείται να αναλάβει τη θέση αν δεν γίνει συνέδριο ¨αδιαφορώντας¨ για τις εξελίξεις .
Το ΕΑΜΕ αντίστροφα παίζει το δικό του παιγνίδι. Ταυτόχρονα και οι 2 συμφωνούν και φτιάχνουν από κοινού προεδρείο στην ΕΤΕ, αποφασίζουν από κοινού την ημερομηνία συνέδριου στην ΓΕΝΟΠ.
Τα σωματεία που πλειοψηφεί η ΔΑΚΕ, το ΕΑΜΕ και η ΠΑΣΚΕ δεν αποδίδουν τα χρήματα που εισπράττουν από τα μέλη τους σαν συνδρομή στην ΓΕΝΟΠ οδηγώντας την σε οικονομική ασφυξία.
Σήμερα χρειάζεται γραμμή σύγκρουσης με την πολιτική της ιδιωτικοποίησης, της ανταγωνιστικότητας, της Ε.Ε αλά και με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που την υπηρετεί ακόμα και όταν βγάζει αγωνιστικές κορόνες.
Απαιτείται τώρα η οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς σε αυτή την γραμμή και συμπόρευση με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα του ΠΑΜΕ.