Η νικηφόρα μάχη για τη διάσωση της Ηλεκτρικής το 1944 και η σύγχρονη πανωλεθρία χωρίς τις απαιτούμενες μάχες.
Ή η επανάληψη της ιστορίας τη μια φορά σαν τραγωδία και την άλλη σαν φάρσα.
Σε ετήσια βάση οι σύγχρονοι μιναδόροι της ΔΕΗ (ας την ονομάσουμε Ηλεκτρική) για να κρύψουν τον πραγματικό τους ρόλο βγάζουν ανακοίνωση για να τιμήσουν, υποτίθεται, τους ηρωικούς ΕΛΑΣίτες που έδωσαν σκληρή μάχη με τους γερμανούς ναζήδες και απέτρεψαν την ανατίναξη της Ηλεκτρικής Εταιρείας (Power). Η μάχη ήταν σκληρή και κράτησε περίπου δυόμισι ώρες. Η έκβασή της ήταν νικηφόρα για τα τμήματα του ΕΛΑΣ. Ο φόρος αίματος των πατριωτών ήταν βαρύς. Έντεκα παλικάρια, μαχητές του ΕΛΑΣ άφησαν την τελευταία τους πνοή στη μάχη. Την ημέρα που ολόκληρη η Ελλάδα πανηγύριζε την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα, το ηρωικό Κερατσίνι κήδευε τους νεκρούς της μάχης της «Ηλεκτρικής» στον περίβολο του εργοστασίου.
Οι σύγχρονοι μιναδόροι δεν είναι ναζήδες, έχουν όμως χρόνια τώρα συμβάλλει στην υπονόμευση με εκρηκτικά τα θεμέλια και τις εγκαταστάσεις της σύγχρονης Ηλεκτρικής. Αποδέχτηκαν την σταδιακή της ανατίναξη είτε με τη μορφή της μετοχοποίησης, είτε με τη μορφή της εργολαβοποίησης, της τριχοτόμισης ή της ιδιωτικοποίησης. Και πάντως σε καμιά περίπτωση δεν έκαναν κάτι που έστω να θυμίζει την ηρωική μάχη της Ηλεκτρικής.
Συνειδητά ταγμένοι με την πολιτική και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, πράκτορές της στις γραμμές του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, πολιτικό-συνδικαλιστικό προσωπικό των κομμάτων της πλουτοκρατίας, υμνητές και υπηρέτες της στρατηγικής της ΕΕ των καπιταλιστικών μονοπωλιακών ομίλων, έχουν το θράσος να παριστάνουν τους υμνητές του ΕΛΑΣ. Λογικό όμως κι εξηγήσιμο. Ο ψυχρός πολιτικός υπολογισμός υπαγορεύει μια τέτοια ενέργεια αφού μπορεί να τονώσει το φιλολαϊκό, φιλεργατικό γιατί όχι και ψιλοαριστερό προφίλ τους και να μπερδέψει ή και να δώσει άλλοθι στους εργαζόμενους που τους στηρίζουν και τους αναδεικνύουν στις θέσεις που κατέχουν.
Είναι υποκριτές! Παριστάνουν ότι τιμούν κάτι που μισούν και απεχθάνονται. Γιατί απεχθάνονται το επαναστατικό και γεμάτο αυτοθυσία παράδειγμα των ένοπλων προλεταρίων του Κερατσινίου που με επικεφαλής τους κομματικούς τους υπεύθυνους δε δίστασαν να δώσουν και τη ζωή τους για να σώσουν την περιουσία που θα ανήκε στον εργαζόμενο λαό γιατί παράχθηκε από αυτόν, που θα εξασφάλιζε τη λειτουργία των εργοστασίων, των μέσων μεταφοράς σε Αθήνα και Πειραιά.
Στη σύγχρονη μάχη της Ηλεκτρικής η θέση τους είναι απέναντι απ' την εργατική τάξη και η δουλειά τους να φροντίσουν να μην εμποδίσει κανείς το φλεγόμενο φυτίλι να φτάσει στο δυναμίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου