Οι συνταξιούχοι, ο Τσίπρας και οι ιδιωτικοποιήσεις!

του Μιχάλη Καϊταντζίδη http://www.euro2day.gr/

 Τα δικαιώματα των εργαζομένων στην περιουσία της Επιχείρησης και ο πιθανός σκόπελος προς την ιδιωτικοποίηση. Τα περιθώρια ελιγμών από την πλευρά του Δημοσίου. Το χρονικό του προβλήματος.

H ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, κινδυνεύει περισσότερο από την εμπλοκή που μπορούν να προκαλέσουν οι απαιτήσεις των εργαζομένων στην περιουσία της ΔΕΗ, παρά από τις «κορώνες» της αντιπολίτευσης, που για κομματικούς λόγους αντιτίθεται σε αυτήν.

Αυτό τονίζουν παράγοντες της αγοράς, με αφορμή αφ' ενός την αγωγή της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων της ΔΕΗ κατά της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης, και της πρόσφατης επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στα γραφεία του ΑΔΜΗΕ.

Σύμφωνα δε με τις εκτιμήσεις των ίδιων, αντίστοιχο
πρόβλημα θα υπάρξει και για την πώληση περιουσιακών στοιχείων της μητρικής ΔΕΗ (μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που θα απαρτίζουν τη λεγόμενη Μικρή ΔΕΗ).

Το πρόβλημα θεωρείται πολύ σοβαρό, καθώς η εισαγωγή της ΔΕΗ στο Χρηματιστήριο πριν από 12 χρόνια, έγινε με Νόμο ο οποίος αναγνώριζε τα δικαιώματα που έχει το τότε ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων της ΔΕΗ, στην περιουσία της επιχείρησης.

Τα δικαιώματα αυτά παραχωρήθηκαν στο Δημόσιο, μετά από συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και ΓΕΝΟΠ (υπουργός Ανάπτυξης Ευάγγελος Βενιζέλος, πρόεδρος ΓΕΝΟΠ Νίκος Έξαρχος) με την υποχρέωση του Δημοσίου να καλύπτει πλήρως μέσω του προϋπολογισμού, τη διαφορά μεταξύ εσόδων και εξόδων του συγκεκριμένου ταμείου (ΟΑΠ ΔΕΗ), το οποίο στη συνέχεια ενσωματώθηκε στο ΤΑΥΤΕΚΩ.

Έτσι οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι της ΔΕΗ που είναι ασφαλισμένοι στο «παλαιό» ταμείο της, έχουν έννομο συμφέρον να απαιτήσουν το μερίδιο που έχει αυτό στην περιουσία της ΔΕΗ (ο ΑΔΜΗΕ είναι 100% θυγατρική της ΔΕΗ), προκειμένου να έχουν εξασφαλισμένες τις εγγυήσεις χρηματοδότησης του.

Στελέχη του ενεργειακού τομέα με τα οποία συνομίλησε το euro2day, εκτιμούν ότι η πλέον ενδεδειγμένη κίνηση από την πλευρά του Δημοσίου, είναι να εξασφαλιστεί συναίνεση των σωματείων. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί με την παραχώρηση ποσοστού μετοχών του ΑΔΜΗΕ και ενδεχομένως και του ΔΕΔΔΗΕ (διαχειριστής του δικτύου μέσης και χαμηλής τάσης) στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων στη ΔΕΗ και προτιμότερο στο επικουρικό τους ταμείο, καθώς με τον τρόπο αυτό καλύπτεται η υποχρέωση του Δημοσίου έναντι των εργαζομένων στη ΔΕΗ, ενώ από την άλλη το ταμείο αποκτά σταθερά έσοδα.

Κοινή δε, είναι η πεποίθηση, ότι χωρίς την εξασφάλιση συναίνεσης πριν από την έναρξη της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης, δεν πρόκειται να βρεθεί επενδυτής να εμπλακεί σε μία μεταβίβαση με δικαστικές προεκτάσεις και εμπλοκές. Να σημειωθεί εδώ ότι η δικάσιμος της αγωγής της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΔΕΗ είχε ορισθεί για τις 18 Σεπτεμβρίου, αλλά αναβλήθηκε για την Άνοιξη του 2014.

Οι απαιτήσεις των εργαζομένων στην περιουσία της ΔΕΗ, ξεκινούν από το 1965, όταν δηλαδή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως υπουργός Συντονισμού, πέρασε νόμο ο οποίος επέτρεπε στη ΔΕΗ να κατακρατά η ίδια τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα όλες τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις (ιατροφαρμακευτικές, συνταξιοδοτικές). Με τον τρόπο αυτό η ΔΕΗ θα χρηματοδοτούσε το επενδυτικό της πρόγραμμα, χωρίς να προστρέχει σε τραπεζικό δανεισμό.

Έτσι με βάση τις κρατήσεις που έγιναν από το 1965 έως το 1993, η αναλογιστική μελέτη που έγινε κατέληξε στο ότι η αξία της περιουσίας της ΔΕΗ, στην οποία οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα, ανέρχεται σε περίπου 3 τρισ. δραχμές. Έναντι της αξίας αυτής, ο νόμος για την μετατροπή της ΔΕΗ σε ΑΕ και την εισαγωγή της στο χρηματιστήριο, προέβλεψε την κάλυψη των ελλειμμάτων του ταμείου (ΟΑΠ ΔΕΗ) από τον προϋπολογισμό. 

Με την ένταξη του ΟΑΠ στο ΤΑΥΤΕΚΩ και την μη τήρηση εκ μέρους του Δημοσίου των υποχρεώσεών του έναντι του ταμείου, υπάρχει ισχυρή νομική βάση ώστε οι εργαζόμενοι να απαιτήσουν την περιουσία της ΔΕΗ, στο ποσοστό που αντιστοιχεί στις ασφαλιστικές εισφορές που παρακράτησε η επιχείρηση.